Να δεχτώ ότι η Ελλάς όπως αρέσκεται να την αποκαλεί ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι ένα απέραντο κωλοχανείο. Ο καθένας κάνει ότι γουστάρει. Να δεχτώ ότι οι Σύνδεσμοι των οργανωμένων περισσότερο φέρνουν σε εγκληματικές οργανώσεις παρά σε σαπόρτερς.

Να δεχτώ ότι οι πρόεδροι των ομάδων, όλων των μεγάλων ομάδων, αντί να απομονώσουν αυτούς τους αληταράδες και να σταθούν απέναντι στους, τους χαϊδεύουν κι τους κανακεύουν. Να δεχτώ ότι η Αστυνομία αντί να κάνει τη δουλειά της και να τους μπουζουριάζει με επιχειρήσεις, ανά τακτά διαστήματα, έχει σαν προτεραιότητα άλλες επικερδείς ασχολίες: προστασία, ναρκωτικά κτλ

Να δεχτώ ότι αυτό που αποκαλείται κοινωνικός περίγυρος είναι ένα μπουρδέλο που ευνοεί την ανάπτυξη παθολογικών καταστάσεων. Ότι χτυπάμε με ρόπαλα, με πέτρες, με μαχαίρια τον αντίπαλο μας. Να δεχτώ ότι η πολιτική εξουσία τον παλιό καλό καιρό ασχολιότανε με τις ρέφες και τη Ζίμενς, ενώ τώρα στα δύσκολα υπηρετεί με συνέπεια και ευλάβεια τα Μνημόνια. Να τα δεχτείς όλα αυτά κι άλλα παραπάνω. Είτε σαν πραγματικότητα. Είτε σαν υπερβολή. Είτε σαν δικαιολογία.

Για το πως φτάσαμε, δηλαδή, ο 23χρονος που έφαγε την πέτρα στο κεφάλι στο Μεσολόγγι να χαροπαλεύει στο Νοσοκομείο του Ρίο. Παναθηναϊκοί εναντίον Ολυμπιακών κι όποιον πάρει ο χάρος. Τις προάλλες ο 15χρονος στα Καμίνια ήτανε τυχερός. Η μαχαιριά που έφαγε μετά το Ολυμπιακός-Φωκικός στο Καραϊσκάκης, ήταν ξόφαλτση. Τυχεροί αλλά και γρήγοροι ήταν αυτοί της Νόβα όταν τους πέταξαν τη μολότοφ μέσα στο βαν, στα ντερβισιλίκια στο ματς με του Παναθηναϊκού με τον ΟΦΗ. Πρόλαβαν να την πετάξουν δηλαδή και δεν έσκασε.

Όλα αυτά σε λιγότερο από μια βδομάδα. Για ζέσταμα, αφού η αγωνιστική σεζόν μόλις είχε αρχίσει. Να δεχθούμε, λοιπόν, όλα όσα είπαμε παραπάνω. Είναι, όμως, μόνο αυτά; Ή μήπως βολεύει η επίκληση τους; Ατομική ευθύνη δεν υπάρχει; Ο νέος, δηλαδή, στα 18 να έχει δικαίωμα ψήφου, να ελέγχει αυτούς που θα κυβερνήσουν τη χώρα αλλά όταν πετάει τη μολότοφ είναι ένα κακομαθημένο παιδί, που έχει παρασυρθεί από την αλητεία των οργανωμένων; Τρίχες κατσαρές.

Πέρα από όλα τα άλλα είναι θέμα αγωγής και παιδείας. Τι χαρακτήρες και τι προσωπικότητες βγάζουν σήμερα οι οικογένειες και τα σχολεία. Κανένας δεν γεννιέται εγκληματίας. Κανένας δεν τρέχει να γραφτεί σε Σύνδεσμο Φιλάθλων στα 15 του και να αρχίζει να σπάσει κεφάλια των αντιπάλων για να ξεχαρμανιάσει και να βρουν διέξοδο οι νεανικές ορμές του. Είναι η έλλειψη αγωγής και παιδείας που λέγαμε. Ποιος μπορεί να εμποδίσει δύο συμμορίες οργανωμένων, να δώσουν ραντεβού για να πλακωθούν μεταξύ τους;

Ποιος μπορεί να σταματήσει δύο-τρία τσογλάνια θα κουβαλήσουν ένα μηχανάκι και θα ρίξουν τη μολότοφ στα γραφεία των αντιπάλων; Αν θέλουν δύο να τσακωθούν και να βγάλουν τα μάτια τους κανείς δεν μπορείς να τους εμποδίσει. Όταν μια κοινωνία είναι χαλασμένη, αυτή τη νεολαία βγάζει.

Μετά τη διαφθορά όταν υπήρχαν λεφτά, ήρθε η εξαθλίωση του μνημονίου. Ακόμα και τώρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η Χρυσή Αυγή παίρνει στα γκάλοπ 6.5%! Μικρό είναι, δηλαδή, αυτό το ποσοστό για μια αποδεδειγμένα πλέον εγκληματική οργάνωση; Τεράστιο είναι.

Θα μείνουν χωρίς δουλειά οι φανατικοί και οι οργανωμένοι; Το μίσος περισσεύει στην ελληνική κοινωνία. Σημαντική μερίδα της νεολαίας έχει μεταβληθεί σε αγέλες. Έχει χωριστεί σε συμμορίες. Χωρίς Παιδεία, χωρίς αγωγή,χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά στην τσέπη, χωρίς στόχους, χωρίς όραμα. Κι όταν το μυαλό είναι τόσο αδύνατο και τόσο χαλασμένο, τόσο εύκολα το χέρι αρπάζει το ρόπαλο, την πέτρα ή ακόμα και το μαχαίρι. Κι όχι επειδή φταίει η κακούργα η κοινωνία, αλλά επειδή ο ίδιος δεν έχει τη δύναμη, τις αντιστάσεις και την υποδομή. Ο νέος μπορεί να έχει χίλιες δικαιολογίες. Όταν φτάνει, όμως, σ' αυτή την αρρωστημένη κατάσταση, άλλοθι δεν έχει.