Στον απόηχο του μεγάλου ντέρμπι της πρώτης αγωνιστικής ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ διεξήχθησαν και άλλες σημαντικές αναμετρήσεις που πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Μία από αυτές έγινε στην ακριτική Θράκη ανάμεσα στον πρωτάρη Πανθρακικό και τον σχετικά έμπειρο πλέον Εργοτέλη.
Αν κάποιος ήθελε απλά να μάθει τι έγινε σε εκείνο το ματς, θα έβρισκε πως ο Εργοτέλης νίκησε με 2-1, ανατρέποντας το σε βάρος του 1-0 από το πρώτο ημίχρονο, χάρη σε δύο γκολ του Πάτρικ Ογκουντσότο.

Βρήκε τον... δάσκαλο του


Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα είχε μείνει αυτό το σκορ αν στα τελευταία λεπτά η ομάδα του Νίκου Καραγεωργίου δεν είχε βρει το... δάσκαλο της. Το τίτλο του κορυφαίου της αναμέτρησης μοιράστηκε επάξια με τον Ογκουντσότο ο τερματοφύλακας της ομάδας, Σήφης Δασκαλάκης.

Ο ψηλόσωμος γκολκίπερ διανύει μια περίοδο παρατεταμένου φορμαρίσματος που ξεκίνησε τις πρώτες αγωνιστικές της περσινής περιόδου όταν άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και πήρε τη φανέλα του βασικού σπίτι του.

Στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης με τον Πανθρακικό, ο Σήφης Δασκαλάκης κατέβασε τα ρολά σε τρεις περιπτώσεις. Πρώτα σε σουτ του Χαραλάμπους από τα δύο μέτρα στο 88’, στη συνέχεια σε σουτ του ίδιου παίκτη από το ύψος της περιοχής πέταξε τη μπάλα κόρνερ και στο 93’ έδιωξε την κεφαλιά του Τροίζι με μια απίστευτη ενστικτώδη επέμβαση πριν η μπάλα περάσει τη γραμμή της εστίας του.

Απλά το καθήκον μου



"Έκανα απλά το καθήκον μου. Ίσως ήταν η χρονική στιγμή που δίνει μεγαλύτερη αξία σε αυτές τις αποκρούσεις. Έδωσα το 100% των δυνατοτήτων μου για να καταφέρουμε να φύγουμε με το διπλό το οποίο είναι το πρώτο μου με τον Εργοτέλη καθώς πέρσι δεν αγωνίστηκα με τον Ατρόμητο".



Αν πέρσι ο Εργοτέλης σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία αγωνιστική, φέτος σε καμία περίπτωση οι Κρητικοί δε θέλουν να ζήσουν την ίδια κατάσταση. Το να ξεκινάς με νίκη την πρεμιέρα είναι αν μη τι άλλο σημαντικός παράγοντας για τη συνέχεια και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα με τους ίδιους στόχους.

"Η αλήθεια είναι ότι είχαμε λίγο άγχος και γι’ αυτό στο πρώτο ημίχρονο δεν ήμασταν τόσο καλοί, ήταν το τρακ της πρεμιέρας. Στο δεύτερο ημίχρονο ακολουθήσαμε τις εντολές του προπονητή μας και καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη που είναι πολύ σημαντική για τη συνέχεια. Πλέον είμαστε πιο αισιόδοξοι για τη συνέχεια και κοιτάμε τα επόμενα".

Ο Εργοτέλης κράτησε στον πάγκο τον Νίκο Καραγεωργίου, γεγονός άκρως τιμητικό καθώς τα τελευταία χρόνια σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κράτησε επίσης και το βασικό κορμό της ομάδας, κάνοντας και μερικές καλές προσθήκες. Συνεπώς είναι κοινό μυστικό για όλους στην ομάδα πως θέλουν να επιτευχθεί γρήγορα η παραμονή και από εκεί και πέρα ότι ήθελε προκύψει.

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη


"Το γεγονός ότι καταφέραμε να νικήσουμε στην πρεμιέρα είναι μια καλή αρχή. Ωστόσο οφείλουμε να κοιτάμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά καθώς ως το τέλος δεν έχουμε ακόμα τέσσερις ή πέντε τελικούς, αλλά 29 τελικούς.


Θέλουμε κατά βάση να μην χάνουμε, θα προσπαθούμε να παίρνουμε βαθμούς από κάθε ματς, τρεις εδώ τρεις εκεί, αρκεί να μην χάνουμε. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε πάλι στο χείλος του γκρεμού. Εξάλλου τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Αν δούμε ότι προχωράμε καλά δε θα πούμε όχι σε κάτι παραπάνω".

Ιστορία που θυμίζει Νικοπολίδη



Τον Ιωσήφ ή Σήφη Δασκαλάκη, λίγοι τον ήξεραν. Κι όμως ο τερματοφύλακας του Εργοτέλη είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Α’ Εθνική εδώ και οκτώ χρόνια. Από τα 19 του χρόνια ως τα 23 αγωνιζόταν (που λέει ο λόγος) στον ΟΦΗ. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της πεντετίας ο Δασκαλάκης αγωνίστηκε μόλις 9 φορές στο πρωτάθλημα και 5 στο κύπελλο.

