Στα σουηδικά δημοτολόγια τουλάχιστον 1/726 δηλωμένους κατοίκους φέρει το επώνυμο Λούντκβιστ. Ο "Κινγκ Χένρικ" είναι ο διασημότερος όλων. Μακράν των υπολοίπων. Μόλις προ δύο ημερών ο 39χρονος τερματοφύλακας χόκεϊ επί πάγου ανακοίνωσε ότι αφήνει, οριστικά, πίσω τη ζωή του αθλητή. Είχε προηγηθεί τον Γενάρη μια επέμβαση στην καρδιά που επί της ουσίας έριχνε τους τίτλους τέλους χωρίς να προλάβει να αγωνιστεί σε επίσημο παιχνίδι των Ουάσινγκτον Κάπιταλς.

Οι 19 σεζόν στους Ρέιντζερς της Νέας Υόρκης, συνδυασμένες με το βραβείο του κορυφαίου στη θέση του το 2012, τη συμμετοχή στους τελικούς του 2014 και πολλές προσωπικές επιδόσεις, τον είχαν σημαδέψει αναμφίβολα. Ενδιάμεσα κατάκτησε δύο ολυμπιακά μετάλλια, σε Τορίνο (χρυσό, 2006) και Σότσι (αργυρό, 2014). Έχει κι έναν δίδυμο αδερφό, τον Τζόι, που έφτασε επίπεδο του σπορ παίζοντας στο NHL με τους Ντάλας Σταρς.

Νησιώτης από τη... Νικαράγουα

Αντιθέτως με τον επιτελικό χαφ Ραμόν Πασκάλ Λούντκβιστ, που φέρνει από την ολλανδική Χρόνινγκεν ο Παναθηναϊκός για να βελτιώσει το παιχνίδι του από τον άξονα, δεν κρατά καμία συγγενική σχέση. Τους ενώνει μόνο η κοινή πατρίδα. Ούτε καν ο τόπος γέννησης, μια και το Άλγκουστρουμ της νήσου Έλαντ, στα νοτιοδυτικά της χώρας, όπου γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1997 ο Σουηδός μέσος, απέχει περισσότερα των 1000 χλμ. από το Άρε στα βορειοανατολικά. Η πιο κοντινή μεγαλούπολη είναι το Κάλμαρ.

Εκεί -εν τέλει- μεγάλωσε ο Ραμόν Πασκάλ Λούντκβιστ ως μέλος μιας δεμένης οικογένειας με πατέρα από τη Νικαράγουα και μητέρα Σουηδή. Αν και δεν έχει ταξιδέψει ποτέ στη χώρα του πατέρα του, προτιμά το Ραμόν Πασκάλ από το Λούντκβιστ. "Ακούγεται καλύτερο", είχε πει όταν τον ρώτησαν γιατί η φανέλα δεν γράφει το σουηδικό επώνυμό του. Έλεγε πως μαζί με τις καταβολές κληρονόμησε και το ταπεραμέντο ενός Λατίνου ποδοσφαιριστή. "Αν κάνεις μου κάνει τάκλιν, νευριάζω. Αν τα πράγματα ή τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά, μπορώ να τρελαθώ", συμπλήρωνε τότε.

Ο μεγάλος αδερφός που έγινε η πυξίδα του

Ισπανικά βέβαια μιλά ελάχιστα και σ' αυτήν την περίπτωση προτιμά να συνεννοείται στα σουηδικά και στα αγγλικά. Την τελευταία 6ετία προσέθεσε στις γλώσσες που μιλά και τα ολλανδικά. Το οφείλει ξεκάθαρα στον αδερφό του. Ο οποίος από τη μία έγινε η αφορμή προκειμένου στα τρία χρόνια του ν' αρχίσει την ενασχόληση με το ποδόσφαιρο. Μάλιστα "δεν είχαν ομάδα για εμένα και μ' έβαλαν σε αυτή με τα μεγαλύτερα παιδιά". Παράγοντας που έμελλε "να με βοηθήσει αδιανόητα" στην γρήγορη εξέλιξή του, αφού έπρεπε να σκληρύνει απότομα για ν' ανταποκριθεί.

