Το μεσημέρι της Δευτέρας 8 Φεβρουαρίου, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ ανακοίνωσε την απόκτηση του Τι Τζέι Μπρέι για τον επόμενο ενάμιση χρόνο (σ.σ.: υπάρχει η δυνατότητα επέκτασης για ακόμη έναν), με σκοπό να γεμίσει την περιφέρειά του και να βάλει τέλος στην... κατηφόρα που παρατηρείται πολλές φορές στη διάρκεια των αγώνων του.

Το ντέρμπι με το ΣΕΦ έφερε μια μεγάλη νίκη στους πράσινους, πλην όμως επιβεβαίωσε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο πως χρειάζεται ακόμη ένας κοντός, ένας παίκτης που θα προσφέρει ασφάλεια και θα επωμιστεί ένα πολύ μεγάλο βάρος της οργάνωσης του παιχνιδιού.

Ουκ ολίγες φορές άλλωστε, στο πρόσφατο παρελθόν, το τριφύλλι φάνηκε να συνδυάζει την έλλειψη ποιότητας με αυτή της ποσότητας, σε τέτοιο βαθμό που η ομάδα έβγαινε εκτός ρυθμού, κυρίως τις στιγμές που ο Σέλβιν Μακ καλούνταν να βοηθήσει, ερχόμενος από τον πάγκο.

Το πολύ ψηλό σχήμα με το οποίο κυριάρχησε ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ στο ΣΕΦ ήταν απλά η απόλυτη επιβεβαίωση του προβλήματος στην περιφέρεια. Γιατί το +11 με το οποίο ολοκληρώθηκε ο αγώνας είναι το δέντρο. Το δάσος ήταν η κατάρρευση κάθε φορά που ο Όντεντ Κάτας ήταν υποχρεωμένος να δώσει ανάσες σε βασικούς παίκτες και να πάει σε λύση με δύο κοντούς. Σε τέτοιες καταστάσεις άλλωστε, το τριφύλλι έκλεισε τον αγώνα με -18 πόντους.

Κι αν πριν από το ντέρμπι υπήρχε απλά ως σκέψη, μετά το φινάλε του, η απόφαση για την απόκτηση ενός περιφερειακού, με έμφαση στη δημιουργία και την ικανότητα να... κουμαντάρει την ομάδα, ήταν ειλημμένη. Για να προκύψει η επιλογή του Τι Τζέι Μπρέι.

ΚΑΠΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ "1" ΚΑΙ ΤΟ "2"

Το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ δεν είναι πόιντ γκαρντ, με την κλασική έννοια του όρου. Στη διάρκεια της καριέρας του, έχει περάσει μπόλικο χρόνο τόσο στο "1" όσο και στο "2", ανάλογα τις περιστάσεις, τις ανάγκες που υπάρχουν και τις... ορέξεις του προπονητή του.

Στην Μπάγερν, για παράδειγμα, την περσινή σεζόν έπαιξε σε αμφότερες θέσεις, ανάλογα με το ποιος βρισκόταν στο πλευρό του -στη Ράστα Βέχτα (2018/19) έπαιξε σχεδόν αποκλειστικά ως πλεϊμέικερ. Η γερμανική ομάδα διέθετε άλλωστε τον Μάοντο Λο ως βασική επιλογή στο "1" και τον Πέτερι Κόπονεν στο "2" -μέχρι να προστεθεί ο Ζαν Μαρκ Σίσκο. Ξεκινούσε λοιπόν πιο πίσω στο rotation, κι έδινε ανάσες, πότε στον έναν και πότε στον άλλον. Όπως και να έχει, λειτουργώντας ως ο... ισορροπιστής στην περιφέρεια.

Κι αυτό γιατί πρόκειται για έναν παίκτη που δεν ενδιαφέρεται πολύ για τις κατοχές που θα τελειώσει ο ίδιος. Το μυαλό του είναι περισσότερο στη δημιουργία, παρά στο σκοράρισμα. Ακόμη κι όταν τρέχει αυτός το πικ εν ρολ μάλιστα, το πρώτο του μέλημα είναι η δημιουργία ανισορροπίας στην αντίπαλη άμυνα, για να βρεθεί ελεύθερο σουτ ή μια καλή συνθήκη για τον ψηλό του, μέσα στη ρακέτα.

ΤΟ ΧΑΛΙΝΑΡΙ ΤΟΥ ΝΤΙΛΑΝ ΕΝΙΣ

Τη φετινή σεζόν δεν κατάφερε να βοηθήσει στο rotation του Αντρέα Τρινκιέρι, κατά βάση γιατί υστερεί σημαντικά σε αθλητικά προσόντα. Γι αυτό αποφασίστηκε να δοθεί δανεικός στη Σαραγόσα, με αντάλλαγμα τον Ντι Τζέι Σίλεϊ, έναν περιφερειακό που στηρίζεται στο σουτ.

