Το τελευταίο ματς του ομίλου της δίνει με την Νέα Ζηλανδία, η Εθνική Ανδρών σήμερα (30/8) στη Μανίλα (15:40, ΕΡΤ 1 και Novasports Startκαι LIVE από το SPORT24).

Κι είναι σα νοκ-άουτ, πριν πάμε στη δεύτερη φάση, καλώς εχόντων των πραγμάτων, από την Παρασκευή (1/9) για δυο ακόμα παιχνίδια εναντίον Λιθουανίας και Μαυροβουνίου. Ξέρω, βλέποντας το μεσημέρι της Τρίτης τη μονομαχία των δυο ομάδων θα σκεφτήκατε κατά πόσο μπορεί η δική μας ομάδα να κοντράρει αμφότερες, παίρνοντας τις νίκες και μαζί το εισιτήριο για τους "8". Ας νικήσει πρώτα τους Tall Blacks, όπως είναι το παρατσούκλι της Νέας .Ζηλανδίας και θα' χουμε χρόνο να συζητήσουμε τις... επόμενες πιθανότητες.

Όπως και οι Έλληνες, έτσι και ο Νεοζηλανδοί μετράνε από μία νίκη (επί της Ιορδανίας) και μια ήττα (από τις ΗΠΑ), οπότε όποιος κερδίσει σήμερα, παίρνει την πρόκριση για τους "16". Η Εθνική μπαίνει στο γήπεδο ως φαβορί, ξέρει όμως ότι απέναντί της θα βρει 12 μαχητές, αποφασισμένους για όλα και εμπνεόμενους από τη φιλοσοφία του προπονητή τους, Πέρο Κάμερον.

Ο 49χρονος ζωντανός "μύθος" του μπάσκετ της Νέα Ζηλανδίας, μέλος του FIBA Hall of Fame και της καλύτερης πεντάδας του παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, όταν οι Tall Blacks ταρακούνησαν το MundoBasket, φτάνοντας μέχρι τον μικρό τελικό, κάθεται, πλέον, στον πάγκο της Εθνικής Ομάδας της πατρίδας του.

Ο ΝΒΑερ Στίβεν Άνταμς είναι μακράν ο πιο επιτυχημένος Νεοζηλανδός μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, η φιγούρα, ωστόσο, του Πέρο Κάμερον, παραμένει η πιο αναγνωρίσιμη απ' όλες. Μαχητής από τους λίγους, μπορεί να είχε παραπανίσια κιλά που ... ξεχείλιζαν από τις φανέλες τους, κανείς όμως δεν διέθετε το πάθος και την ευστροφία του.

Στο Παγκόσμιο της Ιντιανάπολις ήταν ο ηγέτης μιας τρελής ομάδας που κοούτσαρε ο Ταμπ Μπάλντγουιν (για ένα φεγγάρι προπονητής του ΠΑΟΚ) στην οποία έπαιζαν σπουδαίοι παίκτες όπως ο Φιλ Τζόουνς και ο Κερκ Πένι. Η Νέα Ζηλανδία έκανε μια διαδρομή ροκ. Όχι τόσο στην πρώτη φάση, όταν επικράτησε επί της Ρωσίας και της Βενεζουέλας, όσο στη συνέχεια.

Το έπος με το Πουέρτο Ρίκο

Η νίκη της επί της Κίνας του Γιάο Μινγκ της εξασφάλισε την 4η θέση στο γκρουπ της β' φάσης, αλλά κανείς δεν της έδινε τύχη στον προημιτελικό με το Πουέρτο Ρίκο του Λάρι Αγιούσο, του Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ, του Τζερόμ Μίνσι και των υπόλοιπων σπουδαίων παικτών, που είχαν νικήσει Γιουγκοσλαβία και Ισπανία!

