Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις νίκες στην EuroLeague. Μπορεί να είδε έναν διαφαινόμενο περίπατο κόντρα στην Ζενίτ να γίνεται θρίλερ πριν επικρατήσει με 75-66, αλλά το βασικό είναι ότι πήρε την νίκη.

Παίζοντας κόντρα σε μία ομάδα ελαφρώς σκουριασμένη λόγω της αποχής της εξαιτίας των κρουσμάτων κορονοϊού, αλλά με αρκετά όπλα και φαντασία στην επίθεση και ενδιαφέρουσες προσαρμογές στην άμυνα – απόρροια της φιλοσοφίας του Τσάβι Πασκουάλ – ο Ολυμπιακός έκανε πολλά πράγματα σωστά για σχεδον 30 λεπτά και αρκετά πράγματα λάθος στην τέταρτη περίοδο.

Στο τέλος η ομάδα του Πειραιά δεν έμελλε τελικά να πληρώσει το (μεγάλο) νεκρό διάστημα για μία σειρά από λόγους. Βλέποντας ωστόσο τα πράγματα κυνικά, απλώς πήρε αυτό που άξιζε, αφού εμφανίστηκε πιο έτοιμος από την Ζενίτ. Πώς όμως έφτασε μέχρι εκεί;

Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΠΕΝΤΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΚ ΜΕ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του για τον αγώνα με την Ζενίτ, παρατάσσοντας στην αρχική πεντάδα τους Σλούκα, Τζένκινς, Παπανικολάου, Ζαν-Σαρλ, Μάρτιν. Μία πεντάδα δηλαδή με τους τέσσερις καλύτερους αμυντικούς της ομάδας στο πλευρό του Σλούκα. Ο Έλληνας τεχνικός ήθελε να κάνει ξεκάθαρο ότι θα πόνταρε στην ενέργεια, ξεκινώντας μάλιστα και με ένα τρικ που διατήρησε σε όλο τον αγώνα: Έριξε τον ύψους 2.03 μέτρων Παπανικολάου πάνω στον ύψους 1.86 μέτρων Πάνγκος.

Η πρόθεση του Ολυμπιακού ήταν σαφής: Θα έκρυβε το γήπεδο στον οργανωτή της Ζενίτ, για να του σταματήσει την δημιουργία. Ξεκινώντας από αυτή την βάση, ο Ολυμπιακός επέλεξε να παίξει με αλλαγές στο Πικ εν Ρολ που έστηνε ο Πάνγκος. Γιατί; Επειδή πλέον με τον Παπανικολάου να τον μαρκάρει δεν υπήρχε τόσο μεγάλο μις-ματς όταν ο Έλληνας φόργουορντ καλείτο να μαρκάρει στις αλλαγές κάποιον εκ των Τόμας ή Πόιθρες.

Αποδείχθηκε μάλιστα ότι μέρος της αμυντικής φιλοσοφίας του Ολυμπακού ήταν ότι ο Παπανικολάου να μαρκάρει πάντα τον εκάστοτε βασικό χειριστή της μπάλας. Ο διεθνής φόργουορντ ξεκίνησε πάνω στον Πάνγκος, ακολούθως πέρασε στον Μπαρόν, ενώ στο 4λεπτο που αγωνίστηκε ο Ντιμίτρι Κοστόφ ήταν πάλι ο Παπανικολάου αυτός που τον μάρκαρε. Όταν, δε, ο Παπανικολάου ήταν στον πάγκο, τον ρόλο του ανέλαβε ο ύψους 1.96 μέτρων – και πιο αθλητικός παίκτης του Ολυμπιακού – Σακίλ ΜακΚίσικ.

Η ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΠΡΙΝΤΕΖΗ-ΒΕΖΕΝΚΟΒ

Ενώ στην άμυνα ο Ολυμπιακός είχε ήδη καταφέρει να μπλέξει την Ζενίτ, στην επίθεση η στόχευση ήταν πάλι πολλή συγκεκριμένη: Με την ρωσική ομάδα να επιλέγει τις αλλαγές σε όλα τα σκριν, ο Ολυμπιακός έψαξε με υπομονή το Μις-ματς, τροφοδοτώντας συνεχώς τον Χασάν Μάρτιν. Η ομάδα του Πειραιά όμως δεν έμεινε εκεί. Το ίδιο έκανε στο πρώτο ημίχρονο και με τον Οκτάβιους Έλις, αλλά και με τον Γιώργο Πρίντεζη. Η απόφαση ήταν σαφέστατη: Όσο η Ζενίτ έπαιζε με αλλαγές, ο Ολυμπιακός θα την τιμωρούσε.

Το ενδιαφέρον βέβαια στην περίπτωση του Ολυμπιακού είναι ότι είχε το κατά τεκμήριο καλύτερο διάστημά του όταν στις θέσεις των ψηλών βρέθηκαν ταυτόχρονα οι Πρίντεζης και Βεζένκοβ στο τέλος της δεύτερης περιόδου, με τους δύο πάουερ φόργουορντ του Ολυμπιακού να παίζουν εξαιρετική άμυνα σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ στους αντίπαλους γκαρντ όταν άλλαξαν στα σκριν.

