Οι δυο καλύτεροι παίκτες του κόσμου σε μια επική μονομαχία στο Βελιγράδι, με Σέρβους και Έλληνες σε μια μπασκετική ραψωδία. Οι γηπεδούχοι πήραν αυτό που ήθελαν και καίγονταν, τη νίκη δηλαδή, για να παραμείνουν στο κόλπο της πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έχασαν τον Μίτσιτς (μεταξύ μας σίγουρα θα προτιμούσαν το αντίθετο) κι οι Έλληνες ψήθηκαν για τα καλά σε αγώνα υψηλού επιπέδου, απ' αυτά που θα κρίνουν την είσοδο της ομάδας μας στη ζώνη των μεταλλίων.

Εντάξει κανείς δεν είναι ευχαριστημένος όταν χάνει με 100 πόντους (ασχέτως αν έβαλε 94) είναι βέβαιο ωστόσο ότι στην τελική σούμα του συναρπαστικού αγώνα και από την στιγμή που ήττα δεν ζημιώνει την Ελλάδα, το μήνυμα που στέλνει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι θετικό.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε επιδόσεις... Γκάλη, σκοράροντας 40 πόντους (νέο ρεκόρ με τη φανέλα της Εθνικής, μετά τους 31 που πέτυχε εναντίον της Πολωνίας) γέμισε και την υπόλοιπη στατιστική του με 8 ριμπάουντ και 5 ασίστ, παίζοντας ένα 40:11 λεπτά από τα συνολικά 45 του αγώνα, αφήνοντας το στίγμα του και δίνοντας σε όλους μας μια ιδέα του τι μπορεί, πλέον, να κάνει φορώντας τα γαλανόλευκα.

Σε αυτό το πρώτο "κανονικό" ματς προετοιμασίας (με σκληρές επαφές, μεγάλη ένταση και σίγουρα μια περίεργη διαιτησία), με τον ιδιότυπο επίσημο χαρακτήρα, προφανώς ο Γιάννης είχε το γενικό πρόσταγμα. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, καθώς από την άλλη πλευρά βρισκόταν ένας επίσης υπερπαίκτης όπως ο απίστευτος Νίκολα Γιόκιτς.

Είναι αλήθεια ότι η Εθνική δεν είχε ψηθεί μέχρι τώρα σε ματς υψηλού τέμπο, ορισμένα ψήγματα είχαμε μέχρι στιγμής σαν εικόνα. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά το καθαρόαιμο του Μιλγουόκι δεν σταμάτησε να καλπάζει στο παρκέ της Stark Arena και μένει να δούμε πως -με την πάροδο των προπονήσεων και των αγώνων, είτε φιλικών, είτε επισήμων στην πρώτη φάση του Ευρωμπάσκετ- θα δέσει το γλυκό.

Πως ο Γιάννης θα κάνει τα δικά του και πως όλη η ομάδα θα δεθεί πάνω στο τρομερό κορμί και τα εκπληκτικά του προσόντα. Στο Βελιγράδι πήραμε μια ιδέα. Στο Μιλάνο και κυρίως στο Βερολίνο, περιμένουμε την απογείωση. Θα προλάβουμε;

Δεν εξαρτάται μόνο από το πόσο θα συγχρονιστούν οι υπόλοιποι διεθνείς με τον Γιάννη. Ένα κομβικό θέμα είναι η επιστροφή του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο ψηλός έχει χάσει όλη την προετοιμασία, η εκτίμηση είναι ότι θα παίξει στο Ευρωμπάσκετ, το ερώτημα είναι σε ποια κατάσταση θα βρεθεί και πόσο θα μπορεί να βοηθήσει επί της ουσίας.

Φανταστείτε το χθεσινό ματς με τον υγιή Παπαγιάννη εντός του παρκέ. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, από το ξεκίνημα του ματς, μέχρι το τέλος του καθώς οι Σέρβοι είχαν σαφή πρόθεση να χτυπήσουν εξ αρχής στο "5", εκμεταλλευόμενοι τα κορμιά και τον όγκο τους. Δεν ήταν άλλωστε μόνο ο Γιόκιτς, που προκαλούσε ρήγματα είτε από τον κεντρικό άξονα, είτε από το ποστ, είτε από οποιοδήποτε άλλο σημείο του γηπέδου (πασάροντας αλά Σαμπόνις, ή σκοράροντας για τρεις με .... αλά Νοβίτσκι σουτ, χωρίς ισορροπία). Όταν έβγαινε ο φετινός MVP του ΝΒΑ, έμπαινε ο Νίκολα Μιλουτίνοβ.

Ο Ιτούδης δεν είχε την πολυτέλεια του Πέσιτς. Έτσι κι αλλιώς οι λύσεις απόντος του Παπαγιάννη ήταν περιορισμένες, ήρθε και ο τραυματισμός του Κώστα Αντετοκούνμπο για να υπενθυμίσει ότι οι αστάθμητοι παράγοντες, μια ατυχία, ένα διάστρεμμα, μπορεί να πλήξουν καίρια τις όποιες φιλοδοξίες.

