Ο Γιάννης Αναστασίου ήταν φέτος ο πιο τυχερός και συγχρόνως ο πιο άτυχος προπονητής στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Ηταν τυχερός γιατί σε σύγκριση με όλους τους άλλους πήρε μια ομάδα που δεν είχε το καλοκαίρι κανένα σχεδόν στόχο – ο μόνος της ήταν μια άνετη παραμονή στην κατηγορία.

Και ήταν άτυχος γιατί το υλικό που είχε στα χέρια του ήταν το πιο φτωχό ίσως στην ιστορία: ο Αναστασίου είχε χρόνο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Μπορεί και να έκανε τελικά περισσότερα από όσα κανείς περίμενε – εκτός από τον ίδιο βέβαια που είναι και φιλόδοξος και γεμάτος εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.

Έχει κάνει λάθη ο Αναστασίου; Φυσικά, αλλά αυτή η συζήτηση δεν έχει και πολύ νόημα. Ως πρώτος προπονητής μιας ομάδας για πρώτη φορά στην καριέρα του ήταν δεδομένο ότι θα κάνει πολλά τέτοια. Η ίδια η ομάδα δύσκολα μπορεί να τα καλύψει. Είναι σημαντικό, πριν μπει η σεζόν στην τελική της ευθεία, να είναι ξεκάθαρα τα δεδομένα της ομάδας: αυτό νομίζω μετράει. Ποια είναι αυτά τα δεδομένα; Ας τα δούμε:

1. Μετά από περισσότερα από 25 επίσημα ματς είναι κατανοητό το είδος του ποδοσφαίρου που ο Αναστασίου θέλει η ομάδα να παίξει. Ο Αναστασίου θέλει πίεση στη μεσαία γραμμή, «χτισμένες επιθέσεις», δηλαδή γρήγορο μοίρασμα της μπάλας και μεταφορά της μπάλας στην επίθεση χωρίς μεγάλες μπαλιές και συμμετοχή στο παιγνίδι από όλους – ακόμα κι από τον τερματοφύλακα, εξού και η (μοιραία τελικά) επιλογή του Καπίνο στην Τρίπολη να παίξει με το Ζέκα. Ο Αναστασίου δεν προσπάθησε ποτέ να μακιγιάρει αμυντικές αδυναμίες, παίζοντας κατά περίσταση π.χ με ένα μπακ παραπάνω ή με ένα κόφτη παραπάνω, μολονότι ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις θα έπρεπε να το κάνει. Η (αμετακίνητη) θέση του είναι ότι η ομάδα πρέπει να μην προσαρμόζεται στον αντίπαλο, αλλά να κάνει το παιγνίδι της. Φέτος προσαρμογή σε αντίπαλο έγινε μόνο στο ματς κόντρα στον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, όταν ο ΠΑΟ σήκωσε πολύ τη μπάλα, κράτησε την άμυνα πίσω κι έπαιξε με δυο κόφτες – δηλαδή το Λαγό δίπλα στον Μέντεζ. Ένα ματς ίσον κανένα ματς: η λογική είναι άλλη.

2. Το υλικό που έχει στα χέρια του ο κόουτς δεν είναι το καλύτερο για το συγκεκριμένο είδος παιγνιδιού. Ο Αναστασίου έχει την τύχη να έχε ι πιτσιρικάδες που τον ακούν χωρίς αντίρρηση (Τριανταφυλλόπουλος, Ρισβάνης, Λαγός, Ντίνας, Καρέλης, Κλωναρίδης, Μαρινάκης, Σπυρόπουλος είναι πιστοί στρατιώτες). Κι αυτός και ο Νταμπίζας βρήκαν μερικούς καλούς επαγγελματίες που είδαν τον ΠΑΟ ως ευκαιρία καριέρας (Αμπέιντ και Αντζαγκούν πήραν ευκαιρίες, Πράνιτς, Μέντεζ και Μπεργκ ένοιωσαν ξανά σημαντικοί, ο Ζέκα έγινε αρχηγός και ο Νάνο κι ο Σίλντεφελντ υποχρεώθηκαν να αναλάβουν ηγετικούς ρόλους). Όλοι αυτοί είναι χρήσιμοι, αλλά αριθμητικά πολύ λίγοι. Εχοντας ένα τρόπο παιγνιδιού που βασίζεται στο ξόδεμα ενέργειας, ο Αναστασίου χρειάζεται πολύ περισσότερους (πρώτα από όλα) και κάποιους ποιοτικότερους (έπειτα).

Ο Αναστασίου στηρίζεται σε 17- 18 ποδοσφαιριστές, την ώρα που ο Ατρόμητος έχει δυο ισάξιες ενδεκάδες, ο Αστέρας έχει χρησιμοποιήσει 26 παίκτες και ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ περίπου 30! Το ότι ο ΠΑΟ βρέθηκε να κάνει ένα πρωτάθλημα καλύτερο από τις αρχικές προσδοκίες είχε ως αποτέλεσμα, ειδικά στο δεύτερο γύρο, ο Αναστασίου να στηρίζεται σε ολοένα και λιγότερους παίκτες. Μαρινάκης και Σπυρόπουλος παίζουν ελάχιστα, ο Ντίνας είναι μόνο αλλαγή, ο Χουχούμης συμπληρώνει τις αποστολές: αν αυτοί δεν πάρουν χρόνο, η ομάδα είναι δύσκολο να κρατήσει την υψηλή της ένταση για περισσότερο από ένα ημίχρονο.

