Το παιχνίδι με τον Άρη ήταν με διαφορά το πιο φορτισμένο φέτος (τουλάχιστον για τις εγχώριες διοργανώσεις), το πιο απαιτητικό ψυχολογικά, το πιο αγχωτικό για το τι μπορεί να φέρει πριν καν τη σέντρα, του Παναθηναϊκού. Και ίσως όχι μόνο φετινό. Τα όσα προηγήθηκαν το προηγούμενο δεκαήμερο, νωπά και δικαιολογούν την πίεση που υπήρχε, προκλήθηκε και ασκούνταν στους "πράσινους".

Τρία συνεχόμενα εντός έδρας παιχνίδια χωρίς νίκη. Μία πρόκριση σε τελικό Κυπέλλου με σενάριο χολιγουντιανής ταινίας και άλλα δύο με τέσσερις πεταμένους βαθμούς στο πρωτάθλημα που μετέτρεψαν – όχι βαθμολογικά, αλλά δυναμικά – τη θέση του "τριφυλλιού" από τουλάχιστον ισότιμη στη διεκδίκηση του τίτλου, σε άκρως επισφαλή.

Μια γκέλα, μια νέα γκέλα δεν θα ήταν απλώς νοκ-ντάουν, αλλά πρόωρο νοκ-άουτ. Και όχι μόνο αγωνιστικά, καθώς οι επιπτώσεις, οι παρενέργειες από την πρακτική ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης για καθολικές αλλαγές μεσούσης της σεζόν θα ήταν αυτονόητα πολυεπίπεδες.

Δεν είναι συνθήκη εύκολα διαχειρίσιμη. Ειδικά εφόσον τα πρόσφατα δείγματα του Παναθηναϊκού μόνο αντοχή στην πίεση δεν έδειχναν. Ίσα ίσα. Κατάκλυζε τους "πράσινους" σε διάφορες καταστάσεις. Είτε με παίκτη και γκολ πάνω κόντρα στη Λαμία. Είτε με σκορ-πλεονέκτημα από τον πρώτο ημιτελικό στη ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ. Είτε με αριθμητικό μειονέκτημα και προβάδισμα κόντρα στην ουραγό Κηφισιά.

Και όλο αυτό, κύκλος ανατροφοδοτούμενος. Όχι για καλό προφανώς. Ακόμη και η ανάγκη να σπάσει αυτός ο κύκλος, περισσότερη πίεση δημιουργεί. Το καλό αποψινό νέο για τους "πράσινους" δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα, η επιστροφή στις νίκες σε παιχνίδι χωρίς επιστροφή.

Είναι το κέφι που φάνηκε – εξ αρχής - να υπερτερεί ύστερα από καιρό στο χορτάρι. Κέφι που οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο δημιουργικότερο ημίωρο του μετά την αλλαγή προπονητή. Και αποδείχτηκε και αρκετό. Κατά τη διάρκεια του πέτυχε ένα γρήγορο γκολ, μπορούσε και έπρεπε να έχει σε αυτό κιόλας το διάστημα "καθαρίσει" το παιχνίδι κόντρα στους ανερμάτιστους στο πρώτη ημίωρο "κίτρινους".

Οι σταθερές των "πράσινων"

Κέφι που βασίστηκε στο καλό βράδυ, στο ανάλογα ορεξάτο βράδυ συγκεκριμένων –εμφανέστατων ως προς την επιρροή τους - σταθερών του "τριφυλλιού". Όταν αυτοί μπορούν και ανταποκρίνονται στην πίεση, τότε συνολικά τα πράγματα είναι διαφορετικά και το κυριότερο καλύτερα για τον Παναθηναϊκό.

Η κατάληξη και η δημιουργία του κάθε τι επιθετικά Ιωαννίδης, ο υπερ-απαραίτητος για τη συνοχή και την ισορροπία όχι μόνο της τριάδας του κέντρου, αλλά συνολικά της (όποιας) ενδεκάδας, Τσέριν, ο κορυφαίος του ’24 στον Παναθηναϊκό Μπερνάρ και ο πιο επιδραστικός εξτρέμ Παλάσιος, ο Ζέκα, ο οποίος σε αυτό που έμαθε στην καριέρα του να κάνει, ταίρι ακόμη και στα ποδοσφαιρικά γεράματά του, δεν έχει στην ομάδα του.

Αυτό το πρώτο ημίωρο κρατάνε οι "πράσινοι". Τα δικαιώματα που είχαν δώσει στα προηγούμενα παιχνίδια δημιούργησαν αμφιβολίες – σε συνδυασμό και με την κάπως ανεκτή επιθετική δραστηριότητα του Άρη στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου – αλλά το γρήγορο γκολ και στο ξεκίνημα του δεύτερου, έβαλε το παιχνίδι για ύπνο.

Κακά τα ψέματα, ακόμη και αυτό, η αποτελεσματική δηλαδή και χωρίς ουσιαστικούς κινδύνους διαχείριση του υπόλοιπου της αναμέτρησης (μετά τη μοναδική ουσιαστικά χαμένη ευκαιρία του αναιμικού συνολικά Άρη με την κεφαλιά του Σαμόρα πριν το 2-0), στα θετικά μπορεί να καταγραφεί για τον Παναθηναϊκό.

Ειδικά εφόσον τέτοια δεν υπήρξε σε καμία στιγμή των προηγούμενων τριών παιχνιδιών που οδήγησαν σε περιβάλλον εντονότατης αμφισβήτησης και εσωστρέφειας. Τα αποτελέσματα είναι πάντα το κατάλληλο γιατρικό. Το πρώτο που χρειάζονταν οι "πράσινοι" το βρήκαν απόψε.

Δεν αναιρεί τα προηγούμενα, δεν διαγράφει τις γκέλες και τις κακές εμφανίσεις, δεν άλλαξε το βαθμολογικό τους στάτους – πάλι χωρίς επιστροφή είναι για παράδειγμα και το παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος στο Ηράκλειο -, ήταν όμως το πρώτο αυτής της σειράς των διαδοχικών στη Λεωφόρο με αντοχή στην πίεση και κυρίως, ξεκάθαρα το πιο κεφάτο εδώ καιρό.

Και έτσι μόνο, με κέφι δηλαδή, μπορεί να αλλάξει η (ανά)τροφοδότηση του κύκλου, από ομάδα, περιβάλλον, κόσμο και πάλι σε ομάδα. Κάτι που εμφανέστατα πια παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, επηρεάζει την καθημερινότητα αλλά και κατ’ επέκταση τη συνέχεια του Παναθηναϊκού.