Η σημερινή ημέρα (8/4) δεν είναι σαν όλες τις άλλες για το ελληνικό μπάσκετ. Σαν σήμερα, πριν από πέντε χρόνια, ο Αθηναϊκός έγινε η πρώτη γυναικεία ομάδα που κατακτούσε ευρωπαϊκό τίτλο. Ο σύλλογος του Βύρωνα, με τον Νίκο Χαρδαλιά στον προεδρικό θώκο, κεφαλαιοποίησε την πορεία που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2008, με την κατάκτηση του Eurocup δύο χρόνια αργότερα (8/4/2010).

Ανήμερα την Πρωταπριλιά, ο Αθηναϊκός κέρδιζε τη Ναντέζντα στη Ρωσία (65-57), βάζοντας τις βάσεις της κατάκτησης του Eurocup. Μία εβδομάδα αργότερα (8/4) η εντός έδρας ήττα (57-53), δεν ενόχλησε κανέναν. Η ελληνική ομάδα διαφύλαξε το +8 του πρώτου αγώνα κι αυτό που έμοιαζε με πρωταπριλιάτικο ψέμα (για οποιονδήποτε σύλλογο της χώρας), έγινε πραγματικότητα.

Η Τούλα Καλέντζου θυμάται τις τελευταίες στιγμές του αγώνα στο κλειστό της Εργάνης: " Ήμασταν πολύ κοντά στο όνειρο, με ένα λεπτό να μένει στο παιχνίδι. Βλέπαμε η μία στα μάτια της άλλης την ανυπομονησία και συνάμα την αβεβαιότητα για την κατάκτηση του τίτλου. Πολύ έντονα συναισθήματα".

Στην πέμπτη επέτειο του άθλου του 2010, το Sport24.gr πηγαίνει πέντε χρόνια πίσω, καταγράφοντας όσα έγιναν στον Αθηναϊκό εκείνη τη χρονιά, με τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο (προπονητής) και τις Αφροδίτη Κοσμά και Τούλα Καλέντζου (παίκτριες) να θυμούνται όσα έζησαν σε εκείνο το μαγικό ταξίδι.

Με μια βαλίτσα στο χέρι

Η πορεία μέχρι τον τίτλο δεν ήταν εύκολη, ούτε στρωμένη με ροδοπέταλα. Αρχικά, περιελάμβανε ταξίδια. Πολλά ταξίδια. Οι κοπέλες, μαζί με το υπόλοιπο σταφ και τα μέλη της αποστολής, ταξίδεψαν πολλάκις στην ανατολική πλευρά της ηπείρου μας. Από τη Ρωσία μέχρι την Κροατία, από την Αρμενία μέχρι την Ουκρανία και από εκεί στην Τουρκία. Η Αφροδίτη Κοσμά αναφέρει:

Νιώθαμε σαν ομάδα του Champions League από ένα σημείο και μετά. Ταξιδεύαμε με κοστούμια και ήταν υποχρεωτικό να φοράμε ακόμη και φουλάρι, που μας είχε δοθεί από την ομάδα. Υπήρχε εσωτερικός κανονισμός ακόμη και για το τι θα φοράμε στα ταξίδια.

"Χόρτασαν" ταξίδια λοιπόν! Το μείζον όμως είναι πως δεν επηρεάστηκαν από την κούραση, φτάνοντας μέχρι την κορυφή της Ευρώπης. Αντίπαλός τους στον τελικό η Ναντέζντα. Ομάδα που είχε πολλαπλάσιο μπάτζετ από αυτό του Αθηναϊκού. Ε και; " Αποδείξαμε πως δεν παίζουν τα μπάτζετ", τονίζει η Τούλα Καλέντζου, βασική πλεϊμέικερ εκείνης της ομάδας, μιλώντας στο Sport24.gr.

Πριν επισημάνει βέβαια πως " η αφρόκρεμα των Ελληνίδων παικτριών βρισκόταν τότε στον Αθηναϊκό. Είχαμε πολλές καλές παίκτριες, και οι ξένες ήρθαν να μας συμπληρώσουν ιδανικά. Δεν είχαμε μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου μπάσκετ, όπως συνέβαινε με κάποιες από τις άλλες ομάδες. Ήταν καθαρά θέμα χημείας το πως "δέσαμε" όλες οι κοπέλες τόσο καλά και βγάλαμε τόσο καλή εικόνα το παρκέ".

