-H δόξα του πρώτου σκόρερ του Πανελληνίου Ντέβιν Σμιθ πήγε περίπατο. Του την «έκλεψες» εν μια νυκτί...



(γελάει δυνατά) "Οχι, αυτό δεν ισχύει. Στην ομάδα μας δεν υπάρχουν τέτοια ζητήματα και αυτό είναι το μυστικό για τη μέχρι τώρα πορεία στην Ευρώπη και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο κόουτς Ζούρος συνηθίζει, άλλωστε, να μας υπενθυμίζει στα αποδυτήρια ότι δεν είναι ανάγκη να γίνονται όλοι σκόρερ.

Ενα βράδυ μπορεί κάποιος να βάλει 30 και κάποιο άλλο να σκοράρει δύο, αλλά να είναι εξίσου χρήσιμος. Ο Πανελλήνιος διαθέτει έμπειρους παίκτες και εφόσον καταλάβαμε τη φιλοσοφία του προπονητή, οι ρόλοι μας είναι ξεκάθαροι και έρχονται τα αποτελέσματα".



-Εχοντας περάσει από αρκετές ομάδες και συμμετάσχει σε διαφορετικά πρωταθλήματα, θα συμφωνούσες ότι η ατμόσφαιρα των αποδυτηρίων και οι χαρακτήρες αποτελούν το ‘α’ και το ‘ω’;


"Οχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά θα το υπογράψω και με τα δύο χέρια. Στην καριέρα μου, οι ομάδες που κέρδιζαν είχαν παίκτες ομάδας με εξαιρετικούς χαρακτήρες όπως ο Πανελλήνιος. Από την άλλη, οι ομάδες που έχαναν, διέθεταν ίσως περισσότερο ταλέντο, αλλά δεν απέδιδαν το ίδιο καλά στο παρκέ, αφού δεν τις άφηναν οι εγωισμοί. Αν προσέξετε το ρόστερ του Πανελληνίου, δεν θα βρείτε παίκτη που παίζει για τον εαυτό του, αλλά παίκτες ομάδας που θυσιάζουν το ‘εγώ’ στο βωμό του ‘εμείς’".

-Δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς σε μια τέτοιου είδους ομάδα;

"Ναι, μπορώ να πω ότι μου πήρε αρκετό χρόνο. Το βασικότερο πρόβλημα που έπρεπε να ξεπεράσω ήταν το ότι τα προηγούμενα χρόνια έπαιζα αμερικάνικο μπάσκετ (σ.σ. NBDL, Πουέρτο Ρίκο), ενώ το ευρωπαϊκό είναι εντελώς διαφορετικό. Τον πρώτο καιρό, λοιπόν, δεν αισθανόμουν και πολύ άνετα, αλλά τώρα τα πάντα έχουν αλλάξει.

Προσαρμόστηκα στη φιλοσοφία της ομάδας και η οικογένειά μου λατρεύει τη ζωή στην Αθήνα. Ολα παίζουν το ρόλο τους. Στη Μόσχα για παράδειγμα που αγωνίστηκα πριν από τρία χρόνια, δεν ένιωθα το ίδιο καλά. Το Κίεβο ήταν ΟΚ, αλλά σε καμία περίπτωση σαν την Αθήνα".




-Ποια είναι η πραγματική σου θέση στο παρκέ;



"Στο ΝΒΑ έπαιζα ‘3’, μερικές φορές ‘4’, ακόμη και ‘5’ ανάλογα με τις συνθήκες. Νομίζω, όμως, ότι η φυσική θέση μου είναι το ‘4’ αν και θεωρώ ότι στο σύγχρονο μπάσκετ χρειάζεται να γνωρίζεις τουλάχιστον δύο θέσεις για να κάνεις καριέρα. Πρέπει να είσαι χρήσιμος στον προπονητή ανά πάσα στιγμή, αλλά για να μπορέσεις να το πετύχεις, χρειάζεται να δουλεύεις σκληρά στις προπονήσεις, αλλά και σε ατομικό επίπεδο".


-Είναι αλήθεια ότι αγχωθήκατε κάπως στον χθεσινό αγώνα με τη Νανσί; Τουλάχιστον μέχρι το τέλος της τρίτης περιόδου;



"Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου. Ηταν δύσκολο παιχνίδι και το ξέραμε. Ηταν ένα ντέρμπι για την πρόκριση απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα, που ήθελε το εισιτήριο όσο και εμείς. Στο τέταρτο δεκάλεπτο γυρίσαμε τον διακόπτη, παίξαμε συγκεντρωμένα στην άμυνα και καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση για τη συνέχεια".


-Ο προπονητής σου δήλωσε χθες (12/1) ότι αν είστε υγιείς έχετε τις δυνατότητες να φτάσετε στην οκτάδα του Eurocup...



"Μπορούμε, γιατί όχι; Εχουμε πολύ καλή ομάδα και το μόνο κομμάτι που ίσως χρειάζεται βελτίωση είναι η επίθεση. Δεδομένου ότι στην άμυνα είμαστε πολύ δυνατοί, πιστεύω ότι αν γίνουμε εξίσου αποδοτικοί και στην επίθεση, έχουμε τα φόντα να δημιουργήσουμε μια πάρα πολύ ανταγωνιστική ομάδα. Περισσότερο από όσο είμαστε, εννοώ αληθινά δυνατοί απέναντι σε όλους τους αντιπάλους".


-Μια τέτοια ανταγωνιστική ομάδα είναι και το Μαρούσι, το οποίο φιλοξενείτε στην Κυψέλη την Κυριακή...



"Αυτό είναι πραγματικά ένα μεγάλο παιχνίδι. Τους σεβόμαστε, έχουν κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις στην Ευρωλίγκα και στην Α1 και οπωσδήποτε το κίνητρό μας είναι υψηλό. Ακόμη δεν έχουμε προχωρήσει σε λεπτομερές σκάουτιγκ του αντιπάλου, αλλά θεωρώ ότι το κλειδί είναι ο Μπίλι Κις. Είναι αυτός που ‘τρέχει’ τα περισσότερα συστήματα και χρειάζεται μεγάλη προσοχή, όπως βέβαια και αρκετοί άλλοι παίκτες. Χωρίς αμφιβολία θα γίνει πολύ ωραίο παιχνίδι, που θα άξιζε να το δει ένας φίλος του μπάσκετ. Και φυσικά εύχομαι εμείς να είμαστε νικητές".