Με αφορμή τα όσα προκύπτουν από τις συζητήσεις για την επανέναρξη της Premier League, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο η “πονηριά” για μεθοδεύσεις που θα αποφέρουν πρόσκαιρο όφελος για όσους βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.

-Στην Αγγλία λοιπόν, οι 6 ομάδες που βρίσκονται στην ουρά της βαθμολογίας στην Premier League, ουσιαστικά εκβιάζουν τους από πάνω για να ψηφίσουν υπέρ της συνέχισης του πρωταθλήματος.

-Τι ακριβώς ζητούν; Να μην υποβιβαστεί κανείς φέτος, λόγω των ειδικών συνθηκών που προκάλεσε η υγειονομική κρίση. Δεν το λένε ευθέως όμως και δικαιολογούν την ένστασή τους λέγοντας ότι το ρίσκο για την υγεία είναι μεγάλο.

-Αν όμως υπάρξει συμφωνία να μην υποβιβαστεί κανείς φέτος, τότε δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας και το πρωτάθλημα μπορεί να συνεχιστεί κανονικά. Αν όμως δεν αλλάξει κάτι σε ό,τι αφορά τα δεδομένα για τον υποβιβασμό, τότε υπάρχει πρόβλημα. Τρομερή λογική και όπως φαίνεται, όχι μόνο ελληνική.

-Η βασική διαφορά πάντως, ανάμεσα σε εμάς και τους Άγγλους, είναι ότι αυτοί με τα στραβά τους και τα καλά τους, έχουν καταφέρει να φτιάξουν ένα πρωτάθλημα που είναι το κορυφαίο στον πλανήτη. Και το κατάφεραν αυτό βάζοντας -κατά κανόνα- μπροστά το κοινό συμφέρον και όχι το εφήμερο καλό μιας κάποιας μειοψηφίας.

-Στην Ελλάδα, η διαχρονική λογική του “εγώ να 'μαι καλά”, δεν δίνει καμία προοπτική στο ποδόσφαιρό μας. Αντιθέτως, το κρατάει σταθερά πίσω, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει το χάντικαπ από την υπόλοιπη Ευρώπη.

-Είθισται να λέμε, και πράγματι ισχύει, ότι η κρίση είναι ευκαιρία. Ευκαιρία για να προβληματιστείς και να πας μπροστά όμως και όχι ευκαιρία να κοιτάξεις τη βόλεψή σου, χωρίς να υπολογίζεις τις συνέπειες.

-Στο πλαίσιο αυτό, θεωρώ σχεδόν σίγουρο πως αν το επιτρέψουν οι εξελίξεις (ο νόμος άλλωστε το επιτρέπει πλέον) θα ενταθεί προσεχώς η προσπάθεια ώστε να αποφευχθεί για φέτος ο υποβιβασμός των 1+1 ομάδων από την SL1 και ταυτόχρονα να υπάρξει προβιβασμός από τη SL2, έτσι ώστε το νέο πρωτάθλημα να συμμετέχουν 16 ομάδες. Τι κι αν το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αντέχει οικονομικά τόσες ομάδες, όπως έχει αποδειχθεί και στην πράξη στο παρελθόν.

-Σιγά το πράγμα! Άλλωστε η πλειοψηφία (προφανώς και υπάρχουν εξαιρέσεις) όσων ασχολούνται παραγοντικά με το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν θα άφηναν ποτέ την αλήθεια, να τους χαλάσει το παραμύθι. Και μπροστά στο ευκαιριακό και βραχυπρόθεσμο όφελος, δεν νοιάζονται για το γενικό και μακροπρόθεσμο καλό.

-Και είναι πραγματικά κρίμα το ελληνικό ποδόσφαιρο να μην κάνει την κρίση ευκαιρία, ώστε η επόμενη μέρα να το βρει ένα βήμα μακρύτερα από τη μιζέρια. Γιατί να μη γίνει για παράδειγμα, πράξη η ιδέα για κεντρική διαχείριση.

-Κεντρική διαχείριση με όρους, με μπόνους γι' αυτούς που θα πιάνουν στόχους, αλλά και με “μαξιλάρι” ασφαλείας για τους οικονομικά ασθενέστερους. Ιδέες και λύσεις υπάρχουν. Από ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο κι έχουν όραμα έχουμε έλλειψη.