Ακόμα είναι νωρίς. Πολύ νωρίς.. Για να κριθεί ο Μίτσελ. Είτε για τα λάθη του στο ματς με τη Λεβάντε, είτε για τις επιλογές του στην Ξάνθη. Προς το παρών αυτό που κρατάμε είναι ότι ο Ισπανός δεν διακρίνεται από την Νο1 αρρώστια των προπονητών: την ανασφάλεια.

Έχοντας παίξει μπάλα σε πολύ υψηλό επίπεδο, έχοντας φορέσει για πολλά χρόνια τη φανέλα της Ρεάλ, διαθέτοντας προσωπικότητα, αλλά και λεφτά δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Ερχόμενος μάλιστα να δουλέψει σε μια χώρα όπως η Ελλάδα και στον σίγουρο πρωταθλητή Ολυμπιακό. Κι ήρθε και διαβασμένος μάλιστα. Έμαθε για ποιο λόγο έφυγε ο Ζαρντίμ. Έμαθε τι είναι αυτό που θέλουν ο κόσμος του Ολυμπιακού κι ο πρόεδρος του. Που κατά σύμπτωση μάλιστα στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι και το σωστό. Κι αυτό κάνει.

Μπορεί να την πλήρωσε με το 0-3 από τη Λεβάντε, αλλά η επιλογή είναι μονόδρομος: να ξεσκαρτάρει δηλαδή μέχρι το τέλος της σεζόν ο Ολυμπιακός το έμψυχο υλικό του. Κι η αξιολόγηση αυτή μπορεί να γίνει μ' έναν και μόνο τρόπο. Να παίξουν (κατά το δυνατόν) όλοι οι ποδοσφαιριστές για να δείξουν πόσο μετράνε. Κι αυτό ακριβώς κάνει ο Μίτσελ. Ο Μοντέστο πχ ότι ήταν να δώσει, το έδωσε. Μετράει πλέον ανάποδα μέχρι να τελειώσει η σεζόν για να φύγει. Εύλογο είναι λοιπόν να παίξει ο Φέισα. Όχι ένα ματς στη χάσει και στη φέξει. Να πάρει , δηλαδή, συνεχόμενα παιχνίδια στα πόδια του, ώστε να βγουν ασφαλή συμπεράσματα. Κάνει ή δεν κάνει για τον Ολυμπιακό; Μπορεί να μείνει στο ρόστερ είτε σαν βασική επιλογή, είτε σαν αναπληρωματικός ή πρέπει να φύγει; Μέχρι το τέλος της σεζόν θα ξέρουνε.

Ο Χολέμπας με τη Λεβάντε έκανε πολύ κακό παιχνίδι. Δεν βγαίνει άχρηστος, αλλά δεν χάθηκε κι ο κόσμος που έμεινε εκτός 18άδας. Να παίξει ο Λυκογιάννης, να δείξει πόσο μετράει. Από τον Ντιακιτέ στη θέση του δεξιού μπακ, δεν έχεις να περιμένεις τίποτα. Ο Παπάζογλου δεν είναι Τοροσίδης, ούτε πρόκειται να γίνει. Είναι Έλληνας, όμως, είναι νεαρός και μπορεί να δώσει λύσεις σαν στόπερ.

Επιστρέφοντας ο Αβραάμ ο Ολυμπιακός από το καλοκαίρι και μετά δεν θα έχει ανάγκη τον Κοντρέρας. Μαζί με Μανωλά-Σιόβα θα έχει μια αξιόπιστη τετράδα Ελλήνων κεντρικών αμυντικών. Εύλογο είναι λοιπόν να πάρουν πάρουν παιχνίδια και ο Παπάζογλου και ο Σιόβας. Ο Φετφατζίδης πήρε την ευκαιρία του με τη Λεβάντε, αλλά δεν την αξιοποίησε. Ο Βλαχοδήμος αντίθετα δείχνει πιο ζεστός. Όπως, όμως, είπαμε και για τον Φέισα ο (κάθε) ποδοσφαιριστής πρέπει να παίξει για να δείξει πόσο μετράει, να κάνει ένα σερί παιχνιδιών.

Δεν είναι γράμματα αυτά που κάνει ο Μίτσελ. Τα αυτονόητα είναι. Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα παίζει μόνος του. Ούτε πλέον έχει να τον καταδιώκει ο αυτοσκοπός του αήττητου. Αν γκελάρει σε κάποιο από τα οκτώ παιχνίδια που απομένουν ακόμα κι αν κάνει δεύτερη ήττα, δεν τρέχει κάστανο. Το ζητούμενο στα ματς που απομένουν μαζί με αυτά του κυπέλλου είναι η αξιολόγηση του έμψυχου υλικού.

Ο προπονητής θα δει και στο τέλος της σεζόν θα ξέρει: αν κάνει ο Φέισα, μέχρι που φτάνουν τα κουράγια του Παπάζογλου, ποιες είναι οι δυνατότητες του Βλαχοδήμου και πάει λέγοντας. Και η επιλογή αυτή θα ήταν σωστή ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Είτε με τη θετική εμφάνιση στην Ξάνθη και το 2-0, είτε ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός έχανε. Ο Ζαρντίμ αγκυλωμένος στο να παίρνει αποτελέσματα, δεν το είχε τολμήσει. Ο Μίτσελ με την αυτοπεποίθηση που του δίνει η προσωπικότητα του, το έκανε από την πρώτη μέρα. Δες φοβήθηκε το ενδεχόμενο μιας δεύτερης κολλητής ήττας στην Ξάνθη.

Είτε έτσι, λοιπόν, είτε αλλιώς στο τέλος της σεζόν ο Ολυμπιακός θα ξέρει. Δεν θα υπάρχουν πλέον ερωτηματικά αν κάνει ή δεν κάνει ο Βλαχοδήμος κι αν δίκαια ή άδικα τρώνε ο πάγκος και το μαύρο σκοτάδι τον Φετφατζίδη. Το γήπεδο θα είναι ο καθρέφτης και για την αξιολόγηση και για το ξεσκαρτάρισμα.