Ο ιστορικός αγώνας βρήκε τον Κάμερον έτοιμο για όλα. Το δικό του τρίποντο (1:09 πριν από τη λήξη) έκανε το σκορ 60-63 και το δικό του λέι-απ από την ασίστ του Μπούσερ στα 29.4'' διαμόρφωσε το τελικό 65-63 (είχε μεσολαβήσει τρίποντο του Αγιούσο, ενώ οι Πορτορικάνοι μπερδεύτηκαν στην τελευταία επίθεση)! Τελείωνε το ματς με 16π (2/5δ, 4/9τρ) 5ρ και 5ασ, με τους Νεοζηλανδούς να παίρνουν το εισιτήριο για τα ημιτελικά (όπου παρά τους νέους 16π του Πέρο, έχασαν από τη Γιουγκοσλαβία των Στογιάκοβιτς,Μποντιρόγκα).

Διεκδίκησαν το χάλκινο μετάλλιο, που πήραν, εν τέλει, οι Γερμανοί. Ο Κάμερον συμπεριλήφθηκε στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά μαζί με τον Μανού Τζινόμπιλι, τον Πέτζα Στογιάκοβιτς, τον Γιάο Μινγκ και τον μεγάλο Ντιρκ Νοβίτσκι, στον οποίο ο Πέρο έκανε ιδιαίτερα μαθήματα στο... χάκα! Τον πολεμικό χορό, που χορεύουν οι Νεοζηλανδοί, τηρώντας την παράδοση των Μάορι, της φυλής των ιθαγενών που ζούσαν στη Νέα Ζηλανδία (προερχόμενοι από την Πολυνησία) πολύ πριν γίνει αποικία της βρετανικής αυτοκρατορίας.

"Το 2002 δεν μας ήξερε κανείς. Αυτο εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο, παλεύοντας σκληρά σε κάθε αγώνα. Ήμασταν μια πολύ μαχητική ομάδα, αλλά είχαμε και μια πολύ καλή χημεία μεταξύ μας" λέει συχνά για την πορεία στην Ιντιανάπολις...

Ο Κάμερον, ή για να ακριβολογήσουμε ο Σον Πέρο Μακ Φέρσον Κάμερον, όπως είναι το παρατσούκλι του, είναι μισός Μάορι από τη μητέρα του (με ρίζες ωστόσο κι από το μικρό νησί Νιούε) και μισός Σκωτσέζος από τον πατέρα του. Οι γονείς του διάλεξαν να τον φωνάζουν με το δεύτερο όνομα, θέλοντας έτσι να τιμήσουν τον Πέρο Σμιθ, τον άνθρωπο που μεγάλωσε τον πατέρα του.

Ο μικρός Πέρο και τα αδέλφια του (ένα αγόρι, τρία κορίτσια) ασχολήθηκαν με τα σπορ (η διέξοδος τους να βγαίνουν από το σπίτι), πρώτα με το ράγκμπι το εθνικό άθλημα της Νέα Ζηλανδίας κι ύστερα με το μπάσκετ. Η μητέρα του Μάτα, έπαιζε και αυτή μπάσκετ, ενώ αργότερα ήταν προπονήτρια μικρών ηλικιών. Με την πορτοκαλί μπάλα, διέπρεψε, εκτός του Πέρο και η αδερφή του Τζόντι, η οποία με την εθνική ομάδα έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Τα κατορθώματα του 2002 έκαναν τον Πέρο Κάμερον εθνικό ήρωα της Ν. Ζηλανδίας. Έχοντας διαπρέψει εντός συνόρων, πέρασε τέσσερα χρόνια στην Αγγλία παίζοντας στους Τσέστερ Τζετς και μια σεζόν στην Τουρκία (Μπάνβιτ). Πέρασε και από το Ιράν και το 2010 σε ηλικία 36 ετών πέρασε από τους αγωνιστικούς χώρους στους πάγκους. Το 2017 εισήλθε στο Hall Of Fame της διεθνούς ομοσπονδίας

Νωρίτερα είχε προλάβει να περάσει (με τους Tall Blacks) από το ΟΑΚΑ, όταν στο προολυμπιακό τουρνουά της Αθήνας (το 2008) η Ελλάδα είχε νικήσει τη Νέα Ζηλανδία με 75-48. Νομοτελειακά κάποια στιγμή θα αναλάμβανε και την Εθνική Ομάδα της χώρας του. Το 2021 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο και σήμερα διεκδικεί μια σπουδαία διάκριση, όπως θα είναι για τους Νεοζηλανδούς η πρόκριση στους "16".

