Ο Μίτσελ Γουίγκινς πέρασε μια πενταετία στην Ελλάδα με τρεις διαφορετικές φανέλες (Μίλωνας, Σπόρτιγκ, Πανιώνιος) κι αυτά που έκανε τον τοποθέτησαν γρήγορα στο πάνθεον των κορυφαίων ξένων που αγωνίστηκαν στην Ελλάδα στα 90s. Ο άλλοτε μπόμπερ της Α1 μίλησε στο Pick N' Roll της Cosmote TV για όσα θυμάται από την σπουδαία ελληνική καριέρα του, κάνοντας ειδική μνεία στον Νίκο Γκάλη και τον Φάνη Χριστοδούλου.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στην κάμερα της Cosmote TV:

- "Μιτς" χαιρόμαστε πολύ που σε έχουμε μαζί μας έπειτα από τόσα χρόνια.

"Έχει περάσει πολύς καιρός, είναι ωραίο που σας βλέπω. Αγαπώ την Ελλάδα και τους Έλληνες, μου φέρθηκαν σπουδαία και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος".

- Τι είναι αυτό που θυμάσαι περισσότερο από την εποχή που έμεινες στη χώρα μας και τι σου λείπει περισσότερο από τότε;

"Μου λείπουν οι φίλαθλοι, διότι οι φίλαθλοι μου φέρθηκαν φανταστικά. Έχω υπέροχες αναμνήσεις και επίσης θυμάμαι τα εκτός έδρας παιχνίδια όπου παίζαμε απέναντι σε άλλες ομάδες και οι οπαδοί σε αυτά που έλεγαν ήταν ιδιαίτερα εκφραστικοί και ενθουσιώδεις. Θυμάμαι τα πάντα, τη νυχτερινή Αθήνα… Πέρασα 5 σπουδαία χρόνια στην Ελλάδα και τα απήλαυσα ιδιαιτέρως".

- Εσύ ήσουν παίκτης των 30 πόντων σε μέσο όρο, μετά την καριέρα σου στο ΝΒΑ, στην ελληνική λίγκα, την καλύτερη της Ευρώπης εκείνη την εποχή. Ήταν εύκολο να βάζεις και στην Ελλάδα 30 πόντους;

"Ανέκαθεν ήμουν σκόρερ. Σκόραρα και σκόραρα, όπως ο Νίκος Γκάλης. Όπου και να τον έβαζες θα σκόραρε. Σκόρερ υπήρξα κι εγώ, οπότε όταν πήγα στην Ελλάδα βρισκόμουν ακόμα στην ακμή μου. Συνεπώς, το παιχνίδι ήταν πάντα εύκολο για μένα. Ήθελα να είμαι σπουδαίος, να παίζω σπουδαία και έδινα τον καλύτερο εαυτό μου".

- Αισθάνεσαι πως θα μπορούσες να έχεις πετύχει περισσότερα αν είχες αγωνιστεί σε μια ομάδα καλύτερη από το Μίλωνα, το Σπόρτινγκ ή τον Πανιώνιο στην Ελλάδα;

"Θα ήταν ευκολότερο, όμως θεωρώ ότι "τοποθετήθηκα" σε μικρότερες ομάδες για να διδάξω. Σε εκείνη την περίοδο ήμουν "δάσκαλος". Προσπαθούσα να βοηθήσω τους νεαρούς παίκτες να βελτιωθούν πάνω στο παιχνίδι και να κάνω το ίδιο το παιχνίδι ευκολότερο για εκείνους. Νομίζω ότι μου ανατέθηκε ο κατάλληλος ρόλος. Ευχαριστήθηκα πολύ ότι έκανα και το πώς έπαιξα".

- Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου συμπαίκτης στην Ελλάδα, ποιος ήταν ο αγαπημένος σου προπονητής και ποιος ήταν ο καλύτερος αντίπαλος;

"Η αγαπημένη μου ομάδα ήταν ο Σπόρτινγκ, επειδή ήταν και η πρώτη μου ομάδα (στην Ελλάδα), μολονότι αγαπώ και τον Πανιώνιο. Ο Νίκος Γκάλης ήταν πιθανότατα ο αγαπημένος μου αντίπαλος. Υπήρξε σπουδαίος. Ήταν ο "εκλεκτός". Σε ό,τι έχει να κάνει με τον προπονητή, ομολογώ ότι δεν θυμάμαι το όνομα του προπονητή μου στο Σπόρτιγκ".

- Ήταν ο Κώστας Διαμαντόπουλος.

"Ναι, αυτός ήταν ο αγαπημένος μου προπονητής".

- Γιατί;

"Επειδή πίστεψε σε μένα. Πίστεψε σε μένα από την πρώτη μέρα και όταν ένας προπονητής πιστεύει σε ένα παίκτη, ο παίκτης καταθέτει τον καλύτερο εαυτό του. Εγώ προσπάθησα να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου".

- Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου συμπαίκτης;

"Ήταν στο Σπόρτινγκ, ένας από εκείνα τα δύο αδέλφια. Ο Χριστοδούλου. Ήταν ο άνθρωπος μου. Πολύ σπουδαίος τύπος. Ο αδελφός του (ο Φάνης) ήταν βέβαια καλύτερος παίκτης αλλά… (Ο Χρήστος) υπήρξε ένας σπουδαίος φίλος.

- Τι θυμάσαι από τον αδελφό του το Φάνη, με τον οποίο παίξατε για λίγο ως συμπαίκτες στον Πανιώνιο;

"Θυμάμαι τη μπασκετική του ματιά. Είχε καταπληκτικά μάτια, ήταν εξαιρετικός πασέρ και για εκείνον το παιχνίδι ήταν εύκολο. Είχε απίστευτο ταλέντο, νομίζω πως είχε αρκετό ταλέντο για να παίξει στο ΝΒΑ. Ήταν πολύ ανταγωνιστικός, έγινε καλός φίλος οπότε ευχαριστήθηκα (τη συνύπαρξη μαζί του)".

- Εκείνη την εποχή στον Πανιώνιο επικρατούσε μια πολύ περίεργη κατάσταση, στη χρονιά που η ομάδα έπαιξε στην Ευρωλίγκα.

"Δεν ξέρω αν θυμάσαι, είχε υπάρξει ένα περιστατικό με το δεύτερο προπονητή, ο πρώτος ήταν ο Κιουμουρτζόγλου ο οποίος απολύθηκε μετά την πρώτη μέρα, ο δεύτερος ήταν ο Τζούροβιτς στον οποίο είχαν πετάξει καφέδες οι οπαδοί. Το θυμάμαι αυτό. Οι οπαδοί είχαν πρόβλημα μαζί του. Ο ίδιος όμως υπήρξε "χοντρόπετσος". Ήταν καλός προπονητής, αλλά οι οπαδοί τα έβαλαν μαζί του.

Εύχομαι τα γεγονότα να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Εγώ ήμουν τραυματίας εκείνη τη χρονιά και μαζί πολύ απογοητευμένος, γιατί ποτέ δεν είχα τραυματιστεί έτσι, μέσα στη σεζόν. Αυτός ήταν ο λόγος της απογοήτευσής μου, όμως αυτό που θυμάμαι ως το καλύτερο από την Ελλάδα, ήταν οι οπαδοί. Λάτρευα το να παίζω μπροστά τους, οπουδήποτε και αν ήμασταν.

- Από όλα τα αστεία και παράξενα γεγονότα που έζησες στην Ελλάδα, ποιο είναι αυτό που ακόμα θυμάσαι;

"Ήταν στο πρώτο παιχνίδι που έπαιξα στο Σπόρτινγκ, ή μάλλον όχι, στο Μίλωνα. Έχω την αίσθηση πως αντιμετωπίζαμε τον Πανιώνιο και στο πρώτο ημίχρονο ήμουν άποντος. Ο κόσμος με χαρακτήριζε υπερτιμημένο. Στο δεύτερο ημίχρονο έβαλα 45 πόντους. Ήθελα να αποδείξω πράγματα.

Αυτή είναι η καλύτερη ανάμνηση που έχω, γιατί στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο, υπήρχε ο υψηλότερος ανταγωνισμός, υπήρχαν οι καλύτεροι προπονητές και ήθελες να είσαι σπουδαίος. Ερχόμενος από το ΝΒΑ, ήθελα να δείξω ότι ακόμα μπορώ να παίξω. Ο κόσμος με στήριξε στη συνέχεια, άρχισαν να λένε το όνομά μου, με κινητοποίησαν και από εκεί και πέρα ήταν εύκολο".

- Θυμάσαι το πρωτοχρονιάτικο παιχνίδι του Σπόρτινγκ κόντρα στον Παναθηναϊκό, όταν ο Παναθηναϊκός είχε τον Ντομινίκ Ουίλκινς και τον Στόικο Βράνκοβιτς και τους κερδίσατε;

Ναι, το θυμάμαι πολύ καλά. Ο Ντομινίκ Ουίλκινς κι εγώ είμαστε φίλοι από το λύκειο, μάλιστα μιλήσαμε χθες. Θυμάμαι πως ο Παναθηναϊκός ήταν ανίκητος και πως κατέκτησε εν τέλει την Ευρωλίγκα εκείνη τη χρονιά, νομίζω ήμασταν δύο ομάδες μόνο που κατάφεραν να τον κερδίσουν. Θυμάμαι την ατμόσφαιρα, το… Ήθελα εκείνη τη στιγμή, τους κερδίσαμε, οπότε είμαι χαρούμενος".

- Μίλησέ μας για τις αναμνήσεις σου με τον Άντριου στην Ελλάδα.

