Λένε πως όταν κάποιος καταφέρνει να κάνει το χόμπι του επάγγελμα κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. Ο Νίκος Γραμματικός για περισσότερα από 40 χρόνια βρίσκεται μέσα στα γήπεδα προσφέροντας στο ελληνικό χάντμπολ.

Όλα ξεκίνησαν από τη Σαλαμίνα, εκεί που έκανε τα πρώτα του βήματα για να φτάσουμε στο σήμερα όπου τον βρίσκουμε στον πάγκο της αγαπημένης του ομάδας, του Ολυμπιακού.

Ο Νίκος Γραμματικός έκανε όλο αυτό το ταξίδι μέσα από το SPORT24 και μίλησε για τους κυριότερους σταθμούς του, τις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος, αλλά και τους στόχους του με τον Ολυμπιακό.

Η συζήτησή μας δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει από το πώς είναι κάποιος να περνά περισσότερα από 40 χρόνια μέσα στα γήπεδα έστω και με διαφορετικό ρόλο.

"Το χάντμπολ είναι κάτι που αγαπάω, που το ευχαριστιέμαι. Όπως λέω στα παιδιά μου, αλλά και στα άλλα "παιδιά" μου, εννοώ τους παίκτες, είμαστε από τους τυχερούς που το χόμπι μας είναι και επάγγελμα.

Για αυτό το λόγο θέλω να δίνω πράγματα. Τουλάχιστον, αυτό προσπαθώ να κάνω, να δίνω όλο μου τον εαυτό και να αφιερώνω πολλές ώρες σε κάτι που αγαπάω και με ευχαριστεί" μας απάντησε ο Νίκος Γραμματικός.

Έπειτα πιάσαμε το νήμα από την αρχή. Τότε, που μαζί με μία παρέα φίλων του έκανε τα πρώτα του βήματα στο άθλημα στο οποίο έμελλε να αφοσιώσει όλη του τη ζωή.

"Κι εγώ κάπως έτσι ξεκίνησα από την Σαλαμίνα. Ήμασταν μια μεγάλη παρέα φίλων, με κάποιους από αυτούς παίξαμε και μαζί στα Βριλήσσια και τον Ιωνικό Νέας Φιλαδελφείας. Μετά εγώ συνέχισα, ενώ κάποια άλλα παιδιά επέστρεψαν στην Σαλαμίνα".

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα πετύχω όσα πέτυχα

Από τότε πέρασαν περισσότερα από 40 χρόνια κι όμως όταν έκανε τα πρώτα του βήματα ποτέ δεν περίμενε να πετύχει όσα τελικά κατάφερε.

Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ανήκει στους καλύτερους αθλητές χάντμπολ που έχει βγάλει η χώρα μας, ενώ ήταν και από τους πρώτους που αγωνίστηκαν στο κορυφαίο επίπεδο του γερμανικού πρωταθλήματος.

"Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι αυτό που ξεκίνησε στη Σαλαμίνα με μια παρέα φίλων θα έφτανε κάποια στιγμή να είναι επάγγελμα. Ούτε φυσικά να γίνω Ολυμπιονίκης, να παίξω στο εξωτερικό και τώρα να είμαι προπονητής στην ομάδα που υποστηρίζω, τον Ολυμπιακό" ανέφερε χαρακτηριστικά.

Στην αθλητική του καριέρα μεταξύ άλλων κατάφερε σε συλλογικό επίπεδο να κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα, ωστόσο υπάρχουν κάποιοι τίτλοι που τους θυμάται περισσότερο.

"Θυμάμαι όλους τους τίτλους που κατέκτησα γιατί δούλεψα σκληρά για να φτάσω σε αυτούς. Σίγουρα, όμως, οι τίτλοι με τα Βριλήσσια ήταν οι πιο χαρακτηριστικοί. Η αλήθεια είναι τα Βριλήσσια τα έχω βαθιά στην καρδιά μου".