Οι τραυματισμοί και ο... διαγωνισμός

Αν πιστεύετε πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο, θα βάλουμε στην κουβέντα το γεγονός πως στα μισά εκείνης της χρονιάς τραυματίστηκε σοβαρά η βασική σέντερ του Αθηναϊκού. Η Λατόγια Ντέιβις υποχρεώθηκε σε πρόωρο "αντίο" στη σεζόν, μετά το κάταγμα που υπέστη στον καρπό, με την αντικαταστάτριά της να ακούει στο όνομα Ρουθ Ράιλι.

Για τους αδαείς, θα αναφέρουμε πως πρόκειται για σέντερ με ύψος 1μ95, που έγινε draft το WNBA το 2001, κέρδισε δύο δαχτυλίδια με το Ντιτρόιτ (2003 και 2006), ενώ ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας των ΗΠΑ, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

Ή ο τραυματισμός της Όλγας Χατζηνικολάου κάτω από το μάτι, κατά τη διάρκεια του εκτός έδρας αγώνα με την Τσεκαβάτα, για την τελευταία αγωνιστική της φάσης των ομίλων. Η γκαρντ του Αθηναϊκού συγκρούστηκε με τη Λατόγια Ντέιβις, με αποτέλεσμα να πέσει αιμόφυρτη στο παρκέ. Η Αφροδίτη Κοσμά θυμάται από εκείνη τη στιγμή:

Παγώσαμε μόλις είδαμε το αίμα. Προσπαθούσαμε να ενθαρρύνουμε η μία την άλλη, για να παραμείνουμε συγκεντρωμένες. Πήγε απευθείας στο νοσοκομείο για να κάνει ράμματα. Ακόμα έχει το σημάδι.

Από την άλλη, η Τούλα Καλέντζου είχε πολλά να θυμηθεί από μια χρονιά που έμοιαζε με όνειρο. Όπως αστείες στιγμές, σαν αυτή με πρωταγωνίστριες την Πετρονίτε (έτερη ψηλή) και τη Ράιλι, οι οποίες " ήταν ξαπλωμένες στις κουκέτες του τρένου, αλλά τα πόδια τους εξείχαν. Με την ψυχολογία στα ύψη από τις συνεχόμενες νίκες, τις πειράζαμε, τις γαργαλούσαμε. Γενικά, κάναμε πολλές πλάκες. Μας την είχε βαρέσει και κάναμε διαγωνισμό... πατούσας (γελάει)".

Πλάκες που προέκυπταν όμως από όσα έκαναν εντός παρκέ. Έστω κι αν έπαιζαν κάποιες φορές σε γήπεδα που δεν τα λες και κατάλληλα. Όπως αυτό του Κιέβου, όταν για τους "16" του Eurocup αντιμετώπισαν τη Ντιναμό Κιέβου. Η νίκη ήρθε στον πόντο (57-56), αλλά οι περισσότερες ήθελαν να ξεχάσουν το παιχνίδι, με βάση την κατάσταση που αντιμετώπισαν στο γήπεδο. Παρόλ' αυτά, θα το μνημονεύει για πάντα γιατί " δεν ήμασταν καλές, αλλά βρήκαμε τον τρόπο να κερδίσουμε".

Η Dream Team από τον Βύρωνα

Η αλήθεια είναι πως το ρόστερ που είχε η ομάδα του Βύρωνα τότε ήταν τέτοιο που έδινε περιθώρια νίκης, ακόμα κι αν το ματς δεν εξελισσόταν καλά. Για τη Ρουθ Ράιλι τα είπαμε παραπάνω. Σε αυτή προσθέστε -πέραν της Τούλας Καλέντζου και της Αφροδίτης Κοσμά- τη Ζωή Κεχαγιά, την Πόλυ Σαρέγκου, τη Λολίτα Λύμουρα, την Όλγα Χατζηνικολάου, τη Νικόλ Σούλις, τη Βακίνα Βολονάκη, τη Γκιντάρε Πετρονάιτε, την Κατερίνα Χαλικιά, την Ιρένα Βιζμπαριένε, και φυσικά την Καντίς Ουίγκινς, που τότε ξεκίναγε την επαγγελματική της καριέρα (σ.σ.: πλέον μετρά εφτά χρόνια στο WNBA).