Το 2006 μετακόμισε στον συμπολίτη Εργοτέλη. Ωστόσο ενώ στον ΟΦΗ ήταν στη σκιά του Σηφάκη, στους κιτρινόμαυρους βρήκε τον Πόζα. Αγωνίστηκε στα δύο τελευταία παιχνίδια της χρονιάς με Κέρκυρα (1-5) και Αιγάλεω (3-0).

Την δεύτερη χρονιά στην ομάδα ξεκίνησε και πάλι ως ο δεύτερος τερματοφύλακας πίσω από τον Πόζα. Στο ποδόσφαιρο είναι γνωστό πως η ατυχία του άλλου μπορεί να επηρεάσει τη δική σου τύχη. Από την 8η αγωνιστική και μετά ο Δασκαλάκης πήρε τη θέση του κάτω από τα γκολπόστ και ως το τέλος του πρωταθλήματος την άφησε μόλις μία φορά αποτελώντας τον στυλοβάτη του Εργοτέλη στην πορεία προς την παραμονή. Μια παραμονή που ωφέλησε πολύ και τον ίδιο τον Δασκαλάκη.

"Ο στόχος είναι να κερδίζει η ομάδα, αν συμβαίνει αυτό τότε έρχεται και η προσωπική καταξίωση. Από τη στιγμή που σωθήκαμε σίγουρα αυτό βοήθησε τόσο την ομάδα αλλά και τους ποδοσφαιριστές ξεχωριστά τον καθένα όσον αφορά την καριέρα του. Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά για όλους αν είχαμε υποβιβαστεί στη Β’ Εθνική".

Η πορεία του Δασκαλάκη θυμίζει λίγο αυτή του Αντώνη Νικοπολίδη που επί σειρά ετών βρισκόταν στη σκιά του μεγάλου Γιόσεφ Βάντσικ. Ο Νικοπολίδης αγωνιζόταν σε μερικά παιχνίδια κυπέλλου ή αν τυχόν τραυματιζόταν το “βουνό”.

Η υπομονή του όμως επιβραβεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο. Εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες τερματοφύλακες και έφτασε μέχρι την κατάκτηση του Ευρωπαϊκο το 2004, την ώρα που πολλοί στη θέση του θα τα είχαν παρατήσει.

Είμαι ευγνώμων στο Θεό


Έτσι κι ο Δασκαλάκης, αρχίζει να αφήνει τα διαπιστευτήρια του σε ηλικία 26 χρόνων, αν και εδώ πρέπει να πούμε πως η εμφάνιση του κόντρα στον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη πέρσι ήταν μια πρώτη καλή γνωριμία μας μαζί του. Επί της ουσίας όμως φέτος είναι χρονιά του.

"Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για μένα, είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που έχω καταφέρει να αγωνίζομαι. Με τους αγώνες γίνεσαι ακόμα καλύτερος. Είμαι ευγνώμων στο Θεό και κάθε μέρα κάνω το σταυρό μου να είμαι υγιής και να αγωνίζομαι κι από εκεί και πέρα όλα τα άλλα έρχονται".

Είμαι ανοιχτόμυαλος


Το γεγονός ότι επί πέντε συναπτά έτη στον ΟΦΗ είχε μόλις εννιά συμμετοχές τον πικραίνει άραγε;

"Κοίτα δε με πικραίνει, είμαι ανοιχτόμυαλος, υπήρχε κι ο Σηφάκης εκεί ο οποίος είναι πολύ καλός τερματοφύλακας και έπρεπε να παίζει".

Στόχος μια μεγάλη ομάδα



Πλέον όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και ο Δασκαλάκης αποτελεί βασική επιλογή του Νίκου Καραγεωργίου. Ωστόσο αν συνεχίσει αυτές τις εμφανίσεις δύσκολα θα παραμείνει για καιρό ακόμα στην Κρήτη. Που σταματούν οι φιλοδοξίες του 26χρονου πορτιέρο;

"Όνειρο του κάθε ποδοσφαιριστή είναι να πρωταγωνιστεί και να παίξει σε μεγαλύτερη ομάδα. Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος μου, είτε αυτή είναι μια μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα είτε είναι ομάδα του εξωτερικού. Δε σου κρύβω πως δεν αποτελεί μόνο ένα όνειρο μου, αλλά αυτός είναι και ο στόχος μου".

Θέλω να παίξω στην Εθνική



Εκτός από τη μεταγραφή σε μια μεγάλη ομάδα (σ.σ. καμιά μεγάλη ομάδα δεν έχει κάνει κρούση), οι φιλοδοξίες του Δασκαλάκη δε σταματούν εκεί. Αφοπλιστικά στην ερώτηση μας για την εθνική ομάδα λέει:

"Ναι! Θέλω να παίξω στην Εθνική Ελλάδος. Γουστάρω πολύ αυτό που κάνω και είμαι σίγουρος πως μπορώ να σηκώσω το βάρος της φανέλας της Εθνικής ομάδας".