Μαζί με τον γιο του στη Μανίλα

Στη Μανίλα μαζί με την αποστολή της Νέας Ζηλανδίας έχει ταξιδέψει και ο γιος του Φλιν, που όπως και ο αδερφός του Τομπίας ακολούθησαν τον δρόμο του μπαμπά. Λογικό, θα πείτε καθώς η φήμη του Πέρο Κάμερον ήταν ξακουστή σε ολόκληρη τη χώρα. Μόνο που ο ίδιος δεν μίλαγε ποτέ στην οικογένεια του, για τα κατορθώματα του.

"Μεγαλώναμε χωρίς να ξέρουμε πόσο μεγάλος παίκτης ήταν ο πατέρας μου" παραδέχεται ο Φλιν Κάμερον, που αποκαλύπτει ότι "τα περισσότερα για τα κατορθώματα του, ειδικά το 2002, μας τα διηγήθηκε η μητέρα μου. Ο ίδιος ήταν πολύ μετριόφρων. "Καλός ήμουν" μας απαντούσε όταν τον ρωτούσαμε, μέχρι που είδαμε τα πρώτα βίντεο και καταλάβαμε. Ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας του 2002 και δεν μας είχε πει το παραμικρό. Μετά, τον ρωτούσαμε, αλλά απαντούσε για όσα συνέβαιναν έξω από το γήπεδο. Πως μάθαινε, ας πούμε, χάκα στον Ντιρκ Νοβίτσκι. Σιγά-σιγά καταλάβαμε ποιος ήταν ο πατέρας μας. Τον θυμάμαι ακόμα να τρέχει στα βουνά για να προετοιμαστεί εν όψει του Μουντομπάσκετ 2010..."

Ο Φλιν Κάμερον δεν έχει καμιά σχέση με τον πατέρα του σε ό,τι αφορά στο στυλ. Ο Πέρο ήταν ένας πάουερ φοργουορντ επί της ουσίας, ο μικρός Κάμερον είναι ένας ταχυκίνητος γκαρντ, που μπορεί να προσφέρει φάσεις σαν αυτή:

Φυσικά δεν μπορεί να τον αποκαλεί πατέρα, η "μπαμπά" στην προπόνηση: "Δεν γίνεται. Για μένα όπως και για όλους τους παίκτες της ομάδας είναι ο "κόουτς" η ο "P.C" (από τα αρχικά του). Πρέπει να είμαστε επαγγελματίες" σχολιάζει, ενώ ο πατέρας του τονίζει: "Δεν μπορώ να τον ξεχωρίσω από τα άλλα παιδιά. Για μένα είναι απλά ένας παίκτης όπως οι υπόλοιποι και έχει τον δικό του ρόλο και χρόνο".

Ο 23χρονος Φλιν, πάντως, μπορεί να μεταφέρει καλύτερα από τον καθένα το μπασκετικό δόγμα του πατέρα του, που βεβαίως ασπάζεται ολόκληρη η Εθνική της Νέας Ζηλανδίας: "Πάντα μου έλεγε, ό,τι και στους συμπαίκτες μου. Παίξε έξυπνα, παίξε σωστά. Να είσαι δυνατός και να τα κάνεις όλα με την ψυχή σου. Μην αφήσεις κανένα να σε σπρώξει και να σε φοβίσει"!

Ποιος μπορούσε, άλλωστε, να ... σπρώξει τον γίγαντα Πέρο;