ΑΕΚ

ΑΕΚ: Ένα ονειρεμένο σχέδιο για την επόμενη μέρα

Το σήμα της ΑΕΚ σε σημαιάκι του κόρνερ
Το σήμα της ΑΕΚ σε σημαιάκι του κόρνερ INTIME SPORTS

Τι θα μπορούσε να αλλάξει για την ΑΕΚ από την επόμενη σεζόν; Ποια είναι τα σημεία κλειδιά για τη χάραξη μιας διαφορετικής πορείας. Το SPORT24 ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση.

Με το τέλος της (σύντομης) εποχής του Αργύρη Γιαννίκη στον πάγκο της ΑΕΚ, ολοκληρώνεται ένας κύκλος πολύ διδακτικός για τον οργανισμό της. Είναι το τελευταίο οχυρό μιας σειράς πειραματισμών και ουτοπικών σχεδίων, τα οποία περιστοιχίστηκαν από ένα πλέγμα προστασίας πολύ ευάλωτο. Μέσα από το πρόσωπο του πρώην τεχνικού της ομάδας, διακρίνεται η χαμηλή αυτοεκτίμηση του club για το μέγεθός του. Εδώ και κάμποσες διαδοχικές σεζόν, οι επιλογές των προσώπων -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- ήταν κατώτερες των πραγματικών αναγκών της ομάδας. Μοιραία, η αγωνιστική συρρίκνωση ήταν μονοπάτι αναπόφευκτο.

Μικρή σημασία έχει πλέον τι θα καταφέρει και πως θα πορευτεί από εδώ και στο εξής η ομάδα υπό τις οδηγίες του φερέλπιδος Σωκράτη Οφρυδόπουλου. Ασφαλώς έχει μεγάλη για τον ίδιο, είναι ένα σπουδαίο βήμα για την καριέρα του, όμως και προσωρινό. Κι ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται ακόμα κι αν ο συμπαθής τεχνικός καταφέρει το αναπάντεχο, δηλαδή 12 νίκες στα επόμενα 12 ματς. Ασφαλώς και δεν γίνεται, αλλά ακόμα κι αν αυτή θα ήταν μια εξέλιξη εφικτή, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ή τουλάχιστον, δεν πρέπει να γυρίσει...

Η αγανάκτηση του κόσμου, αυτή η συσσωρευμένη απογοήτευση στα όρια της (ευτυχώς) ελεγχόμενης οργής για το αγωνιστικό κατάντημα της ομάδας, δημιούργησε κλίμα εναντίωσης και κατά του ίδιου του Δημήτρη Μελισσανίδη για τις τακτικές των τελευταίων ετών. Η απάντηση στο πρόβλημα όμως, δεν κατοικοεδρεύει σε αόριστες επιθυμίες περί αλλαγή σκυτάλης, αλλά στο πως η υπάρχουσα διοικητική ηγεσία που νοικοκύρεψε την ομάδα και την ώθησε σε δρόμο ευημερίας και εξασφάλισης ενός υπαρκτού μέλλοντος με την κατασκευή του γηπέδου, θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που η ίδια οφείλει να έχει από τον εαυτό της. Ναι, απαιτούνται δραστικές παρεμβάσεις, αλλαγή πορείας, γιγάντωσης του στελεχιακού δυναμικού σε όλα τα επίπεδα. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος στα ημίμετρα.

Το ''αλλάζω τους πάντες'' δεν εξασφαλίζει πρόοδο δίχως αλλαγή σκεπτικού

Η ΑΕΚ της επόμενης ημέρας πρέπει να απαγκιστρωθεί διαπαντός από τις ποδοσφαιρικές αντιλήψεις και πρακτικές δεκαετιών με το άθλημα να ασφυκτιά υπό την επιβολή ιδεών του (κάθε) "μονάρχη". Κάποτε, συγκεκριμένα στα '90ς, ήταν εύκολο για έναν διοικητικό ηγέτη να κινεί τα νήματα έχοντας γύρω του ανθρώπινες μαριονέτες, στελέχη με προσωπικότητα πολύ αδύναμη σε σύγκριση με τη δική του. Η Ένωση συνεχίζει να ζει στις αρχές εκείνης της δεκαετίας, έλα όμως που έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε.

