Είναι ξεκάθαρο, εδώ και αρκετό καιρό ότι ο Ολυμπιακός και ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι σε ανοικτό πόλεμο. Για την ακρίβεια, τα αφεντικά των “ερυθρολεύκων”, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος, έχουν ξεκινήσει ανένδοτο με στόχο τον ισχυρό άνδρα του ελληνικού μπάσκετ, νιώθοντας ότι η παρουσία του και οι μηχανισμοί που εκπορεύονται από αυτόν (ΚΕΔ, διαιτησία) , δεν εγγυώνται την ισονομία και την ισοπολιτεία στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος και καλό θα κάνουμε να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας γιατί το μεγαλύτερο βήμα για να λύσεις ένα πρόβλημα , είναι να το αναγνωρίσεις. Όλα τα άλλα, περί Εθνικών ομάδων και ασφάλισης των διεθνών είναι παράπλευρες απώλειες και εκλογικεύσεις που σκοτώνουν τη λογική.

Λέγεται λοιπόν ότι, καλώς ή κακώς, στον έρωτα και στον πόλεμο επιτρέπονται όλα. Και οι δυο , είναι καταστάσεις που ο άνθρωπος τις χαρακτηρίζει εκτάκτου ανάγκης και γι αυτό του ξυπνάνε το ένστικτο της επιβίωσης. Ενεργοποιούν τον εγωιστή εαυτό. Ο εγωιστής γίνεται τόσο άρρωστος, όσο ο άρρωστος γίνεται εγωιστής.

Η αλήθεια είναι , ότι υπήρξαν πολλές προειδοποιητικές βολές μέχρι να φτάσουμε ως εδώ. Μεσολάβησαν επεισόδια διαλόγου κωφών και οι κακές υπηρεσίες που προσέφεραν όσοι τρέφονται από αυτή την αντιδικία για να έχουν λόγο ύπαρξης. Αρκεί να ανασύρουμε τις στιχομυθίες που κατά καιρούς κατεγράφησαν στις περίφημες διαδικασίες κλήρωσης των διαιτητών , οι οποίες τις περισσότερες φορές εξελίσσονταν σε θέατρο σκιών.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ,ή αντιμετωπίζεις το πρόβλημα εν τη γεννέσει του, ή αλλιώς φτάνεις στο σημείο να λουστείς τις συνέπειες του, όταν αυτό κακοφορμίζει. Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε τώρα.

Για ένα περίεργο λόγο, θεωρώ ότι τελικά υπάρχει μία ελπίδα να φτάσουμε σε ...ξέφωτο. Κι αυτή εντοπίζεται στο να φτάσει στα άκρα όλη αυτή η εξουθενωτική μάχη. Να τρυπήσει αυτή την εικόνα της επικοινωνιακής παρακμής που έχει επιστρατευθεί, με μοναδικό στόχο να μας μπερδέψει, απαγορεύοντας μας να σχηματίσουμε καθαρή εικόνα της πραγματικότητας. “Ο σεισμός είναι σωσμός” που λέει κι ο λαός.

Η δόξα του πολέμου είναι η συμφιλίωση. Το όνειδός του ο όποιος ανίερος συμβιβασμός συγκάλυψης. Γιατί αυτό που παίζεται στην σκηνή είναι η παράσταση, στην οποία ο καθένας παριστάνει το ρόλο του. Η πραγματικότητα είναι στα παρασκήνια.

Και για να μη κάνουμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα υποστηρίζοντας ότι το ελληνικό πρωτάθλημα περνάει πρώτη φορά ανάλογη κρίση με αφορμή την διαιτησία , να σας θυμίσω ότι το 1993, πριν από τον 4ο τελικό των πλει οφ, ο Παύλος Γιαννακόπουλος απέσυρε την ομάδα του Παναθηναϊκού από το πρωτάθλημα, με αφορμή το κώλυμα που είχε δηλώσει ,τότε, ο διαιτητής Νίκος Παπαδημητρίου.

Είναι προφανές ότι όσο απίθανο είναι όλο το δίκιο να είναι με το μέρος των “εξεγερμένων” Αγγελόπουλων, εξίσου απίθανο είναι να είναι με το μέρος του “εξουσιαστή” Βασιλακόπουλου. Και μόνο ότι τόσο καιρό αμφότεροι μιλούσαν (ή δεν μιλούσαν) με υπονοούμενα , μπορεί να μας πείσει ότι “κάτι σάπιο μυρίζει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας”.

Η ιστορία μας έχει δείξει δυο πράγματα: Το ένα είναι ότι όλες οι μεγάλες αποκαλύψεις στον πολιτισμένο Δυτικό κόσμο , έχουν ξεκινήσει από μια διαφάνεια συμφερόντων, δηλαδή την επιθυμία κάποιου να αποκαλύψει πράγματα που θα ευνοήσουν τον ίδιο και θα βλάψουν τον ανταγωνιστή του. Το άλλο είναι ότι , ο ανέκαθεν ο διεκδικητής ζητάει ίση μεταχείριση , μέχρι να γίνει αυτός πρώτος, οπότε απαιτεί... σεβασμό.