Τον αγαπήσαμε και μας αγάπησε, τον θυμόμαστε και δεν μας ξεχνάει. Με τον Βλάντε Τζούροβιτς συνέβη αυτό που λέμε "έρωτας με την πρώτη ματιά".

Ένας έρωτας που βαστάει εδώ και 35 χρόνια και φροντίζει να τον αναθερμαίνει κάθε φορά που έρχεται στη δεύτερη πατρίδα του, άλλωστε όπως τονίζει "Μία είναι η Ελλάδα"!

Σε μια συνέντευξη γεμάτη αυθορμητισμό, νοσταλγία και... μπιπ, ο 75χρονος πρώην προπονητής του Πανιωνίου, του Άρη, της ΑΕΚ και της Δάφνης επιδεικνύει με καμάρι το ελληνικό διαβατήριο του και ανατρέχει στα πιο γλυκά και όμορφα χρόνια της ζωής του...

Ο "Ομάρ Σαρίφ του μπάσκετ" θυμάται με συγκίνηση τις μέρες του στον Πανιώνιο και την κατάκτηση του Κυπέλλου του 1991, ξαναβλέπει σαν εφιάλτη τους καφέδες πάνω στο σακάκι του, παραδέχεται το μεγάλο λάθος του με το "όχι" στον Παύλο Γιαννακόπουλο και με το "ναι" στον Θεόφιλο Μητρούδη, εξηγεί γιατί ο Ιωαννίδης ήταν προπονηταράς, τον συγκρίνει με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Ντούσαν Ιβκοβιτς, εξυμνεί την μπασκετοσύνη του Φάνη Χριστοδούλου, ζωντανεύει στη μνήμη του τον Ντράζεν Πέτροβιτς και διηγείται πώς δίχασε τη Γιουγκοσλαβία.

Ο Βλάντε Τζούροβιτς με τα 47 χρόνια στους πάγκους 26 διαφορετικών ομάδων από 13 χώρες μιλά αποκλειστικά στο SPORT24 και στον Βασίλη Σκουντή.

Είμαι και Έλληνας και Σέρβος

- Λοιπόν έχω ένα δίλημμα. Ένα δίλημμα που το λες και υπαρξιακό ερώτημα. Εμείς τον αγαπήσαμε πιο πολύ ή αυτός μας αγάπησε περισσότερο; Σε κάθε περίπτωση, ο έρωτας υπήρξε και διατηρείται αμοιβαίος, και ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω Βλάντε Τζούροβιτς.

‘’Πω, πω, τι μιλάς εσύ; Πώς μιλάς; Τι ελληνικά είναι αυτά; Φοβερός. Πάντα ήσουν φοβερός’’.

Κι εσύ μιλάς φοβερά ελληνικά, αφού μου είπες πριν ‘εκεί, εκεί’

‘ ’Στη Β’ Εθνική, μαζί με το Αιγάλεω και την Προοδευτική. Αλλά αυτό ήταν το ’88, ενώ τώρα είναι διαφορετικά’’.

- Είχες ξυρίσει σε κάποια φάση το μουστάκι και σταμάτησες να είσαι. Θυμάσαι το παρατσούκλι που σου είχαν βγάλει τότε;

‘’Μουστακάς;’’

- Όχι με τον ηθοποιό.

‘’Α, Ομάρ Σαρίφ’’.

- Ομάρ Σαρίφ, ίδιος. Τώρα με το μουστάκι ξανάγινες Ομάρ Σαρίφ.

‘’Είμαι πολύ γέρος τώρα. Κοίταξε, η Ελλάδα είναι η αγάπη μου. Θα σου φέρω το ελληνικό διαβατήριο. Είμαι και Έλληνας και Σέρβος’’.