Το μοντέλο αυτό που η ΑΕΚ εξακολουθεί να συντηρεί είναι ο ιδανικός τρόπος (αγωνιστικής) αυτοκαταστροφής και απαγόρευσης της προόδου. Όταν οι άνθρωποι που σε περιστοιχίζουν δεν έχουν την ικανότητα και το ανάστημα να σε πείσουν για τις ιδέες τους, παρά μόνιμα συμφωνούν με όσα λες ή λένε όσα θέλεις να ακούσεις και βάζουν την ουρά στα σκέλια όταν αντιλαμβάνονται ότι η στρατηγική είναι επιζήμια για τον οργανισμό, αντί να ορθώσουν ανάστημα και να καταδείξουν τους λάθος χειρισμούς, η υπόθεση είναι χαμένη από χέρι. Θα υπάρξουν περιστασιακές εκλάμψεις, αλλά θα παραμείνουν τέτοιες, μοναχικές ανατροπές ενισχυμένες κι ευνοημένες από ευεργετικές συγκυρίες. Συνέχεια όμως δεν θα υπάρξει και τούτο αποδείχτηκε περίτρανα το 2018.

Η αλλαγή πλεύσης, σε οικονομικό και στελεχιακό επίπεδο, είναι μονόδρομος. Δεν υπάρχει αδιέξοδο με το οποίο η ΑΕΚ να μην έχει συγκρουστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Πρέπει να ξοδέψει περισσότερα, αλλά πριν το κάνει, οφείλει να βρει και τους ανθρώπους με τη γνώση να χαράξουν διαφορετική στρατηγική και την ικανότητα να υποστηρίξουν το σχέδιο. Θέλετε να μιλήσουμε και για πρόσωπα; Ας πιαστούμε από αυτά που είναι τελευταία στην επικαιρότητα:

Ένα σχέδιο δράσης πολύ διαφορετικό

Ο Μελισσανίδης πάνω από όλους, να καθορίζει τον οικονομικό προϋπολογισμό, να ηγείται των εμπορικών συμφωνιών, να χρηματοδοτεί και να αποφασίζει για όλα, όχι όμως για τα ζητήματα στελέχωσης της ομάδας. Ο Νικολαΐδης στο ποδοσφαιρικό μάνατζμεντ, να στήσει από την αρχή μια ομάδα δράσης με στελέχη ικανά, λειτουργικά και με τεχνοκρατική αντίληψη, να έχει τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις τις μεταγραφές, τους προπονητές, τα επιτελεία γύρω από την ομάδα και την ΠΑΕ.

Ο Σάντος αθλητικός διευθυντής (και όχι στον πάγκο), στο ρόλο που είχε ο Μπάγεβιτς, με κύρια αρμοδιότητά του την οργάνωση και λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος, τη χάραξη πορείας του club στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, την οργάνωση του τμήματος scouting, την επιλογή του προπονητή και των παικτών.

Να είναι ο Σάντος ο προπονητής; Τότε τεχνικός διευθυντής να βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος και να πρόκειται για σημαντική ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Γιατί όχι ο Μπρούνο Άλβες σταματώντας το ποδόσφαιρο, ή μήπως ο Ντμιτρό Τσιγκρίνσκι με την τόσο ξεχωριστή κουλτούρα και βαθιά γνώση για το άθλημα. Υπάρχει και ο Ούγκο Αλμέιδα εκεί έξω. Γενικότερα, πρόσωπα και μυαλά ικανά να βοηθήσουν την ΑΕΚ να αλλάξει πορεία και να εκσυγχρονιστεί, υπάρχουν αρκετά. Η διάθεση είναι το θέμα, η επιθυμία απεγκλωβισμού από το αναχρονιστικό, παλαιικό και μη λειτουργικό στυλ. Αν δεν αλλάξει τώρα αυτό, τότε πότε;

TAGS ΑΕΚ ΕΛΛΑΔΑ STOIXIMAN SUPER LEAGUE
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