Δίχως αμφιβολία ιδιαίτερη περίοδος στην καριέρα του ήταν το πέρασμά του από τη Γερμανία. Εκεί όπου αγωνίστηκε στο υψηλότερο επίπεδο παίζοντας για τις Φρέντεμπεκ και Ντίσελντορφ.

Όπως παραδέχτηκε και εκείνος τα πράγματα μόνο εύκολα δεν ήταν στην αρχή αφού ήταν μόνος του σε μια ξένη χώρα, ωστόσο ένα πάρτι έκπληξη τα άλλαξε όλα.

"Η αλήθεια είναι ότι όταν πήγα στη Γερμανία στους πρώτους 2-3 μήνες έλεγα ότι αυτό που ζούσα ήταν μοναδικό. Μετά όμως ήμουν μόνος μου και ήταν δύσκολα τα πράγματα. Έλεγα στον εαυτό "μακάρι να μου κάνουν κάτι να σηκωθώ να φύγω".

Ωστόσο τόσο ο πρόεδρος της ομάδας, όσο και όλοι στο σύλλογο μου φέρθηκαν άψογα και μου έλυναν όλα τα προβλήματα. Τελικά, έμεινα λόγω μια έκπληξης που μου είχαν κάνει στα γενέθλια μου. Μετά από αυτό δεν μπορούσα να φύγω.

Έκατσα, δούλεψα σκληρά, δεν μπορείς να κάνεις και τίποτα άλλο. Το χάντμπολ στη Γερμανία είναι επαγγελματικό. Δε σε ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα από το χάντμπολ".

Μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε περισσότερο τις επιτυχίες της Εθνικής

Σε όλη του την καριέρα υπηρέτησε την Εθνική ομάδα. Πρώτα στις μικρότερες ηλικιακά Εθνικές και στη συνέχεια στην ανδρών στην οποία διετέλεσε και αρχηγός.

Ήταν άλλωστε στις δύο μεγάλες πορείες της Εθνικής μας μέχρι την έκτη θέση τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όσο και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που ακολούθησε.

Δίχως αμφιβολία, όμως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα έχουν μείνει χαραγμένοι στο μυαλό του: "Ήταν κάτι το φοβερό. Να παίζεις στη χώρα σου σε γεμάτο στάδιο, ήταν κάτι μοναδικό. Εγώ και κάποια άλλα παιδιά το είχαμε ζήσει αυτό στη Γερμανία, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί.

Όταν παίζεις μπροστά στο δικό σου κοινό είναι κάτι το ανεπανάληπτο. Ειδικά αν καταφέρνεις να το συνδυάσεις με μια επιτυχία όπως κάναμε εμείς με την έκτη θέση είναι κάτι το μοναδικό".

Φυσικά, όπως συνέβη και σε άλλα αθλήματα έτσι και στο χάντμπολ η ευκαιρία που δημιουργήθηκε από τις επιτυχίες της Εθνικής ομάδας δεν μπορέσαμε να τις εκμεταλλευτούμε.

"Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι περισσότερο. Όλα όμως είναι συνδυαστικά. Δυστυχώς στην Ελλάδα ασχολούμαστε κυρίως με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, ενώ υπάρχουν πολλά ωραία άλλα αθλήματα και ατομικά και ομαδικά στα οποία θα μπορούσαμε να δείξουμε μεγαλύτερη προσοχή και να έχουμε μεγαλύτερες επιτυχίες".

Αφήνουμε πίσω το κομμάτι του αθλητή για να πιάσουμε εκείνο του προπονητή. Όλα ξεκίνησαν στην Βίντερτουρ όπου ο Νίκος Γραμματικός ήταν ταυτόχρονα παίκτης και προπονητής.

Ωστόσο, ήταν κάτι που υπήρχε στο μυαλό του: "Κοίταξε, η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν. Αγωνιζόμουν και ως πλέι μέικερ. Με τον κόουτς Σέφερτ είχαμε φτάσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο συνεργασίας. Ήταν κάτι που μου έδειξε μέχρι ένα σημείο ότι θα μπορούσα να κάνω πράγματα".

