Ακολουθεί... unpopular opinion, αλλά την στιγμή που οι περισσότεροι διψούν για αφορισμούς, μηδενισμούς κι έχουν γεμίσει τα social media και τα μηνύματα στα site με ένα σωρό "στολισμούς" τους παίκτες και τον προπονητή του Παναθηναϊκού για τη θλιβερή εμφάνιση και εικόνα στο Περιστέρι, θα προτιμούσα να ασχοληθώ περισσότερο με την ουσία του προβλήματος ή των προβλημάτων.

Και πέρα απ’ το αγωνιστικό σκέλος, το οποίο έχει αναλυθεί και θα αναλυθεί περαιτέρω τις επόμενες ημέρες -διότι το ματς με τον Ατρόμητο και η εικόνα των "πράσινων" είναι το αποκορύφωμα ενός πολύ μέτριου μήνα, που έβγαλε μπροστά όλες τις αδυναμίες του "τριφυλλιού"- η γνώμη μου είναι πως εάν πρώτα απ’ όλα δεν καθαρίσουν όλοι (μα όλοι) το μυαλό τους στον Παναθηναϊκό στο τέλος θα κάνουν μία τρύπα στο νερό...

Είναι πάρα πολύ "θολωμένοι" άπαντες κι αυτό φωνάζει εδώ και καιρό στο γήπεδο. Μοιάζουν να είναι πνιγμένοι στο άγχος τους, σαν να κουβαλούν μαρτυρικά το βάρος των περσινών κι αισθάνονται το φόβο ενός déjà vu.

Διάολε, η ίδια ομάδα είναι που έφτασε ένα βήμα απ’ τους ομίλους του Champions League στα τέλη Αυγούστου και 4 μήνες μετά, έχοντας μπει εδώ και λίγες εβδομάδες σε ένα πολύ κακό φεγγάρι, κάνει μέσα στο γήπεδο λάθη που δεν συναντάς ούτε στο τοπικό.

Έτσι εννοείται πως δεν πάει πουθενά ο Παναθηναϊκός και γι’ αυτό επιβάλλεται πριν από κάθε αγωνιστική συζήτηση να γίνει μία συνολική κουβέντα εντός των αποδυτηρίων, για την ψυχολογική ανεπάρκεια όλης της ομάδας, των παικτών και από ένα σημείο και μετά και των προπονητών

Υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι ότι κι αν λέει ο καθένας μας

Πέρα από το τι λέει και το τι γράφει ο κάθε ρεπόρτερ, τι θεωρεί ο κάθε φίλος της ομάδας, το πόσο ειρωνική διάθεση μπορεί να βγάζει ο κάθε αντίπαλος για το εφετινό "τριφύλλι" -έχοντας πάρει "θάρρος" απ’ την εικόνα των "πράσινων" το τελευταίο διάστημα- εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, υπάρχουν δύο δρόμοι για τον Παναθηναϊκό: Είτε "βυθίζεται" ακόμη περισσότερο στην εσωστρέφεια και τορπιλίζεται μία πολύ διαφορετική κι ορθολογική προσπάθεια 2,5 ετών, είτε κλείνει τα αυτιά του ως οργανισμός και ψάχνει τις κανονικές λύσεις, χωρίς να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο εκτός ομάδας.

Κι επειδή η συγκεκριμένη version του Παναθηναϊκού είναι μία πραγματικά καλή ομάδα, που βιώνει εδώ και λίγες εβδομάδες για πολλούς λόγους τη μεγαλύτερη αγωνιστική κρίση της επί ημερών Γιοβάνοβιτς κι επειδή έχει έναν κανονικό προπονητή, ο οποίος ξέρει την ομάδα του πολύ καλύτερα απ’ όλους "εμάς" τους απ’ έξω, καλό θα είναι να μπει ένα φρένο στους αφορισμούς. Κριτική θα γίνει και επιβάλλεται να γίνει, αλλά στην ουσία κι όχι με το mood "μου φταίνε όλοι, να πάνε σπίτια τους...".

Να βρει ποιοι μπορούν αυτή την στιγμή να βγουν μπροστά

Η πρώτη ηρεμία μέσα σε μία κρίση, έρχονται πρώτα απ’ όλα μέσα απ’ τις νίκες και γι’ αυτό είναι κομβικό για όλα όσα θα φέρει στη συνέχεια η σεζόν, να νικήσει ο Παναθηναϊκός την Τετάρτη (20/12) στον Βόλο, να ηρεμήσει μετά από ένα 15ήμερο γεμάτο από "φουρτούνες" και "καταιγίδες" και να αναζητήσει στη διακοπή ο Γιοβάνοβιτς, το τιμ του, ο Παπαδημητρίου κι όλοι όσοι ζουν την καθημερινότητα του ποδοσφαιρικού τμήματος τις λύσεις.

Να ζυγίσει τα δεδομένα και να αναζητήσει ο Σέρβος τεχνικός, σ’ αυτόν τον μήνα της "κρίσεως" (όχι της κρίσης) που έρχεται με την αυγή του 2024, τις σταθερές του και ποιοι είναι εκείνοι που αυτή την στιγμή, αυτό το πολύ ζόρικο διάστημα, μπορούν να βγάλουν την ομάδα μπροστά, για να διεκδικήσει με καλύτερες προϋποθέσεις τον τίτλο.

