Παραδοσιακό κλισέ σε περιγραφές αγώνων μπάσκετ είναι το "πάρε παιδάκι μου το ριμπάουντ". Την έχουν ξεστομίσει χιλιάδες προπονητές, σε χιλιάδες αγώνες που έβλεπαν τους αντιπάλους τους να μαζεύουν τα "σκουπίδια" με τη σέσουλα. Την είχε στο στόμα του και ο Δημήτρης Πρίφτης, καθώς οι Καταλανοί της Μπαρτσελόνα, πήραν όχι ένα και δυο, αλλά εφτά επιθετικά ριμπάουντ στην κρίσιμη τρίτη περίοδο που άλλαξε το μομέντουμ του ματς και έγειρε υπέρ της πρωτοπόρου της Euroleague.

Με δεκαπέντε δεύτερες επιθέσεις, οι περισσότερες μάλιστα φόλοου και εύκολο καλάθι, ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε παρά να προσπαθήσει στο τέλος να ... κλέψει το ματς, κυρίως χάρη στον οίστρο του Νεμάνια Νέντοβιτς, αλλά και το ασίγαστο πάθος του κορυφαίου του παίκτη, Χάουαρντ Σαντ Ρος. Αν μάλιστα οι ρέφερι δεν άφηναν τη φάση όπου ο Σέρβος γκαρντ του ΠΑΟ και ο Νίκολα Λαπροβίτολα έμπλεξαν τα χέρια τους, για την τελευταία επίθεση της Μπάρτσα, ενδεχομένως να είχε ολοκληρωθεί μια επική ανατροπή.

Οι διαιτητές άφησαν τη φάση, δεν έδωσαν αυτό που απαιτούσε η εξέδρα και ο Νέντοβιτς , ο Κούριτς πήρε το φάουλ, ευστόχησε στις βολές και έτσι δεν απέμενε παρά το μακρινό τρίποντο του "Νέντο", 3.5 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος, που έτσι κι αλλιώς δεν είχε μεγάλη τύχη.

Το ΟΑΚΑ αναγνώρισε την προσπάθεια της "πράσινης" ομάδας, χειροκρότησε στο τέλος. Η ήττα, βέβαια, δεν αποφεύχθηκε το ρεκόρ παραμένει ισχνό (4-12) αλλά ο Παναθηναϊκός πρέπει να επιμείνει σε τέτοιες εμφανίσεις, βελτιώνοντας μάλιστα τις όποιες αδυναμίες, ώστε να πάρει (αν μπορεί) και κάποιες σημαντικές νίκες.

Κρατάει τη ζώνη και το μυαλό του δεύτερου δεκαλέπτου

Τι κρατάει ο ΠΑΟ απ΄αυτό το ματς; Σίγουρα το εξαιρετικό δεύτερο δεκάλεπτο, όταν η άμυνα ζώνης 2-3 του Πρίφτη εκτελέστηκε στην εντέλεια, απορρυθμίζοντας πλήρως την Μπαρτσελόνα και χάρη στο μυαλό του, ο ΠΑΟ έκανε ένα επί μέρους σκορ 23-15, που τον έβαλε επικεφαλής στο σκορ ακόμη και με διαφορά 13 πόντων. Χτυπιόταν σαν ... χταπόδι ο Σάρας Γιασικεβίτσιους, βλέποντας τους παίκτες του, σχεδόν αλαφιασμένους, απέναντι στη ζώνη και τον ξεκάθαρα κυριαρχικό σε αυτό το διάστημα Παναθηναϊκό.

Ο Νεμάνια Νέντοβιτς είχε μπει αγριεμένος, πέτυχε δέκα μαζεμένους πόντους, ο Παπαπέτρου απελευθερωνόταν διαρκώς από το μαρκάρισμα του Μίροτις και ο Σαντ Ρος λειτουργούσε σαν σύρτης στην άμυνα, δίνοντας βοήθειες, κλέβοντας μπάλες, βάζοντας παντού τα χέρια του, για να πάρει την κατοχή.

Αν μάλιστα οι "πράσινοι" είχαν τα μάτια τους δεκατέσσερα μέχρι το τέλος του δεκαλέπτου, θα μπορούσαν να έχουν διψήφια διαφορά, καθώς οι δυο αιφνιδιασμοί που έβγαλε στο τέλος η Μπάρτσα, βγήκαν από λάθος πάσες των γηπεδούχων. Γενικά, όμως, από το τελείωμα της πρώτης περιόδου και σε ολόκληρο σχεδόν το δεύτερο δεκάλεπτο, ο Παναθηναϊκός είχε πάει το ματς εκεί που ήθελε. Με ζώνη, με έλεγχο του ματς και με σωστές (όσο και λογικές) επιθέσεις. Από την στιγμή μάλιστα, που αποφάσισε να εκμεταλλευτεί και το ύψος του Παπαγιάννη, όλα κυλούσαν υπέρ του. Μοναδικό μείον η κακή απόδοση του Μέικον, που όχι μόνο δεν απειλούσε, δεν δημιουργούσε κιόλας.

