Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ μπήκε στο παρκέ το βράδυ της Παρασκευής 5 Φεβρουαρίου, γνωρίζοντας πως οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του. Τόσο λόγω περιορισμένου ταλέντου, όσο κι επειδή απουσίαζε ο καλύτερος παίκτης του (βλ. Νεμάνια Νέντοβιτς). Αυτό βέβαια ουδόλως φάνηκε να απασχολεί τους παρόντες στο ΣΕΦ, οι οποίοι υλοποίησαν μέχρι κεραίας το πλάνο του Όντεντ Κάτας.

Μην έχοντας άλλες (συμβατικές) επιλογές άλλωστε, ο 46χρονος τεχνικός έπαιξε το χαρτί του μεγέθους στην εκκίνηση, θέλοντας πολύ γρήγορα να αυξήσει την ψυχολογική πίεση στην απέναντι πλευρά. Κι έτσι, σε μια εποχή που πολλές φορές το small ball είναι αυτό που δίνει λύσεις, εκείνος επένδυσε στο... tall ball (sic) και δικαιώθηκε.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ROTATION ΤΗΣ ΡΑΚΕΤΑΣ

Ο Όντεντ Κάτας αντιμετώπισε τον αγώνα σαν... τελικό. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την ψυχολογική προσέγγιση, αλλά και με τον τρόπο αξιοποίησης των παικτών του. Λειτούργησε σαν να είναi "μια κι έξω" το παιχνίδι. Νοκ άουτ.

Μίκρυνε το rotation (επί της ουσίας στηρίχθηκε σε επτά παίκτες) και ξεκίνησε με τον Μπεν Μπεντίλ δίπλα στον Ντίνο Μήτογλου (έμεινε στον πάγκο ο Γιώργος Παπαγιάννης), με στόχο να είναι πιο συνεπής στις αλλαγές και να κερδίσει πράγματα στο ματσάρισμα με τον Οκτάβιους Έλις (φθορά με φάουλ, χρόνος). Πολύ απλά γιατί ήξερε ότι ο "βασικός" ψηλός του Ολυμπιακού, αυτός που απειλεί περισσότερο στην επίθεση, είναι εκείνος που έρχεται από τον πάγκο (βλ. Χασάν Μάρτιν) κι όχι αυτός που ξεκινάει τον αγώνα.

Παράλληλα, με τον Ιωάννη Παπαπέτρου να ξεκινάει στο "2", το τριφύλλι ακολούθησε τον μονόδρομο των αλλαγών. Είχε πέντε παιδιά στο παρκέ που είναι πάνω από τα 2μ00 και δεδομένου ότι στο "1" βρισκόταν ο Χάουαρντ Σαντ Ρος, δεν είχε λόγο να φοβάται ότι ο Ολυμπιακός θα του κάνει ζημιά στα mismatch από μέσα (με τον Οκτάβιους Έλις). Την ίδια ώρα, πόνταρε στο γεγονός πως τόσο ο Άαρον Γουάιτ όσο και ο Ντίνος Μήτογλου μπορούν να παίξουν άμυνα στο έδαφος απέναντι σε πιο κοντούς αντιπάλους και να χρησιμοποιήσουν καλά τα χέρια τους για να χαλάσουν τις γωνίες πάσας και να αλλοιώσουν τον τρόπο εκτέλεσης των περιφερειακών των γηπεδούχων.

Το +10 (7-17 στο 6') του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ ήταν ενδεικτικό. Μαζί, ήταν το στοιχείο που έβαλε νερό στον μύλο της αυτοπεποίθησης των πρασίνων.

Η ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΗΤΑΝ ΕΜΦΑΝΗΣ

Από την πρώτη μέρα που ο Όντεντ Κάτας πάτησε το πόδι του σε αθηναϊκό έδαφος, επισημάνθηκε ότι έχει ως βασική αρχή την πίεση στο επιθετικό ριμπάουντ. Γι αυτόν τον λόγο άλλωστε φροντίζει να έχει πάντοτε τουλάχιστον δύο παίκτες μέσα στο βαμμένο, δίνοντας παράλληλα εντολή σε ακόμη έναν να πάει επιθετικά στο ριμπάουντ στην αντίπαλη ρακέτα.

Τακτική που απέδωσε στο ΣΕΦ, σε έναν αγώνα που ο Ολυμπιακός ήταν υπερβολικά παθητικός. Τα 17 επιθετικά που πήραν οι φιλοξενούμενοι (έναντι των 21 αμυντικών των γηπεδούχων) περιγράφουν εν πολλοίς την εικόνα που είχε το παιχνίδι σε επίπεδο ενέργειας.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η παθητικότητα των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα φάνηκε πολύ περισσότερο στο πώς (δεν) πίεσαν την μπάλα στο κατέβασμα, στο πώς (δεν) υποχρέωσαν τους -ελάχιστους- χειριστές του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ να κοπιάσουν για να περάσουν το κέντρο στα 8'' που έχουν δικαίωμα και να ξεκινήσουν το "χτίσιμο" της επίθεσης.

Χρειάστηκε να φτάσουμε στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα για να νιώσουν (κάπως) άβολα οι πράσινοι. Ήταν όμως πλέον αργά.

