Μέσα σε έξι χρόνια παραμονής στην Ελλάδα, ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του. Αρχικά με τη φανέλα της ΑΕΚ (1996-'98) κι εν συνεχεία με αυτή του ΠΑΟΚ (1998-'02), εδραιώθηκε εντός των συνόρων ως ένας από τους πιο σκληρούς περιφερειακούς της Α1. Σχεδόν δύο δεκαετίες μετά την τελευταία φορά που φόρεσε τη φανέλα μιας ελληνικής ομάδας, έχει πολλούς λόγους να τον συνδέουν ακόμη με τη χώρα μας. Κι ας εργάζεται στην Ούνικς Καζάν.

Αυτοί οι λόγοι φυσικά έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεται καθημερινά στον ρωσικό σύλλογο, αφού η "βάση" του τεχνικού επιτελείου μιλάει ελληνικά. Ο Δημήτρης Πρίφτης, ο Θωμάς Νίκου, ο Βασίλης Σίμτσακ και ο Χάρης Γλάρος διαφημίζουν με τον καλύτερο τρόπο την Ελλάδα στη Ρωσία, όντες μάλιστα υπεύθυνοι για την επιστροφή της Ούνικς Καζάν στην EuroLeague μετά από μια πενταετία.

Οι προσπάθειες των τελευταίων ετών απέδωσαν καρπούς, με τους πράσινους να κερδίζουν ένα εισιτήριο για την κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση για το 2021/22, με στόχο να (ξανα)δείξουν σε όλους πως είναι κάτι παραπάνω από υπολογίσιμη δύναμη.

Αν ήταν αποκλειστικά στο χέρι του Κλαούντιο Κολντεμπέλα μάλιστα, το τεχνικό επιτελείο θα έμενε ίδιο μέχρι κεραίας. Δεν χρειαζόταν άλλωστε η φετινή τεράστια επιτυχία της Ούνικς Καζάν για να επιβεβαιωθεί η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός με τον οποίο αντιμετωπίζει το front office του ρωσικού οργανισμού τον Δημήτρη Πρίφτη και τους συνεργάτες του. Όλα αυτά έχουν δομηθεί σε πολύ στέρεα βάση εδώ και αρκετά χρόνια, σε τέτοιο βαθμό που ο 52χρονος τεχνικός λογίζεται πλέον ως δικός τους άνθρωπος. Κι όχι άδικα.

Λίγο πριν από την έναρξη των τελικών της VTB League, όπου η Ούνικς Καζάν θα αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με πλεονέκτημα έδρας, ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα μίλησε στο SPORT24 για τον τρόπο με τον οποίο "χτίστηκε" η ομάδα που εξασφάλισε το εισιτήριο για την EuroLeague της επόμενης αγωνιστικής περιόδου και αναφέρθηκε στη δουλειά του Δημήτρη Πρίφτη και τη φιλοδοξία της ανανέωσης του συμβολαίου του. Φυσικά, δεν θα μπορούσε παρά να θυμηθεί τα... νιάτα του, όταν φορούσε τη φανέλα της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, κάνοντας ειδική μνεία στον Γιάννη Ιωαννίδη.

Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Τρίγκα

- Αν μη τι άλλο, η πρόκριση στην EuroLeague για το 2021/22 είναι η μεγαλύτερη επιτυχία που θα μπορούσατε να έχετε ως τώρα. Ευτυχώς για σας όμως, η σεζόν δεν έχει τελειώσει ακόμη.

"Ναι είναι ωραίο που η σεζόν συνεχίζεται για μας, αυτό το σκεφτόμουν από τότε που ήμουν παίκτης. Ποτέ δεν μένω στην επιτυχία που έρχεται στη διάρκεια της σεζόν, θεωρώ πως πάντα πρέπει να κοιτάμε μπροστά σε μια χρονιά που εξελίσσεται. Οπότε δεν μένω στο EuroCup. Ξέρεις αυτόν τον τρόπο σκέψης, τον έκανα δικό μου την περίοδο που συνεργάστηκα με τον Γιάννη Ιωαννίδη, το θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά στην πρώτη μου χρονιά στην ομάδα. Θα σου πω κιόλας ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: είχαμε ξεκινήσει τη σεζόν πάρα πολύ καλά, αν θυμάμαι καλά είχαμε κάνει έξι ή επτά σερί νίκες, οπότε μετά από έναν αγώνα, μπήκα στο γήπεδο για προπόνηση κι έκανα πλάκα με κάποιους συμπαίκτες μου. Ήρθε τότε ο Γιάννης Ιωαννίδης και νευρίασε γιατί γελούσαμε. Μας φωνάζει "γιατί γελάτε;". Μου έμαθε λοιπόν να ζω με αυτή την πίεση, να αντιληφθώ ότι δεν πρέπει να χαλαρώνεις ποτέ. Όταν είσαι χαλαρός, χάνεις. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς τώρα".