Όταν τον ρωτήσαμε για το τί είναι πιο δύσκολο, ο ρόλος του παίκτη ή του προπονητή μας απάντησε: "Εντάξει δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Σαν προπονητής έχεις να σκεφτείς 17-18 παιδιά"

Όπως και όταν αγωνιζόταν ήταν οργανωτής έτσι και τώρα μας έδωσε την πάσα για την επόμενη ερώτηση. Όταν έγινε προπονητής μήπως κατάλαβε καλύτερα τους προπονητές που είχε στην καριέρα του;

"Τα πρώτα χρόνια μπορούσες να με πεις και δύστροπο" αποκρίθηκε στην αρχή γελώντας και συνέχισε: "Αλλά από την παρουσία μου στη Γερμανία και μετά έγινα παίκτης του προπονητή. Σκεφτόμουν παραπάνω πώς σκεφτόταν οι προπονητές και λόγω θέσης".

Η θέση του προπονητή δεν έχει ημερομηνία λήξης και εκείνος έχει ένα στόχο ξεκάθαρο. Να μεταφέρει στους αθλητές του όσα περισσότερα μπορεί. "Προσπαθώ κάθε μέρα να δίνω το μάξιμουμ το δυνατοτήτων μου. Στο τέλος της ημέρας κάνουμε το ταμείο. Όταν σταμάτησα ως παίκτης θεωρώ ότι κάτι κατάφερα.

Στο κομμάτι του προπονητή προσπαθώ να δώσω στα παιδιά πράγματα που να τους είναι χρήσιμα και να τα βοηθήσουν στην καριέρα τους. Οπότε όταν θα έρθει εκείνη η ημέρα που θα σταματήσω καλό θα είναι τότε να ρωτήσουμε τα παιδιά αν τους βοήθησα και εάν πήραν κάποια πράγματα από εμένα"

Ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος σύλλογος, η διοίκηση είναι δίπλα μας

Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Από τα μέσα της προηγούμενης χρονιάς κάθεται στον πάγκο του Ολυμπιακού και φέτος θέλει να φτιάξει μια σκληρή ομάδα που θα διεκδικήσει όλους τους εγχώριους τίτλους.

"Έχουμε αρχίσει την προετοιμασία από 31 Ιουλίου και υπάρχει αρκετή κούραση. Βρίσκομαι σε ένα σύλλογο του οποίου είμαι φίλαθλος και τον αγαπώ. Αυτό είναι και καλό και κακό. Υπάρχει πίεση για να πετύχουμε, υπάρχει συναισθηματισμός.

Θεωρώ ότι βρίσκομαι στον μεγαλύτερο σύλλογο της Ελλάδας και θα προσπαθήσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί, να διεκδικήσουμε όλους τους εγχώριους τίτλους και να πάμε όσο το δυνατόν καλύτερα στην Ευρώπη.

Θέλουμε να πάμε βήμα βήμα, να βλέπουμε κάθε αγώνα σαν να είναι τελικός. Δεδομένα χρειάζεται υπομονή και επιμονή για να μπορέσουμε να φτιάξουμε μια καλή και σκληρή ομάδα. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν πρέπει σε αυτό να μας στοιχίσει. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό"

Φέτος, ο Ολυμπιακός έχει κάνει αρκετές αλλαγές στο ρόστερ και θα χρειαστεί χρόνο για να μπορέσει να δέσει. Εκείνος όμως στάθηκε στη στήριξη που υπάρχει από τη διοίκηση της ομάδας στο έργο του.

"Τόσο η διοίκηση του Ερασιτέχνη όσο και οι χορηγοί του τμήματος, αναφέρομαι στους κυρίους Σοφοκλή Ξυνή και τον Ευθύμη Πουρνάρα, είναι δίπλα μας. Διοικητικά ο πρόεδρος, Μιχάλης Κουντούρης, προσπαθεί να λύσει πολλά θέματα, ο Ερασιτέχνης έχει πολλά τμήματα, αλλά τα καταφέρνει.

