Το τραπέζι στην αίθουσα Τύπου έμεινε στη θέση του. Είχαν φροντίσει οι οργανωτές του προολυμπιακού στη Βικτόρια για τη σταθεροποίησή του στο πάτωμα και δεν κατέρρευσε για δεύτερη φορά. Ήταν, αντιθέτως, η σειρά της Εθνικής μπάσκετ να σωριαστεί μπροστά στα γουρλωμένα μάτια του Ρικ Πιτίνο. Δεν έφταιγε η ΕΟΚ που -ως μέλος της FIBA- ήθελε να εξοικονομήσει χρήματα, για τον σαρωτικό τρόπο που η Ελλάδα ηττήθηκε από την Τσεχία, ξοδεύοντας την ευκαιρία να επιστρέψει στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το 2008.

Το τελικό -25 (97-72) στον τελικό της do or die διοργάνωσης στο άλλο άκρο κόσμου δεν επέτρεπε, πλέον, χωρατά. Ο βετεράνος κόουτς έπρεπε να βρει λόγια για να περιγράψει ό,τι είχε προηγηθεί, αλλά εμφανώς απογοητευμένος για το γεγονός πως δεν κέρδισε το στοίχημα με τον εαυτό του, δεν ενεργοποίησε ατάκες για τη σκληρή περίσταση. Αρκέστηκε ν' αναγνωρίσει την αντίπαλη ανωτερότητα, να ομολογήσει την ανεπαρκή προετοιμασίας όλων, εξαιτίας έλλειψης χρόνου, και να αποχαιρετήσει, διότι "ήταν μια συμφωνία για μία διοργάνωση".

Ήταν ξεκάθαρο ότι η Εθνική άλλαξε επί των ημερών του. Με Καλάθη-Σλούκα σε ηγετικούς ρόλους, μια και δεν υπήρχαν ούτε ο Γιάννης ούτε ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και ο Παπαπέτρου, αφομοίωσε εντός 20ημέρου ένα ξένο σ' αυτήν στιλ μπάσκετ, βγήκε εντελώς από τη ζώνη άνεσή της και επιχείρησε να πετύχει ξανά στο διεθνές στερέωμα υιοθετώντας μια αμερικανική νοοτροπία που βασιζόταν αποκλειστικά στην ταχύτητα σκέψης, δράσης και εκτέλεσης. Μάλιστα πρώτα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι υπάρχει ένας εναλλακτικός δρόμος για τον τελικό προορισμό. Πιο σύγχρονος και εναρμονισμένος σε όσα προστάζει η εποχή. Ακόμη και η ήττα από τον Καναδά ήταν... εντός πλάνου.

Οι "άσοι" που είχε η Τσεχία

Απλώς στον τελευταίο αγώνα τίποτα δεν λειτούργησε, ιδίως αμυντικά, στον βαθμό που θα ανάγκαζε τους καλοδουλεμένους Τσέχους να στριμωχτούν, να χάσουν τον (αυτο)έλεγχο τους και σταδιακά να εκτροχιαστούν. Οι Τούρκοι, δίχως ικανό οργανωτή, είχαν πέσει στην παγίδα, ο συνεπέστατος Τόμας Σατοράνσκι, παίζοντας λιγότερο απ' όσο προηγουμένως, δεν άφησε τους συμπαίκτες του να παρασυρθούν. Λαμβάνοντας πολύτιμη βοήθεια από τον Γιάκουμπ Σίρινα. Εκ των υστέρων ο Πιτίνο σχολίασε ότι οι Τσέχοι "έπαιξαν σε ένα στιλ που δεν είμαστε συνηθισμένοι", πέρα απ' αυτό ωστόσο η ατομική και συνολική προσπάθεια δεν ήταν η απαιτούμενη απέναντι σ' ένα σύνολο με περισσότερες λύσεις στο ρόστερ και ομοιογένεια χρόνων, εξασφαλισμένη από τη σταθερά του Ρόνεν Γκίντζμπουργκ στην τεχνική ηγεσία.

Ασίστ προς λάθη και δίποντα

Ήταν το πρώτο ματς του τουρνουά πάντως που η Τσεχία εμφάνισε τόσο υψηλό συντελεστή στο συσχετισμό ασίστ προς λάθη, αγγίζοντας το 1.5! Της επετράπη να το κάνει, διότι δεν μπήκαν χέρια στις μπάλες και δεν χάλασαν οι αποστάσεις της. Μέχρι την Κυριακή ήταν μεταξύ του 0.87 και του 1.26 στο ratio, έχοντας μόνο στο παιχνίδι με την Ουρουγουάη ξοδέψει 22 επιθέσεις από κατοχές που "πέταξε" δεξιά κι αριστερά. Της Εθνικής το αντίστοιχο κλάσμα ήταν στο 0.86.

Το 76.5% στα δίποντα ήταν το καταδικαστικό συνεπακόλουθο αυτής της αμυντικής ανισορροπίας των Ελλήνων. Οι Τσέχοι είχαν φτάσει μέχρι το 59% στις προσπάθειες μέσα από τη γραμμή, τη στιγμή που το ελληνικό διχτάκι έμελλε να υποφέρει λόγω του σχεδόν 77%, μια και σίδερο βρήκαν μόλις 8 από τις συνολικά 34 απόπειρες για καλάθι δύο πόντων. Αναπόφευκτο, από τη στιγμή ο χειριστής της μπάλας περνούσε τον αμυνόμενο και χωρίς άλλο εμπόδιο προσέγγιζε εύκολα τα βολικά σημεία εκτέλεσης ή δημιουργίας.