Ο Φάνης ήταν χοντρός, τεμπέλης, αλλά παιχταράς

- Στον Πανιώνιο είναι μία θητεία η πρώτη, από το 1988 έως το 1993. Μεγάλες στιγμές, το Κύπελλο του 1991. Αυτό είναι που θυμάσαι περισσότερο; Ο τελικός με τον ΠΑΟΚ στο ΣΕΦ;

‘’Είχε 16.000 κόσμο. Ήταν 10 χιλιάδες από τη Νέα Σμύρνη. Εκεί στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης, στο κλειστό, μπορούσαν να μπουν 2-3 χιλιάδες, ενώ τότε ήταν γεμάτο το γήπεδο. Ήρθαν 5.000 από τη Θεσσαλονίκη, αλλά όλοι οι άλλοι ήταν από τη Νέα Σμύρνη. Ήταν φοβερή η ατμόσφαιρα. Έπαιζε τότε και ο Υπουργός τώρα ο Κικίλιας’’.

- Για τον οποίο είχες πει ότι μπορεί να γίνει καλός προπονητής, αλλά έγινε καλός πολιτικός.

‘’Βέβαια, καλός πολιτικός και καλός γιατρός πιστεύω. Αλλά τότε βοήθησε σε αυτό το παιχνίδι. Πήγα 2-3 χρόνια πριν στη Νέα Σμύρνη, στην πλατεία. Είδα κάποιους φίλους, τώρα σε πιο μεγάλη ηλικία. Όλοι είπαν ότι τα καλύτερα χρόνια τότε ήταν’’.

- Θυμάσαι το βράδυ που πήγατε στα μπουζούκια τι είχες πει στο μικρόφωνο;

‘’Δεν θυμάμαι, αλλά μίλησα’’.

- Είχες πει: ‘Πρόεδρος Βεντούρης, μεγαλύτερος πρόεδρος στην Ευρώπη, όπως Μεντόζα στη Ρεάλ. Έφορος Κούβελος, χοντρός όπως εγώ. Φάνης, ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη’.

‘’Ο Φάνης ναι, πράγματι. Χοντρός, τεμπέλης, αλλά παιχταράς. Παιχταράς. Ταλέντο φοβερό’’.

- Η δεύτερη επιστροφή στον Πανιώνιο ήταν σκληρή. Ήταν σκληρό το τέλος της. Εγώ δεν θα το ξεχάσω, ήμουν παρών όταν σου πέταξαν καφέδες και αναψυκτικά με τον ΠΑΟΚ. Έσπασε κάτι εκείνη την ώρα μέσα σου;

‘’Πολλές φορές στα όνειρά μου έρχεται αυτό, όταν δεν είμαι καλά. Ξέρω ’γω 2-3 μέρες δεν είμαι σε καλή κατάσταση και κοιμάμαι και έρχεται αυτό. Δηλαδή ποτέ μετά και πριν δεν είχα τέτοιο (σσ. αντίστοιχο περιστατικό). Εγώ στον Πανιώνιο που έδωσα τόσα, όχι κάποια αποτελέσματα, ένα Κύπελλο έδωσα, αλλά δεν πειράζει. Εγώ ένιωσα τον Πανιώνιο σπίτι μου, που αγαπούσα τη Νέα Σμύρνη, την πλατεία. Ήξερα τα ονόματα τουλάχιστον 1.000 φιλάθλων, μιλούσα μαζί τους. Γιώργο που είσαι; Τάσο που είσαι ρε μ......; Και τέτοια. Ξαφνικά πετάνε καφέδες σε εμένα’’.

Λάθος το όχι στον Παύλο Γιαννακόπουλο

- Από την ΑΕΚ τι σου έμεινε; Ποια είναι η εικόνα που έχεις στο μυαλό σου από την ΑΕΚ; Το Liberty θα μου πεις (σσ. γέλια).