Λίγο αργότερα ένιωθαν χειρότερα οι Σέρβοι, βλέποντας τον Βάσα Μίτσιτς να σφαδάζει στο παρκέ και να υποχωρεί υποβασταζόμενος. Μια μέρα πριν είχε πάθει τεράστια ζημιά ο Τόκο Σενγκέλια κάνοντας μια βουτιά αυτοθυσίας, για να σώσει μια μπάλα στο Ολλανδία-Γεωργία, ενώ με μυϊκό τραυματισμό τέθηκε νοκ-άουτ και ο Σέρχιο Γιουλ από την Ισπανία.

Είναι που είναι φορτωμένη η χρονιά, επιβαρυμένοι οι παίκτες από την προετοιμασία, έρχονται τώρα δυο παράθυρα με επίσημους αγώνες, που απαιτούν ένταση, υψηλούς ρυθμούς και υπερβάλλοντα ζήλο. Όλα αυτά παραμονές μιας επίσημης διοργάνωσης, για την οποία υπάρχει απ' όλες τις ομάδες ένα συγκεκριμένο πλάνο πότε θα βρεθούν σε πλήρη ετοιμότητα; Η FIBA ξέρει (λέμε τώρα) καλύτερα..

Περιμένοντας και το δίδυμο...

Ο Ιτούδης δεν περιμένει μόνο τον Παπαγιάννη πως και πως. Σε αγωνιστικό επίπεδο αναμένει το δυναμικό παρών από ένα ξεχωριστό δίδυμο. Καλάθης και Σλούκας δεν είναι τυχαίοι. Έρχονται από το υψηλότερο επίπεδο στην Ευρωλίγκα και μπορούν να προσφέρουν τα μέγιστα σε δημιουργία και εκτέλεση.

Στο πρώτο κομμάτι δεν πήγαν άσχημα, καθώς μαζί μοίρασαν 14 ασίστ (8 ο Καλάθης, 6 ο Σλούκας), στο επιθετικό κομμάτι, όμως, υστέρησαν με 5π από το Νικ (2/8 σουτ) και μόλις 2 από τον Σλούκα (1/4 σουτ).

Η μάχη με τον χρόνο είναι διαρκής για προπονητικό επιτελείο και παίκτες. Ο Καλάθης μοιάζει κάπως βαρύς από το ξεκίνημα της προετοιμασίας, ο Σλούκας έχασε ένα σημαντικό κομμάτι, ουσιαστικά αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας του με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μέσα. Θέλει κι αυτός την προσαρμογή του. Οι ενοχλήσεις που ένιωσε στο γόνατο τον κράτησαν στο δεύτερο ημίχρονο εκτός αγώνα. Είπαμε. Η μάχη με τον χρόνο

Αυτός που μίλησε από την περιφέρεια ήταν ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, που πήρε και το τελευταίο σουτ της κανονικής περιόδου, από την έξοχη πάσα του Καλάθη και το τρίποντο με το οποίο ισοφάρισε σε 87-87. Ο ομογενής γκαρντ έχει βρει το ρόλο του, παίρνει προσπάθειες και μοιάζει έτοιμος να ανταποκριθεί στην πρόκληση.

Μπαταρία ο Θανάσης

Κατά τ' άλλα η Εθνική μπορεί να έβλεπε τους Σέρβους να προηγούνται αποκαλύπτοντας και τον Γιάραματζ, ένα εξαιρετικό γκαρντ πάντως που ξέρουμε από την Ευρωλίγκα και την Μπάγερν, να προηγούνται, έβρισκε πάντα τρόπο να ισορροπεί το ματς, με τον Ιτούδη να ανακατεύει πολύ την τράπουλα από τον πάγκο και τον Θανάση Αντετοκούνμπο να αναδεικνύεται ξανά σε παίκτη-μπαταρία.

Ο μεγάλος αδερφός του Γιάννη δυσκόλεψε στην αρχή τον Γιόκιτς, πηγαίνοντας πρώτος στην μπάλα, ώστε να μη μπορέσει ο "Τζόκερ" να κάνει τα ζογκλερικά του, έβγαλε φουλ ενέργεια και εν τέλει τελείωσε το ματς με 12 πόντους και 5 ριμπάουντ.

Ικανός να αλλάζει τον ρυθμό, είναι πολύτιμος, θα χρειαστεί πολύ σε τέτοια παιχνίδια, όπου οι μάχες σώμα με σώμα, ή οι προσωπικές φάσεις αποδεικνύονται καθοριστικοί παράγοντες για τη νίκη.

Με το Βέλγιο τα πράγματα θα είναι μάλλον πιο ήρεμα, το ΟΑΚΑ θα' χει αρκετό κόσμο, η νίκη είναι ένα ζητούμενο (γιατί θα μας φέρει ακόμη πιο κοντά στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου) και στη συνέχεια δεν θα μένει παρά το ταξίδι για το Ευρωμπάσκετ. Ευχή να είναι όλοι υγιείς και στη δεδομένη στιγμή πανέτοιμοι για το τελικό χτύπημα.