Από τη ζέστη (με το Ιράν), στο κρύο (με τις ΗΠΑ) και πάλι στη ζέστη (με την Ουαλία) η Αγγλία. Ένα roller coaster βάσει της απόδοσης που είχε αυτή η ομάδα στους τρεις αγώνες της φάσης των ομίλων, με το αποτέλεσμα πάντως να είναι θετικό, δεδομένης της κατάκτησης της κορυφής.

Χορηγός της μεγάλης αποστολής ο ΟΠΑΠ με το Πάμε Στοίχημα.

Από νωρίς έξω από το Ahmad Bin Ali Stadium έβλεπες την ανυπομονησία με την οποία περίμεναν τον συγκεκριμένο αγώνα όλοι. Η αντιπαλότητα (rivalry) που συνοδεύει αυτό το ζευγάρι άλλωστε αρκούσε για να προσθέσει ακόμη περισσότερο αλατοπίπερο στη συζήτηση, πέραν των βαθμολογικών δεδομένων, τα οποία ήταν -ούτως ή άλλως- μείζονος σημασίας.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως η χαρά των φίλων της Αγγλίας ήταν... διπλή. Αφενός γιατί ήρθε η πρόκριση στους "16" του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ (και μάλιστα με πρωτιά στον όμιλο), αφετέρου επειδή αυτή συνοδεύτηκε από τον αποκλεισμό της Ουαλίας. Έβαλαν, σαν να λέμε, κι οι παίκτες του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ το χεράκι τους προκειμένου να συμβεί αυτό, γιατί η Ουαλία ήξερε πως μόνο με νίκη θα έχει ελπίδες πρόκρισης.

Όλα αυτά, σε μια βραδιά που το "αντίο" του Γκάρεθ Μπέιλ σε Παγκόσμια Κύπελλα δεν ήταν η αναμενόμενη. Ούτε καν η δέουσα. Ο 33χρονος δεν θύμισε σε τίποτα τον παίκτη που κυριαρχούσε τα προηγούμενα χρόνια. Βαρύς, παθητικός, δίχως εκρηκτικότητα και ένταση στο παιχνίδι του. Μοιραία αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο, γράφοντας κι ο ίδιος ένα πρόωρο φινάλε στη διοργάνωση, πολύ διαφορετικό από αυτό που ήθελε και προσδοκούσε.

Όπως και να το κάνουμε βέβαια, ουδείς μπορεί να ξέρει εκ προοιμίου πώς θα γραφτεί το τέλος στη δική του ιστορία. Αν και στην περίπτωση της Αγγλίας, η ευχή όλων είναι μια και συγκεκριμένη: να γυρίσει σπίτι το πολυπόθητο τρόπαιο!

Αυτό για το οποίο τραγουδάνε εδώ και δεκαετίες... Μάταια.