Το σλόγκαν της EuroLeague είναι ότι "κάθε ματς μετράει".. Στο τέλος της χρονιάς ο απολογισμός είναι κυνικός. Από δω οι νίκες κι από κει οι ήττες. Κανείς δεν θυμάται τις λεπτομέρειες των αγώνων, πως νίκησε ή πως έχασε μια ομάδα, αν ήταν τυχερή, άτυχη, είχε τραυματισμούς, αναποδιές, πόσος ιδρώτας χύθηκε για να γυρίσουν ματς τα οποία, όμως, δεν τα κέρδισε.

Όπως ακριβώς συνέβη στα δυο τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού. Όπως στην Κωνσταντινούπολη με την Φενέρ, έτσι και με την Μπασκόνια στο ΣΕΦ, οι "ερυθρόλευκοι" επέστρεψαν από διαφορά 18 πόντων, αλλά στο τέλος -έστω και στο νήμα- πανηγύρισαν οι αντίπαλοί τους.

Αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός δεν είχε χρόνο να σκοράρει στην τελευταία του επίθεση, καθώς απέμεναν μόλις εφτά δέκατα του δευτερολέπτου. Ήταν η Μπασκόνια εκείνη που ευστόχησε στην ύστατη κατοχή της. Ο Κόντι-Μίλερ Μακιντάιρ, όχι δα και ο καλύτερος σκόρερ των Βάσκων, πάτησε γερά μπροστά από τον Κάναν, έβαλε το καλάθι από την κορυφή της ρακέτας, απαντώντας στις δυο εύστοχες βολές του Γιαννούλη Λαρετζάκη που προς στιγμήν είχε δώσει το προβάδισμα στην ομάδα του.

Ήττα, λοιπόν. Κανείς δεν θα θυμάται την υπερπροσπάθεια των "ερυθρολεύκων" να γυρίσουν ένα παιχνίδι, που έδειξε να χάνεται μέσα από τα χέρια τους; Τότε, που ο Ολυμπιακός έχοντας ξεκινήσει όπως χρειαζόταν, πέρασε 26-16, έχοντας για αιχμή τον ζεστό Άλεκ Πίτερς. Ξαφνικά σα να έσβησαν τα φώτα όλα. Σε ένα ολικό μπλακ άουτ, η Μπασκόνια έμοιαζαν με τους Λέικερς του Μάτζικ και του Τζαμπάρ, σκοράροντας 34 πόντους σε ένα δεκάλεπτο (και 44 δευτερόλεπτα)!

Η ομάδα της Βιτόρια, που έχει ξανανιώσει μετά την άφιξη του Ντούσκο Ιβάνοβιτς στον πάγκο της, άλλαξε ολότελα το ματς, έχοντας -στην δεύτερη περίοδο- 11/19 σουτ (6/7δ, 5/12τρ, 3/3βολές) 13 ριμπάουντ εκ των οποίων τα 5 ήταν επιθετικά, 9 ασίστ και 1 μόλις λάθος! Οι Μονέκε, Σεντεκέρσκις και Μαρίνκοβιτς που είχαν έρθει από τον πάγκο πέτυχαν 27 πόντους και ο Ολυμπιακός έμοιαζε με ζαλισμένο κοτόπουλο, που δέχεται την μια σφαλιάρα, πίσω από την άλλη.

Οι τρεις που δεν έφταναν...

Τι χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να γυρίσει αυτό το ματς, με τη διαφορά μάλιστα στο ξεκίνημα της τρίτης περιόδου να ανεβαίνει στους 18 πόντους; Πρώτα απ' όλα να ξαναπαίξει καλή άμυνα. Το κατάφερε σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο.

Η Μπασκόνια από τους 50 π, που πέτυχε στα δυο πρώτα δεκάλεπτα, καθηλώθηκε στους 25. Οι "ερυθρόλευκοι" κυνήγησαν κάθε διεκδικούμενη μπάλα, ισορρόπησαν κάπως τις μάχες κάτω από το καλάθι και ροκανίζοντας τη μισή διαφορά στην τρίτη περίοδο, επέστρεψαν δριμύτεροι στην τέταρτη.

Είχαν βρει και τρείς παίκτες, βασικά σημεία αναφοράς για την επική αντεπίθεση.

• Ο Μουσταφά Φαλ σε μια συγκλονιστική εμφάνιση, πλησίασε ξανά το τριπλ νταμπλ, έχοντας 10π, 7 ριμπ και 7 ασίστ. Ήταν υπεύθυνος για 28π του Ολυμπιακού (10 οι δικοί του κι άλλοι 18 από τις πάσες του) έκανε τρία κοψίματα και έπαιξε σχεδόν ολόκληρο το σαραντάλεπτο, καθώς ο Μιλουτίνοφ εκτός από τη τενοντίτιδα έχει και ένα μικρό κάταγμα σε δάχτυλο του ποδιού του.
• Ο Αιζέια Κάναν έδωσε το σύνθημα για την επιστροφή, κάνοντας ατομικό ρεκόρ σε πόντους (23) και κλεψίματα (3), έχοντας 5/8τρ, βγαίνοντας μπροστά με το σταθερό του χέρι και τα σουτ που έμοιαζαν με μαχαιριές στο κορμί της Μπασκόνια
• Και ο Άλεκ Πίτερς, έστω κι αν ήταν δύσκολο να μαρκάρει τον δυναμίτη Μονέκε, έκανε ένα ακόμα σπουδαίο ματς, τουλάχιστον στην επίθεση. Οι 22π που σημείωσε είναι φετινό του ρεκόρ. Πήρε επίσης τα περισσότερα ριμπάουντ από οποιονδήποτε άλλο συμπαίκτη του και ήταν μια διαρκής απειλή...

