Η συγκλονιστική αφήγηση του Νίκου Ζήση για το δολοφονικό χτύπημα του Βαρεχάο: “Γιατί το έκανες;”
Ο Νίκος Ζήσης, ως Guest Speaker του “The Future of Sports Journalism 2”, αφηγήθηκε στον Editorial Director του SPORT24, Παντελή Βλαχόπουλο την επώδυνη εμπειρία που βίωσε στο Mundobasket του 2006, όταν ο Βαρεχάο των χτύπησε βίαια με τον αγκώνα στο πρόσωπο, με συνέπεια να χάσει το υπόλοιπο της διοργάνωσης.
Ο Νίκος Ζήσης έδωσε το παρών στο σεμινάριο αθλητικής δημοσιογραφίας “The Future of Sports Journalism 2“, το οποίο διοργανώθηκε για δεύτερη χρονιά από το SPORT24 σε συνεργασία με το ANT1 MediaLab, στην Τεχνόπολη Αθηνών στο Γκάζι, με τη συμμετοχή κορυφαίων δημοσιογράφων και επαγγελματιών του αθλητικού χώρου, και τελεί υπό την αιγίδα της περιφέρειας Αττικής.
Ο σπουδαίος Έλληνας αθλητής και GM της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, μιλώντας με τον Editorial Director του SPORT24, Παντελή Βλαχόπουλο, μοιράστηκε τη συγκλονιστική ιστορία του, για το δολοφονικό χτύπημα, που είχε δεχθεί στο πρόσωπο από τον Βραζιλιάνο σέντερ, Άντερσον Βαρεχάο στο Mundobasket του 2006, κατά τη διάρκεια του ματς Ελλάδας – Βραζιλίας.
Αναλυτικά όσα είπε ο Νίκος Ζήσης:
“Ήταν μια σοκαριστική στιγμή γιατί παίζαμε έναν αγώνα, δεν υπήρχε τίποτα μεταξύ μας. Ο Βαρεχάο ήταν ένας παίκτης-εξαιρετικό εργαλείο, έπαιζε τότε στο Κλίβελαντ με τον Λεμπρόν Τζέιμς. Όλοι τον αγαπούσαν, έπαιζε πριν στην Μπαρτσελόνα.
Αλλά ήταν flopper και γενικά σε όλα τα σκριν έκανε ότι τον “σκοτώνουν”. Οπότε σε μια φάση απλά του λέω: “Stop flopping”, μόνο αυτό. Δύο φάσεις αργότερα που πήγα και πέρασα τον αντίπαλό μου, πήγα να σκοράρω και σηκώνει το χέρι του, έχετε δει φαντάζομαι αρκετοί τη φάση, και με ισοπέδωσε πραγματικά. Από το σοκ δεν έπεσα καν κάτω. Μπορείτε να ξαναδείτε το replay. Και πήγα στο νοσοκομείο.
Εκεί κατάλαβα ότι είχα πάθει κάτι πολύ σοβαρό. Ειδικότερα όταν είχε έρθει να με επισκεφθεί ο προπονητής μου Παναγιώτης Γιαννάκης. Αυτή την στιγμή την έχεις γράψεις και στο βιβλίο σας “Τρωτός Άτρωτος”. Ο κόουτς είναι και ήταν πάντα σκληρός, πάντα δυνατός, δεν ήθελε ποτέ να δείξει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Και δεν θα ξεχάσω τη ματιά του και την ατάκα που μου είπε “ω ρε Νίκο πώς έγινες έτσι”, αυθόρμητα.
Αυτό που με εξόργισε με τον Βαρεχάο ήταν ότι δεν ήθελε να απολογηθεί. Θεωρούσε ότι ήταν κάτι νορμάλ αυτό που έκανε. Είπε “δεν με σεβάστηκες”, έλεγε στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου, στα αποδυτήρια, έλεγε “you didn’t respect me”. Εγώ ήμουν εκτός εαυτού προφανώς.
Τελικά η ιστορία έληξε μετά από έξι χρόνια, όταν πήγαμε να παίξουμε πριν το Προολυμπιακό του Καράκας το 2012. Παρεμπιπτόντως ο Βαρεχάο το 2008 δεν είχε έρθει να παίξει εδώ και πραγματικά στην προετοιμασία μας είχε έρθει τόσος πολύς κόσμος που λέω “θα τον σκοτώσουν όταν θα έρθει στο ΟΑΚΑ”. Όλοι οι Έλληνες ήταν τρελαμένοι μαζί του. Ακόμα κόσμος έρχεται, όταν με βλέπει από κοντά, και μου λέει γι’ αυτό το πράγμα.
Οπότε μπαίνοντας στο ξενοδοχείο στη Βραζιλία, ήρθε ένας άνθρωπος από την Ομοσπονδία της Βραζιλίας και μου λέει “θέλει να σε δεί ο Άντερσον”, λέω “εγώ δεν θέλω να μιλήσω μαζί του”. Τελικά στο παιχνίδι, έτσι όπως είναι η παρουσίαση των δύο ομάδων, τον βλέπω απέναντί μου ότι με κοιτάει και σκέφτομαι μέσα μου ότι αυτός θέλει να μου μιλήσει. Συνήθως είναι οι κοντοί πρώτα, αυτός είναι διαγώνια αριστερά, εγώ πήγα να πάω ευθεία να τον αποφύγω, αλλά αυτός ήρθε προς το μέρος μου.
Αυτό που μου είπε ήταν ότι “θέλω να σου ζητήσω μια ειλικρινή συγγνώμη. Είναι έξι χρόνια που το έχω μέσα μου.Το κάνω όχι μόνο για μένα, για τους γονείς μου, για τη γυναίκα μου, γιατί θεωρώ ότι είναι κάτι απαράδεκτο αυτό που έκανα”.
Και γύρισα και του είπα μόνο “γιατί το έκανες; Θα μπορούσες να με σκοτώσεις, θα μπορούσα να χάσω το μάτι μου”. Μου λέει “δεν ξέρω, έχασα τη λογική μου, νόμιζα ότι δεν θα σου έκανα κάτι τόσο κακό”. Και έτσι τελείωσε η ιστορία. “Και εγώ θέλω να δεχθείς τη συγγνώμη μου”, είπε και του λέω “επειδή η ζωή τα φέρνει έτσι έρχεται η λύτρωση όταν δέχεσαι τη συγγνώμη”.