Η ενδεκάδα που έπαιξε στην Τρίπολη είχε, σε σχέση με το ματς με τον ΟΦΗ, δυο αλλαγές- Ζέκα αντί του Καρέλη και Αντζαγκούν αντί του Ρισβάνη. Στην Τρίπολη δεν έγινε τρίτη αλλαγή: δεν είναι η πρώτη φορά φέτος.

3. Η έλλειψη πολλών εναλλακτικών λύσεων έφερε μεγαλύτερο δέσιμο: ο ΠΑΟ είναι αρκετά ομοιογενής, αλλά όχι και συμπαγής. Κάθε παίκτης μοιάζει να γνωρίζει καλά το παιγνίδι των συμπαικτών, αλλά όταν η ομάδα μένει από δυνάμεις χάνει τη συνοχή της. Ο Αναστασίου προσπαθεί αυτή τη συνοχή να τη διαφυλάξει αλλάζοντας συχνά το σχήμα (έχει παίξει και 4-3-3 και 4-2-3-1 και 4-4-2 με ρόμβο), όμως δεν είναι οι τοποθετήσεις των παικτών ο τρόπος να λυθεί το πρόβλημα: το ζήτημα είναι να υπάρχει φρεσκάδα. Το κακό για τον ΠΑΟ είναι ότι έχει βρεθεί ένας τρόπος αντιμετώπισής του αρκετά αποτελεσματικός, ειδικά στα ματς της Λεωφόρου: τον περιμένουν για ένα ημίχρονο, προσπαθούν να κλείσουν την αριστερή του πλευρά ώστε ο Νάνο να κάνει πολλές κούρσες σταoverlapκαι στο δεύτερο ημίχρονο πιέζουν τους παίκτες του που έχουν υποχρεωτικά τρέξει πιο πολύ. Ο Νάνο, ο Λαγός, ο Αμπέιντ ή ο Πράνιτς και σχεδόν πάντα ο Ζέκα που κάνει του κόσμου τις κούρσες πιέζονται.

4. Όχι τυχαία στόχος της κριτικής ήταν συχνά μέχρι τώρα οι πιο έμπειροι παίκτες του ΠΑΟ: είναι αυτοί που τραβούν κουπί, αλλά κι αυτοί που πληρώνουν το υπερφόρτωμα σε τρεξίματα και πρωτοβουλίες και με μυϊκούς τραυματισμούς. Από τέτοιους υπέφεραν και ο Σίλντεφελντ και ο Μέντεζ και ο Μπέργκ και ο Πράνιτς: πίεση και κόπωση παίζουν επικίνδυνα παιγνίδια. Το πρόβλημα του ΠΑΟ δεν είναι η κατά συνθήκη χρησιμοποίηση του Τριανταφυλλόπουλου σε ρόλο δεξιού μπακ, ή του Κουτρουμπή σε ρόλο κόφτη: αυτές είναι επιλογές ανάγκης που δεν βαραίνουν την ομάδα – έμαθε με αυτά να ζει. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι οι τέσσερις αυτοί ποιοτικοί ξένοι, που προαναφέρθηκαν, δεν μπορεί να παίξουν όλα τα ματς με την ένταση που οι περιστάσεις απαιτούν κι ο προπονητής επιθυμεί. Ο ΠΑΟ βασίζεται σε αυτούς, όχι στους μικρούς.

Ο Παναθηναϊκός, από το κυριακάτικο ματς με τον ΠΑΟΚ ξεκινά το δεύτερο μέρος της σεζόν του, το οποίο αν αδειοδοτηθεί και παίξει σταplayoff, θα είναι γεμάτο με δύσκολα ματς. Χρειάζεται η προσθήκη και η προσαρμογή του Πέτριτς, που μπορεί να δώσει στον Μπέργκ ανάσες. Χρειάζεται, όμως, και να στηριχθεί σε λίγους παίκτες παραπάνω, ή να τρέχει σωστότερα – ας πούμε λιγότερο στο πρώτο ημίχρονο.

Την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ θα βρει ένα αντίπαλο που δεν θέλει να τρέχει πολύ. Στην Τούμπα ο ΠΑΟ τον ΠΑΟΚ τον «έτρεξε», έχασε γιατί ο Μπέργκ αστόχησε σε ένα πέναλτι, αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις. Από τότε είναι αλήθεια ότι βελτιώθηκε στην άμυνα, είδε μερικούς μικρούς του να προοδεύουν, έλυσε κάμποσα προβλήματα από αυτά που είχε στην αρχή της σεζόν. Αλλά το βήμα μπροστά θα το κάνει φέτος, αν καταφέρει ν αρχίσει να κερδίζει τρέχοντας λιγότερο. Και του χρόνου, αν καταφέρει ν αποκτήσει 4-5 ετοιμοπόλεμους παίκτες ακόμα…