Αυτό μαρτυρούν και οι αριθμοί. Ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος στην Ελλάδα, με τις περισσότερες κατακτήσεις τίτλων σε όλα τα αθλήματα και ο πρόεδρος είναι εκεί για όλους μας.

Επιπρόσθετα έχουμε και την στήριξη του κόσμου που είναι δίπλα μας. Στα παιχνίδια που έπρεπε να είναι δίπλα μας. Η Ηλιούπολη είναι ένα μέρος ότι υπό νορμάλ συνθήκες θα σου έλεγα θα ήταν η Ηλιούπολη. Είμαστε ευχαριστημένοι από τη φιλοξενία και από την παρουσία του κόσμου και θέλουμε να είναι δίπλα μας ακόμα περισσότερο φέτος".

Ο Νίκος Γραμματικός δεν είναι από τους ανθρώπους που μασούν τα λόγια τους και αυτό φάνηκε όταν τον ρωτήσαμε για το ελληνικό πρωτάθλημα και το τί περιμένει από τη νέα σεζόν.

"Θεωρώ και ελπίζω ότι θα είναι πιο ανταγωνιστικό φέτος. Οι ομάδες έχουν προσπαθήσει και έχουν ενισχυθεί όλες. Αυτό που λείπει και πρέπει να φτιαχτεί είναι το κομμάτι της οργάνωσης. Πρέπει να έχουμε απαιτήσεις από τους εαυτούς μας για να μπορέσει το χάντμπολ να αποκτήσει έναν χαρακτήρα.

Για παράδειγμα στο κομμάτι των εγκαταστάσεων, δεν γίνεται η Εθνική ομάδα να μην έχει γήπεδο στην Αθήνα για να αγωνιστεί. Ευτυχώς που υπάρχει και η Χαλκίδα. Όταν πηγαίνει εκεί η Εθνική ομάδα ο κόσμος στηρίζει και είναι σούπερ.

Θα πρέπει όμως η Εθνική και οι σύλλογοι να έχουμε χώρους που μας αντιπροσωπεύουν. Εμείς για παράδειγμα στον Ολυμπιακό, σε συνεργασία και με την Ομοσπονδία, έχουμε κάνει μία σημαντική επένδυση. Εδώ που είμαστε προπονείται τόσο η ανδρική ομάδα όσο και οι ακαδημίες. Όπως βλέπετε οι συνθήκες είναι εξαιρετικές και αξίζουν συγχαρητήρια στη διοίκηση για αυτή την επένδυση".

Το φετινό πρωτάθλημα θα έχει και μία μεγάλη ιδιαιτερότητα. Αναφερόμαστε στη μεγάλη διακοπή που θα υπάρξει λόγω των υποχρεώσεων της Εθνικής ομάδας.

Αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να διαχειριστεί και ο Νίκος Γραμματικός ωστόσο για εκείνον πάντα η Εθνική είναι πάνω απ' όλα: "Είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Αν αναλογιστεί κανείς πώς με τα δεδομένα τα σημερινά θα έχουμε 8-9 παίκτες. Κάπου τόσους είχαμε πέρσι μαζί με τους ξένους. Είναι τα 2-3 του κορμού της ομάδας.

Από την άλλη η Εθνική είναι η Εθνική. Είναι κάτι που ήταν αδιαπραγμάτευτο ακόμα και όταν έπαιζα στη Γερμανία και δεν ήξεραν αν στην Ελλάδα έχουμε χάντμπολ. Πάνω απ' όλα είναι η Εθνική.

Εννοείται ότι θέλουμε να βοηθήσουμε την Εθνική και εννοείται ότι θα το κάνουμε, όμως θέλουμε να δούμε πώς θα έχουμε και εμείς μία κανονικότητα"

Επενδύσαμε στον ελληνικό κορμό, προωθούμε παιδιά από τις ακαδημίες μας

Τι είναι όμως αυτό που θα πρέπει να κάνουμε ώστε η συγκεκριμένη πρόκριση της Εθνικής να αποτελέσει τον κανόνα για το μέλλον και όχι την εξαίρεση.