Αφήνει (αλλά δεν ξεχνάει) τα χαμένα ριμπάουντ

Η Μπαρτσελόνα, είναι αλήθεια, ότι συνήθισε το τέμπο του Παναθηναϊκού. Προσάρμοσε το παιχνίδι της στις επιθέσεις των δεκαπέντε-είκοσι δευτερολέπτων (μπορεί να παίξει και τέτοιο μπάσκετ) και παρά την πίεση που δέχθηκε στην περιφέρεια της, βρήκε τον τρόπο να περάσει την μπάλα στους ψηλούς της και κυρίως στον μετρ του παίρνω την μπάλα και την βάζω μέσα στο τέλος του χρόνου, Νίκολα Μίροτιτς.

Πιο πολύ απ' όλα, όμως, κατάφερε να πληγώσει τον ΠΑΟ γιατί του έπαιρνε τα ριμπάουντ, χωρίς μάλιστα μεγάλη προσπάθεια. Λες και η μπάλα πήγαινε τηλεκατευθυνόμενη στα χέρια των φιλοξενουμένων τα καλάθια ήταν απανωτά. Εφτά φάσεις, όπου η Μπάρτα έκανε δεύτερη επίθεση είναι πάρα πολλές. Και δεν ήταν, βέβαια, θέμα τύχης, όσο ... μη προσπάθειας από πλευράς Παναθηναϊκού, να γίνουν τα μπλοκ άουτ, να πάει κάποιος πρώτος στην μπάλα και να σταματήσει το συνεχές φαινόμενο, πρώτο άστοχο σουτ, επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι στη συνέχεια από την πλευρά της Μπάρτσα.

Συν τοις άλλοις ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να βρει μεγάλα σουτ, παρά μόνο στο τέλος με τον Νέντοβιτς. Το 4/12 τρίποντα του πρώτου μέρους, έγινε 2/13 στο δεύτερο, με τα δυο τρίποντα, μάλιστα, να μπαίνουν από τον Νέντο στο τελευταίο λεπτό. Ο Παπαπέτρου εγκλωβίστηκε, ο Σέρβος επίσης, ο Μέικον συνέχιζε να βρίσκεται σε κακή βραδιά, ο Πέρι έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να απειλήσει και απέμενε ο Σαντ Ρος να παλεύει για να περισώσει την κατάσταση.

Η Μπαρτσελόνα κυριάρχησε, εστω κι αν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου έχανε με 11 πόντους. Πήγε το ματς εκεί που ήθελε, το γύρισε και πέρασε αυτή με 8π, έχοντας ένα επί μέρους 15-27, που της έδωσε αέρα νίκης. Το ότι δεν αύξησε τη διαφορά στην τελευταία περίοδο, ήταν αυτό που κράτησε τον ΠΑΟ όρθιο, σε απόσταση δυο μεγάλων σουτ, που ευστόχησε ο Νεντοβιτς αλλά δεν έφταναν για την μεγάλη υπέρβαση.

Ο Γιασικεβίτσιους που αποθεώθηκε από το κοινό του ΟΑΚΑ, πανηγύρισε την 14η νίκη του σε 16 αγώνες, Σχεδόν τέλεια επίδοση, αν αναλογιστούμε και τις σημαντικότατες απώλειες που έχει η ομάδα του. Νοκ άουτ ο Καλάθης και ο Χίγκινς, έξω ο Αμπρίνες, τραυματίας από το Βελιγράδι ο Σέρχι Μαρτίνεθ και την τελευταία στιγμή θετικός στον κορονοϊό, ο Νάιτζελ Χέις. Ε, εντάξει δεν τη λες και... κακή ομάδα την Μπάρτσα, που παρά τις απώλειες της, θριάμβευσε στο Clasico με την Ρεάλ και πέρασε νικηφόρα από την έδρα του Ερυθρού Αστέρα και το ΟΑΚΑ.

Ο κόουτς Πρίφτης από την πλευρά του είδε την ομάδα του να παλεύει, να κυνηγάει ως το τέλος μια νίκη, αλλά να μην αποφεύγει την ήττα που την κρατάνε χαμηλά στη βαθμολογία. Η Euroleague δεν θα' ναι εύκολη για τον Παναθηναϊκό στον δεύτεργο γύρο, γιατί ουσιαστικά θα λείπει το κίνητρο, όποιος πάντως επισκέπτεται το ΟΑΚΑ ξέρει ότι για να νικήσει θα πρέπει να ιδρώσει πάρα πολύ. Η Μπαρτσελόνα το κατάλαβε, ο Ολυμπιακός το υποψιάζεται εν όψει του αιώνιου ντέρμπι της ερχόμενης Πέμπτης το οποίο έχει πάντα ξεχωριστό χρώμα και δεν συσχετίζεται με την βαθμολογία.