Και από την άλλη (ο αδερφός του) ήταν αυτός που τον πήγε στο Αϊντχόφεν προκειμένου ως ένας όψιμος 16άρης να ενταχθεί στην ομάδα Νέων της PSV (από τις ακαδημίες της Κάλμαρ). Ο ίδιος θα εντασσόταν στην έτερη ομάδα της πόλης, την FC. Ήταν πάντα δίπλα του και ο Ραμόν το έχει αναγνωρίσει πολλές φορές στο παρελθόν, δεν το ξεχνά. Ήταν αυτοκόλλητοι. "Δεν ήταν ότι είχαμε μόνο καθημερινή επαφή. Πάντα παίζαμε μαζί ποδόσφαιρο. Όχι μόνο στις ομάδες, αλλά και στο δρόμο. Ήταν η πρώτη φορά που θα ήμασταν σε διαφορετικές ομάδες".

Το επαγγελματικό βάπτισμα του πυρός ήρθε για τον Λούντκβιστ αφότου έκλεισε τα 19 του (Σεπτέμβριος του 2016). Ως συμβαίνει συνήθως, είχε χρησιμοποιηθεί (από τον Φιλίπ Κοκού) ως αλλαγή σε αγώνα κυπέλλου με τη Ρόντα (του Γιάννη Αναστασίου) που είχε κριθεί νωρίς. Δύο μήνες αργότερα (Νοέμβριος του 2016) αγωνίστηκε και σε ματς των ομίλων του Champions League, για τα τελευταία λεπτά του 2-0 από την Ατλέτικο στη Μαδρίτη. Αυτά ήταν τα 2 από τα συνολικά 6 παιχνίδια του με την PSV. Το λαβωμένο γόνατό του έφραξε το δρόμο. Τον είχε εγκλωβίσει, δε, σε μια διαρκή αμφισβήτηση των ικανοτήτων του. Τα ερωτήματα τον έζωναν διαρκώς. Στραγγαλισμός πνεύματος, διότι ο ένας τραυματισμός ακολούθησε τον άλλον. Πάνω-κάτω έχασε μία διετία δράσης.

Η σκληρή περίοδος των τραυματισμών

Στο μεσοδιάστημα και έως ότου κατασταλάξει για το μέλλον είχε την ανάγκη να επιστρέψει στη Σουηδία. Στο πατρικό του, στη βάση του. "Ήθελα πολύ να γυρίσω πίσω για να είμαι με την οικογένειά μου. Ευτυχώς το κλαμπ το αποδέχθηκε. Μου έδωσε την απαραίτητη ώθηση. Αναρωτιόμουν γιατί συνέβη σε μένα δεύτερη φορά. Η οικογένειά με καθησύχασε εκείνη την περίοδο. Με βοήθησε να το διαχειριστώ όλο αυτό και ήταν ένα πνευματικό επίπεδο". Όλο αυτό πριν από τη μετακίνηση στην Μπρέντα τον Γενάρη του 2019 που του άνοιγε την πόρτα για την επανένταξη στον κόσμο του ποδοσφαίρου. Θα ήθελε να είχε συμβεί νωρίτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση κάλλιο αργά. "Ξέρω ότι πρέπει να πάρω όσα περισσότερα λεπτά στη NAC για να κερδίσω εμπειρίες από την πρώτη κατηγορία. Στην Μπρέντα βλέπω πολλές ευκαιρίες για να εξελίξω τον εαυτό μου", επισήμαινε μετά την ενσωμάτωσή του και τις πρώτες εντυπώσεις από το νέο περιβάλλον του.