‘’Κοίταξε, τον πρώτο χρόνο έπρεπε να μείνουμε στην κατηγορία. Ο Μιλίτσεβιτς και ο Ρολάντο Μπλάκμαν μας βοήθησαν πάρα πολύ και ήταν εντάξει. Ο κόσμος άρχισε να με αγαπάει και ήταν ωραία. Το δεύτερο χρόνο ήρθε ο Γρανίτσας και όλα αυτά πέρασαν’’.

- Ο Άρης ήταν λάθος; Ήταν λάθος επιλογή;

‘’Ήταν πολύ λάθος επιλογή. Τότε ο Παύλος ο συγχωρεμένος ο Γιαννακόπουλος με κάλεσε, με παρακάλεσε για να έρθω. Αρνήθηκα στον Παναθηναϊκό και πήγα στον Άρη. Ήταν λάθος, όχι επειδή ήταν ο Άρης. Μου είπαν ότι είμαι τρελός γιατί ο Γκάλης και ο Γιαννάκης έφυγαν και ο Σούμποτιτς σταμάτησε’’.

- Και ο Γιαννάκης η πλάκα είναι ότι πήγε στον Πανιώνιο.

‘’Ναι, στον Πανιώνιο. Δεν ήταν λάθος η ομάδα, ούτε οι φίλαθλοι. Όλα ήταν καλά. Η ζωή στη Θεσσαλονίκη, η πόλη, το γήπεδο, όλα εντάξει. Αλλά ο Μητρούδης ήταν άλλο πράγμα, ανοιχτά μιλάω’’.

- Πόσο κοντά βρεθήκατε με τον Παναθηναϊκό σε εκείνο το ραντεβού με τον συγχωρεμένο τον Παύλο τον Γιαννακόπουλο το 1992;

‘’Πολύ κοντά. Εμένα κάτι δεν μου άρεσε, γιατί ξέρεις ο Γιαννακόπουλος μου πρότεινε τότε 50.000 δολάρια παραπάνω από τον Πανιώνιο. Αν μπορεί ο Πανιώνιος να βρει αυτά, τότε ο Γιαννακόπουλος πρέπει να βρει τουλάχιστον 100.000 δολάρια παραπάνω. Ε αυτό, (σσ. ένιωσα) σαν να με υποτίμησε,αλλά ήταν λάθος. Ήταν πολύ πολύ τίμιος άνθρωπος, πολύ καλή οικογένεια. Όταν πήγα στην Κύπρο, στον τελικό Κυπέλλου Αχιλλέας Καϊμακλίου με τον Παναθηναϊκό Κύπρου και ήρθε ο Γιαννακόπουλος στο παιχνίδι. Και πριν το παιχνίδι μου λέει: ‘Τζούροβιτς, εσύ στον Αχιλλέα Καϊμάκλίου. Αρνήθηκες την πρότασή μου, να τώρα’. Αλλά κερδίσαμε αυτό (το ματς), πήραμε το Κύπελλο’’.

Είπα στον Ντράζεν να βάλει μία βολή και δεν με άκουσε, έβαλε και τις δύο

- Έδωσε ώθηση στο σέρβικο μπάσκετ η έλευση, η επιστροφή μετά από τόσα χρόνια του Ομπράντοβιτς στην Παρτίζαν;

‘’Εγώ ήλπιζα ότι αυτό είναι το μόνο που έπρεπε να γίνει, να γυρίσει ο Ομπράντοβιτς. Τον Ομπράντοβιτς τον είχα προπονητή, για λίγο χρονικό διάστημα, αλλά τον είχα. Είμαστε πολύ φίλοι. Πράγματι είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη. Κοίταξε, αν πεις ένα, δύο, τρία, μέχρι το εννιά θα κουραστείς. Δηλαδή εννιά πρωταθλήματα Ευρώπης, ο επόμενος έχει πόσα; Πέντε ή τέσσερα. Ποιος θα τον φτάσει; Κανείς. Αλλά, δεν πάει καλά τώρα, δυστυχώς.

