Κριτική σε αυτό το ματς δεν μπορεί να γίνει. Η αλήθεια είναι ότι οι Αφρικανοί δεν μπορούσαν να απειλήσουν την Εθνική. Το ευχάριστο, όμως, ήταν ότι η ομάδα φρεσκαρίστηκε, ανέκτησε την αυτοπεποίθησή της και είδε όλους τους παίκτες να παίζουν. Και να παίζουν καλά, μάλιστα.

Πήγε τόσο καλά ο αγώνας για την Ελλάδα, που στο τέλος ο προπονητής είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει ακόμη και σχήματα... Τάνιεβιτς. Εννοώ την πεντάδα με Περπέρογλου, Πρίντεζη, Καϊμακόγλου, Σχορτσιανίτη και πλέι-μέικερ τον Καλάθη.

Ακόμη και σε τέτοια παιχνίδια, μπορείς να βγάλεις συμπεράσματα, αλλά και να δοκιμάσεις ορισμένα πράγματα που έχεις στο μυαλό σου. Η Ακτή μετά το αρχικό 7-0, εξαφανίστηκε από το γήπεδο καθώς η δική μας ομάδα αποφάσισε να πιέσει στην άμυνα, να βγάλει αιφνιδιασμούς και γενικά να κάνει το παιχνίδι της, όσο καλύτερα γίνεται.

Τώρα, μένει ένας ακόμη αγώνας για την πρώτη φάση. Οι Ρώσοι δεν έχουν κακή ομάδα, πιστεύω όμως ότι είμαστε σε θέση να πάρουμε τη νίκη και κάπως έτσι να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για τα νοκ-άουτ παιχνίδια. Αυτά που πρέπει να νικήσουμε, ώστε να πάμε όσο το δυνατόν ψηλότερα.

Ξέρω τι συζητιέται και τι μπορεί να έχει ο καθένας στο μυαλό του. Η δική μου άποψη, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι μία. Δεν υπάρχει αγώνας που μπαίνεις στο γήπεδο για να τον χάσεις. Πάντα παίζεις για τη νίκη. Στο κάτω-κάτω, αν θέλεις να διακριθείς, πρέπει να νικήσεις και τους θεωρητικά πιο δυνατούς αντιπάλους στο τουρνουά.

Λένε ότι δεν μας πάει η Ισπανία, επειδή τα τελευταία χρόνια χάνουμε διαρκώς. Σωστό. Μόνο, που η ισπανική ομάδα δεν βρίσκεται σε τόσο καλή κατάσταση. Και ποιος εγγυάται, δηλαδή, ότι ο αντίπαλος που μπορεί να προκύψει θα είναι χειρότερος των Ισπανών, τους οποίους, άλλωστε, θα έχει ... κερδίσει!

Εντάξει, το ξέρω ότι αμέσως μετά ακολουθούν οι ΗΠΑ. Όλοι, όμως, γνωρίζαμε πως έχει η κατάσταση. Τι σημαίνει μια ήττα από την Τουρκία και πού μας οδηγεί, εν τέλει. Το να πηγαίνεις, όμως, σε ένα ματς και να λες ...πάω να χάσω, δεν υπάρχει!