"Θα πρέπει να αυξήσουμε τις εργατοώρες της προπόνησης. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Θεωρώ ότι μέχρι ένα βαθμό έχουμε ποιοτικούς παίκτες, αλλά εάν και εφόσον χρειαστεί θα πρέπει να συνδέσουμε δύο γενιές αθλητών.

Θα επαναλάβω όμως ότι θα πρέπει να αυξήσουμε τις εργατοώρες των προπονήσεων. Αναφέρομαι τόσο σε ατομικό επίπεδο με τους αθλητές να καταλάβουν ότι έχουν ευθύνες και να προσέξουν τον εαυτό τους και φυσικά οι ομάδες στους παίκτες τη δυνατότητα να δουλέψουν πρωί και απόγευμα".

Πάντως, ένα από τα προβλήματα που είχε επισημάνει στο παρελθόν, αυτό της έλλειψης παικτών που να μπορούν να σουτάρουν από τα εννιά μέτρα εξακολουθεί να υπάρχει.

"Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα μπορεί να το κάνουν 1-2 παίκτες. Σίγουρα ο ένας από αυτούς είναι ο Σάββας Σάββας που έχουμε εμείς. Αυτό θα πρέπει να το καλύψουμε με κάτι άλλο. Όπως είναι η ταχύτητα και η δύναμη"

Πάντως ήδη ο Ολυμπιακός έχει ρίξει μεγάλο βάρος στο κομμάτι των ακαδημιών και στο κομμάτι της δημιουργίας ενός ισχυρού ελληνικού κορμού: "Εμείς σε συνεργασία με τη διοίκηση αποφασίσαμε να στηρίξουμε και να επενδύσουμε στον ελληνικό κορμό. Θέλαμε να φέρουμε περισσότερους Έλληνες παίκτες και να πάρουμε ξένους παίκτες που να κάνουν τη διαφορά.

Σε σχέση με πέρσι έχουμε δύο ξένους λιγότερους και την ίδια ώρα προωθούμε παιδιά από τις ακαδημίες μας. Ένας έχει μπει στην πρώτη ομάδα και ακόμα τρία έχουν δοθεί δανεικοί στον Πανελλήνιο για να αποκτήσουν εμπειρίες σε επίπεδο Α1.

Στόχος μου είναι να υπάρχει συνέχεια από τις ακαδημίες μέχρι την ανδρική ομάδα και γιατί όχι να φτάσουν παιδιά να επανδρώνουν την πρώτη ομάδα"

Ο Βλάχος έκανε πράξη την απειλή του, θέλω τα παιδιά μου να κάνουν αυτό που επιθυμούν

Αφού αναφέρθηκε στα παιδιά δεν μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στα δικά του τα οποία είναι στον αθλητισμό, αν και ο μεγαλύτερος του ξέφυγε με τη βοήθεια και του Θοδωρή Βλάχου.

"Ναι, όντως ο ένας ξέφυγε. Ο Αχιλλέας ξεκίνησε να κολυμπάει. Εκεί ήταν τότε προπονητής ο φίλος μου, Θοδωρής Βλάχος και την απειλή ότι θα κάνει το γιο μου πολίστα την έκανε πράξη.

Δεν έχω θέμα προς Θεού. Εμένα με νοιάζει να περνάνε καλά και να είναι στον αθλητισμό. Περνάει καλά στο πόλο και εγώ στηρίζω όλες του τις αποφάσεις. Αντίθετα, ο μικρός προσπαθεί να παίξει χάντμπολ, είναι εδώ στον Ολυμπιακό και φέτος θα παίξει στο εφηβικό. Εγώ αυτό που λέω είναι να κάνουν ότι τους ευχαριστεί"

Φυσικά δεν μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε για το εάν του ζητάνε συμβουλές και το τί τους λέει εκείνος: "Είμαι αυστηρός μαζί τους, αλλά θεωρώ ότι έχω καλά παιδιά. Εκείνο που τους λέω είναι να κάνουν αυτό που θέλουν και να το κάνουν 100%"