Πόσο χειρότερα μπορεί να παίξει μια ομάδα άραγε; Ο Παναθηναϊκός διαλύθηκε στο Βελιγράδι και το κακό είναι πως τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα και να αλλάξει τη μοίρα του. Για να κάνει κάτι τέτοιο, άλλωστε, πρέπει να παίξει μπάσκετ. Οι "πράσινοι", όμως, κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός απ' αυτό. Η ομάδα τους δείχνει σα να έχει αποσυντεθεί, ο προπονητής ανήμπορος να αντιδράσει, οι παίκτες χωρίς ψυχολογία και οι ήττες γίνονται συνήθεια.

Στο "Ατσα Νικολιτς Χολ", όμως, ενόχλησε περισσότερο όχι η ήττα αλλά η εικόνα μιας παραίτησης άνευ όρων και το +33 στο κεφάλι ήρθε σχεδόν φυσιολογικά. Για να ξαναβρεί κανείς μια τόσο μεγάλη σε έκταση ήττα πρέπει να ανατρέξει στο 1982. Επί Ευρωλίγκας, πάντως, δεν έχει ηττηθεί με τόσο μεγάλο χάντικαπ.

Πώς όμως να μη χάσει τόσο πολύ όταν η αντίδραση του κράτησε όλο κι όλο τρία λεπτά. Στα δυο πρώτα όταν πέρασε με 6-2 και στο τελευταίο του δεύτερου δεκαλέπτου, όταν κυρίως χάρη στον Σαντ Ρος έβγαλε σφυγμό, έβαλε έξι πόντους σε λιγότερο από 50'' και μείωσε το -19 στο -13. Λογικά, μια τέτοια μείωση της διαφοράς με ένα ημίχρονο να μένει για τη λήξη του ματς έπρεπε να δώσει ώθηση στον ΠΑΟ. Πριν καταλάβει τι γίνεται πάνω στο παρκέ, ο Ερυθρός Αστέρας είχε ανακτήσει τη διαφορά, έκανε ό,τι ήθελε και στο τέλος έστησε πάρτι.

Ουσιαστικά το ματς είχε κριθεί από εκείνο το 19-2 μετά το δεύτερο λεπτό, με τον Αστέρα να μοιάζει να παίζει μόνος του, όπως άλλωστε συνέβη στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Ο αναιμικός Παναθηναϊκός, χωρίς καν την πρόθεση να κάνει δυο-τρία φάουλ για να σταματήσει τους γηπεδούχους, έμοιαζε ανήμπορος να παίξει στοιχειώδη άμυνα και ήταν ακόμη πιο τραγικός στην επίθεση.

Οι αριθμοί στο τελείωμα του ματς είναι ενδεικτικοί για το πόσο κακή ήταν η "πράσινη" ομάδα, η οποία:

✒ Τελείωσε το ματς σημειώνοντας τους λιγότερους πόντους σε αγώνα κανονικής περιόδου της Euroleague (είχε βάλει 44π εναντίον της ΤΣΣΚΑ, αλλά σε playoffs), έχοντας 3/22 τρίποντα, τα δυο εξ' αυτών όταν όλα είχαν τελειώσει, στην τέταρτη περίοδο. Για τριάντα λεπτά ο Παναθηναϊκός σούταρε άθλια από μακριά (1/14 τρίποντα)!

✒ Έκανε 19 λάθη, πήρε 18 λιγότερα (!) ριμπάουντ, έδωσε μόλις 8 ασίστ (ενώ ο Αστέρας 18) και συγκέντρωσε το πενιχρό 33 στο σύστημα αξιολόγησης.

Το μπάσκετ του ενός

"Έχω πολλά να πω, προτιμώ να μιλήσω με τους παίκτες μου" δήλωσε μετά τον αγώνα ο Δημήτρης Πρίφτης, που δήλωσε για έλλειψη αυτοσεβασμού και ντροπιαστική εμφάνιση. Σίγουρα έχουν να πουν πολλά κόουτς και παίκτες του Παναθηναϊκού. Πρώτα απ' όλα πρέπει και οι ίδιοι να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που παίζει η ομάδα τους δεν είναι μπάσκετ.

Χωρίς δημιουργία, χωρίς συνεργασίες δε γίνεται να σταθείς στο επίπεδο της Euroleague, ούτε το μπάσκετ του ενός, μπορεί να κερδίσει τους αντίπαλους πέντε. Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει με στόχο να εκμεταλλευτεί, ας πούμε τον Παπαγιάννη, μόλις όμως στραβώσουν δυο-τρεις φάσεις αρχίζει το... μονό.