- Οπότε δεν σε ρωτάω πώς κρίνεις τη φετινή αγωνιστική περίοδο για την Ούνικς Καζάν.

"Το ταμείο μας θα γίνει όταν τελειώσει η σεζόν. Ο τρόπος με τον οποίο κλείσαμε τη χρονιά στο EuroCup ήταν εξαιρετικός. Αυτό συνέβη λόγω της συνέπειας που δείξαμε στη διάρκεια της σεζόν. Ξέρεις, είναι μεν δύσκολο να κερδίσεις μια φορά, αλλά το δυσκολότερο όλων είναι να υπάρχει σταθερή πορεία για μια ομάδα από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα. Η πορεία μας έδειξε ότι παραμείναμε σε υψηλό επίπεδο".

- Πήρατε το εισιτήριο για την EuroLeague μέσα από την πρόκριση στους τελικούς του EuroCup. Η διοργάνωση όμως θα αλλάξει ριζικά από την επόμενη αγωνιστική περίοδο, δίνοντας τριετή συμβόλαια σε ομάδες. Πώς σου φαίνεται αυτή η κίνηση;

"Είναι πολλά τα πράγματα που μπορείς να λάβεις υπ' όψιν. Είναι πολλές οι παράμετροι που πρέπει να υπολογίζουμε σε όλο αυτό. Ποιο είναι το μεγαλύτερο θέμα τη δεδομένη χρονική στιγμή; Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλες οι ομάδες σε οικονομικό επίπεδο, λόγω της απουσίας του κόσμου από τις κερκίδες. Εκ πείρας και γνώσης, για παράδειγμα, θα σου πω ότι στην Ιταλία τα έσοδα από τα εισιτήρια είναι περίπου το 1/4 του ετήσιου προϋπολογισμού των ομάδων. Πολλές ομάδες λοιπόν την πάτησαν φέτος γιατί υπολόγιζαν πως από ένα σημείο κι έπειτα, θα μπορέσουν να έχουν φιλάθλους. Κι όπως είδαμε, τελείωσε η σεζόν δίχως κόσμο στα γήπεδα.

Το μεγαλύτερο παράπονο των ομάδων από τις λίγκες λοιπόν είναι το οικονομικό. Δυστυχώς το μπάσκετ δεν είναι από μόνο του βιώσιμο. Δεν υπάρχουν μεγάλα έσοδα, τα TV Rights δεν είναι αρκετά, τα εισιτήρια μόνο είναι σε ένα καλό επίπεδο. Θεωρώ λοιπόν ένα "συν" το να ξέρεις πού βρίσκεσαι και πού θα βρίσκεσαι σε βάθος τριετίας. Αυτό δεν βοηθάει μόνο εσένα σε επίπεδο οργάνωσης και σχεδιασμού, αλλά και τον χορηγό, ο οποίος έχει ξεκάθαρη εικόνα για το πώς θα γίνει ακόμη πιο αποδοτική η συνεργασία.

Το πρόβλημα όμως που έχουμε στο μπάσκετ είναι ότι δυσκολευόμαστε να βρούμε μεταξύ μας μια καθαρή ιδέα, για να υπάρχει η απαιτούμενη σταθερότητα και βιωσιμότητα. Ελπίζω σύντομα να βρούμε αυτή την ισορροπία για να μπορέσουμε όλες οι ομάδες να πάμε τα έσοδά μας ένα επίπεδο πιο πάνω.

Ξέρεις, ο φίλαθλος είναι το πιο σημαντικό στοιχείο του αθλητισμού. Οπότε πρέπει κι αυτός να έχει μια εικόνα για το πώς πηγαίνει το πράγμα. Πλέον, στο EuroCup ξέρεις ότι για μία τριετία μπορείς να είσαι σε σταθερό επίπεδο και να κάνεις επενδύσεις. Είναι κάποια πράγματα, που δεν τους δίνουμε σημασία, αλλά για μένα είναι σημαντικά. Έχουμε δει πολλές ομάδες να χάνονται τα τελευταία χρόνια, κάποιες άλλες να είναι σε κίνδυνο ή να δυσκολεύονται πολύ να επιβιώσουν.

Θεωρώ επίσης ότι το Basketball Champions League κάνει φοβερή προσπάθεια, ενώ και το EuroCup προσπαθεί να αλλάξει μέσω του νέου format. Το Basketball Champions League δίνει σημασία στα αποτελέσματα στα εθνικά πρωταθλήματα, παράλληλα όμως προσφέρει μια σιγουριά στις ομάδες, κάνοντας κάτι αντίστοιχο με το EuroCup και τα συμβόλαια. Αυτό χρειάζονται τώρα οι ομάδες".