Φέρνοντας στη μνήμη του ξανά εκείνη τη χρονιά, ο κόουτς του Αθηναϊκού, Τζώρτζης Δικαιουλάκος, έχει να θυμηθεί πως " είχαμε αρκετές ανηφορικές στιγμές μέσα στη χρονιά, αλλά όλα πήγαν καλά. Τα περισσότερα κορίτσια γνωρίζονταν από τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, ενώ οι ξένες "έδεσαν" εξαιρετικά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια πολύ καλή ομάδα".

Ο "αρχιτέκτονας" της μεγαλύτερης επιτυχίας στην ιστορία του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ είχε να επισημάνει, αναφορικά με την "πάστα" από την οποία ήταν φτιαγμένες οι ξένες παίκτριες, πως " έδιναν τα πάντα για να τα καταφέρει η ομάδα".

Απόδειξη; Η Καντίς Ουίγκινς αντιμετώπιζε πρόβλημα στο γόνατο από τον Μάρτιο, αλλά δεν παράτησε την ομάδα. Αντίθετα, έμεινε στην Ελλάδα για να βοηθήσει τον Αθηναϊκό, να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Παρότι οι γιατροί είχαν επισημάνει την ανάγκη να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση (αρθροσκόπηση), δεν θέλησε να εγκαταλείψει τις συμπαίκτριές της.

" Δεν έκανε προπονήσεις με την υπόλοιπη ομάδα. Ουσιαστικά στις τελευταίες δυο - τρεις εβδομάδες του Eurocup πήγαινε από αγώνα σε αγώνα", θυμάται ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος.

Στον δεύτερο τελικό με τη Ναντέζντα δεν ήταν όμως, η μοναδική παίκτρια που θα αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού. Η Ρουθ Ράιλι ήταν επίσης αμφίβολη, λόγω προβλήματος στον ώμο. Κατά τη διάρκεια προπόνησης, δύο ημέρες πριν το δεύτερο παιχνίδι, συγκρούστηκε με τη Νικόλ Σούλις, γλιτώνοντας στο "παρά πέντε" την εξάρθρωση ώμου. Ομοίως κι αυτή, "έσφιξε τα δόντια" και αγωνίστηκε στον τελικό. " Είχε έρθει και μου είχε ξεκαθαρίσει πως δεν την ενδιέφερε ο πόνος. Ήθελε να παίξει ό,τι και να γίνει", τονίζει ο κόουτς του Αθηναϊκού.

Θέμα διαχείρισης

Τι είχε να πει ακόμη για τους δύο τελικούς; " Μετά τον πρώτο τελικό, η εβδομάδα μέχρι το επόμενο παιχνίδι κύλησε ομαλά (σ.σ.: ο Αθηναϊκός είχε κερδίσει με οκτώ πόντους στη Ρωσία). Προσπαθούσαμε να ελέγξουμε το άγχος και την πίεση που υπήρχαν. Μέχρι ένα σημείο το καταφέραμε, γιατί διαφορετικά θα μπορούσε να μας έχει πάρει από κάτω", σχολιάζει πριν μιλήσει με... παραδείγματα για το κομμάτι της πίεσης που αναφέρει:

" Στον φετινό τελικό η Κάστορς κέρδισε μέσα στη Γαλλία τη Βιλνέβ με τέσσερις πόντους (68-64), αλλά δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τις καταστάσεις που προέκυψαν". Τι σημαίνει αυτό; " Στο δεύτερο παιχνίδι, η γαλλική ομάδα κέρδισε με είκοσι (73-53) και κατέκτησε το τρόπαιο". Ε αυτό το... πατατράκ δεν συνέβη στον Αθηναϊκό.

Αν και η Ναντέζντα έφτασε κοντά στο να ανατρέψει τη διαφορά των οκτώ πόντων με την οποία είχε ηττηθεί στον πρώτο τελικό. Οι Ρωσίδες προηγήθηκαν με +6 (57-51) στα 12'' για το φινάλε, δείχνοντας πως μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω. Η Τούλα Καλέντζου ήταν εύστοχη όμως στις βολές που εκτέλεσε σε εκείνο το σημείο, για να διαμορφώσει το τελικό σκορ και να δώσει ουσία στη φράση "η πιο γλυκιά ήττα". Γιατί ποιος πληγώθηκε από αυτή την ήττα; Ουδείς!

