Το βράδυ της Τετάρτης (3/5) κόντρα στον ΠΑΟΚ, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκανε κάτι πολύ διαφορετικό, κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ την εφετινή σεζόν και γενικά δεν το συνηθίζει σ' αυτή τη διετία που έχει τα ηνία του Παναθηναϊκού: να παίξει απ' την αρχή του αγώνα και με τους δύο φορ του αναπροσαρμόζοντας την τακτική του προσέγγιση απ' τα "αγαπημένα" του 4-2-3-1 και 4-3-3 σε ένα "καθαρό" 4-4-2 με ταυτόχρονη παρουσία των Άντραζ Σπόραρ και Φώτη Ιωαννίδη.

Μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού ήταν (επί ημερών του Σέβου τεχνικού) οι φορές που οι "πράσινοι" μπήκαν στο γήπεδο με δύο παίκτες στην επίθεση κι αυτό έγινε κυρίως σε σχήματα με τρεις στην άμυνα και χωρίς "καθαρούς" εξτρέμ.

Τούτη τη φορά ο Γιοβάνοβιτς "οδηγήθηκε", εν πολλοίς, απ’ τις συνθήκες σ’ αυτή την επιλογή προσπαθώντας να πάρει διαφορετικά πράγματα απ’ το παιχνίδι της ομάδας του, με δεδομένο ότι απουσίασαν ταυτόχρονα απ’ την "πράσινη" ενδεκάδα οι Ρουμπέν Πέρεθ (λαβωμένος στο γόνατο) και Κουρμπέλης (τιμωρημένος).

Μία συνθήκη την οποία δεν είχε ξαναζήσει ο εφετινός Παναθηναϊκός, να λείπουν δηλαδή και οι δύο απ’ το βασικό σχήμα. Με τον Άνταμ Τσέριν καταπονημένο και μοναδικό (λίγο πιο δημιουργικό) διαθέσιμο, κεντρικό μέσο και τον Ένις Τσόκαϊ να παίρνει φανέλα βασικού για πρώτη φορά στην εφετινή Stoiximan Super League (είχε 19 συμμετοχές, όλες ως αλλαγή), έπρεπε να αλλάξει κάτι, γνωρίζοντας πως ο άξονας της μεσαίας γραμμής θα ήταν ελλειμματικός σε ένταση, σκληράδα και δυνάμεις.

Τα τρία πράγματα που ήθελε να πάρει

Ξεκινώντας ταυτόχρονα τους Άντραζ Σπόραρ και Φώτη Ιωαννίδη, πέρα απ' το στοιχείο του αιφνιδιασμού προς τον Λουτσέσκου και της έξτρα πίεσης πάνω σε μία αμυντική γραμμή "ανάγκης" απ’ την πλευρά του ΠΑΟΚ (Κεντζιόρα, Νάσμπεργκ), θα μπορούσε να του προσφέρει:

• Έξτρα κράτημα της μπάλας, ιδίως απ’ τον Ιωαννίδη, ο οποίος είχε το ρόλο του target man σ’ όλες τις πρώτες μπάλες απ’ τον άξονα, αλλά και όταν η μπάλα "γέμιζε" απ’ την άμυνα. Ρόλο που μπορεί να τον υπηρετήσει ο 23χρονος διεθνής Έλληνας φορ και το έκανε καλά, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.
• Καλύτερες συνεργασίες σε χαμηλά μέτρα με τους Ντάνιελ Μαντσίνι και Μπερνάρ Ντουάρτε οι οποίοι συνέκλιναν διαρκώς προς τα μέσα κι ανάμεσα στις γραμμές του ΠΑΟΚ, προκειμένου να μην παίρνουν μέτρα με την μπάλα οι στόπερ του δικεφάλου του Βορρά.
• Περισσότερη δύναμη στις στατικές φάσεις, που ειδικά το τελευταίο εξάμηνο έχει εξελιχθεί σε ένα απ’ τα μεγάλα "όπλα" του Παναθηναϊκού.

Δεν πήρε το δεύτερο γκολ που ήθελε

Ο Γιοβάνοβιτς γνωρίζοντας πως στο δεύτερο 45λεπτο η (τρομερά καταπονημένη) ομάδα του θα άρχιζε να μένει από... βενζίνη, θέλησε να "επενδύσει" στο πρώτο ημίχρονο, παίρνοντας γκολ κι ένα προβάδισμα που θα του έδινε τη δυνατότητα να το διαχειριστεί στη συνέχεια.

Βρήκε το γρήγορο γκολ με τον Μαντσίνι στο 9’, όμως η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός δεν έβγαλε την ίδια ένταση στο υπόλοιπο του πρώτου μέρους και πλησίασε στο 2-0 μόνο στο 45’ και στην τεράστια επέμβαση που έκανε ο Κοτάρσκι στο τετ-α-τετ του Μπερνάρ (ξανά από συνεργασία με τον Ιωαννίδη).

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ επένδυσε στη μεγαλύτερη φρεσκάδα των δικών του παικτών που είχε στον άξονα (Φελίπε Σοάρες, Ντάντας και Ελ Καντουρί, συν τον εξαιρετικό Ράφα Σοάρες), άρχισε να ανεβάζει τις γραμμές του και να υπερφορτώνει ακόμη περισσότερο την αριστερή πλευρά του με Ράφα Σοάρες, Κωνσταντέλια και Ελ Καντουρί, οι οποίοι χτυπούσαν επί 10 λεπτά από εκείνο τον διάδρομο, καθώς ο Γιάννης Κώτσιρας δεν είχε τις απαιτούμενες βοήθειες απ’ τον Μαντσίνι στα ντουμπλαρίσματα.

Η κίνηση που δεν πρόλαβε να κάνει

Ο Γιοβάνοβιτς το είδε και γι' αυτό σήκωσε στο 59’ τον Πέρεθ (ο οποίος είχε το ΟΚ απ’ το ιατρικό τιμ για να παίξει ένα ημίωρο με ένεση στο γόνατο), προκειμένου να αλλάξει το σύστημα σε 4-3-3, αφαιρώντας έναν φορ (Σπόραρ) και δίνοντας στον Τσόκαϊ το ρόλο της αναχαίτισης και της έξτρα κάλυψης στη δεξιά πλευρά της άμυνας του Παναθηναϊκού.

Δεν πρόλαβε διότι στο αμέσως επόμενο λεπτό (60’), την ώρα που ο Ρουμπέν βρισκόταν στον πάγκο κι έπαιρνε τις τελευταίες οδηγίες, ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε. Οι λεπτομέρειες που πολλές φορές επηρεάζουν την εξέλιξη ενός αγώνα.

Με το 4-3-3 ο Παναθηναϊκός λειτούργησε πολύ πιο αποτελεσματικά, διότι "επέστρεψε" 100% στο δικό του ποδόσφαιρο (μολονότι ο Ρουμπέν φαινόταν πως δεν ήταν "καλά" στα τρεξίματά του) και παρά το σοκ της ισοφάρισης, οι "πράσινοι" έβγαλαν αντίδραση χάνοντας μεγάλες ευκαιρίες απέναντι σε έναν καταπληκτικό Κοτάρσκι.

Στο τελευταίο δεκάλεπτο (μετά και το δοκάρι του Μαντσίνι), ο Παναθηναϊκός είχε μείνει πλέον από... ενέργεια και η αποβολή του Σένκεφελντ στο 84’ τελείωσε αγωνιστικά κάθε προσπάθεια για το δεύτερο γκολ που δεν ήρθε ως το τέλος.