Αυτό είναι και το πιο δύσκολο, διότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι ήδη πάρα πολύ "βαριά" και δεν υπάρχει καμία διάθεση υπομονής. Λογικό, ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγάλο κλαμπ, πολύ μεγάλο "καράβι" και πρέπει να μαθαίνει να ζει και με τέτοιες συνθήκες.

Μακριά απ’ τον "θόρυβο" που υπάρχει έξω απ’ την ομάδα

Είναι απαραίτητο, ωστόσο, να στεγανοποιηθεί πρώτα απ’ όλα η ομάδα απ’ όλο τον "θόρυβο" που υπάρχει έξω απ’ αυτήν και να ψάξει να βρει τις λύσεις της. Με ξεκαθάρισμα αγωνιστικών ρόλων κι αγωνιστικού προσανατολισμού, με κουβέντα για τα αμέτρητα ατομικά λάθη των τελευταίων εβδομάδων, αλλά και με ξεκαθάρισμα όσον αφορά το ποιοι "μπορούν" και ποιοι "δεν μπορούν" σ’ αυτή τη φάση. Τόσο απλά και με ειλικρίνεια. Όπως έκανε την πρώτη σεζόν της, όταν μετά από τις συσσωρευμένες ήττες του πρώτου πενταμήνου, έψαξε και βρήκε τις λύσεις μέσα απ’ τον ίδιο τον οργανισμό της.

Πρέπει να υπάρξει ποιοτική ενίσχυση στα μετόπισθεν με έναν γρήγορο και ηγετικό στόπερ πρώτης γραμμής, διότι ο Παναθηναϊκός πληρώνει (και) την γκαντεμιά του με τον τραυματισμό του Μάγκνουσον και το διαρκές (κι αναγκαίο λόγω των συνθηκών) ανακάτεμα στα μετόπισθεν, έχοντας χάσει τον τελευταίο μήνα κάθε έννοια συνοχής και ισορροπίας.

Και βεβαίως πρέπει να υπάρξει, το συντομότερο δυνατόν και μία συνολική ηρεμία σε μικρά ή μεγάλα ανοικτά "μέτωπα" εντός του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Όλοι "δείχνουν" με το δάχτυλο τον Μπρινιόλι, αλλά...

Όλοι δείχνουν εδώ κι ένα μήνα με το... δάχτυλο τον Μπρινιόλι. Και ακούγεται και γράφεται το μακρύ και το κοντό του καθενός, με σενάρια επί σεναρίων, επειδή δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη το θέμα της ανανέωσης του συμβολαίου του. Όπως γραφόταν και λεγόταν πέρσι για τον Αϊτόρ πως "δεν θα μείνει και θα πάει, εδώ, εκεί και στον έναν και στον άλλον". Αγαπημένο άθλημα η σεναριολογία χωρίς την παραμικρή εικόνα, όταν μία διαδικασία διαπραγμάτευσης είναι ανοικτή.

Το "πρόβλημα" με τον Μπρινιόλι δεν είναι το γεγονός πως δεν έχει ανανεώσει ακόμη το συμβόλαιό του ή ότι έχει αποφασίσει να κάνει το ένα ή το άλλο. Αυτά πάμε να τα βρούμε εν αφθονία σε κάθε λογής "καφενέ". Το πρόβλημα με τον Ιταλό είναι πως επειδή αφουγκράζεται πως όλη αυτή η διαδικασία έχει "ξεφύγει", έχει αρχίσει να του φθείρει το μυαλό. Κι εδώ κι ένα μήνα, πέρα απ’ τον τραυματισμό που είχε και κουβαλούσε επί 10-15 μέρες, παίζει με το μυαλό του διαρκώς "θολωμένο". Ο ίδιος τερματοφύλακας είναι, δεν άλλαξε. Η ψυχολογία του και η ηρεμία του μυαλού του άλλαξε, μετά από δύο μεγάλες "γκέλες" που πολλαπλασίαζαν τον θόρυβο γύρω απ’ το όνομά του και για την ώρα δείχνει πως δεν μπορεί να το διαχειριστεί εύκολα.

Γι’ αυτό και θα ήταν προτιμότερο και για καλό και του ιδίου, να καθίσει για λίγο στον πάγκο, να καθαρίσει το μυαλό του, να απορροφηθεί πιο εύκολα η πίεση, να ξεκαθαρίσει οριστικά (και χωρίς εξωτερικές, έξτρα πιέσεις) το μέλλον του και τη σχέση του με το κλαμπ και να προχωρήσουν όλοι μαζί στον κοινό στόχο.

Ο Ευρυπίδης στην τραγωδία του "Ελένη", αποσαφήνιζε διαρκώς πως σε κάθε δύσκολη συνθήκη και κατάσταση, είναι άλλο το "φαίνεσθαι" κι άλλο το "γίνεσθαι". Κι αυτό το κάτι σαν... Παναθηναϊκός που φαίνεται τις τελευταίες εβδομάδες στο γήπεδο, δεν είναι αυτό που μπορεί να γίνει. Ξέρω, οι μισοί ήδη βρίζουν... Είπαμε εξαρχής, το αποψινό blog ήταν λίγο πολύ unpopular opinion...