Αφήνουμε στην άκρη τις σάλτσες και τις περικοκλάδες. Ότι ο Ολυμπιακός, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, δηλαδή, σπάει στις μεταγραφές το ένα ρεκόρ μετά το άλλο: τρία τάληρα εκατομμύρια έβαλε στο συρτάρι από τον Μήτρογλου. Έξι εκατομμύρια έβγαλε από το συρτάρι για τον Ρομπέρτο. Ο πωλών αλλά και ο αγοράζων τις μετρητοίς.

Πάμε, λοιπόν, στην ουσία. Με το που άκουσα ότι ο Ολυμπιακός πλήρωσε έξι εκατομμύρια Γιούρο για να αγοράσει τον Ρομπέρτο, η λέξη που ήρθε αυτόματα στη σκέψη μου ήταν η υπερβολή. Υπερβολή, δηλαδή, να δίνεις αυτά τα λεφτά για γκολκίπερ όταν η ομάδα σου παίζει σ' αυτό το ψευτοπρωτάθλημα. Ακόμα και μια καρέκλα να βάλουνε στον Ολυμπιακό κάτω από τα δοκάρια κάποια παιχνίδια θα τα πάρουνε. Και χωρις ζόρι.

Έξι εκατομμύρια για γκολκίπερ, όταν πέντε εκατομμύρια είναι δεν είναι όλο το μπάτζετ του Παναθηναϊκού; Έξι εκατομμύρια για γκολκίπερ σ' ένα πρωτάθλημα που τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του; Με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚν α παίζουν εντός έδρας, σούμα όλα τα εισιτήρια στα οκτώ παιχνίδια της Τετάρτης δεν φτάσανε τις 30.000! Σούμα όλες οι εισπράξεις δεν φτάσανε τα 160 χιλιάρικα! Έξι εκατομμύρια, λοιπόν, να δώσει ελληνική ομάδα για γκολκίπερ τη σήμερον ημέραν, συνιστά τον ορισμό της πολυτέλειας και της υπερβολής.

Πάντα, όμως, η δεύτερη σκέψη είναι η σωστή. Και δεν θα πω το αυτονόητο: ότι κάθε μεγάλη ομάδα, ξεκινάει από έναν μεγάλο γκολίπερ. Ούτε θα επισημάνω το συγκεκριμένο: τι ομάδα δηλαδή θα ήταν η Τσέλσι όλα αυτά τα χρόνια χωρίς τον Τσεχ. Πάμε στο ζουμί. Στο δούνε και λαβείν. Ποια θα ήταν η πορεία του Ολυμπιακού χωρίς τον Ρομπέρτο σ' αυτή τη σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ; Θα είχε κερδίσει την Άντερλεχτ στις Βρυξέλες; Θα είχε κερδίσει την Μπενφίκα στο Καραϊσκάκης; Ίσως να μην είχε κερδίσει εκτός έδρας ούτε την Άντερλεχτ. Σίγουρα η δεύτερη θέση στον όμιλο ανήκει στον Ρομπέρτο.

Όλοι οι άλλοι, ξεκινώντας από το χατ-τρικ του Μήτρογλου στο Βέλγιο και τη δουλειά του Μίτσελ, έπονται. Ο Ρομπέρτο τα λεφτά που έδωσε Ολυμπιακός για να τον αγοράσει τα έχει βγάλει. Ήδη έχει κάνει απόσβεση. Χωρίς τον Ρομπέρτο ο Ολυμπιακός ίσως να μην τερμάτιζε ούτε τρίτος. Ούτε για υπερβολή λοιπόν πρόκειται, ούτε για περιττή πολυτέλεια.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο σε σχέση με αυτά τα νούμερα είναι σαν σκυλάδικο της επαρχίας. Σαν ένα πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο, που ξαφνικά εμφανίστηκε στη πίστα για να τραγουδήσει ο Ρίκι Μάρτιν. Το ελληνικό πρωτάθλημα όμως είναι η δεύτερη. Το ελληνικό πρωτάθλημα, όμως, είναι μια βάρκα από τις δύο που πατάει ο Ολυμπιακός. Υπάρχει ταυτόχρονα και η δεύτερη. Το Τσάμπιονς Λιγκ.

Αν λοιπόν έχεις φιλοδοξίες σ' αυτή τη διοργάνωση και δεν σου φτάνει η εξασφαλισμένη συμμετοχή στους ομίλους οφείλεις να κάνεις το κάτι παραπάνω. Κι ο Ολυμπιακός αποδεικνύει και στην περίπτωση του Ρομπέρτο ότι μπορεί να το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Δεν τελειώσαμε, όμως. Στο ποδόσφαιρο κάθε μέρα που ξημερώνει είναι μια καινούργια μέρα. Ο Ρομπέρτο είναι 28 χρονών. Στην καλύτερη ηλικία για τερματοφύλακα. Ποιος μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι θα εξαντλήσει το νέο του συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό; Ότι θα μείνει μέχρι το 2018; Ότι δεν θα είναι δηλαδή ο επόμενος Μιραλάς; Με τον Ολυμπιακό να τον αγοράζει φτηνά από τη Σεντ Ετιέν και να τον πουλάει ακριβά στην Έβερτον. Αν δηλαδή έφεραν κοντά στα τέσσερα εκατομμύρια έκαστος, Φέισα και Φετφατζίδης, γιατί να μη φέρει από έξι εκατομμύρια ο Ρομπέρτο;

Συμπέρασμα; Και τα λεφτά του τα έχει ήδη βγάλει ο Ρομπέρτο και υπάρχει προοπτική να φέρει στον Ολυμπιακό περισσότερα. Από τις σπάνιες περιπτώσεις μεταγραφή ποδοσφαιριστή, που όχι μόνο δεν εμπεριέχει ρίσκο, αλλά έχει ήδη κάνει την απόσβεση της.