Ναι, ο Τιμ δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του. Ναι, ο Μάρεϊ δεν είναι στο επίπεδο που ήταν αφού έχει περάσει πολλά, ενώ και ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός του.

Ωστόσο, τίποτα από τα δύο δεν μειώνει τις δύο μεγάλες ανατροπές που έκανε ο Στέφανος Τσιτσιπάς οι οποίοι του δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει και στο χορτάρι.

Πολλοί θα μείνουν στις νίκες και στη γενικότερη εικόνα του 24χρονου Έλληνα τενίστα στα δύο αυτά παιχνίδια. Υπάρχει, όμως, κάτι το οποίο δεν γίνεται να μη σταθούμε.

Επιτέλους έμεινε ψύχραιμος

Τόσο στον αγώνα με τον Τιμ όσο και στο ματς με τον Μάρεϊ, ο Στέφανος Τσιτσιπάς κατάφερε να διατηρήσει την ψυχραιμία του και ήταν συγκεντρωμένος σε όσα γίνονταν στο κορτ.

Ναι υπήρξαν κάποιες μικρές στιγμές όπου πάλι πήγε να ξεφύγει, ωστόσο παρέμεινε πιστός σε αυτό που είχε σχεδιάσει πριν από τον αγώνα και κατάφερε να φύγει νικητής.

Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό όμως σε ένα τόσο ανταγωνιστικό ατομικό άθλημα το μεγαλύτερο ίσως ποσοστό της επιτυχίας (πέρα από το ταλέντο και τη δουλειά) ανήκει στη πνευματική διαχείριση.

Εκεί δηλαδή όπου ο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο Ραφαέλ Ναδάλ και ο Ρότζερ Φέντερερ έλιωναν τους αντιπάλους τους κατά τη διάρκεια των αγώνων προκαλώντας τους απελπισία.

Όταν θεωρητικά τα κάνεις όλα τέλεια και ο αντίπαλός σου καταφέρνει να κερδίζει τους πόντους τότε είναι δύσκολο να μπορέσεις να το διαχειριστείς όλο αυτό και θέλει μεγάλη δύναμη για να το αντέξεις.

Τόσο κόντρα στον Τιμ, όσο και απέναντι στον Μάρεϊ ο Τσιτσιπάς παρέμεινε συγκεντρωμένος ακόμα και σε στιγμές που έμοιαζε δύσκολο να καταφέρει να λυγίσει τους αντιπάλους του παρότι έκανε πολλά σχεδόν τέλεια και δικαιώθηκε.

Θέλει να το κάνει με το δικό του τρόπο

Ένα άλλο στοιχείο το οποίο φάνηκε ξεκάθαρα και στα δύο παιχνίδια είναι ότι ο Τσιτσιπάς είναι αποφασισμένος να "ζήσει" ή να "πεθάνει" με το δικό του στιλ παιχνιδιού.

Θέλει να γίνει κυρίαρχος. Είναι ξεκάθαρη η επιθυμία να είναι εκείνος που θα ορίζει τις τύχες ενός αγώνα και για αυτό το λόγο είναι όσο το δυνατόν πιο επιθετικός γίνεται.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό και κυρίως δεν θα είναι πάντοτε αποτελεσματικό. Για παράδειγμα απέναντι στον Μάρεϊ έκλεισε τον αγώνα με 90 winners (!) εκ των οποίων μόλις 16 ήταν άσοι.

Αν μη τι άλλο αυτό δείχνει την επιθυμία του να κυριαρχήσει πάνω στο κορτ. Βέβαια, αυτό έφερε λάθη και για μία ακόμα φορά αυτά προήλθαν κυρίως από το backhand του.

Σε αυτό το επίπεδο τα 54 αβίαστα λάθη είναι πολλά και δεδομένα θα τον πληγώσουν σε κάποιο άλλο παιχνίδι.

Οδηγός για τη συνέχεια το 5ο σετ με τον Μάρεϊ

Αν πρέπει να κρατήσει κάτι δεδομένα από το παιχνίδι με τον Μάρεϊ σε αγωνιστικό επίπεδο αυτό είναι η εικόνα που είχε στο πέμπτο σετ.

Πέρα από το ότι εκεί κατάφερε να κάνει το μοναδικό του break στο ματς κόντρα στον Βρετανό, ο Στέφανος Τσιτσιπάς είχε και δύο στατιστικά στοιχεία τα οποία πρέπει να κρατήσει για τη συνέχεια.

Μπορεί τα περασμένα του πρώτα σερβίς να ήταν στο 62%, ωστόσο είχε το εκπληκτικό 94% κερδισμένους πόντους πίσω από αυτό (16/17).

Την ίδια ώρα ήταν απόλυτα κυριαρχικός πάνω στο φιλέ σε αντίθεση με το υπόλοιπο του αγώνα αφού 10 στις 12 φορές που ανέβηκε στο φιλέ κατάφερε να τελειώσει τον πόντο.

Αντίθετα, εάν υπάρχει κάτι που πρέπει να βελτιώσει για να προχωρήσει τόσο στο Wimbledon όσο και στα υπόλοιπα τουρνουά είναι το ποσοστό πίσω από το δεύτερο σερβίς.

Ακόμα και στο 5ο σετ όπου τα στατιστικά του ήταν σχεδόν αψεγάδιαστα είχε μόλις 36% (4/11), ποσοστό ιδιαίτερα χαμηλό για το επίπεδο στο οποίο μπορεί να παίξει.

Το που θα σταματήσει η πορεία του στο Wimbledon δεν είμαι σε θέση να μαντέψω, δεδομένα όμως πρέπει επιτέλους να χτίσει τις βάσεις για το επόμενο βήμα με σωστό τρόπο. Κακά τα ψέματα, ο Τσιτσιπάς έχει βάλει στο μυαλό του ένα μεγάλο "πρέπει" που συμβαδίζει με τα μεγάλα του όνειρα.

Το να κυνηγάς τα όνειρα σου είναι σωστό, το να εκβιάζεις αυτά να τα γίνουν πράξη πριν την ώρα τους είναι το λάθος. Ο Τσιτσιπάς έχει όλο το πακέτο για να κάνει το επόμενο βήμα, πρέπει όμως να βρει το σωστό μονοπάτι.

Άλλωστε, όσα έχει πετύχει ήδη μόνο μικρά δεν είναι και το γεγονός ότι βρίσκεται σταθερά στην πρώτη δεκάδα εδώ και χρόνια δείχνει πολλά. Όσο κι αν οι οπαδοί των τίτλων το ξεχνούν όπως και στην περίπτωση της Μαρίας Σάκκαρη.