"Ο Άντριου ήταν δύο, τριών, τεσσάρων ετών στην Ελλάδα. Ήταν παρών στα παιχνίδια, παρακολουθούσε και ήθελε να γίνει σπουδαίος. Τα παιδιά μου πήγαιναν συνεχώς στην παραλία. Κάναμε βόλτες και στην Πλάκα. Αυτές ήταν πολύ χαρούμενες και ευχάριστες αναμνήσεις".

- Υπήρχε κάποιος παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος που να παρακολουθούσε και να προσπαθούσε να μιμηθεί κατά την εξέλιξη της καριέρας του;

"Ξεχνάω αυτόν που έπαιζε στο Σακραμέντο με το τρομερό σουτ".

- Τον Πέτζα Στογιάκοβιτς.

"Του έλεγα πάντοτε να παρακολουθεί τον Στογιάκοβιτς και να παρατηρεί το σουτ του, το οποίο ήταν πολύ καλό. Μετά παρακολουθούσε και το Γκάλη να παίζει. Παρότι ήταν 2-3 χρόνων και δεν είχε αναπτύξει ακόμα την ομιλία του, του άρεσαν πολύ οι κινήσεις του Γκάλη".

- Τώρα που είναι ενήλικος και σταρ του ΝΒΑ, έχει αναφέρει ποτέ κάτι για τις αναμνήσεις του από την εποχή που εσύ ήσουν στην Ελλάδα;

"Προ τριετίας είχε πάει στη Μύκονο. Το 2020 ήταν εκεί".

- Ήσουν εκεί;

"Όχι, απουσίαζα, όμως όλα τα παιδιά μου και οι φίλοι τους ήταν εκεί. Για περίπου 10 μέρες. Έμεναν σε μια βίλα και μου είπε ότι την επόμενη φορά θέλει να επισκεφθεί την Αθήνα. Όλη η οικογένεια. Η σύζυγός μου επίσης, η οποία αγαπάει την Ελλάδα, τις αγορές εκεί, την Πλάκα, τα ψώνια, το φαγητό. Είχαμε περάσει καλά".

- Τι γνώμη έχεις για τον Άντριου ως παίκτη;

"Τον λατρεύω. Πάντα θεωρούσαμε πως θα γίνει σπουδαίος. Έχω άλλα δύο παιδιά, ο ένας παίζει στο πανεπιστήμιο ο άλλος έχει παίξει στην Ευρώπη. Τον δίδαξαν καλά κι εγώ προσπάθησα για το καλύτερο. Όταν έχεις για γιο ένα τέτοιο ταλέντο, αφήνεις να μάθει πράγματα. Είναι πολύ ώριμο παιδί και είμαι πολύ χαρούμενος και υπερήφανος που κατάφερε να βρεθεί στο All Star Game, που αγωνίζεται σε καλή ομάδα. Νομίζω πως είναι καλός".

- Υπάρχει πιθανότητα να τον δούμε να αντιμετωπίζει το Γιάννη Αντετοκούνμπο στους τελικούς του ΝΒΑ;

"Θα ήταν υπέροχο. Γνώρισα το Γιάννη στη rookie του σεζόν, είναι καλό φίλοι με τον Άντριου. Ο πρώτος ατζέντης του Γιάννη, ήταν ο δικός μου ατζέντης όταν έπαιζα στην Ελλάδα. Γνώρισα το Γιάννη στο Λας Βέγκας και μιλήσαμε. Είναι καλό παιδί, από ωραία οικογένεια και με σπουδαίο παρελθόν. Είναι και αρκετά καλός παίκτης…. Λογικά ο καλύτερος στο παιχνίδι".

- Είχες μια εξαιρετική καριέρα στο ΝΒΑ η οποία τελείωσε με αρνητικό τρόπο. Θεωρείς ότι αυτό ήταν ένα μάθημα το οποίο πήρε ο Άντριου; Εννοώ πως παρότι δεν ήταν ένα θετικό παράδειγμα, έδωσε ένα καλό μάθημα στον Άντριου ώστε να γίνει αυτός που έγινε;

"Ήταν μάθημα και παράλληλα ήταν και κομμάτι της εμπειρίας την οποία είχε ανάγκη. Όπου κι αν αγωνίστηκα τον είχα μαζί μου, με ακολουθούσε. Ήθελε να γίνει ο καλύτερος της οικογένειας. Και έγινε. Είναι καλός στο να μαθαίνει. "Απορροφά" τα πάντα, ακούει όλα όσα του λέω και ήθελε να γίνει ο καλύτερος που μπορούσε. Δεν έχει φτάσει το μάξιμουμ της απόδοσής του, έχει ένα ακόμα επίπεδο να ανέβει.

- Ένα μήνυμα για τους Έλληνες φίλους σου;

"Σας αγαπώ, μου λείπετε, σας ευχαριστώ για όλα όσα ευχαριστήθηκα για πέντε σεζόν και μακάρι να είχα αγωνιστεί περισσότερο εκεί".