Για να είσαι αρχηγός, δεν αρκεί μόνο να φοράς το περιβραχιόνιο στο μπράτσο, αλλά επιβάλλεται και να το "δικαιολογείς" κάθε μέρα, στην προπόνηση, στο παιχνίδι, στο γήπεδο, στη συμπεριφορά σου, στη νοοτροπία, στη στάση σου...

Στον Παναθηναϊκό το περιβραχιόνιο του πρώτου "κάπτεν" της ομάδας έχει έναν κάτοχο, εδώ και περίπου έξι χρόνια. Απ’ το τέλος του Αυγούστου του 2017, όταν ο Ζέκα ετοιμαζόταν να φύγει για την Κοπεγχάγη, ο Μαρίνος Ουζουνίδης αποφάσισε να πάει κόντρα στα στερεότυπα, χρίζοντας αρχηγό τον 23χρονο τότε Δημήτρη Κουρμπέλη, μολονότι εκείνος μετρούσε μόλις έξι μήνες στην ομάδα.

Ήξερε πολύ καλά τι έκανε, είχε διακρίνει την ισχυρή προσωπικότητά του Κουρμπέλη και το από πόσο μικρός είχε "ψηθεί" στα δύσκολα στον Αστέρα και δεν λάθεψε...

Από τότε ο διεθνής Έλληνας μέσος, με καταγωγή απ’ το Κορακοβούνι (χωριό στα πεδινά της Αρκαδίας), ήταν σαν να έζησε τρεις και τέσσερις διαφορετικές "ζωές" στον Παναθηναϊκό.

Στην αρχή ήταν τα οικονομικά προβλήματα, τη χρονιά που αποψιλώθηκε όλη η ομάδα και λίγο έλειψε να "διαλυθεί". Είχε την "ευκαιρία" να φύγει. Σχεδόν συμφωνημένο ήταν το deal του -τότε ημιθανή οικονομικά- Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ, ο οποίος του έδινε μεγάλο συμβόλαιο, αλλά ο ίδιος είπε "όχι" την τελευταία στιγμή.

Ένα "όχι", που ήρθε πρώτον διότι όπως έχει παραδεχθεί κι ο ίδιος (και γνωρίζουν όλοι) δεν είναι άνθρωπος των αλλαγών, αλλά πολύ περισσότερο διότι συνειδητοποιούσε τι σήμαινε να είσαι αρχηγός ακόμη και σ’ εκείνον τον καταρρακωμένο Παναθηναϊκό.

Και το εξέφρασε με τον πιο απλό και ειλικρινή τρόπο: "Δεν έχω κανένα λόγο να πάω σε άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Είμαι αρχηγός στον Παναθηναϊκό και θα έφευγα μόνο για να παίξω στο εξωτερικό" είχε πει τότε. Και δεν είπε ψέματα. Έμεινε, πάλεψε, κράτησε μαζί με τον Κολοβέτσιο κι άλλους 1-2 παίκτες συσπειρωμένη την ομάδα, για να βγει η σεζόν με τη μέγιστη δυνατή αξιοπρέπεια.

Το "όχι" στην Ντινάμο κι αυτό που του... έλειπε

Μετά ήρθε το "χτίσιμο" από το μηδέν. Με τον Δώνη προπονητή, με ελάχιστο μπάτζετ, με εκκίνηση απ’ το -6, με περιορισμό μεταγραφών. Κι εκεί ήταν "παρών", μπροστάρης, οδηγός και "μεγάλος αδερφός" των νεαρών παικτών, η κυρίαρχη μορφή μέσα στα αποδυτήρια. Τον ήθελε η Ντινάμο Κιέβου, τον προσέγγισε δύο φορές. Και πάλι όμως δεν ψήθηκε στην ιδέα της μετακόμισης, διότι δεν είναι όλα θέμα χρημάτων... Του έλειπε πολύ όμως, αυτό το "κάτι παραπάνω" με τον Παναθηναϊκό.

Πίστεψε πως θα το έβρισκε το καλοκαίρι του 2020. Το μπάτζετ άρχισε να ανεβαίνει, έγιναν λίγο πιο ακριβές κινήσεις, αποκτήθηκαν παίκτες με υψηλότερα συμβόλαια κι ο ίδιος είχε ήδη επεκτείνει το δικό του (με πολύ καλύτερες αποδοχές) από τον Δεκέμβριο του 2019.