- Τις προηγούμενες χρονιές, η Ούνικς Καζάν έφτανε κοντά στη βρύση, αλλά νερό δεν έπινε. Ήταν σταθερά μέσα στις οκτώ κορυφαίες ομάδες του EuroCup, αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερνε. Τι άλλαξε φέτος;

"Από τότε που είμαι εδώ, ελπίζω και εύχομαι να έχω φέρει κάτι στην ομάδα, να την έχω βοηθήσει. Το ότι έψαχναν κάτι διαφορετικό, μια άλλη άποψη, δείχνει το όραμα που υπάρχει στο κλαμπ. Θα σου πω όμως πως μείζονος σημασίας είναι δύο στοιχεία:

Πρώτον, η Ούνικς Καζάν είναι ένα κλαμπ που έχει μεγάλη πίστη και εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που εργάζονται εδώ, σκέψου πως έχουμε το ίδιο προπονητικό επιτελείο εδώ και τέσσερα χρόνια, δεν γίνονται μεγάλες αλλαγές, ούτε σπασμωδικές κινήσεις. Όλα κινούνται με βάση τη λογική και το πλάνο που υπάρχει. Σε όλη αυτή τη διαδρομή λοιπόν, υπήρξε υπομονή, όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονταν καλά. Σε γενικές γραμμές είχαμε σταθερή πορεία και αυτό αποτυπώθηκε στα αποτελέσματά μας.

Δεύτερον, παλέψαμε τα πάντα μέχρι τέλους. Πέρσι σκέψου ότι η σεζόν στο EuroCup διεκόπη απότομα λόγω του κορονοϊού, ξανά σε σειρά με τη Μονακό. Τότε, δεν είπαμε "πάμε για διακοπές, να ξεκουραστούμε". Καθίσαμε και δουλέψαμε διπλάσια, εκμεταλλευτήκαμε το γεγονός πως λόγω συνθηκών είχαμε περισσότερο χρόνο για τον σχεδιασμό. Αν το σκεφτείς κιόλας, πάντα όλοι οι παράγοντες λένε ότι θέλουν έξτρα εβδομάδες για να "τρέξουν" όλα όσα αφορούν στο "στήσιμο" της ομάδας. Εν προκειμένω λοιπόν αυτό είχαμε. Όλη η δουλειά που έγινε από τον Μάρτιου του 2020 ήταν τεράστια: ανάλυση της περσινής ομάδας, των λαθών, των στοιχείων που κρατάμε, επιλογή παικτών. Κι αυτό βγήκε στο αποτέλεσμα".

- Αλλάξατε αρκετά πράγματα σε επίπεδο προσώπων, υπάρχει όμως ένας παίκτης που μοιάζει να έχει ρίξει... άγκυρα στην Ούνικς Καζάν τα τελευταία χρόνια.

"Αναφέρεσαι στον Κώστα Καϊμακόγλου ε; Είναι πολύ μεγάλη βοήθεια για όλους η δική του παρουσία στην ομάδα, είναι ένας παίκτης που προσφέρει σε πάρα πολλά επίπεδα. Είναι τόσα χρόνια εδώ, έχει αγωνιστεί σε σπουδαίες ομάδες στο παρελθόν. Είναι πολύ σημαντικός για το κλαμπ και τη λειτουργία του. Δεν είναι βέβαια μόνο αυτός. Είμαστε τυχεροί που έχουμε πολλά ακόμη ελληνικά κομμάτια στον οργανισμό".

- Μπορείς να μιλήσεις από τώρα για το πλάνο που υπάρχει για την επόμενη σεζόν, που θα σας βρει στην EuroLeague;

"Θα έχει πολύ ενδιαφέρον η επόμενη σεζόν, αυτό είναι το σίγουρο. Ανεβάσαμε αρκετά τον πήχη. Τους στόχους που θα κυνηγήσουμε, όπως καταλαβαίνεις, θα τους ορίσει το κλαμπ. Αυτό θα είναι σε άμεση συνάρτηση με τον προϋπολογισμό που θα υπάρξει. Τώρα δεν έχουμε ακόμη εικόνα, θα μάθουμε στην πορεία τα ακριβή νούμερα. Το σημαντικότερο για όλους όσοι βρισκόμαστε εδώ είναι πως όλοι είμαστε σίγουροι για τη δουλειά που κάνουμε, χάρη στη διοίκηση.

Για το ποια θα είναι ακριβώς η εικόνα της ομάδας, όπως καταλαβαίνεις, θα πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμη. Πρέπει να κλείσει η σεζόν κι εν συνεχεία να δούμε ποιοι θα συνεχίσουν και ποιοι όχι. Όλα αυτά τα χρόνια, σε προσωπικό επίπεδο, ακολουθώ μια συμβουλή που μου είχε δώσει πριν από πολλά χρόνια ο Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι. Μου είχε πει λοιπόν: "Το λάθος που δεν πρέπει να κάνει ένας μάνατζερ είναι να νομίζει ότι τα ξέρει όλα, κι έτσι αν μια σεζόν εξελιχθεί με επιτυχία, θεωρήσει ότι πρέπει να κάνει ακριβώς τα ίδια".

