Ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε. Σε ένα παιχνίδι που είχε πολλά να χάσει και ελάχιστα να κερδίσει, απέφυγε τις κακοτοπιές και επιβλήθηκε με 105-88 της Χίμκι, κλείνοντας με θετικό πρόσημο το 2020.

Ήταν ένα πολύ περίεργο παiχνίδι για τους “ερυθρόλευκους”. Ο Ολυμπιακός προερχόταν από τρεις σερί ήττες και έπαιζε κόντρα σε μία αλλοπρόσαλλη ομάδα, που πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να κάνει το καλό της παιχνίδι σε ανύποπτη στιγμή και να σε “πληγώσει”. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ωστόσο παρουσιάστηκε σοβαρή, διόρθωσε τις όποιες ανορθογραφίες στο δεύτερο ημίχρονο και πήρε μία δίκαιη – όσο και πολύτιμη – νίκη.

Ο ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ ΣΛΟΥΚΑΣ ΚΑΙ Η ΑΜΥΝΑ ΤΗΣ ΧΙΜΚΙ

Το παιχνίδι φάνηκε από την αρχή ότι θα πάει σε υψηλό σκορ και ο λόγος ήταν διττός: Από τη μία πλευρά ο Ολυμπιακός χτυπούσε συνήθως σε πρώτο χρόνο στην επίθεση, εκτελώντας όποτε έβρισκε αμυντική αδράνεια, από την άλλη η Χίμκι είναι η... Χίμκι και πάντα κάνει γρήγορες επιθέσεις.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τον αγώνα χτυπώντας συνεχώς την επιλογή των Ρώσων να μαρκάρουν με “Flat” το Πικ εν Ρολ των “ερυθρόλευκων”, αφήνοντας τον ψηλό ανάμεσα στον γκαρντ και τον ψηλό δηλαδή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να βρουν σουτ μετά από ντρίμπλα οι Κώστας Σλούκαι και Άαρον Χάρισον, σκοράροντας με ευκολία, ανοίγοντας πλέον τις επιλογές τους. Η βασική διαφορά ωστόσο για τον Ολυμπιακό ήταν η επιθετικότητα του Σλούκα.

Ο διεθνής γκαρντ άφησε κατά μέρους στην αρχή (και ακολούθως στην τρίτη περίοδο) τον ρόλο του δημιουργού. Διάβασε την άμυνα της Χίμκι, είδε ότι είχε ελεύθερο πεδίο και εκτέλεσε δίχως σκέψη, δίνοντας το τέμπο στην επίθεση του Ολυμπιακού, ώστε στην συνέχεια να μπορέσει και να δημιουργήσει.

Ο ΣΒΕΝΤ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΒΙΑΛΤΣΕΒ

Η Χίμκι έχει κάκιστη άμυνα, κάτι που οφείλεται σε μία σειρά από παράγοντες: Κακοί αμυντικοί περιφερειακοί και έλλειψη ξεκάθαρης φιλοσοφίας στην άμυνα στο Πικ εν Ρολ (κόντρα στον Ολυμπιακό τα δοκίμασε όλα, από flat στην αρχή, ICE, δυναμικό Hedge Out και στο τέλος αλλαγές, αλλά χωρίς συνέπεια, παρά σκόρπια). Είναι όμως μία εξαιρετικά παραγωγική ομάδα στην επίθεση, κάτι που οφείλει στον Αλέξι Σβεντ. Αυτός είναι και ο λόγος που ήταν ανταγωνιστική για παραπάνω από 25 λεπτά. Αυτός και ο... απρόσμενος Ιγκόρ Βίαλτσεβ.

Ο Σβεντ είδε τον Ολυμπιακό να μην παίζει πολύ επιθετικά πάνω του στην αρχή, παρά ενίοτε χρησιμοποιούσε αλλαγές πάνω του. Αυτό του έδωσε ελευθερία κινήσεων, με αποτέλεσμα να σκοράρει από ένα σημείο και μετά με συνέπεια, κρατώντας την Χίμκι στο παιχνίδι, είτε σουτάροντας, είτε εκτελώντας, ειδικά όταν τον μάρκαρε ο ΜακΚίσικ, ο οποίος σε συνεχόμενε άμυνες αφαιρέθηκε και του έδωσε ελεύθερο σουτ.

Ενώ όμως αυτά που έκανε ο Σβεντ ήταν ανανεμόμενα, αυτά που έκανε ο Βίαλτσεβ δεν ήταν. Ο Ολυμπιακός επέλεξε να δίνει συνήθως βοήθεια με τον παίκτη που μάρκαρε τον 35χρονο γκαρντ, συχνά από την αδύνατη πλευρά. Η κίνηση έμοιαζε θεωρητικά λογική, αφού ο Βίαλτσεβ έχει μικρό ρόλο στην Χίμκι. Ο έμπειρος γκαρντ όμως είναι ένας παίκτης με ποσοστό καριέρας 42.5% στα τρίποντα στην EuroLeague. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν λίγο χώρο. Βρήκε τελικά άπλετο και έκανε τεράστια ζημιά, ξεκινώντας το παιχνίδι με 5/5 σουτ, κρατώντας τους Ρώσους στο παιχνίδι πριν περάσει – χωρίς προφανή λόγο – στον πάγκο.

ΤΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΣΛΟΥΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΒΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΒΕΝΤ

Με το παιχνίδι σχεδόν στα ίσα, ο Ολυμπιακός μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο πιο αποφασισμένος και αυτό φάνηκε από νωρίς. Η ώθηση ήρθε αρχικά από την επίθεση, αφού ο Σλούκας συνέχιζε να διαβάζει τα πάντα. Βλέποντας την Χίμκι να αλλάζει άμυνα πάνω του σχεδόν σε κάθε κατοχή (κάποια στιγμή τον έπαιξε και ICE για να τον στείλει δεξιά) ο διεθνής γκαρντ εκμεταλλεύτηκε το χάος της ρωσικής ομάδας και έκανε ό,τι ήθελε. Όποτε το επιθυμούσε σκόραρε, όποτε ήθελε πάσαρε σε ελεύθερο συμπαίκτη του. Τα σουτ συνέχισαν να μπαίνουν. Ο Ολυμπιακός ήταν σε καλό δρόμο.

Στην άλλη πλευρά του παρκέ, η Χίμκι έπεσε στην ίδια παγίδα που πέφτει όλη την σεζόν, αν όχι γενικά τα τελευταία χρόνια: Έγινε προβλέψιμη. Κάθε επίθεση ξεκινούσε με τον Σβεντ από την αριστερή πλευρά στις 45 μοίρες. Ο Ρώσος σταρ άφησε για ένα διάστημα κατά μέρος την δημιουργία (στην οποία ήταν εξαιρετικός στο πρώτο μέρος) και εστίασε στην εκτέλεση, παίζοντας ξανά με το ένστικτο. Αρχικά έβαλε κάποια δύσκολα σουτ. Στην συνέχεια όμως οι διάδρομοι έκλεισαν. Τα σουτ δεν μπήκαν. Όταν ο Σβεντ άρχισε να ψάχνει ξανά την δημιουργία αρκούσαν δύο-τρεις λάθος πάσες για να υπάρξει ανισορροπία στην ρωσική άμυνα. Η διαφορά ξέφυγε.

Ο Ολυμπιακός χτύπησε την τεράστια αδυναμία της Χίμκι στην περιφερειακή άμυνα, δημιουργούσε ανισορροπία και είτε έβρισκε σουτ με τον Βεζένκοβ, είτε όποιον εκ των Μάρτιν-Έλις βρισκόταν στο παρκέ. Την ίδια στιγμή άφησε τον Σβεντ να ορίσει την κατάσταση στην άλλη πλευρά του παρκέ, αρχίζοντας πλέον να παίζει πιο επιθετική άμυνα πάνω του – κυρίως όταν σε αυτή εμπλεκόταν ο Βεζένκοβ. Ο Ρώσος θόλωσε, οι συμπαίκτες του με εξαίρεση τον Μίκι παρέμειναν “κρύοι” αφού πήραν ελάχιστες μπάλες. Το παιχνίδι είχε τελειώσει.

ΕΚΑΝΕ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Μοιάζει κυνικό, αλλά είναι μία πραγματικότητα. Κόντρα στην Χίμκι ο Ολυμπιακός έκανε απλώς το αυτονόητο. Αναφέρθηκε και στην αρχή ότι το παιχνίδι έκρυβε κινδύνους. Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν πολλά περισσότερα να χάσουν από ότι να κερδίσουν. Σίγουρα καμία ομάδα δεν θέλει να είναι αυτή που θα ηττηθεί από τον ουραγό. Η Χίμκι μπορεί να ειναι αλλοπρόσαλλη, αλλά στην καλή της ημέρα ενδεχομένως να κάνει ζημιά. Μία ήττα από την παρέα του Σβεντ θεωρείται πλέον ήττα εκτός προγράμματος για τις σοβαρές ομάδες που έχουν στόχο την είσοδο στα playoffs.

Είναι αλήθεια ότι ο Ολυμπιακός είχε βελτιωμένη εικόνα. Η εμφάνιση του Σλούκα και η άνεση που κινήθηκε στον χώρο δείχνει ότι πλέον βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Παίκτες όπως ο Χάρισον και ο Έλις κέρδισαν σε ψυχολογία. Ο Βεζένκοβ επιβεβαίωσε ότι είναι συνεπής, ο Πρίντεζης επέστρεψε σε καλή κατάσταση, ο Σπανούλης έδειξε να έχει πατήματα. Ο Ολυμπιακός όμως δεν έχει χρόνο να μείνει περισσότερο σε αυτό το παιχνίδι. Πρέπει να κοιτάξει την επόμενη μέρα. Τα πράγματα στην συνέχεια θα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Και οι Πειραιώτες πρέπει να δείξουν ότι αυτή η εμφάνιση ήταν η αφετηρία για καλύτερες μέρες.