Οι βοήθειες που έδωσαν ο Παπανικολάου με τη συνέπεια στην άμυνα του και ο Λαρετζάκης που πήρε τις προσπάθειες στο τέλος και ήταν έτοιμος να δώσει τη νίκη, πριν πάρει την μπουκιά από το στόμα ο Μακιντάιρ, ήταν σημαντικές, αλλά επίσης δεν αρκούσαν για να νικήσουν οι Πειραιώτες.

Ο Ολυμπιακός ατύχησε γιατί οι δυο του άσοι, έμειναν πολύ μακριά από τον εαυτό τους, στο εκτελεστικό κομμάτι. Ο Γουόκαπ τελείωσε με μηδέν πόντους κι ο Γκος με 4. Μαζί είχαν 0/7 τρίποντα. Ένα να έβαζαν, η ομάδα τους θα είχε φύγει νικήτρια.

Άναψε κόκκινο λαμπάκι

Το γράφαμε και τις προάλλες. Οι ήττες δυσκολεύουν τη ζωή των ομάδων σε μια πολύ απαιτητική διοργάνωση όπως η EuroLeague. Ειδικά όταν μια ομάδα αντιμετωπίζει προβλήματα από την αρχή της σεζόν σε απώλειες και τραυματισμούς, ο κίνδυνος να την πάρει η δίνη των αποτελεσμάτων από κάτω είναι υπαρκτός.

Στον Ολυμπιακό έχει σημάνει ήδη συναγερμός, γιατί το αρνητικό ρεκόρ (3-4) και κυρίως η εικόνα της ομάδας που αγκομαχάει, λόγω των συνεχόμενων απωλειών, προβληματίζει. Ο Μακ Κίσικ και ο Σίκμα παραμένουν ανενεργοί. Θα προστεθεί και ο Μιλουτίνοβ σε αυτή τη λίστα; Θα μείνει η "ερυθρόλευκη" ομάδα με ένα κλασικό σέντερ, με αυτόν μάλιστα που έχει απομείνει να είναι υποχρεωμένος να παίζει 37-38 λεπτά, ακόμα και στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπως έγινε με τον Φαλ στον αγώνα εναντίον του ΠΑΟΚ;

Αν συμβεί κάτι τέτοιο το πλήγμα θα είναι πάρα πολύ μεγάλο, γιατί υποτίθεται ότι η μεγάλη δύναμη του φετινού Ολυμπιακού θα ήταν η συνύπαρξη των δυο γιγάντων (Μιλουτίνοβ-Φαλ).

Όλα άλλωστε τα υποτίθεται της χρονιάς, δεν τα έχουμε δει ακόμα να γίνονται πράξη πάνω στο παρκέ, αφού:

• Λείπει το κάθετο παιχνίδι του Μακ Κίσικ, ενός παίκτη ικανότατου να αλλάζει το παιχνίδι από τον πάγκο. Ο Μπραζντέικις έχει αναλάβει εν μέρει το συγκεκριμένο ρόλο, πρώτον όμως δεν είναι ίδιος παίκτης με τον "Σακ" και δεύτερον ακόμα αναζητά τον εαυτό του, είναι λίγο διστακτικός και εγκλωβισμένος.
• Η κούραση του Γουόκαπ αποτελεί ένα σημαντικό δεδομένο. Τα λάθη, ακόμα και σε εύκολες φάσεις, που κάνει ο ελληνοποιημένος Αμερικανός αναδεικνύουν το πρόβλημα που υπάρχει στο "1". Στα τέσσερα πρώτα ματς ο Γουόκαπ είχε σκοράρει 51π (μ.ο 12.4) με 11/28 τρίποντα και στα επόμενα τρία, μέτρησε μόλις 4π με 0/10 τρ!
• Τον Σίκμα δεν τον έχουμε δει καθόλου. Δυο περιόδους, μια με Παναθηναϊκό κι άλλη μία με το Μιλάνο (όπου έπαιξε χωρίς ακόμα να είναι έτοιμος). Από τότε δεν έχει εμφανιστεί δευτερόλεπτο.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας εξήγησε στην ερώτηση του Σπ.Καβαλιεράτου πως σκέφτεται το ενδεχόμενο προσθήκης ή αλλαγής παίκτη στη δεδομένη χρονική περίοδο. Ο συναγερμός που έχει σημάνει ίσως να κινητοποιήσουν κι άλλα σχέδια, εναλλακτικά ή όχι, τα οποία μπορεί να τεθούν σε εφαρμογή.

Το κόκκινο λαμπάκι, ωστόσο, απαιτεί και υπερβάσεις από όλους τους υπόλοιπους, καθώς έρχεται διαβολοβδομάδα με Μακάμπι (στο Βελιγράδι) και Ερυθρό Αστέρα στο ΣΕΦ. Οι νίκες γιατρεύουν τα πάντα, όπως ξέρετε και κυρίως κρατάνε τις ομάδες όρθιες.