Στην Ούνικς Καζάν πρέπει να κινηθούμε με τον τρόπο που το κάναμε πέρσι. Με την ίδια λεπτομερή ανάλυση, με το ίδιο σκεπτικό. Πριν ακόμη μιλήσουμε με τους παίκτες. Ξέρεις, το να βρεις έναν παίκτη στην αγορά είναι εύκολο. Πριν από αυτό όμως, πρέπει να έχεις κάνει τη σωστή ανάλυση, να δεις πώς θέλεις να παίξεις, τη φιλοσοφία που θα αποτυπώσεις στο παρκέ. Εν συνεχεία, πηγαίνεις στα ονόματα που θέλεις να στοχεύσεις. Αυτή η δουλειά λοιπόν γίνεται από τον οργανισμό σε συνεργασία με τον προπονητή, ο οποίος αποτελεί τον άνθρωπο γύρω από τον οποίο δομείται το πρότζεκτ".

- Για να γίνει ο εκάστοτε σχεδιασμός όμως, αυτό που προέχει είναι ο προπονητής. Γιατί αυτός ορίζει τη φιλοσοφία. Δεν μπορώ λοιπόν παρά να σε ρωτήσω αν ο Δημήτρης Πρίφτης θα συνεχίσει στην Ούνικς Καζάν για ακόμη μία σεζόν.

"Μόνο ο Δημήτρης μπορεί να στο απαντήσει αυτό. Εγώ θα σου πω ότι είμαστε πολύ τυχεροί που τον έχουμε μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια, όπως αντίστοιχα πιστεύω πως κι ο ίδιος νιώθει τυχερός για το γεγονός πως εργάζεται σε έναν οργανισμό, όπως η Ούνικς Καζάν. Ο Δημήτρης είναι ένας καταπληκτικός προπονητής, είναι πολύ ωραίο να δουλεύεις μαζί του. Αυτό το team spirit που υπάρχει στην ομάδα πηγάζει από τον ίδιο, έχει τη διάθεση, το σκεπτικό και την κουλτούρα να δουλεύει ομαδικά.

Είναι ένας φοβερός άνθρωπος, η πορεία της καριέρας του δείχνει πόσο πολύ έχει δουλέψει για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Ξεκίνησε από τα χαμηλά, κι αυτό το λέω σαν κοπλιμέντο. Το λέω για καλό δηλαδή, γιατί έμαθε πολλά δίπλα σε σπουδαίους επαγγελματίες του χώρου, όπως ο Ντέιβιντ Μπλατ, ο Φώτης Κατσικάρης και ο Ηλίας Ζούρος. Μετά, άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε για να δουλέψει ως πρώτος προπονητής. Βλέπεις την πορεία που έχει διαγράψει τα τελευταία χρόνια, είναι σπουδαία. Είναι σημαντικό το γεγονός πως έμεινε για αρκετά χρόνια και δούλεψε με τόσο μεγάλη επιτυχία σε ομάδες, όπως ο Άρης και η Ούνικς Καζάν. Αυτό δείχνει το commitment που έχει ως άνθρωπος.

Ελπίζουμε λοιπόν να μείνει εδώ για πολλά ακόμη χρόνια. Όλα όμως είναι στο χέρι του. Υπάρχουν τα συμβόλαια, υπάρχουν όμως κι άλλες παράμετροι. Προσπαθώ να κρατάω χαμηλούς τόνους, γιατί δεν θέλω να πω πολλά και ξυπνήσω κανέναν (γελάει). Για μένα, μετά από τρία χρόνια κοινής δουλειάς, μπορώ να σου πω ότι ο Δημήτρης είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης. Είμαστε τυχεροί που τον έχουμε εδώ".

Ήμουν σίγουρος ότι ο Δημήτρης Πρίφτης δεν θα έφευγε τον Ιανουάριο

- Τον Ιανουάριο έγινε γνωστό το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ για εκείνον. Υπήρξε ορατό ενδεχόμενο να αποχωρήσει σε εκείνο το σημείο της σεζόν προκειμένου να αναλάβει την ελληνική ομάδα;

"Αν δεις τη σεζόν, τρεις σημαντικοί παίκτες της EuroLeague έφυγαν και πήγαν στο ΝΒΑ. Δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Μιλάς κιόλας με έναν άνθρωπο που δεν άλλαξε ποτέ ομάδα στα μισά της σεζόν. Δεν υπάρχει στην κουλτούρα μου κάτι τέτοιο. Κάποια πράγματα όμως έχουν αλλάξει από την εποχή που έπαιζα εγώ. Από μία πλευρά καταλαβαίνω τις ομάδες που αλλάζουν προπονητές και κοιτάζουν την αγορά, το σέβομαι απόλυτα, όπως επίσης το γεγονός πως ενίοτε στοχεύουν σε άλλους, που δεσμεύονται με συμβόλαιο.

