Τι τους κάναμε, λοιπόν, εκείνο το καλοκαίρι; Σίγουρα πολύ περισσότερα από το να τους νικήσουμε και να τους αποκλείσουμε από τον τελικό του Μουντομπάσκετ

Με μια κουβέντα, η Εθνική Ελλάδας άλλαξε όλη την κοσμοθεωρία των Αμερικανών περί μπάσκετ. Ο μπασκετικός κόσμος έπαψε να είναι ίδιος γι' αυτούς μετά την ήττα σ' εκείνο τον ημιτελικό. Είχαν ηττηθεί κι άλλες φορές σε μεγάλες διοργανώσεις οι επαγγελματίες του ΝΒΑ από το 2002 κι έπειτα. Όμως ποτέ δεν ήταν πλήρεις. Και το 2002 στην Ιντιανάπολις και το 2004 στην Αθήνα είχαν σημαντικές απουσίες.

Αλλά στην Ιαπωνία ήταν σχεδόν όλοι εκεί. Και ο ΛεΜπρόν και ο Ουέιντ και ο Χάουαρντ και ο Μπος. Όλη η generation-X του ΝΒΑ, όπως τους άρεσε να αποκαλούνται. Και πάλι έχασαν. Από την Ελλάδα. Κι αυτό τους κλόνισε. Και χρειάστηκε την επόμενη φορά στο Πεκίνο να φέρουν και τον μοναδικό που έλειπε, τον μεγάλο Κόμπε, για να μας κερδίσουν. Και να πατήσουν στην κορυφή μεγάλης διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά το 2000. Και να παρηγορηθούν

Όμως είχαν ήδη αντιληφθεί πως υπάρχει μπάσκετ κι έξω από τα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν αρκετά μερικά λεπτά παρουσίας στη χθεσινή media day των Αμερικανών για να διαπιστώσει κανείς την αλλαγή.

Το 2006 στην αντίστοιχη media day πριν τον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ στη Σαϊτάμα είχε ερωτηθεί ο Μάικ Σιζέφσκι ποιους Έλληνες παίκτες ξεχώριζε. "Λυπάμαι, δεν μπορώ να θυμηθώ τα ονόματα", ήταν η απάντηση. Χθες ο ίδιος προπονητής ήξερε απ' έξω σχεδόν όλη την ελληνική 12άδα: "Μου αρέσει ο Διαμαντίδης, αγαπώ τον Σπανούλη, θα ήθελα τον Σχορτσανίτη, σπάνιος ψηλός ο Μπουρούσης..."! Μόνο διευθύνσεις δεν έδωσε...

Θέλετε κι άλλο; Το καλοκαίρι του 2006 η ερώτηση προς τον Ντουέιν Ουέιντ ήταν αν θα καταδεχόταν να έρθει κάποτε να παίξει στην Ευρώπη. Η απάντηση ήρθε συνοδευόμενη από ύφος γεμάτο περιφρόνηση: "Το ΝΒΑ είναι ο προορισμός για όλους τους καλούς παίκτες του κόσμου, όχι ο κόσμος για τους καλούς παίκτες από το ΝΒΑ".

Στην ίδια ερώτηση χθες ο Τάισον Τσάντλερ, που αυτό το καλοκαίρι πήγε στο Ντάλας για να κάνει παρέα στον Ντιρκ Νοβίτσκι, δεν το σκέφτηκε πολύ: "Βεβαίως θα ερχόμουν. Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα και δεν θα έλεγα όχι"! Καταλάβατε τι τους έκανε η Ελλάδα;

"Δεν είμαστε... B team"

Γι' αυτό κι ο Κέβιν Λαβ λέει ξεκάθαρα: "Θέλουμε να σας νικήσουμε. Μπορεί να είναι ένα φιλικό, αλλά θέλουμε να νικήσουμε. Διότι έχουμε ακόμα στο πίσω μέρος του μυαλού μας τι μας κάνατε το 2006".

Ο Λαβ ήταν μόλις 18 ετών το 2006 και τότε έκανε τα πρώτα βήματά του στο υψηλού επιπέδου μπάσκετ φοιτώντας στο φημισμένο πανεπιστήμιο του UCLA. Παρ' όλα αυτά θυμάται. Ακόμα χειρότερα εκνευρίζεται. Όχι με τους Έλληνες. Αλλά με τους συμπατριώτες του.

Στις ΗΠΑ γίνεται πολλή κουβέντα για την ομάδα που θα δούμε απόψε στο ΟΑΚΑ και η οποία αμέσως μετά θα εκπροσωπήσει τη χώρα στο Μουντομπάσκετ. Οι περισσότεροι την αποκαλούν "B team". Δεύτερη ομάδα δηλαδή. Κι αυτό δεν αρέσει καθόλου στον σέντερ των Μινεσότα Τίμπεργουλβς:

"Η αλήθεια είναι πως με ενοχλεί όταν το ακούω αυτό. Τι θα πει "B team"; Ξέρουμε κι εμείς να νικάμε. Είμαστε πρωταγωνιστές στις ομάδες μας. Αλλά ξέρω τι πρέπει να γίνει. Πρέπει να μείνουμε ταπεινοί, να συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά και βγούμε πρώτοι στο Παγκόσμιο. Και μετά να γυρίσουμε πίσω στις ΗΠΑ, να κρατήσουμε ψηλά το χρυσό μετάλλιο για να το δουν όλοι και να τους πούμε: "Είδατε τι καταφέραμε"; Τώρα που το σκέφτομαι, είναι πολύ καλό κίνητρο αυτό για μας...".

Το μακρινό 1994

Είναι προφανές πως έχουν αλλάξει πολλά από το 2006. Κι ακόμα περισσότερα από το 1994, οπότε υπήρξε η πρώτη επαφή της Εθνικής μας ομάδας με το ΝΒΑ. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τορόντο. Τότε που πρώτη είδηση στην Ελλάδα ήταν το... 17-14, με το οποίο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είχε προηγηθεί κάποια στιγμή στα μισά του πρώτου ημιχρόνου. Η σχετική φωτογραφία του ηλεκτρονικού πίνακα με την αποτύπωση αυτού του σκορ φιλοξενήθηκε σε περίοπτη θέση σε όλες τις εφημερίδες της εποχής.

Τότε που η Εθνική είχε γράψει ιστορία επειδή έγινε η πρώτη ομάδα που δέχθηκε λιγότερους από 100 πόντους από τη dream team (είχε χάσει... μόνο με 97-58)! Τότε που το μοναδικό κίνητρο των αστέρων του ΝΒΑ ήταν ο... χαβαλές, διότι ήξεραν πολύ καλά ότι κανείς δεν μπορούσε να τους αντισταθεί. Μόνο που τότε ήταν και η τελευταία φορά που πήραν το χρυσό σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Και το κίνητρο άλλαξε. Γι' αυτό σας λέμε. Όσοι δεν έχετε προμηθευτεί εισιτήριο για το αποψινό μεγάλο φιλικό, τρέξτε. Αυτό το φιλικό δεν χάνεται με τίποτα...