Ο ένας αποτελεί τον αδιαμφισβήτητο κορυφαίο προπονητή του Μουντιάλ 2022. Ο άλλος τον αδιαμφισβήτητο κορυφαίο σέντερ φορ του τουρνουά. Φαινομενικά, δεν έχουν κάτι κοινό, αφού ο ένας βρίσκεται στη δύση της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής κατακτώντας τίτλους με τη Μίλαν και ο άλλος στην απαρχή της προπονητικής κατακτώντας τίτλους με τη Γουιντάντ.

Ολιβιέ Ζιρού και Γουαλίντ Ρεγκραγκί θα τεθούν αντιμέτωποι την Τετάρτη στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την ιδιότητα του επιθετικού της Γαλλίας και του προπονητή του Μαρόκου αντίστοιχα, όμως υπάρχει άλλη μία ιδιότητα, καθόλου γνωστή στο κοινό: υπήρξαν συμπαίκτες στη Γαλλία!

Ο Ζιρού αποτελεί δημιούργημα των ακαδημιών της Γκρενόμπλ, "αποφοιτώντας" το 2005, όταν προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Αν και 20 ετών, δεν είχε καταφέρει να δείξει το ταλέντο του και αγωνίστηκε μόλις έξι φορές χωρίς να σκοράρει στη Ligue 2. Την επόμενη σεζόν έπαιξε σε 17 παιχνίδια πρωταθλήματος και σημείωσε δύο γκολ, επίδοση που δεν ήταν αρκετή για να πείσει τους ιθύνοντες του συλλόγου για την αξία του ως ποδοσφαιριστής.

Το 2007-2008 παραχωρήθηκε δανεικός στην Ιστρ, μία κατηγορία χαμηλότερα, όπου τα πήγε καλά και ύστερα από 14 γκολ σε 33 αγώνες, το καλοκαίρι του 2008 επέστρεψε στην Γκρενόμπλ για προετοιμασία. Μόνο που η ομάδα δεν ήταν στην ίδια κατάσταση. Τον Σεπτέμβριο του 2007 η Γκρενόμπλ απέκτησε τον Ρεγκραγκί από την Ντιζόν. Ο Μαροκινός αγωνιζόταν ως δεξιός μπακ και ήταν βασικός και στη νέα ομάδα του, την οποία βοήθησε να τερματίσει στην 3η θέση της Ligue 2 και κατά συνέπεια να προβιβαστεί.

Στην προετοιμασία του 2008, Ζιρού και Ρεγκραγκί συνυπήρξαν στις προπονήσεις και μάλιστα μοιράστηκαν το ίδιο γήπεδο για ένα ημίχρονο σε φιλικό με τη Στρασμπούρ. Οι ελπίδες του Γάλλου να βρει θέση στην επίθεση μιας ομάδας της Ligue 1 ήταν μηδαμινές κι έτσι πήρε μεταγραφή στην Τουρ, μία κατηγορία πιο κάτω, με συνέπεια να χωρίσουν οι δρόμοι με τον Ρεγκραγκί, που συνέχισε άλλη μια σεζόν στην Γκρενόμπλ.

Η συνέχεια, λίγο πολύ, γνωστή και για τους δύο. Έπειτα από δύο χρονιές στην Τουρ, ο Ζιρού πήρε μεταγραφή στην Μονπελιέ και στη δεύτερη σεζόν του κατέκτησε το πρωτάθλημα. Η μεταγραφή στην Άρσεναλ ήρθε ως φυσικό επακόλουθο, όπως και οι κλήσεις του στην εθνική, έστω κι αν δεν ήταν νέος σε ηλικία. Η μετέπειτα καριέρα του τον οδήγησε στην κορυφή του παγκοσμίου ποδοσφαίρου σε επίπεδο συλλόγων και εθνικής ομάδας, γράφοντάς το όνομά του στην ιστορία και σε ατομικό επίπεδο, όταν έγινε πρώτος σκόρερ της εθνικής στο Μουντιάλ του Κατάρ.

Ο Ρεγκραγκί είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερος και η Γκρενόμπλ ήταν ο προτελευταίος σταθμός της καριέρας του ως παίκτης. Το 2009 επέστρεψε στην πατρίδα του για την Μογκρέμπ Τετουάν και λίγους μήνες αργότερα σταμάτησε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Το 2014 άρχισε εκείνη ως προπονητής στην Ουνιόν Ραμπάτ, όπου έκανε το όνομά του, μέχρι να μετακινηθεί στην Αλ Ντουχαΐλ του Κατάρ το 2020 και να τον προσλάβει η Γουιντάντ το 2021, την οποία οδήγησε στην κορυφή της Αφρικής. Τρεις μήνες πριν από το Μουντιάλ ανέλαβε άρον άρον την εθνική ομάδα της χώρας του ως αντικαταστάτης του απολυμένου Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς, με τη μοίρα να τα φέρνει έτσι ώστε να ξαναμοιραστεί το γήπεδο με τον Ζιρού, αλλά από διαφορετική σκοπιά.