Πότε ήταν που ο Παναθηναϊκός έχανε με 30 πόντους από τη Φενέρ και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήθελε -σε ένα ενδεχόμενο νέο στραβό αποτέλεσμα- τον Ντέγιαν Ράντονιτς υπ' ατμόν; Ούτε δύο εβδομάδες ολόκληρες δεν έχουν περάσει από τις 18 Νοεμβρίου και τη σκληρή βραδιά στην Κωνσταντινούπολη. Κι όμως μοιάζει να 'χει περάσει ολόκληρος χρόνος, με τον Παναθηναϊκό ολικά μεταμορφωμένο, ακμαίο και νικητή, ακόμη και σε μια από τις πιο δύσκολες έδρες της Ευρώπης.

Η Ζάλγκιρις δεν είχε χάσει στο γήπεδό της φέτος. Οι δικοί μας "πράσινοι" την υποχρέωσαν στην πρώτη εντός έδρας ήττα, διεύρυναν το σερί τους σε 3-0 κάτι που είχαν να κάνουν από το 2020 και την εποχή Πιτίνο και βέβαια δεν βρίσκονται πλέον στον πάτο της βαθμολογίας, αλλά μόλις μια νίκη πριν από το (ψυχολογικό περισσότερο, στη δεδομένη στιγμή) όριο της οκτάδας.

Ο Παναθηναϊκός κλυδωνίστηκε άσχημα στο ξεκίνημα της σεζόν, μοιάζει όμως να ισορροπεί το καράβι του, ο καπετάνιος Ράντονιτς αισθάνεται πολύ καλύτερα και η ομάδα του, κερδίζοντας το ένα ματς μετά το άλλο, αποκτά αυτοπεποίθηση και μοιάζει να βρίσκει την πολυπόθητη χημεία.

Πρώτα έπαιξε άμυνα

Θυμάστε, επίσης, πότε ήταν που ο Παναθηναϊκός έμπαινε στα ματς και πριν καταλάβει τι γινόταν κυνηγούσε τον αντίπαλό του; Ξεχάστε το, γιατί κόντρα στους Λιθουανούς συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η κατάμεστη Ζαλγκίριο Αρένα (δεν υπάρχει πιο πιστό κοινό σε όλη την EuroLeague) ένιωσε από την αρχή ότι οι αντίπαλοι της ομάδας τους δεν είχαν έρθει για να γνωρίσουν τις ομορφιές του χειμωνιάτικου Κάουνας.

Ο Παναθηναϊκός φανέρωσε από την αρχή το προσεγμένο του αμυντικό παιχνίδι, προστατεύοντας πλήρως τη ρακέτα του (με κυρίαρχη μορφή τον Γιώργο Παπαγιάννη) φόρτωσε από νωρίς με άγχος τους γηπεδούχους στο μακρινό σουτ (ξεκίνησαν με 1/8 και συνολικά 3/14 στο πρώτο μέρος) έβγαλε φάσεις στο τρανζίσιον, ενώ στις σετ επιθέσεις κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, εκμεταλλευόμενος και το ατομικό ταλέντο στο ένας εναντίον του Ντουέιν Μπέικον.

Ήταν ένα -σχεδόν- μαγικό πρώτο ημίχρονο, το καλύτερο που έχει κάνει φέτος ο Παναθηναϊκός και στα δυο κομμάτια του γηπέδου, με τη Ζάλγκιρις να πνίγεται στο άγχος, τους παίκτες της να μην πλησιάζουν μέσα στη ρακέτα (1/8 δίποντα στη δεύτερη περίοδο) και το σκορ να τρέχει υπέρ της ελληνικής ομάδας σχεδόν από το ξεκίνημα.

Παίρνοντας διαφορά +18 πόντων από πολύ νωρίς, ελλόχευε ο κίνδυνος ανατροπής, όμως ο ΠΑΟ συνέχισε στους ίδιους σκληρούς αμυντικούς ρυθμούς, δεχόμενος μόλις 28 πόντους, δείγμα της αποφασιστικότητας αλλά και του καλού διαβάσματος του παιχνιδιού της Ζάλγκιρις. Δεν ήταν μόνο η προστασία της ρακέτας.

Οι παίκτες του Ράντονιτς δέχθηκαν ελάχιστες ήττες στην προσωπική άμυνα (ακόμη κι εκείνοι που δεν θεωρούνται μετρ του είδους), έκαναν πολλά ντιφλέξιονς, αλλά και ολοκληρωμένα κλεψίματα στην πάσα προς την αδύνατη πλευρά, ενώ το δίδυμο Γουόλτερς - Λι κράτησε το τέμπο του ματς, οργανώνοντας ως επί το πλείστον πολύ ώριμα τους συμπαίκτες τους.

Το κρεσέντο του Γουίλιαμς

Ο αγώνας, βέβαια, δεν είχε κριθεί καθώς υπήρχαν ακόμη δύο δεκάλεπτα και η Ζάλγκιρις δεν ήταν διατεθειμένη να παραδοθεί άνευ όρων. Μπορεί οι περισσότεροι να είχαν φοβηθεί τον Παπαγιάννη (ειδικά ο Σμιτς) ο Κίναν Έβανς όμως, πιο πολύ με το ένστικτο παρά μέσα από οργανωμένο παιχνίδι, το πήρε προσωπικά.

