Από το Kentucky (όπου γεννήθηκε), στο Queens της Νέας Υόρκης (όπου πήγε σχολείο), στο Fordham (για τα φοιτητικά του χρόνια) και από εκεί στη Νότια Κορέα, τον Άρη, το Ισραήλ (Bnei Hasharon, Hapoel Holon) και την Ιταλία (Varese), για καριέρα. Και όλα αυτά, μέσα σε πέντε σεζόν. Ώσπου τον Ιούλιο του 2013, δέχθηκε το κάλεσμα των back to back πρωταθλητών Ευρώπης. Αν ήταν προετοιμασμένος ο Μπράιαντ Ντάνστον;

" Ξέρω την ιστορία της ομάδας, κάποιους από τους παλαιότερους παίκτες και γνωρίζω πολύ καλά την υπερηφάνεια που νιώθεις το δευτερόλεπτο που φοράς αυτή τη φανέλα", διαβεβαίωσε ο Αμερικανός, μέσω του Weekly Show της Euroleague, για να προσθέσει " κάθε φορά, προσπαθώ να βγαίνω στο παρκέ και να εκπροσωπώ την ομάδα, την πόλη και τον οργανισμό, όσο καλύτερα μπορώ".

Ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να γράψει ιστορία, πανηγυρίζοντας three peat, φέτος, κάτι που αυξάνει τα κίνητρα του να είναι ο καλύτερος που μπορεί να είναι, αλλά όχι το άγχος. " Γνωρίζοντας πως αυτό είναι το καλύτερο επίπεδο και όλοι θα έρχονταν εναντίον μας για να νικήσουν τους back to back πρωταθλητές, έπρεπε να έχουμε πάντα τεράστια ενέργεια και πάθος. Αν μη τι άλλο, τώρα είναι η κρισιμότερη ώρα να φτάσουν αυτά τα στοιχεία, στον ύψιστο βαθμό".

Δεν ικανοποιείται, με τίποτα

Μετά και το τέλος του ΤΟΡ16, είναι ο ηγέτης της διοργάνωσης στις τάπες (έχει 35 σε 24 παιχνίδια και ακολουθεί ο Στεφάν Λασμέ με 26 σε 23 ματς, όσες έχει μοιράσει και ο Αντρές Νοτσιόνι, σε 21 αγώνες), έχει σκοράρει 244 πόντους και έχει αρπάξει 122 ριμπάουντ (66 αμυντικά και 56 επιθετικά), αριθμός που τον έχει φέρει στην 8η θέση των ριμπάουντερ. Πώς τα αντιλαμβάνεται όλα αυτά; " Ποτέ δεν νιώθω ικανοποιημένος. Πάντα υπάρχει κάτι περισσότερο που μπορώ να προσφέρω, κάτι που μπορώ να βελτιώσω όσο περνούν τα παιχνίδια. Να κάνω ένα κλέψιμο παραπάνω, να παίξω καλύτερη άμυνα στο ένας με έναν, να πάρω ένα περισσότερο ριμπάουντ... Τα πάντα".

Του αρέσουν τα καρφώματα, λατρεύει τις τάπες

Παρά τα 203 του ύψους του, αλλά και του γεγονότος ότι είναι ρούκι στη Euroleague, είναι εκ των καλύτερων παικτών της διοργάνωσης εξ αυτών που εμφανίζονται μέσα στη ρακέτα, όπως αποδεικνύουν και τα καρφώματα με τα blocks. " Αν με ρωτάτε, οι τάπες είναι που με κάνουν να αισθάνομαι περισσότερο ικανοποιημένος. ΟΚ, τα καρφώματα δίνουν ενέργεια σε όλη την ομάδα, αλλά νιώθω ότι μια τάπα είναι πολύ πιο σημαντική. Όταν ένας παίκτης σηκώνεται, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι είσαι στην κατάλληλη θέση. Επίσης, είναι θέμα προσπάθειας. Γιατί πολλοί επιχειρούν την τάπα, αλλά δεν την πετυχαίνουν όλοι".

Εκείνος έχει να ευχαριστεί " τα μακριά μου χέρια, περισσότερο από το άλμα μου".