Στην ισπανική ομάδα λοιπόν, λειτούργησε ως το χαλινάρι του Ντίλαν Ένις. Οι δυο τους έπαιζαν για πολλή ώρα μαζί στην περιφέρεια, με τον Τι Τζέι Μπρέι να κουμαντάρει την ομάδα και τον Ντίλαν Ένις να έχει σαφώς περισσότερες εκτελεστικές αρμοδιότητες. Κάτι που αποτυπώνεται επίσης στον αριθμό των εντός παιδιάς προσπαθειών που έπαιρναν οι δυο τους (6 έναντι 14).

Οι εντός παιδιάς προσπάθειες που πήρε με τη φανέλα της Σαραγόσα

Η γενικότερη εικόνα του δεν ήταν πάντως αυτή που προσδοκούσαν στη Σαραγόσα, όταν τον απέκτησαν. Κι εδώ, τα αργά πόδια του ήταν ένα πρόβλημα, το οποίο δεν κατάφερνε πάντα να καμουφλάρει από το καλό μέγεθος που διαθέτει. Όπως αντίστοιχα, δεν ήταν τόσο "άσος" όσο ήθελε ο Σέρχιο Ερνάντες στη Σαραγόσα (ενδεικτική είναι η ατάκα που είχε πει σε συνέντευξη που έδωσε πριν από ένα μήνα, λέγοντας πως "δεν είναι ακόμη το αφεντικό στο παιχνίδι, ως κουμανταδόρος, με βάση όσα περιμέναμε σε αυτή τη θέση").

BY THE BOOK

Στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ βέβαια είναι δεδομένο πως θα λύσει πολλά περισσότερα προβλήματα, από αυτά που ενδεχομένως να δημιουργήσει (όπως συνέβη, επί παραδείγματι, με τον Σέλβιν Μακ). Κι αυτό γιατί λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό by the book, όσο βρίσκεται στο παρκέ. Δεν παρεκκλίνει από τις εντολές που δέχεται, δεν επιδιώκει να κάνει το κάτι παραπάνω μέσα στο γήπεδο.

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Όπως και να έχει, είναι σαφές πως στους πράσινους θα λειτουργήσει σχεδόν αποκλειστικά ως πόιντ γκαρντ. Δεν υπάρχει άλλωστε διαφορετική επιλογή. Αφενός για να δίνει ανάσες στον Χάουαρντ Σαντ Ρος, αφετέρου για να μην εκτίθεται σε τόσο μεγάλο βαθμό ο Σέλβιν Μακ στο κατέβασμα της μπάλας.

ΚΑΝΕΙ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Σε ό,τι αφορά στο επιθετικό του ρεπερτόριο, αυτό είναι αρκετά περιορισμένο. Δεν έχει άλλωστε τα πόδια για να χτυπήσει την αντίπαλη άμυνα με προσωπικές φάσεις (γι αυτό κιόλας είναι αδύναμος απέναντι σε άμυνα με αλλαγές), για σουτ από ντρίμπλα ή για διείσδυση. Σύμφωνα με την στατιστική καταγραφή του InStat Scout, στη Σαραγόσα το 29.9% των κατοχών που έπαιρνε ήταν με catch and shoot (είχε 10/30 τρίποντα σε τέτοιες καταστάσεις, ενώ είχε 5/13 μετά από ντρίμπλα) και το 25.7% μετά από το πικ εν ρολ -είτε με σουτ (αν η άμυνα πάει από κάτω) είτε με διείσδυση.

Όσο για την άμυνα; Προσπαθεί να καμουφλάρει την έλλειψη αθλητικότητας με το μέγεθος και το IQ που διαθέτει. Διαβάζει φάσεις, μπορεί να κάνει ένα μικρό βήμα για να περιορίσει τον χώρο δράσης ή τη γωνία πάσας του αντιπάλου, επ' ουδενί όμως δεν είναι ο παίκτης που θα "κλειδώσει" τον προσωπικό του αντίπαλο στο isolation.

ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ

Η ουσία για τον Όντεντ Κάτας είναι πως θα δουλέψει από εδώ και πέρα με έναν παίκτη που είναι πολύ χρήσιμος για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, των καταγεγραμμένων και αποδεδειγμένων προβλημάτων στην περιφέρεια. Θα προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια στο "1" και θα βοηθήσει στην οργάνωση, ουδείς όμως πρέπει να περιμένει από τον Τι Τζέι Μπρέι πως θα αλλάξει ριζικά την εικόνα του συνόλου ή θα επωμιστεί τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ του 2020/21 θα είναι ένας πολύ χρήσιμος και απαραίτητος ρολίστας. Ο ισορροπιστής της περιφέρειας. Μέχρις εκεί.

Photo Credits: Eurokinissi