Σπάνια οι Έλληνες διεθνείς χρησιμοποίησαν σοφά τα διαθέσιμα φάουλ, αφήνοντας παίκτες να βρουν ρυθμό, να κερδίσουν αυτοπεποίθηση και να μην αισθανθούν αμφιβολία για την επόμενη απόπειρα να σκοράρουν. Μάλιστα κάμποσες από τις χαμένες επιθέσεις των Τσέχων μετατράπηκαν σε νέα κατοχή από επιθετικό ριμπάουντ, με συνέπεια τους διπλάσιους πόντους από δεύτερες ευκαιρίες (15-8).

Η επιστροφή της "γαλανόλευκης" από το 29-15, όταν οι Τσέχοι είχαν ήδη 10/13 δίποντα και 3/7 τρίποντα, έγινε με μια πεντάδα που ξεδίπλωσε το τσαγανό της στο παρκέ. Ούτ' αυτή ωστόσο μερίμνησε για τη θωράκιση της επιπλέον προσπάθειάς που κατέβαλε σ' εκείνο το διάστημα, όταν μετά το 47-43 ο Σέναλ πήρε με άνεση και ευστόχησε σε καλό σουτ για τη διαφορά των επτά πόντων πριν από το διάλειμμα που χώρισε τα δύο μισά της αναμέτρησης.

Το "άσφαιρο" τρίποντο

Θα ήταν, από την άλλη, ένα όπλο ανατροπής του σκηνικού το αξιόπιστο τρίποντο, αλλά με το οριακά 31%, από 8/26 πίσω από τη γραμμή, να είναι η χειρότερη επίδοση της Εθνικής στα τέσσερα ματς που έδωσε στη Βικτόρια κουβαλώντας ως εδώ ένα 38%, ήταν ανέφικτο να κυνηγήσει, πόσο μάλλον να βάλει από κάτω, μια ομάδα που πέτυχε τρία περισσότερα σουτ σε μια προσπάθεια λιγότερη. Ο Σλούκας και ο Λαρεντζάκης είχαν μαζί 4/12, από 2/6 έκαστος, ο βασικός σουτέρ Χάρης Γιαννόπουλος έμεινε στο 25% (1/4), ενώ τα "τεσσάρια" που σουτάρουν καλά απ' έξω έδωσαν μόνο τρεις πόντους στο σύνολο, εκείνους του Χρυσικόπουλου. Την ίδια ώρα, δηλαδή, που ο Άουντα ήταν μια άσβεστη απειλή, έχοντας προλάβει σε λιγότερα από 18 λεπτά συμμετοχής να σκοράρει 20 πόντους (8/9 δίποντα, 1/1 τρίποντο) και να μοιράσει 4 ασίστ, ως ο τρίτος καλύτερος Τσέχος πασέρ.

Πέραν σπασμωδικών εξάρσεων, η Εθνική δεν βρήκε ρυθμό στις δύο πλευρές του παρκέ. Σύμφωνα με το Instat Scout ο Πιτίνο χρησιμοποίησε 18 διαφορετικές 5άδες. Μόνο το 1/3 αυτών (οι έξι) τού έδωσε θετικό πρόσημο, αλλά καμία κάτι περισσότερο από ένα +5 στην επίθεση (7-2, 11-6). Αυτή, δε, που έμεινε τον δεύτερο περισσότερο χρόνο από κάθε άλλη στο παρκέ (4'56''), αποτελούμενη από Καλάθη-Σλούκα-Γιαννόπουλο-Μήτογλου-Παπαγιάννη, ή αλλιώς η "βασική" του Πιτίνο, "ηττήθηκε" με 14 πόντους (6-20)! Η κορυφαία της Τσεχίας, αυτή που άρχισε το ματς (Σατοράνσκι, Μποχάτσικ, Σιλμπ, Βέσελι, Μπάλβιν), τέλειωσε στο +10 (22-12).

Το αυτόνομο -24 που εμφάνισε ενόσω ο Σλούκας ή ο Καλάθης ήταν στο παρκέ καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος για την Εθνική, ενόσω με τον Σατοράνσκι η αντίπαλός της βρέθηκε στο +18, με τον Μπόχατσικ στο +19 και με τον Βέσελι, που έκανε το κορυφαίο παιχνίδι του στο προολυμπιακό (16 πόντοι, 7/9 δίποντα, 9 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 5 κλεψίματα), έφτασε στο +30! Όντως ο Γιώργος Παπαγιάννης έχασε προσπάθεια μετά από 12 σερί εύστοχες στο τουρνουά και του πιστώνεται το συνολικό 22/29, αλλά τα μόλις 3 ριμπάουντ και τα... 0 μπλοκ στον τελικό έριξαν, μοιραία, την αξία της επίδρασής του, καθώς η εικόνα του δεν ήταν ολοκληρωμένη.

Όπως και η προσπάθεια της Εθνικής πριν από τα τελευταία μέτρα της διαδρομής. Την επόμενη φορά.