Παίρνει την μπάλα ο Μέικον για γιουρούσια, ή τρελά σουτ από τα οκτώ μέτρα. Στην πρώτη-δεύτερη πάσα, αρχίζει ο Παπαπέτρου τα πίβοτ, η μπάλα κολλάει στα χέρια του ενός και ο Πρίφτης χτυπιέται από τον πάγκο. Κυκλοφορία μηδέν, αποστάσεις το ίδιο, σουτ για κλάματα, ε πως να μην έρθει αυτό το -33 στο τέλος, με τους Σέρβους να διαλύουν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Είναι ένα ζήτημα ο "άσος" για τον Παναθηναϊκό. Ο Κέντρικ Πέρι δεν βγήκε, ο Μέικον δεν είναι πόιντ - γκαρντ κι οι "πράσινοι" ζουν την μέρα της Μαρμότας. Ο Γιόγκι Φέρελ, εν τω μεταξύ, υποτίθεται ότι θα έδινε βοήθειες από το ΝΒΑ, όπως παίζει όμως περισσότερα προβλήματα προκαλεί, αφού είναι φανερά εκτός ρυθμού και δεν μπορεί ούτε να οργανώσει, ούτε να εκτελέσει.

Άμυνα με τα μάτια

Λένε ότι όταν σου στραβώνει το ματς στην επίθεση, προσπαθείς μέσω της άμυνας να αλλάξεις τη ροή του. Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε ούτε αυτό. Να γίνει πιο σκληρός, να παίξει -με την καλή έννοια ξύλο- να περιορίσει τις κινήσεις των αντιπάλων και όχι απλά να τους παρακολουθεί να βάζουν με όποιον τρόπο ήθελαν καλάθι. Τα μις ματς με τους κοντύτερους γκαρντ του Παναθηναϊκού, στα πικ εν ρολ των γηπεδούχων, έρχονταν κατά κόρον. Ούτε ο σχεδόν δίμετρος Μποχωρίδης έλυσε το πρόβλημα, όταν επιστρατεύτηκε.

Η άμυνα του Παναθηναϊκού δέχεται κατά μέσο όρο 80.2π, είναι πολλοί για μια ομάδα που ξέρει ότι κάθε εβδομάδα πρέπει να δίνει το 100% των δυνάμεών. Αν πρέπει να συζητήσουν κάτι ο Πρίφτης και οι παίκτες του είναι ακριβώς αυτή η χαλαρή αντιμετώπιση στην άμυνα, πολλές φορές αδιανόητη. Δεν γίνεται το σκορ να είναι 21-8 στο πρώτο δεκάλεπτο και ο Παναθηναϊκός να μην έχει συμπληρώσει καν τα πέντε φάουλ.

Ο Νέιτ Γουόλτερς έκανε πάρτι, αφού κανείς δεν τον πίεσε, έμπαινε όπως ήθελε μέσα στη ρακέτα, έπαιρνε σουτ με όλη την άνεσή του. Ο Αμερικανός που το καλοκαίρι είχε συζητηθεί για τον Παναθηναϊκό, έδωσε ένα μικρό ρεσιτάλ, ίσως όχι τόσο λόγω των δικών του ικανοτήτων, όσο εξ' αιτίας της τραγικής άμυνας των "πρασίνων". Μόνο όταν τον αντιμετώπισε ο Σαντ Ρος γινόταν κάτι, αλλά ο Κουβανός δεν μπορεί να παίζει άμυνα για ...πέντε.

Ο Παναθηναϊκός γνώρισε την 6η ήττα σε 8 αγώνες. Ο απολογισμός είναι αντίστοιχος των εμφανίσεων του, αλλά αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι δεν δείχνει ικανός να αντιδράσει. Η εμφάνιση με την Εφές αποδεικνύεται περισσότερο φωτοβολίδα, παρά μια καινούργια αρχή που έψαχνε την προηγούμενη εβδομάδα. Η ήττα χωρίς πολλά-πολλά από τη Βιλερμπάν και η συντριβή από τον Ερυθρό Αστέρα δείχνουν την πραγματική εικόνα του ΠΑΟ.

Χρειάζονται πολλά περισσότερα από μια συζήτηση παικτών και Πρίφτη για να ισιώσει ο δρόμος του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα. Προς το παρόν δείχνει να μη ξεστραβώνει με τίποτε.