Η τελευταία επαφή του Ντέρικ Γουίλιαμς με το καλάθι της Μακάμπι ήταν 18'' πριν από το τέλος της τρίτης περιόδου όταν ευστόχησε σε δυο βολές. Ουσιαστικά στο δεύτερο ημίχρονο είχε περάσει απαρατήρητος αφού το τελευταίο του καλάθι ήταν ένα τρίποντο, 1:54 πριν από το τέλος του πρώτου μέρους.

Καθώς η Μακάμπι είχε κάνει ένα σερί 10-0 και είχε γυρίσει το ματς με επικεφαλής τον απαράμιλλο Μπόνζι Κόλσον, κάποιος έπρεπε να πάρει τη πρωτοβουλία.

Το νο 2 του ντραφτ του 2011 δεν είπε όχι στην πρόκληση. Έκανε το μεγάλο σουτ, 7.8'' πριν ακουστεί η κόρνα της λήξης. Ο Παναθηναϊκός είχε φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το να σπάσει το σερί με τις έξι σερί ήττες του. Ο Γουέιν Μπόλντγουιν είχε την ευκαιρία του από το ύψος του φάουλ, βρήκε όμως σίδερο και κάπως έτσι οι "πράσινοι" ξανάβρισκαν τη χαρά της νίκης μετά από ένα μήνα και βάλε.

Η τελευταία φορά που είχαν νικήσει ήταν στις 8 Δεκεμβρίου και το ματς με την Αρμάνι. Έσκασαν τα πρώτα χαμόγελα μετά από ένα μήνα γεμάτο εσωστρέφεια, μουρμούρα, αφορισμούς και όλα όσα προκάλεσε η βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό συν τα υπόλοιπα στραβοπατήματα στην EuroLeague.

Ο Παναθηναϊκός ξεκόλλησε από τις έξι νίκες, έφτασε τις εφτά, με μια σπουδαία νίκη και ένα συναρπαστικό ματς που κρίθηκε, εν τέλει, στα δυο τελευταία σουτ. Ένα εύστοχο για τους "πράσινους" της Αθήνας, ένα άστοχο για τους "κίτρινους" του Τελ Αβίβ. Η χαρά του μπάσκετ. Όχι τόσο οργανωμένου και βγαλμένου από βασανιστικά πλέις των προπονητών, αλλά μπάσκετ των μεγάλων προσωπικοτήτων που πατούσαν στο παρκέ του ΟΑΚΑ.

Κι αν μέχρι αυτό το ματς ο Παναθηναϊκός έδειχνε από τη μια εξαρτημένος και από την άλλη όχι καλά συνδεδεμένος με τον Ντούειν Μπέικον, αυτό το βράδυ, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ίσως γιατί βρέθηκαν κι άλλοι ... τρεις Μπέικον για να βοηθήσουν τον ολ-αράουντ Αμερικανό.

Οι δυο συμπατριώτες του, κατ' αρχήν.

• Ο Γουίλιαμς με απολαυστικά καρφώματα στο πρώτο μέρος, όπου πέτυχε και τους περισσότερους πόντους του, κρατώντας την μπαγκέτα στην επίθεση, μίλησε όπως εόπαμε την κατάλληλη στιγμή, σημαδεύοντας σωστά για το τρίποντο της νίκης. Δεν είναι ο πιο συνεπής φόργουορντ του κόσμου, μπορεί κάποιες στιγμές να "χάνεται" στο γήπεδο, έχει όμως και το θάρρος, πολύ περισσότερο την ποιότητα να βάζει τέτοια σουτ. Δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές έχει νικήσει φέτος ο Παναθηναϊκός, ο Γουίλιαμς έχει κάνει μεγάλα ματς. Το ζήτημα του είναι η σταθερότητα...
• Και ο Πάρις Λι που μετά από τέσσερα-πέντε κακά παιχνίδια έβγαλε ενέργεια και σκόραρε 21 πόντους πολύ σημαντικούς. Δεν είναι ο κλασικός πόιντ-γκαρντ ο κοντόσωμος Αμερικανός. Περισσότερο του αρέσει να πιέζει την μπάλα και να φτιάχνει από μόνος του φάσεις. Στις καλές βραδιές του, όπως αυτή με τους Ισραηλινούς, είναι πολύ χρήσιμος: 21π με 4/5δ και 3/7 τρ, τον λες και κορυφαίο. Όχι τυχαία, επίσης, ο Λι είχε 22π (ρεκόρ) στην τελευταία νίκη κόντρα στο Μιλάνο...

Και ο Γιώργος Παπαγιάννης στη συνέχεια. Ο ψηλός άφησε πίσω του τη μετριότητα των προηγούμενων αγώνων, έδωσε μάχες, μπορεί να έχασε αρκετές ήταν όμως σημείο αναφοράς για την ομάδα του. Ειδικά όταν τον έψαχνε και τον έβρισκε επιτυχημένα στις αλλαγές της άμυνας της Μακάμπι, όπου λογικά έπρεπε να πάρει την μπάλα και να την καρφώσει στο καλάθι των φιλοξενουμένων.