Από την άλλη όμως, ήμουν πολύ σίγουρος ότι δεν θα έχουμε κάποια αλλαγή στον πάγκο. Σε επίπεδο σχέσεων κιόλας, ήμουν σίγουρος. Αν δεν υπήρχαν καλές διαπροσωπικές σχέσεις, προφανώς θα μιλούσαμε σε άλλο επίπεδο. Εδώ όμως πρόκειται για κάτι πολύ σταθερό και ισχυρό. Αυτό που νιώθει ο Δημήτρης γι αυτό το κλαμπ είναι φοβερό. Από την άλλη βέβαια, ξέρω πόσο αγαπάει την Ελλάδα και είμαι σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα γυρίσει εκεί και θα πετύχει. Φαντάζομαι λοιπόν πως εκείνες οι μέρες ήταν δύσκολες για εκείνον. Το ίδιο μπορεί να συνέβαινε επίσης σε μένα, αν ένας ιταλικός σύλλογος μού έκανε πρόταση. Τα πράγματα έδειξαν πως η απόφαση που πάρθηκε κι η επιλογή που έγινε ήταν η σωστή, βάσει των αποτελεσμάτων που είχαμε στην πορεία της σεζόν".

- Μιλάμε τόση ώρα, απολύτως δικαιολογημένα, για τον Δημήτρη Πρίφτη, αλλά εσένα δεν σε ρώτησα. Έχεις ζήσει για έξι χρόνια στην Ελλάδα, τους ξέρεις και σε ξέρουν, δεν υπήρξε ποτέ ως τώρα η προοπτική να επιστρέψεις, αυτή τη φορά με παραγοντικό ρόλο;

"Έχω καλή σχέση με πολλούς παράγοντες στην Ελλάδα, έχω επίσης πολύ καλούς φίλους, όπως μπορείς να φανταστείς. Το ωραίο με την Ελλάδα είναι πως έχει πολλούς ανθρώπους που είναι "μέσα" στο μπάσκετ, κάτι που εγώ το λατρεύω, γιατί η μέρα μου είναι γεμάτη από τέτοιες καταστάσεις. Είναι πολύ εύκολο επίσης να μιλήσω με τους Έλληνες. Δεν είναι πάντως πολύ εύκολο γενικά να εργαστώ στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλοί καλοί παράγοντες στην Ελλάδα. Κατανοώ ότι δεν είναι εύκολο να φέρεις έναν ξένο παράγοντα σε μια ομάδα, αργά ή γρήγορα όμως θα ανοίξει κι αυτή η πόρτα. Όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους τους συναδέλφους από το εξωτερικό. Μου άρεσε πχ που πριν από δύο χρόνια, η Αρμάνι Μιλάνο εμπιστεύτηκε τον Χρήστο Σταυρόπουλο, ο οποίος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. Ήταν μια καταπληκτική κίνηση από τη διοίκηση της ομάδας.

Είναι άσχημο που τόσα χρόνια δεν υπήρχαν ανοιχτές πόρτες για τους ξένους. Πιστεύω όμως πως αργά ή γρήγορα, αυτή η τάση θα φτάσει και στην Ελλάδα. Δεν είναι θέμα διαβατηρίου, αλλά κουλτούρας. Αν καταλαβαίνει ο άλλος πού βρίσκεται και ξέρει τη δουλειά, μιλάμε για κάτι που μπορεί να αποφέρει κέρδος και να παράξει αποτελέσματα.

Την ξέρω πολύ καλά την Ελλάδα, γιατί όχι λοιπόν στο μέλλον να μην επιστρέψω για να εργαστώ εκεί. Δεδομένα πάντως, μπορώ να σου πω ότι δεν έχω δεχθεί κάποιο τηλεφώνημα ως τώρα. Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα τούς αρέσει να βάζουν πάντα ένα χρώμα στον άλλον: κόκκινο, πράσινο, κίτρινο, μαύρο. Κάτι στο οποίο κι εγώ πιστεύω, δεν θα μπορούσα πχ να δουλέψω ποτέ στη Φορτιτούντο, έχοντας παίξει για επτά χρόνια στη Βίρτους.

Γι αυτό πιστεύω με αγάπησε ο κόσμος, γιατί έβλεπε έναν παίκτη που δενόταν και αγαπούσε τη φανέλα που φορούσε. Κι αντίστοιχα, γι αυτό με βλέπουν όλοι λίγο σαν ΠΑΟΚ και λίγο σαν ΑΕΚ (γελάει)".