Και πήρε. Σχεδόν 82 λεπτά ανά παιχνίδι σε 17 συμμετοχές πέντε μηνών. Στη διάρκεια αυτών μοίρασε και 5 ασίστ. Είχε δηλαδή επιστρέψει, ασχέτως αν η ομάδα του έχασε την κατηγορία. Αντίθετα ο ίδιος δεν... χάθηκε. Είχε ξεμυτίσει από την τρύπα του, αλλάζοντας λουκ (ξυρισμένο κεφάλι), και ανάσαινε. Βαθιά, ανακουφιστικά. Κατέληξε με αποζημίωση 150.000 ευρώ στη Χρόνινγκεν. Εκ των ομάδων που διεκδικούν σταθερά θέση στο πρώτο μισό του πίνακα και ενδεχομένως υπερβάσεις με συμμετοχές στην Ευρώπη. Υπό τον προπονητή Ντάνι Μπάις έφτασε τις 49 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Όχι λίγες αθροιστικά, αλλά με μόλις 61 λεπτά στο γήπεδο. Του έλειπε δηλαδή η μονιμότητα που επιζητούσε απ' όταν άφησε την Αϊντχόφεν και έκανε ένα βήμα πίσω στην καριέρα του. Ήταν η απαιτούμενη παραχώρηση για την επανεκκίνηση. Άρχισε με ασίστ κι έδωσε δύο γκολ μέχρι να βγει ο Σεπτέμβρης. Τη στιγμή που διακόπηκε το ολλανδικό πρωτάθλημα είχε 5 τέρματα και 2 τελικές πάσες σε 20 ματς.

Το "10" που άφησε για χάρη του Ρόμπεν

Ακόμη μία παραχώρηση έκανε όταν άφησε το "10" (και πήρε το "7") για να το φορέσει ο Άριεν Ρόμπεν. Ο Ολλανδός σούπερ σταρ είχε επιστρέψει στο κλαμπ για φτάσει στο σημείο που θα κλείσει ο μεγάλος κύκλος του στο ποδόσφαιρο. "Με πήραν τηλέφωνο και με ρώτησαν πώς θα μου φαινόταν. Απάντησα ότι σαφέστατα είναι δικό του. Είναι τόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής που μπορεί να πάρει όποιο νούμερο θέλει. Εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό και για μένα αυτό δεν ήταν πρόβλημα". Προσπάθησε μάλιστα να κερδίσει πράγματα από τη στάση του Ρόμπεν στ' αποδυτήρια, γιατί "είναι ηγέτης και πρότυπο για όλους μας".

Ήταν σαφές ότι περισσότερο τον ένοιαζε που δεν αγωνιζόταν σταθερά παρά η αλλαγή αριθμού στην πλάτη. Τη δεύτερη σεζόν του στο "Euroborg" ήταν λιγότερο ενεργός από την πρώτη. Παρόλο που σημείωσε ένα θεσπέσιο γκολ στο 3-0 επί της Ντεν Χάαγκ, τέλη του Γενάρη. "Είχα δύσκολες στιγμές, γιατί κάθε παίκτης θέλει να παίζει", έλεγε ως το κεντρικό πρόσωπο της νίκης. Βρήκε άλλη μία φορά δίχτυα, τον Μάιο, παίζοντας πότε-πότε. Η τελευταία συμμετοχή του κατεγράφη το Σάββατο 21/8 του 2021, στο 0-0 με την Ουτρέχτη. Μπήκε ως αλλαγή στο τελευταίο δεκάλεπτο μήπως και ενισχύσει δημιουργικά την εικόνα της ομάδας του. Η απόφαση να φύγει είχε ήδη παρθεί. Ο τεχνικός διευθυντής Μαρκ-Γιαν Φλέντερους εξηγούσε εκ των υστέρων ότι "έχει να κάνει με τη θέση του στην ομάδα. Είναι δύο χρόνια μαζί μας, αλλά ακόμη παλεύει για τη θέση στο αρχικό σχήμα". Προηγουμένως βέβαια "το συμβόλαιό του επεκτάθηκε για άλλον ένα χρόνο", για να εξασφαλιστεί η σχετική κάλυψη, "αν δεν ενεργοποιηθεί η οψιόν αγοράς".

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς φέρνει έναν επιτελικό για να βελτιώσει τη δημιουργικότητα του Παναθηναϊκού. Έναν παίκτη που ήξερε πως "είναι μακρύς ο δρόμος έως ότου φτάσεις σ' έναν μεγάλο στόχο". Όπως δηλαδή η εθνική Σουηδίας. Συμπλέει δηλαδή με την ανάγκη των "πρασίνων" να βρουν τον δικό τους δρόμο.