Πιστεύω ότι η ομάδα δεν έχει χημεία, οι επιλογές που έκανε. Η Παρτίζαν έχει πολύ υψηλό μπάτζετ για τη Σερβία και ο Ερυθρός Αστέρας, αλλά η Παρτίζαν πιο ψηλό. Μπορούσε να πάρει κάποιους παίκτες καλύτερους, δεν τους πήρε, επιλογές του Ομπράντοβιτς. Και τώρα βλέπουμε ότι δεν έχει παίκτες όπως ήταν παλιά ο Γκάλης. Κάποιον που θα πάρει πρωτοβουλίες, να πάρει το τελευταίο σουτ και να το βάλει, όπως ο Μποντιρόγκα, ο Ντανίλοβιτς, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, Κιτσάνοβιτς, Νταλίμπακιτς και τέτοια’’.

- Ο Ερυθρός Αστέρας έχει τέτοιο παίκτη; Έχει τον Νεμάνια;

‘’Έχει τον Νέντοβιτς, τώρα πήρε και Καμπάσο. Αλλά και ο Βιλντόσα είναι (παίκτης) που θα βάλει το τελευταίο σουτ. Τώρα ο Ομπράντοβιτς μπορεί να πάρει εμένα οποιαδήποτε ώρα, και στις 3 τη νύχτα και να μου πει ‘Βλάντο, τι γίνεται εδώ; Εγώ δεν βλέπω που κάνω λάθη.’ Δεν με παίρνει, αλλά πριν 2-3 ημέρες του είπα πολλά πράγματα. Του είπα αυτά κι αυτά. Κοίταξε, κάθε προπονητής έχει κάτι. Ο Ιωαννίδης ήταν θεός εδώ, ήταν Μουρίνιο, αλλά έρχεται κάποια στιγμή και ο Άτσα Νίκολιτς, ο καθηγητής, ο προφέσορας, λέει στοπ. Ζεράβιτσα, στοπ. Ο Μάλκοβιτς πάει πάει και πάει Εθνική Σλοβενίας και όλο κάτω. Α, όχι’’.

- Σας αδίκησαν, σας έσφαξαν τότε το 1983 που ήσουν πρωταθλητής για 16 ώρες με τη Σιμπένκα, στους τελικούς με τη Μπόσνα;

‘’Ουφ, ουφ, ουφ. Ήταν καταστροφή. Εμείς ήμασταν πρώτοι στην κανονική διάρκεια και είχαμε δικαίωμα να παίξουμε τον τελευταίο τελικό στο σπίτι μας. Εμείς κερδίσαμε. Ο διαιτητής σφύριξε φάουλ στον Ντράζεν, που δεν ήταν, για να πω την αλήθεια. Λοιπόν, αυτοί διαμαρτύρονταν πάντα. Το παιχνίδι είχε διακοπεί για 10 λεπτά. Εγώ έχω παίκτες δίπλα μου και λέω στον Ντράζεν: ‘Μαέστρο μία (βολή) και στην παράταση θα κερδίσουμε σίγουρα, γιατί έχουμε ψυχολογικό αβαντάζ’. Είμαι βέβαιος. Λέει ‘όχι, όχι και τις δύο (βολές)’. Και έβαλε και τις δύο. Αν δεν έβαζε και τις δύο θα ήταν παράταση.

Τότε ήταν πριν το τέλος της Γιουγκοσλαβίας. Ο πρόεδρος της γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας ήταν ο Μπράνκο Μίκολιτς, Βόσνιος, από το Σαράγεβο. Ο πρόεδρος (της Μπόσνα) ήταν ο Έμερικ Μπλουμ, Εβραίος, που είχε την καλύτερη εταιρεία στην Γιουγκοσλαβία τότε, την Energoinvest. Και πήρε τηλέφωνο τον Μπράνκο και λέει ‘Πρόεδρε τι είναι αυτά; Σκάνδαλο’ και αυτός πήρε τον πρόεδρο της ομοσπονδίας μπάσκετ. Κανείς δεν ήταν τότε με τη Σιμπένκα, όλοι εναντίον μας, και η Τσιμπόνα και η Ζαντάρ.