- Τι νιώθεις όταν σκέφτεσαι την Ελλάδα και όσα έζησες εδώ;

"Απίστευτη αγάπη για τις ομάδες στις οποίες έπαιξα. Είναι κάτι που δεν μπορεί να μου το πάρει κανείς! Είμαι γενικά της άποψης κιόλας πως ομάδα δεν αλλάζεις στη ζωή σου, γι αυτό σου λέω πως απ όπου κι αν πέρασα, έχω μέσα μου την κάθε ομάδα. Δεν είναι βέβαια πολλές φορές εύκολο να σε αποδεχθεί ο κόσμος.

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Η πρώτη μου δουλειά ως Sports Director ήταν στην Καζέρτα, η οποία είναι μεγάλη αντίπαλος της Βίρτους Μπολόνια. Δεν μπορείς να φανταστείς πώς με κοιτούσαν όλοι στην αρχή. Παρόλ' αυτά δέθηκα πάρα πολύ με το κλαμπ και τους ανθρώπους του, στο διάστημα που έμεινα εκεί. Ξέρεις στην Ιταλία έχουμε μια φράση, ένα ρητό που λέει πως "όταν πας στη Νότια Ιταλία, κλαις δύο φορές: όταν πας και όταν φεύγεις". Αυτό συνέβη με μένα στην Καζέρτα".

Φοράω κοστούμι και γραβάτα, αλλά νιώθω πολύ έντονα τα συναισθήματα του αθλητή

- Ως παίκτης ήσουν πολύ ενεργητικός και δυναμικός, τώρα είσαι υποχρεωμένος να παραμένεις ήρεμος στον πάγκο με το κοστούμι. Δεν σου λείπει η αγωνιστική δράση;

"Πίστεψέ με, μπορεί να φοράω πλέον τη γραβάτα του στελέχους, αλλά νιώθω πολύ έντονα μέσα μου τα συναισθήματα κάθε αθλητή την ώρα του αγώνα. Που και που, πηγαίνω στον Δημήτρη (Πρίφτη) και του λέω "αν έχουμε πρόβλημα με τα φάουλ, βάλε με για να βοηθήσω. Μπορώ ακόμη να παίξω άμυνα και να κάνω κάποια φάουλ" (γελάει). Να ξέρεις πως το γεγονός πως ήμουν αθλητής μού έχει κάνει καλό, αλλά και κακό στην παραγοντική μου καριέρα. Πολλές φορές βλέπω κάποια πράγματα που γίνονται στο παιχνίδι και καταλαβαίνω πώς θα εξελιχθεί, παρόλ' αυτά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, να επέμβω κάπως. Μακάρι να μην το είχα αυτό! Θα είχα φρικάρει λιγότερες φορές στην ώρα των αγώνων (γελάει)".

- Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να μπερδεύεται; Να σκέφτεσαι πότε ως αθλητής και πότε ως παράγοντας;

"Τελείωσα την αθλητική μου καριέρα σε ηλικία 38 ετών. Πριν από αυτό βέβαια, παρακολούθησα διάφορα σεμινάρια και ακολούθησα μαθήματα πάνω στο Sports Management. Ένιωσα ότι πρέπει να διαβάσω για να γίνω καλύτερος. Μετά δούλεψα για δύο χρόνια ως βοηθός προπονητής στην Αρμάνι Μιλάνο, γιατί ήθελα να μάθω περισσότερα γιατί ένιωθα "γυμνός" σε κάποια πράγματα. Όλο αυτό λοιπόν, η εκμάθηση και οι εμπειρίες που πήρα αυτά τα χρόνια, με βοήθησαν πολύ.

Γενικά είμαι της λογικής πως το 90% της δουλειάς που κάνω τώρα, την έμαθα στα αποδυτήρια ως αθλητής. Αισθάνομαι ότι έκανα για είκοσι (20) χρόνια μια δουλειά σε... ανοιχτά γραφεία, στα αποδυτήρια. Εκεί ζεις τα πάντα. Εκεί έμαθα πότε να μιλάω και πότε όχι, πώς να βοηθάω την ομάδα μου και τον συμπαίκτη μου. Πάντα σκέφτομαι τον εαυτό μου στα αποδυτήρια, όταν γίνεται κάτι στην ομάδα. Ποτέ όμως δεν θα με ακούσεις να λέω σε έναν προπονητή ή παίκτη οτιδήποτε του στυλ "εγώ το έκανα έτσι". Δεν μου άρεσε ποτέ και δεν θέλω να με ακούσει κανείς να λέω κάτι τέτοιο.

Όταν δουλεύεις ομαδικά σε ένα επιτελείο, πρέπει να προσφέρεις. Ο ρόλος του μάνατζερ λοιπόν, ή του αθλητικού διευθυντή, πες το όπως θέλεις, είναι να στηρίζει τον προπονητή και το επιτελείο του. Πρέπει να είναι το φίλτρο ανάμεσα στη διοίκηση και τον προπονητή".