Παράλληλα, εκείνο ήταν το διάστημα που ο Βασίλης Σπανούλης μοίρασε σωστά το παιχνίδι, ο ΜακΚίσικ βρήκε ανοιχτό γήπεδο και ο Λαρεντζάκης (που πέρασε αντί του τραυματία Χάρισον) κυνήγησε παντού τον Ρίβερς. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο τελευταιος είχε +12 στο σύστημα +/- στα 4.5 λεπτά που αγωνίστηκε (Ο Ολυμπιακός σημείωσε 12 πόντους περισσότερους από την Ζενίτ με αυτόν στο παρκέ).

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΖΕΝΙΤ ΚΑΙ Η ΤΕΛΙΚΗ ΠΙΝΕΛΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ

Ο Ολυμπιακός έλεγχε το παιχνίδι. Ήταν δεδομένο ωστόσο ότι κάποια στιγμή η Ζενίτ θα έβγαζε αντίδραση, με τον Τσάβι Πασκουάλ να δοκιμάζει διάφορα πράγματα για να φέρει τούμπα την κατάσταση. Κάπως έτσι, εγκατάλειψε την λογική των αλλαγών στα Πικ εν Ρολ στο δεύτερο ημίχρονο, επιλέγοντας να παίξει δυναμικό Hedge Out (ο αντιπαλος ψηλός έβγαινε δυνατά στον περιφερειακό του Ολυμπιακού και μετά επέστρεφε στον παίκτη του), προσπάθησε να τροφοδοτήσει τον (καλύτερο παίκτη του με πλάτη στο καλάθι) Γκουντάιτις για να “χτυπήσει” τις αλλαγές του Ολυμπιακού και έδωσε ρόλο δημιουργού στον Πονίτκα, τον οποίο μάρκαραν είτε ο Σλούκας είτε ο Σπανούλης. Τελικά ωστόσο η λύση θα ερχόταν μέσα από την άμυνα.

Στην τέταρτη περίοδο η Ζενίτ επέλεξε να πρεσάρει αρχικά σε όλο το γήπεδο, με την άμυνά της να καταλήγει σε μία ζώνη 3-2, με τους τρεις περιφερειακούς που ήταν μπροστά να βγαίνουν αρκετά ψηλά. Αυτό ήταν και το σημείο που ο Ολυμπιακός κόλλησε και βιάστηκε να πάρει αποφάσεις, παρά το γεγονός ότι εκείνη την στιγμή είχε ταυτόχρονα στο παρκέ τους δύο καλύτερους οργανωτές του (Σλούκας, Σπανούλης). Αποδείχθηκε ότι έπρεπε να μείνει ένας εκ των δύο στο παρκέ (επιλέχθηκε ο Σπανούλης) με τον ΜακΚίσικ σε θέση δεύτερου γκαρντ για να βρεθεί η λύση.

Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε από την ζώνη, ενώ ταυτόχρονα είδε τον Μπαρόν να βρίσκει καλά σουτ σε διαφορετικές καταστάσεις (σε φάση αιφνιδιασμού, βγαίνοντας από σκριν, σουτάροντας μετά από ντρίμπλα όταν άλλαξε πάνω του ψηλός). Η διαφορά έπεσε στους 3 πόντους (60-63). Και τότε ήταν που για κάποιο λόγο η Ζενίτ αποφάσισε για μία κατοχή να αλλάξει άμυνα σε μαν του μαν.

Αυτό έμελλε να δημιουργήσει μία προσωρινή σύγχυση στην ρωσική ομάδα στο Πικ εν Ρολ που έστησε ο Σπανούλης με τον Μάρτιν, αφού την ίδια στιγμή ανέβηκε στην κορυφή ο Βεζένκοβ, με τους Ζούμπκοβ και Πόιθρες να μπερδεύονται και να αφήνουν τον Βούλγαρο ελεύθερο, ο οποίος με τρίποντο έκανε το σκορ 60-66. Στην επόμενη φάση, με την Ζενίτ να έχει πλέον τέσσερις περιφερειακούς και τον Πόιθρες σε θέση σέντερ και να επιστρέφει στην ζώνη, ο τελευταίος βρέθηκε πάνω στον ΜακΚίσικ, ο οποίος τον πέρασε με άνεση και τον έκανε πόστερ μαζί με τον Πονίτκα. Το παιχνίδι είχε τελειώσει.

ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Ηταν μία νίκη-χαρακτήρα αυτή για τον Ολυμπιακό, την οποία είχε μεγάλη ανάγκη μετά τις δύο σερί ήττες από Μπάγερν και Αναντολού Εφές. Το βασικότερο ωστόσο για τους “ερυθρόλευκους” ήταν ότι πήραν αυτή την νίκη μέσα από την αμυνά τους, σε ένα παιχνίδι που χρειάστηκε όλοι να δώσουν κάτι στην πίσω πλευρά του παρκέ.

Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε... σέξι μπάσκετ. Δεν εντυπωσίασε. Ίδρωσε όμως στην άμυνα, κόπιασε, δεν έδωσε τίποτα εύκολο στην Ζενίτ, έκανε τα (πολλά) φάουλ που χρειάστηκε όταν έπρεπε και στην επίθεση έκανε τα απλά. Έπαιξε στοχευμένα και νίκησε, δείχνοντας να βάζει ξεκάθαρες βάσεις στην άμυνά του. Γιατί ξέρει ότι αν συνεχίσει να ρολάρει στην πίσω πλευρά του παρκέ, τότε κάποια στιγμή θα φτιάξει η κατάσταση και στην επίθεση.