Κι εκεί όμως η κατάσταση δεν εξελίχθηκε όπως θα περίμενε. Ο άγουρος κι ανεπαρκής για να διαχειριστεί συνθήκες πρώτης ομάδας, Ντάνι Πογιάτος (παρά τις καλές ιδέες που είχε για το ποδόσφαιρο) δεν... μακροημέρευσε. Έφυγε ο Ισπανός, τον ακολούθησε ο Τσάβι Ρόκα, ήρθε ο Μπόλονι με τον general manager "φάντασμα" Ντρεοσί και η χρονιά εξελίχθηκε εφιαλτικά για τον Παναθηναϊκό. Γραμμένα και χιλιοειπωμένα όλα όσα... τραγελαφικά έγιναν με τον Ούγγρο , που είχε μείνει ποδοσφαιρικά στο... 1970. Για τον "Κούρμπε" όμως είχε ξεκινήσει απ’ τον Δεκέμβρη του 2020, ένας άλλος "εφιάλτης". Αυτός του συνδρόμου κοιλιακών/προσαγωγών.

Οι 14 πιο δύσκολοι μήνες της καριέρας του

Η επιβάρυνσή του απ’ τα σερί ματς με τον Παναθηναϊκό και την Εθνική Ομάδα, είχε φτάσει το πρόβλημα που "κουβαλούσε" χρόνια στο... μη παρέκει. Επέμβαση κι εκκίνηση του... Γολγοθά. Συνολικά 14 μήνες εκτός γηπέδων με ατελείωτα μπρος-πίσω, ενοχλήσεις που δεν έφευγαν, νέα μικροεπέμβαση, γνωματεύσεις σε εξειδικευμένες κλινικές στο Μόναχο και την Μπολόνια, ξεχωριστά προγράμματα, φυσιοθεραπείες. "Δοκιμάστηκε" πολύ ο χαρακτήρας του και η υπομονή του. Άντεξε όμως διότι έμαθε από μικρός να κολυμπάει στα πολύ βαθιά και στα πολύ δύσκολα.

Ο Γιοβάνοβιτς του ξεκαθάρισε απ’ τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε το τιμόνι του Παναθηναϊκού (Ιούνιος 2021), πως θα τον περίμενε και του ζήτησε να δείξει υπομονή για να επιστρέψει βήμα-βήμα. Το απόγευμα της 9^ης Φεβρουαρίου 2022 στην Καρδίτσα -στη ρεβάνς του προημιτελικού του Κυπέλλου με την Αναγέννηση- ήρθε η στιγμή της πρώτης "λύτρωσης", η δική του "Αναγέννηση". Η επιστροφή στο γήπεδο, στη δράση, 14 μήνες μετά το τελευταίο παιχνίδι του κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα.

Η "προσαρμογή" στον νέο Παναθηναϊκό κι ο πρώτος τίτλος

Ο δρόμος όμως ήταν ακόμη ανηφορικός. Διότι άλλον... Παναθηναϊκό είχε αφήσει κι άλλον βρήκε πια σε όλα τα επίπεδα. Στο ρόστερ, στον τρόπο παιχνιδιού, στα αποδυτήρια. Κι έπρεπε "σπριντάρει" για να ακολουθήσει όλη αυτή τη νέα κατάσταση, (ανα)γνωρίζοντας βεβαίως πως είχε τον σεβασμό και την αποδοχή όλων.

Απ’ τη ρεβάνς της Καρδίτσας και μετά, έπαιξε σε άλλα 12 ματς και πάνω απ’ όλα στον τελικό με τον ΠΑΟΚ, ως αλλαγή στο 68’ στη θέση του Λούκας Βιγιαφάνιες. Η στιγμή της δεύτερης "λύτρωσης". Το πρώτο τρόπαιο, ο πρώτος τίτλος με τον Παναθηναϊκό. Αυτό για το οποίο έμεινε στο "τριφύλλι" τον Ιανουάριο του 2018...

Εκκίνηση της εφετινής σεζόν. Σταθερά στην πρώτη γραμμή, είτε ως βασική επιλογή, είτε ως πρώτο κομμάτι του rotation. Βλέπει με χαρά τον Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστεί επιτέλους, αλλά αισθάνεται, αφουγκράζεται και την πίεση και τις απαιτήσεις που αυξάνονται πλέον αγωνιστική με την αγωνιστική. Στο δύσκολο "φεγγάρι" της ομάδας επηρεάστηκε κι ο ίδιος. Έχασε τη συγκέντρωσή του, τον προσανατολισμό του, την σταθερότητά του. Όπως όλος ο Παναθηναϊκός εκείνο το διάστημα...