- Μιας και γυρίσαμε στο αθλητικό σου παρελθόν, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω τι θυμάσαι πιο έντονα από τα χρόνια που έζησες στην Ελλάδα.

"Αυτό που μπορώ να σου πω ότι ακόμη θυμάμαι πολύ έντονα είναι οι ημέρες μετά από αγώνες, που χάσαμε. Το βίντεο που βλέπαμε την επομένη, όπου στο 90% των περιπτώσεων ο προπονητής έδειχνε -απολύτως φυσιολογικά- το λάθος σου. Υπήρχαν παραδείγματα που κάναμε video session για μισή ώρα με σαράντα λεπτά και... ίδρωνα γιατί δεν ήθελα να δω τα λάθη μου. Ξέρεις τι; Μου έχει τύχει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια να μου στείλει κάποιος φίλος το βίντεο ενός αγώνα. Κι όταν τον βλέπω και συνειδητοποιώ τι λάθη έκανα, σκέφτομαι "τι βλάκας είμαι, τι πήγα κι έκανα εκεί;". Πάντα κοιτάζω αυτό που δεν κάνω καλά, εκεί εστιάζω. Γενικά προσέχω πάρα πολύ τις λεπτομέρειες".

- Νοσταλγείς καθόλου εκείνα τα χρόνια; Βλέπεις καμιά φορά τους αγώνες σου;

"Θα σου πω κάτι, με πάσα ειλικρίνεια: δεν έχω κασέτες ή βίντεο με τους αγώνες μου. Όλα βρίσκονται στο μυαλό μου".

- Η Ελλάδα τι ρόλο έπαιξε στην πορεία της καριέρας σου;

"Με βοήθησε πάρα πολύ. Πήγα στην ΑΕΚ μετά από επτά χρόνια στη Βίρτους Μπολόνια, ξέροντας πως έχω μπροστά μου άλλη μία δεκαετία στα παρκέ. Εκείνο το καλοκαίρι λοιπόν πήρα την απόφαση να φύγω από την comfort zone μου, από τη χώρα και την πόλη μου, από την οικογένειά μου και τους φίλους μου για να παίξω στην Ελλάδα.

Έφτασα στο επίπεδο που είμαι τώρα, χάρη σε εκείνη την απόφαση. Αν πρέπει να πω "ευχαριστώ" στην Ελλάδα για κάτι, αυτό είναι επειδή μου έδωσε μια δεύτερη καριέρα, μου άνοιξε το μυαλό σε χίλια πράγματα. Όχι μόνο σε τεχνικό επίπεδο, αλλά και σε τρόπο σκέψης, σε όλα. Αυτό είναι το κομμάτι που θυμάμαι περισσότερο απ όλα, αυτό που κρατάω μέσα μου για τα "μαθήματα" που πήρα στην Ελλάδα. Έγινα πιο ώριμος άνθρωπος, καλύτερος. Από τις σχέσεις μου με τους προπονητές και τους συμπαίκτες, μέχρι τους δημοσιογράφους και τους φιλάθλους".

- Πέρασες πάντως και κάποιες περιπέτειες στον ΠΑΟΚ.

"Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Ζήσαμε δύσκολα χρόνια τότε στην ομάδα, είχαμε τον Γιώργο Μπατατούδη στη διοίκηση. Έναν απατεώνα! Μας κορόιδεψε όλους τότε, να φανταστείς ότι ακόμη μου χρωστάνε λεφτά από τότε. Εγώ εκνευρίστηκα με όλο αυτό γιατί δεν υπήρχε ειλικρίνεια. Τα πράγματα πρέπει να τα λες με το όνομά τους, όπως κι αν είναι".

Ο Γιάννης Ιωαννίδης μάς έκανε άντρες

- Ήσουν σκληρό παιδί ως παίκτης, αλλά ταυτόχρονα συνεργάστηκες και με σκληρούς προπονητές. Σαν τον Γιάννη Ιωαννίδη.

"Ε, τώρα τι με ρωτάς; Μπορώ να μιλάω μέχρι αύριο για τον Γιάννη Ιωαννίδη. Ήταν δύο απίστευτα χρόνια αυτά που πέρασα μαζί του. Έμαθα πολλά, αλλά ήταν δύσκολα για μένα στην αρχή. Θυμάσαι ποια φράση χρησιμοποίησα πριν; Το "comfort zone". Ε αυτό ακριβώς ήταν το αρχικό διάστημα στην ΑΕΚ. Ένα σοκ σε κάθε επίπεδο. Παρόλ' αυτά, θα σου ξαναπώ ότι έμαθα πάρα πολλά σε προσωπικό επίπεδο από εκείνο το διάστημα. Η εμπειρία που αποκόμισα ως αθλητής σε μία ξένη χώρα είναι αυτή που με βοηθάει να καταλάβω τις δυσκολίες που έχουν οι ξένοι σε μια χώρα. Το καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το πέρασα κι εγώ!