Δεν είναι ... φυσιολογικό για τους "πράσινους" να μην εκμεταλλεύονται τον διεθνή σέντερ και πολλές φορές να ανεβοκατεβαίνει το παρκέ σαν την έρημη κατάρα, ή να βλέπει τις "ποικιλίες" που σκαρφίζονται οι συμπαίκτες του. Είναι πολύ πιο εύκολο να τον σημαδεύουν (ειδικά όταν οι αντίπαλες άμυνες έχουν την ίδια αφέλεια με αυτήν της Μακάμπι) γιατί έτσι ο ΠΑΟ έχει πολύ εύκολους πόντους: 16 έβαλε ο ψηλός, με 5/6 δ και 1/2 τρ, καθώς έχει βάλει το μακρινό σουτ στο επιθετικό ρεπερτόριο, με αρκετή επιτυχία...

Το (μίνι) κρεσέντο του Μπέικον

Με αυτούς να κάνουν όλη τη δουλειά ο Ντουέιν Μπέικον περίμενε -ως συνήθως- το τελευταίο δεκάλεπτο για να πάρει την μπάλα και να μην τη δώσει σε κανέναν. Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο ο χαρισματικός σκόρερ το κάνει συνέχεια. Μόνο που στα προηγούμενα ματς δεν υπήρχαν οι ... άλλοι και η δική του "αναλαμπή" στο τελείωμα του ματς δεν είχε ουσιαστικά νόημα.

Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Με το που η Μακάμπι πέρασε 71-72 με το τρίποντο του Τζαρέλ Μάρτιν αποφάσισε να μιλήσει. Μπορεί στην άμυνα να έχανε τον ασυγκράτητο Κόλσον, μπορεί το κρεσέντο του να κράτησε κάτι λιγότερο από ένα τρίλεπτο σκοράροντας τους 10 από τους 12π του Παναθηναϊκού, ήταν εκείνος, όμως, που πήγε το ματς στο +9 και σήκωνε στο πόδι το ΟΑΚΑ.

Η Μακάμπι, όμως, δεν το έβαλε κάτω. Ο Κόλσον έκανε όργια και τελικά χρειάστηκαν οι βολές του Γουόλτερς και το τρίποντο του Γουίλιαμς για να έρθει η πολυπόθητη νίκη...

Ανορθόδοξα μεν, νίκη δε...

Δεν είναι το πιο ορθόδοξο μπάσκετ αυτό που παίζει ο Παναθηναϊκός. Σε ένα ματς που πλησίασε τους 90 πόντους, έδωσε μόλις 12 ασίστ, δείγμα του ότι το παιχνίδι των "πρασίνων" βασίζεται περισσότερο στο ατομικό ταλέντο και την ποιότητα των παικτών του, παρά στην ομαδικότητα ή την καλή κυκλοφορία της μπάλας. Από την άλλη ο ΠΑΟ σε αυτό το ματς φρόντισε να επιστρέψει στην καλή του συνήθεια να κάνει λίγα λάθη (συνολικά 6) τρεις φορές λιγότερα, ας πούμε, απ' όσα έκανε στο παιχνίδι με τη Φενέρ την προηγούμενη εβδομάδα (18).

Μπορεί -επίσης- στη δεύτερη περίοδο ο ΠΑΟ να μην σκόραρε σε κανένα δίποντο (!) έχοντας 4/10 τρίποντα και 8/10 βολές, παρόλα αυτά, όπως όλοι γνωρίζουν, πλέον, σε αυτή την πολύ ανταγωνιστική Ευρωλίγκα μετράνε πάνω απ' όλα οι νίκες. Κι ας έρχονται με ανορθόδοξο τρόπο.

Το πιο σημαντικό για τον Ράντονιτς και τους παίκτες του είναι ότι στάθηκαν και πάλι στα πόδια τους. Αν αυτή η νίκη είναι μια νέα αφετηρία, μέσα στη χρονιά, ή ευκαιρία να δούμε μια καλύτερη ομάδα με πράσινες φανέλες στο άμεσο μέλλον, δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει. Δεν είναι και αυτό που απασχολεί τον Παναθηναϊκό στη δεδομένη στιγμή.

Η Ευρωλίγκα συνεχίζεται χωρίς ανάσα και οι "πράσινοι" έχουν μια δύσκολη αποστολή την ερχόμενη εβδομάδα όταν θα επισκεφθούν την Σεκραφέντο Αρένα για το ματς με τη Βίρτους Μπολόνια. Κι αν στο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός με τη νίκη κόντρα στη Μακάμπι έφτασε στο 50% (5-5) μακριά από την Αθήνα μοιάζει πολύ αδύναμος (2-7)...