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΣΕ ΚΩΣΤΑ ΣΛΟΥΚΑ & ΒΑΣΙΛΗ ΣΠΑΝΟΥΛΗ

Με την επιλογή των off screen του Νεμάνια Νέντοβιτς και το "χτίσιμο" της επίθεσης μέσα από τις δικές του αποφάσεις να μην περιλαμβάνονται στο μενού της βραδιάς, ο Όντεντ Κάτας κατάλαβε πως μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να βρεθεί ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ σε θέση επιθετικής ισχύος. Να δει τους υπόλοιπους περιφερειακούς, οι οποίοι -υπό φυσιολογικές συνθήκες- έχουν μάθει να λειτουργούν υποστηρικτικά στον Νεμάνια Νέντοβιτς, να μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές.

Όπως κι έγινε.

Ο Χάουαρντ Σαντ Ρος επιτέθηκε σε πρώτο χρόνο πάνω στον Κώστα Σλούκα, ο Λευτέρης Μποχωρίδης σημάδεψε τον Βασίλη Σπανούλη στο πικ εν ρολ, κι έτσι το τριφύλλι είδε αμφότερους να κάνουν εμφάνιση καριέρας, κλείνοντας το ντέρμπι με 35 πόντους (από 6/9 δίποντα, 5/8 τρίποντα και 8/8 βολές), 6 ασίστ, 3 κλεψίματα και μόλις 1 λάθος.

Η ΜΠΑΛΑ ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΧΕΡΙΑ

Παράλληλα, αμφότεροι αποδείχθηκαν αποτελεσματικοί στην άμυνα μακριά από την μπάλα στους δύο καλύτερους δημιουργούς των ερυθρολεύκων, κάτι που υποχρέωσε τον Σακίλ ΜακΚίσικ να παίξει με την μπάλα στα χέρια υπέρ το δέον.

Κι όχι ως βασική επιλογή, με στόχο να χτυπήσει την άμυνα του τριφυλλιού χάρη στο κάθετο παιχνίδι του, αλλά με... θολούρα, που οδηγούσε σε overdribbling και γενικότερη στατικότητα της ερυθρόλευκης επίθεσης. Εν αντιθέσει μάλιστα με ό,τι συνέβη πέρσι, απέναντι σε μια front line αρκετά πιο ευάλωτη, αυτή τη φορά ο Σακίλ ΜακΚίσικ δεν βρήκε... πεδίο δόξης λαμπρό. Το κάθε άλλο.

Οι (ημί)ψηλοι του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ ήταν "εκεί" για να μείνουν μπροστά τόσο από εκείνον όσο και από τους υπόλοιπους, σε μια βραδιά που ο Ολυμπιακός προτίμησε να χτυπήσει το mismatch από έξω προς τα μέσα (ανεπιτυχώς), παρά από μέσα προς τα έξω.

ΟΙ ΕΠΤΑ (ΣΥΝ ΤΟΝ ΕΝΑΝ) ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Η νίκη ήρθε μέσα από σπουδαία ομαδική προσπάθεια. Η μεγάλη εικόνα δείχνει ότι οι επτά παίκτες (Γιώργος Παπαγιάννης, Λευτέρης Μποχωρίδης, Ιωάννης Παπαπέτρου, Άαρον Γουάιτ, Ντίνος Μήτογλου, Μπεν Μπέντιλ και Χάουαρντ Σαντ Ρος) που αποτέλεσαν ενεργά κομμάτια του rotation ήταν εξαιρετικοί. Κατά βάση στην άμυνα.

Στην ίδια κατηγορία μπορεί να μπει κι ο Λεωνίδας Κασελάκης, παρά το γεγονός πως βρέθηκε στο παρκέ για μόλις 3'03''. Εν αντιθέσει με τον Σέλβιν Μακ και τον Μάρκους Φόστερ που λίγο έλειψε να αποδειχθούν μοιραίοι, όποτε κλήθηκαν να δώσουν ανάσες στους υπόλοιπους. Δεν... πρόλαβαν όμως. Κι ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ πανηγύρισε στο ΣΕΦ μια νίκη που μπορεί να μην αλλάζει στο ελάχιστο τη ζωή και τους στόχους του για το υπόλοιπο της regular season, τον γεμίζει όμως με αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια. Και δη για το Κύπελλο Ελλάδος.

Αντί επιλόγου: Πριν από έξι βράδια, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ έχασε από τον Προμηθέα από το +7 με 1'10'' για το τέλος. Με κακές άμυνες και δύο επιπόλαια λάθη, μετά μάλιστα από τάιμ άουτ. Το δεύτερο έγινε από τον Λευτέρη Μποχωρίδη, ο οποίος δεδομένα αντιλήφθηκε πως το λάθος που έκανε (σταυρωτή μπροστά σε κοντύτερο αντίπαλο), είναι κάτι που έχει διδαχθεί εδώ και πολλά χρόνια πως απαγορεύεται. Παρόλ' αυτά, άφησε στην άκρη το βάρος της απογοήτευσης και πραγματοποίησε στο παρκέ του ΣΕΦ την καλύτερη εμφάνισή του με την πράσινη φανέλα. Αυτό είναι απόδειξη προσωπικότητας. Πολύ απλά, γιατί 9/10 δεν θα "επέστρεφαν" τόσο γρήγορα -ψυχολογικά και πνευματικά.

Photo Credits: Eurokinissi