Από το πρωί (καλό μήνα βρε) βρίσκομαι στην εγκατάσταση όπου θα γίνουν οι αγώνες τζούντο. Το γήπεδο γεμίζει σιγά σιγά, στα δημοσιογραφικά δεν πέφτει καρφίτσα. Κολλητοί γίναμε.

Οι παρουσιαστές στο γήπεδο δίνουν ένα τόνο show με το μικρόφωνο, ενώ οι διοργανωτές έχουν φροντίσει με βίντεο, φωτογραφίες, στοπ καρέ και σκίτσα να αναλύσουν πώς παίζεται το σπορ και τα καταφέρνουν μια χαρά, έχω να σου πω.

Ο Ηλίας Ηλιάδης γεμίζει το πλάνο της οθόνης που έχω μπροστά μου και νιώθω ότι θα πάει καλά. Ο πρώτος αγώνας, θα τα διαβάσατε και στο sport24.gr, πήγε τέλεια. Πολύ καλά και ο επόμενος. Στους 8 τσεκάρω τον Ρώσο και λέω από μέσα μου, ωχ, δεν μου φαίνεται και πολύ εύκολος αυτός. Ευτυχώς πρέπει να πάω να φρεσκαριστώ, καθώς εκεί συναντώ τα Iliadis Girls.

Οι αδερφές του Ηλία είναι εκείνες που φορούν μπλουζάκι με τα γράμματα του ονόματός του στην κερκίδα. Η Ειρήνη, η Σαλώμη, η Ελίνα, η Μίνα, η Μάγια, η Παρθένα (μα πόσες είναι;), η Μίρμα, η Φωτεινή, η Κυριακή, η γυναίκα του Ναταλία και η κόρη του Μαρία είναι εδώ. Η κόρη του Ηλιάδη χαμογελάει και μου θυμίζει πόσο μου λείπει ο γιός μου…

Μετά τον αγώνα με τον Ρώσο, ο Ηλίας αποδεικνύει πόσο σπουδαίος αθλητής είναι. "Νίκησε δίκαια ο Ρώσος", μας λέει. "Έπαιξε πιο έξυπνα από μένα, έπαιρνε καλύτερες θέσεις". Θα διεκδικήσει το χάλκινο, αλλά εγώ πρέπει να πάω στην ξιφασκία.

Αυτή τη φορά την οθόνη μου γεμίζει μια πανέμορφη αθλήτρια. Τον Ηλία τον ήξερα, πόσο μεγάλος αθλητής είναι, αλλά αυτή η πανύψηλη κοπέλα που βλέπω για πρώτη φορά από κοντά δείχνει αρχοντική. Χαμογελάει, είναι ευγενική. "Ευτυχώς που στράβωσε το ξίφος της και ξεκουράστηκε λίγο", σχολιάζει για την πρώτη της αναμέτρηση.

Είναι σίγουρη για τον εαυτό της και μπορείς να το καταλάβεις από το πώς στέκεται απέναντι στην αντίπαλό της. Ο πρώτος της αγώνας είναι piece of cake. Μιλάω με την αδερφή της Χαρά και την μητέρα της Βάσως, Ρούλα. Από τις φωτογραφίες διαπιστώνετε κι εσείς ότι η ομορφιά είναι οικογενειακή υπόθεση της οικογένειας Βουγιούκα.

Ο αγώνας συνεχίζεται με πολύ καλό feeling, καθώς και πάλι η Βάσω νικάει. Κάποια στιγμή στην αναμέτρηση, την είδαμε που έβγαλε την μάσκα και κάτι έδειξε στον υπεύθυνο. Δεν καταλαβαίνω περισσότερα, μέχρι που περνάει μπροστά από την μητέρα της κάνοντας νοήματα και συναντώ την αδερφή της που κλαίει στα σκαλιά. Χτύπησε μου λέει. Στην μικτή ζώνη η Βάσω έχει ξαναφορέσει την μάσκα της και είπε ότι έχει τραυματιστεί στο στόμα.

Με βαριά βήματα ξαναπάω στη θέση μου. Η Βάσω χάνει τον αγώνα που θα της έδινε το εισιτήριο στους 4, αλλά ακόμα δεν έχω φύγει από το γήπεδο. Δεν είναι ούτε μια μπάντα που μας κρατάει συντροφιά live, ούτε οι Beatles που ακούγονται μέχρι να ξεκινήσουν οι αγώνες.

Χαίρομαι για τον Ηλία που πήρε το χάλκινο, ήμουν σίγουρη ότι θα το καταφέρει. Λυπάμαι πολύ για την Βάσω. Πρώτη φορά την γνωρίζω, αλλά πρέπει να πρόκειται για σπουδαίο παιδί. Δεν αναζητώ την οικογένειά της. Τώρα οι ξένοι περισσεύουν. Η Βάσω βουρκωμένη, χωρίς την μάσκα αυτή τη φορά, δεν έχει κάτι να μας πει και δείχνει να πονάει αρκετά.

Σε λίγο αρχίζει το πάρτι των ημιτελικών εδώ στην εγκατάσταση της ξιφασκίας και δεν έχω όρεξη να μείνω. Η Βάσω δεν κατάφερε να ανέβει στο κεντρικό φωτισμένο γήπεδο, αλλά είμαι σίγουρη ότι τα φώτα θα συνεχίσουν να είναι πάνω της πολύ καιρό μετά από αυτούς τους Αγώνες.