Το φετινό ρόστερ της ΑΕΚ είναι κατά γενική ομολογία το πιο "γεμάτο" της τελευταίας επταετίας, δηλαδή από τότε που η Ένωση άρχισε να μετράει αντίστροφα για την επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία έως και σήμερα.

Σε αυτά τα χρόνια της κυριαρχίας Μελισσανίδη στην ποδοσφαιρική ομάδα, υπήρξαν πολλοί σημαντικοί παίκτες που αποκτήθηκαν, όμως σχεδόν κάθε καλοκαίρι κυριαρχούσε η άποψη ότι ομάδα είχε αφήσει κενά. Αυτή τη φορά δεν προκύπτει η ίδια αμφιβολία, αντιθέτως αναγνωρίζεται ότι η Ένωση διαθέτει λύσεις ποιοτικές και αριθμητικά σε όλες τις θέσεις.

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΥΣΤΟΧΟΣ ΤΡΟΠΟΣ

Ο τρόπος με τον οποίον λειτούργησε η ΑΕΚ στο τρέχον μεταγραφικό παζάρι (παραμένει τρέχον διότι υπάρχει ακόμα ανοιχτή η επιλογή των ελεύθερων στην αγορά), ήταν υποδειγματικός και εύστοχος μετά από χρόνια. Δεν έμεινε η παραμικρή συζήτηση πλέον να αιωρείται για το αν η ΑΕΚ θα έπρεπε να κινηθεί ή όχι για επιπλέον ποδοσφαιριστές από τη στιγμή που κάλυψε όλα τα κενά της σε όλες τις γραμμές, αποκτώντας, μάλιστα, παίκτες τους οποίους μελέτησε πολύ ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Ίλια Ίβιτς.

Πέραν όλων των προαναφερθέντων σημείων, η συνεργασία που είχαν η διοίκηση, ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής, ήταν επίσης εξαιρετική. Στο τέλος της ημέρας καλύφθηκαν όλα τα "θέλω" του Μάσιμο Καρέρα και η ομάδα ενισχύθηκε με παίκτες ποιότητας και καλών βιογραφικών σε όλες τις θέσεις που ο προπονητής υπέδειξε ότι πρέπει να υπάρξει περισσότερη ποιότητα. Ακόμα και στην περίπτωση του Μπράιτ Ενομπακάρε, η οποία εν τέλει δεν ευδοκίμησε λόγω του περίεργου χαρακτήρα που έδειξε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής, έγινε το χατίρι του προπονητή.

ΤΟ ΧΑΤΙΡΙ ΣΤΟΝ ΚΑΡΕΡΑ

Προτού ο Μάσιμο Καρέρα εισηγηθεί την απόκτηση του Ενομπακάρε, ο Ιβιτς τον είχε κόψει γνωρίζοντας ότι έχει ένα προβληματικό παρελθόν. Ωστόσο δεν στάθηκε στη δική του άποψη και από τη στιγμή που ο Ιταλός επέμεινε για την απόκτηση του, άναψε το πράσινο φως για να γίνει αυτή η προσθήκη που στο τέλος αποδείχθηκε μία κακή επιλογή, την αποτυχία της οποίας χρεώνεται ο προπονητής.

Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι δεν εξελίχθηκε σε αγκάθι για την ΑΕΚ και τελείωσε γρήγορα. Ωστόσο η πίεση υπάρχει πλέον στην πλάτη του Καρέρα για το αγωνιστικό κομμάτι της ιστορίας, καθώς η ΑΕΚ είναι τώρα μία ομάδα με πλήρες ρόστερ και οφείλει να παρουσιάσει το γήπεδο καλύτερη εικόνα, να γίνει περισσότερο αποτελεσματική στα θεωρητικά πιο εύκολα ελληνικά παιχνίδια.

Η ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Πλέον και Καρέρα είναι στη φάση που κρίνεται, όχι ασφαλώς με την άμεση πίεση των αποτελεσμάτων αλλά σε βάθος χρόνου και από αυτά που θα καταφέρει μέσα στη σεζόν, τα οποία στο τέλος της ημέρας θα καθορίσουν και το αν θα είναι ο πρώτος προπονητής που θα μπει με την ΑΕΚ στο καινούργιο της γήπεδο.

Αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας είναι ότι η κουβέντα πλέον περιστρέφεται καθαρά και μόνο γύρω από το πως η ΑΕΚ θα καταφέρει να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική από ό,τι ήταν τα προηγούμενα δύο χρόνια, καταστρέφοντας από μόνη της τον εαυτό της και το σύνολο που είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα το 2018. Είναι πάντως πολύ θετικό ότι η συζήτηση θα κινηθεί περισσότερο γύρω από τη δουλειά που θα κάνουν οι παίκτες και ο προπονητής και όχι με αντικείμενο τα όσα δεν έκανε η διοίκηση. Διότι αυτή τη φορά, όπου υπήρχε κενό η ΑΕΚ ενέργησε σωστά.