Το λάθος, η ανάληψη της ευθύνης και η αλλαγή "τσιπ"

Μέχρι το βράδυ της 30ής Ιανουαρίου, το βράδυ του αγώνα με τον Αστέρα στην Τρίπολη. Στην πατρίδα του, στα μέρη του... Εκεί όπου ο Παναθηναϊκός είδε την ΑΕΚ να τον προσπερνά για πρώτη φορά στη σεζόν. Κι ολοκλήρωσε έναν καταστροφικό μήνα, γνωρίζοντας την ήττα με 1-0 απ’ την αρκαδική ομάδα το γκολ του Μπαρτόλο στο 80’ και πληρώνοντας εν πολλοίς και την ανόητη αποβολή του Κουρμπέλη στο 33’ με δεύτερη κίτρινη. Σε μία φάση που ο αρχηγός θα μπορούσε να αποφύγει, αλλά πήγε επιπόλαια, "θολωμένα". Όπως ήταν τότε όλη η ομάδα.

Επειδή όμως, όπως λένε "ουδέν κακό, αμιγές καλού", εκείνο το βράδυ κι όλα όσα έγιναν στην Τρίπολη αποδείχθηκε το σημείο "μηδέν" της σεζόν και ήταν η αρχή για να ξαναβρεί ο Κουρμπέλης τον... Δημήτρη κι ο Παναθηναϊκός τον αρχηγό του.

Αμέσως μετά το ματς, πήγε μόνος του στο flash interview κι ανέλαβε ολοκληρωτικά την ευθύνη για την ήττα. Αποδέχθηκε αδιαμαρτύρητα το πρόστιμο των 20.000 ευρώ που του επέβαλλε η διοίκηση του "τριφυλλιού" (έχοντας κάνει κάτι ανάλογο και με την αποβολή του Σένκεφελντ στο ματς με τον ΠΑΟΚ δέκα μέρες νωρίτερα), έκανε την αυτοκριτική του κι άλλαξε το "τσιπ" στο μυαλό του.

Η επιλογή του τετραπέρατου Ιβάν Γιοβάνοβιτς να του αλλάξει το ρόλο του στον άξονα της μεσαίας γραμμής και να του δώσει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων ως καθαρό box-to-box "8άρι", άλλαξε και το αγωνιστικό "τσιπ" του.

Το μόνο που έχει τώρα στο δικό του μυαλό

Ο "Κούρμπε" άρχισε να κάνει τρομερά παιχνίδια. Στο "Βικελίδης", κυριάρχησε στη μεσαία γραμμή κι έδωσε το σύνθημα της ανατροπής. Στο Φάληρο ήταν ο MVP του Παναθηναϊκού (μαζί με τον Μπρινιόλι) σε ένα βράδυ που δοκιμάστηκαν οι αντοχές των "πράσινων". Στα ματς με τους "μικρομεσαίους" στη Λεωφόρο ήταν κυριαρχικός. Στην "OPAP Arena" έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Πραγματικός αρχηγός σε όλα...

Με το που ήρθε το break των Εθνικών Ομάδων, ξανά... γκίνια. Τραυματισμός (ευτυχώς ελαφρύς) στον τετρακέφαλο σε προπόνηση της Εθνικής Ομάδας και μία εβδομάδα στα "πιτς". Πιθανότατα θα χάσει το ματς της 2ας Απριλίου με τον Βόλο στη Λεωφόρο, αλλά θα είναι έτοιμος για τη "διαβολοβδομάδα" που θα ακολουθήσει με τον Άρη στο "Βικελίδης" (5/4) και με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο (9/4). Εκεί όπου θα είναι υπέρ-απαραίτητος. Κι ο Παναθηναϊκός θα μπει στο φίνις της σεζόν ως το φινάλε των playoffs, έχοντας τον Κουρμπέλη πιο ώριμο από ποτέ, στην καλύτερη κατάστασή του τα τελευταία τρία χρόνια.

Το θέμα του συμβολαίου του παραμένει σε εκκρεμότητα, όμως δεν αποσπά την προσοχή του απ’ τον μεγάλο στόχο. Για την ώρα κρατάει σε απόσταση το ενδιαφέρον των Γκλάσκοου Ρέιντζερς και ξέρει πως θα έρθει η στιγμή και για να γίνουν οι συζητήσεις που πρέπει να γίνουν με το "τριφύλλι".

Διότι τώρα αυτό που έχει στο μυαλό του είναι ένα και μόνο: Το πώς θα καταφέρει να φτάσει με τον Παναθηναϊκό στον εφετινό τίτλο. Ένας απ’ τους λόγους που δεν έφυγε εκείνο τον Γενάρη...