Προσθέστε και τις καλές άμυνες, που άρχισαν να βγάζουν οι υπόλοιποι, αλλά και ένα 50% στα σουτ τριών πόντων (4/8) δυσκόλεψαν στα αλήθεια τον ΠΑΟ. Είχε χαθεί και η φρεσκάδα του πρώτου μέρους, αφού το ροτέισον είναι σφιχτό, οι Καλαϊτζάκηδες έπαιξαν λίγο λόγω φάουλ και ο χρόνος επιμερίστηκε σχεδόν σε έξι παίκτες.

Το μομέντουμ έδειχνε Ζάλγκιρις με το 12-0 που έκαναν, ρίχνοντας τη διαφορά στο -6 (48-54) κι ο Παναθηναϊκός, ενδεχομένως, να είχε καταρρεύσει, αν δεν τον κρατούσε όρθιο ο Ντέρικ Γουίλιαμς. Πριν από 11 χρόνια ήταν νο2 στο ντραφτ του ΝΒΑ και με τη φανέλα του Παναθηναϊκού δείχνει να θυμάται εκείνο το παιδί που ετοιμαζόταν να σαρώσει το επαγγελματικό πρωτάθλημα.

Ο DW έκανε ξανά όργια, ειδικά στην τρίτη περίοδο, όταν έβαλε 14 από τους 16 πόντους της ομάδας του (τους άλλους δύο ο Γουόλτερς) χωρίς να χάσει σουτ (3/3δ, 1/1τρ και 5/6 βολές)! Θα' ταν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα αν δεν υπήρχε αυτό το κρεσέντο, γιατί οι "πράσινοι" έμοιαζαν να μην πατάνε τόσο γερά στα πόδια τους και είδαν τη διαφορά να μειώνεται.

Ο καλύτερος φετινός Παπαγιάννης

Η διαφορά έμεινε στο +7 στο τελείωμα του τρίτου δεκαλέπτου, η Ζαλγκίρις επέμεινε, μείωσε και στους 4, αλλά ο Παναθηναϊκός άντεξε. Καθώς ο Γουίλιαμς καθόταν στον πάγκο, αναλάμβανε δράση ο Ντούειν Μπέικον. Δεν ήταν τόσο εύστοχος ο πράσινος αρχισκόρερ (8/20 σουτ) έβαλε ωστόσο τρία-τέσσερα σημαντικά καλάθια στο τελευταίο δεκάλεπτο και μαζί με τον Γουόλτερς υπέγραψαν την πράσινη επικράτηση.

Το ντεπόζιτο των Λιθουανών δεν είχε άλλη βενζίνη, ο Κάβανο προσπαθούσε επί ματαίω να ευστοχήσει από την κορυφή της ρακέτας του Παναθηναϊκού που βάδιζε ολοταχώς προς το δεύτερο διπλό μέσα στη χρονιά. Τα εύσημα συνήθως πάνε σε εκείνους που σκοράρουν όταν χρειάζεται.

Ο Γουίλιαμς ήταν πράγματι απολαυστικός. Ο Μπέικον καθοριστικός και ο Γουόλτερς μαζί με τον Λι ένα σπουδαίο δίδυμο στην περιφέρεια. Ο Πονίτκα επίσης χρήσιμος, με τη γνωστή εργατικότητα του σε όλες τις σπιθαμές του παρκέ.

Αν όμως ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε στο ματς το οφείλει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό στον Γιώργο Παπαγιάννη. Ο διεθνής σέντερ έκανε ένα πολύ γεμάτο παιχνίδι με 6 πόντους και 13 ριμπάουντ, είχε 3 κοψίματα και αμέτρητες φορές που η σκιά του εμπόδισε τους γηπεδούχους να επιτεθούν κατά μέτωπο.

Δέχθηκε αρκετές ήττες στη φετινή χρονιά ο ψηλός του Παναθηναϊκού. Άκουσε και πολλά από τους ειδικούς της εξέδρας, που ξεχνούσαν εύκολα την ταλαιπωρία του όλο το καλοκαίρι και την υπερπροσπάθεια που έκανε για να παίξει στο Ευρωμπάσκετ.

Αυτή τη φορά σήκωσε το ανάστημα του και έγινε ο καλός Παπαγιάννης που μπαίνει επικεφαλής της άμυνας του Παναθηναϊκού και αντέχει να παίξει το ίδιο καλά 29 λεπτά. Με τα μακριά του χέρια ήταν πάντα έτοιμος να κόψει ή να αλλοιώσει τα αντίπαλα σουτ και κάποιες στιγμές οι Λιθουανοί προσπαθούσαν να του ξεφύγουν με απεγνωσμένα σουτ.

Γενικά ο Παναθηναϊκός έπαιξε όπως έπρεπε για να πάρει αυτή τη μεγάλη νίκη, που τον πηγαίνει κατευθείαν στο ΣΕΦ για το πρώτο ντέρμπι της σεζόν εναντίον του Ολυμπιακού τουλάχιστον με καλή ψυχολογία. Ακολουθεί ένα σημαντικό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ κόντρα στην Αρμάνι και μετά μια δύσκολη διαβολοβδομάδα στην Ισπανία με Μπαρτσελόνα και Βαλένθια. Είναι ανηφόρα, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει λαδώσει πλέον τη μηχανή του.