Όλοι κόντρα σε εμάς. Και λέει καινούργιο παιχνίδι στο Νόβι Σαντ. Εδώ είναι Σαράγεβο, εδώ είναι Νόβι Σαντ, εδώ είναι Σίμπενικ. Δηλαδή στο μισό δρόμο είναι το Σαράγεβο. Πώς να πάρουμε εμείς φιλάθλους να πάμε εκεί; Άλλο πράγμα. Ο τότε γενικός γραμματέας της ομοσπονδίας λέει Τζούροβιτς τέλος, μπορεί να κάνει καριέρα στο εξωτερικό αλλά όχι εδώ. Σιμπένκα Α2 ή Α3, έξω. Τίποτα δεν έγινε γιατί ο Μπόρα Στάνκοβιτς πήρε τηλέφωνο και είπε ‘μην κάνετε μαλ..ς, γιατί κάνατε λάθος, δεν γίνεται έτσι’’.

Προπονηταράς ο Ιωαννίδης, ανάμεσα σε αυτόν και τον Ντούντα θα διάλεγα τον Ομπράντοβιτς

-Θέλω (να απαντήσεις) με μία λέξη. Ιωαννίδης;

‘’Προπονηταράς’’.

Ντούντα;

‘’Το ίδιο, το ίδιο, αλλά με άλλο τρόπο’’.

Αν ήσουν πρόεδρος ποιον θα έπαιρνες, τον Ιωαννίδη ή τον Ντούντα;

‘’Αν ήμουν πρόεδρος θα έπαιρνα τον Ομπράντοβιτς (γέλια)’’.

- Ο Ομπράντοβιτς είναι ο μεγαλύτερος προπονητής που έβγαλε η Γιουγκοσλαβία;

‘’Κοίταξε να δεις, στον αθλητισμό τα αποτελέσματα λένε τα πάντα. Ο Ιωαννίδης ήταν άτυχος, δεν το πήρε τότε κόντρα στον Ομπράντοβιτς, που ο Τόμπσον έβαλε τρίποντο στο τέλος. Ο Πάσπαλι έχασε κάποιες βολές, αλλά ο Ιωαννίδης ήταν πολύ καλός προπονητής. Μπορούμε να πούμε ό,τι θέλουμε, ήταν και λίγο τρελός, αλλά ήταν καλός προπονητής, γιατί καταλάβαινε πότε να πάρει time-out, πότε να αλλάξει κάποιον παίκτη, πότε να αλλάζει άμυνα. Τα καταλάβαινε όλα αυτά. Ίσως δεν μπορούσε να κάνει τον προφέσορα όπως ο Νίκολιτς ή ο Μάλκοβιτς. Εγώ όταν πήγαινα σε ένα σεμινάριο ήθελα να ακούω τον Μάλκοβιτς πριν τον Ιωαννίδη, αλλά όταν έπρεπε να οδηγήσει μια ομάδα στον πάγκο, ο Ιωαννίδης ήταν καλύτερος από τον Μάλκοβιτς’’.

- Ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά πάντα. Σε αγαπάμε.

‘’Ευχαριστώ κι εγώ. Χαιρετισμούς στους Έλληνες. Η Ελλάδα είναι μία’’.

- Και για να δώσω μια απάντηση στο ερώτημα που έθεσα προηγουμένως, δεν υπάρχει απάντηση. Όσο μας αγαπάει ο Βλάντε Τζούροβιτς, τόσο τον αγαπάμε κι εμείς από τότε που γνωριστήκαμε για πρώτη φορά μαζί του. Πάνε από τότε κοντά στα 40 χρόνια.