Το πρώτο κομμάτι που άλλαξε για μένα δεν ήταν καν το τεχνικό. Για παράδειγμα, στην Μπολόνια πήγαινα στο γήπεδο με τα πόδια, ενώ στην Ελλάδα έπρεπε να φεύγω από το Καλαμάκι για να πάω στο ΟΑΚΑ. Έκανα δύο ώρες στο "πήγαινε" και άλλες τόσες στο "έλα" με την κίνηση που υπήρχε τότε. Πρόσεχε, μιλάμε για εποχές που η Αθήνα δεν είχε καν το μετρό. Αυτό λοιπόν ήταν ένα μικρό σοκ.

Κι ακολούθως φτάναμε στο επίπεδο της τακτικής και της προπόνησης. Τότε υπήρχε μεγάλη ένταση στις προπονήσεις γιατί αντίστοιχα υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός. Το ρόστερ είχε πολλούς παίκτες, δεδομένου ότι το ελληνικό πρωτάθλημα βρισκόταν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Ο κόουτς με τον τρόπο που είχε και την αυστηρότητά του, μας έκανε άντρες σε αυτό το κομμάτι. Κάθε προπόνηση ήταν ένας πόλεμος, τον οποίο εν συνεχεία μεταφέραμε στο γήπεδο για τους αγώνες. Έμαθα λοιπόν πολλά από τον Γιάννη Ιωαννίδη, τον φέρνω ακόμη στο μυαλό μου και την καρδιά μου. Αυτό το βάρος της νίκης που κουβαλούσαμε. Απέδειξε σε όλη αυτή τη διαδρομή ότι ο ηγέτης δεν πρέπει να φαίνεται στα λόγια, αλλά στις πράξεις".

- Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρες από εκείνον;

"Είχε τεράστιες απαιτήσεις απ' όλους. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα, με πραγματικό περιστατικό. Όταν με την ΑΕΚ παίζαμε στη Θεσσαλονίκη, πάντα γυρίζαμε όλοι μαζί. Αυτός, παρότι θα μπορούσε να μείνει στην πόλη του και να επιστρέψει την επόμενη, λόγω του ρεπό που θα είχαμε, δεν το έκανε. Έμπαινε στο αεροπλάνο με όλη την ομάδα κι εν συνεχεία έπαιρνε άλλο για να γυρίσει στη Θεσσαλονίκη. Το έκανε αυτό για να δείξει σε όλους ότι όπως φύγαμε ως ομάδα από την Αθήνα, έτσι γυρίσαμε σε αυτή.

Σε γενικές γραμμές, μπορώ να σου πω ότι με έχει σημαδέψει και με έχει επηρεάσει πολύ! Βρήκε βέβαια καλό χώμα για να φυτέψει αυτό που ήθελε, γι αυτό είχαμε τόσο καλή σχέση. Ξέρεις κάτι; Υπήρχε ένα σημείο στις αρχές που είχαμε απίστευτη κόντρα, όταν ακόμη δεν μπορούσα να καταλάβω τα ελληνικά. Κι όπως φαντάζεσαι, όταν δεν ξέρεις τη γλώσσα και βλέπεις κάποιον να ουρλιάζει προς εσένα, τότε τρελαίνεσαι. Ε, μετά από εκείνη τη φορά που τσακωθήκαμε, όλα ήταν τέλεια. Δεν φοβήθηκα να έρθω σε κόντρα μαζί του, μάλλον κατάλαβε τότε πώς είμαι. Κι ίσως γι αυτό με εκτιμούσε. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Με την στάση μου, έδειξα κι εγώ πόσο τον σεβόμουν και τον εκτιμούσα".

- Για το φινάλε, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν υπάρχει κάποιο παιχνίδι που θα ήθελες να ξαναπαίξεις. Αν και υποψιάζομαι σε ποιο μπορεί να αναφερθείς.

"Αν μιλάς για τον τελικό της EuroLeague με τη Βίρτους Μπολόνια, τότε έπεσες μέσα. Δυστυχώς, κλήθηκα να παίξω εναντίον της παλιάς μου ομάδα, απέναντι στον Έτορε Μεσίνα. Ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπισα την παλιά μου ομάδα. Είχαμε κερδίσει τότε την Μπενετόν του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στον ημιτελικό, αλλά μετά κόντρα στη Βίρτους Μπολόνια δεν ένιωθα καλά. Κατηγορώ τον εαυτό μου γι αυτό. Αν μπορούσα λοιπόν, αυτόν τον αγώνα θα ξανάπαιζα. Θυμάμαι ακόμη εκείνο το παιχνίδι, έχω ακόμη στους ώμους μου εκείνον τον τελικό. Θα μπορούσε να πει κάποιος βέβαια πως φέτος πήρα τη ρεβάνς μου (γελάει)".