Μέσα σε όλα όσα έφεραν την επιτυχία, βάλτε κάτι ακόμα, που δείχνει ήσσονος σημασίας, αλλά μόνο τέτοιο δεν είναι. Η αποστολή πήγε στη Ρωσία με πτήση τσάρτερ, για να γλιτώσουν οι κοπέλες και το σταφ την ταλαιπωρία ενός πολύωρου ταξιδιού.

Όλα ξεκίνησαν ένα χρόνο νωρίτερα

Μέσα σε όλα, ο Τζώτζης Δικαιουλάκος αναφέρθηκε σε κάτι ακόμα. Τη διαδικασία για να προκύψει η κατάκτηση του Eurocup. Διαδικασία που ξεκίνησε ένα χρόνο νωρίτερα, όταν " ο αποκλεισμός από τα ημιτελικά της διοργάνωσης ένα χρόνο νωρίτερα μάς έκανε να καταλάβουμε πως είχαμε τις δυνάμεις και τη δυνατότητα να κατακτήσουμε τον τίτλο. Πλέον είχαμε στο ρόστερ τόσο την Τούλα (Καλέντζου) όσο και την Όλγα (Χατζηνικολάου), οπότε ήμασταν πιο αισιόδοξοι", για να συνεχίσει λέγοντας: " Εκείνη η ήττα από την Ντινάμο Κουρσκ με 25 πόντους το 2009 μάς έδωσε πολλά".

Γιατί το επισημαίνει; Επειδή ένα χρόνο πριν φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης, οι παίκτριες του Αθηναϊκού είχαν γνωρίσει οδυνηρό αποκλεισμό από τα ημιτελικά. Παρότι κέρδισαν την Ντινάμο Κουρσκ με 20 πόντους στην Αθήνα (89-69), δεν μπόρεσαν να προκριθούν αφού είχε προηγηθεί ήττα με 25 πόντους (77-52) στη Ρωσία.

Γι αυτό όταν ήρθε το "διπλό" με έξι πόντους (64-58) στις 11 Μαρτίου 2010, ουδείς θεώρησε δεδομένη την πρόκριση στον τελικό. Αποτέλεσμα αυτού η νέα νίκη (60-55) στο κλειστό της Εργάνης, μια εβδομάδα αργότερα. " Μετά το πρώτο παιχνίδι με την Ντινάμο Κουρσκ καταλάβαμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε όλες τις ομάδες της διοργάνωσης", αναφέρει ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος.

Παράλληλα αναφέρθηκε στα δεδομένα που δημιουργούνταν από τα πολλά μεγάλα ταξίδια και την έλλειψη ανταγωνισμού στο ελληνικό πρωτάθλημα: " Από τη μία ήμασταν ξεκούραστοι, αλλά από την άλλη δεν ξεκινούσαμε καλά τα παιχνίδια του Eurocup γιατί δεν είχαμε ρυθμό από το πρωτάθλημα. Όλα ήταν θέμα διαχείρισης των καταστάσεων. Δόξα τω Θεώ τα διαχειριστήκαμε όλα καλά και πήραμε τον τίτλο", υποστηρίζει. Σε αυτό το σημείο, για τα ταξίδια, ιδιαίτερη αξία έχει η ατάκα της Τούλας Καλέντζου, η οποία επισημαίνει πως " έβλεπα πιο πολύ τις συμπαίκτριες παρά την κόρη μου". Γιατί πέραν των ταξιδιών υπήρχαν και οι " ατελείωτες ώρες που περνούσαμε στο γήπεδο κάθε μέρα".

"Έμειναν με ανοιχτό το στόμα"

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε λίγα χρόνια μετά την κατάκτηση του Eurocup εις βάρος της Ναντέζντα, ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος να καθίσει στον πάγκο των Ρώσων. Ανέλαβε τις τύχες της ομάδας στα τέλη του 2013, συνεχίζοντας την ευρωπαϊκή του περιπλάνηση, μετά το επιτυχημένο πέρασμα από την Πολωνία (Λότος Γκντίνια), τη Φενέρμπαχτσε (Τουρκία) και την Ταργκοβίστε (Ρουμανία).

Το αστείο της υπόθεσης όμως, είναι άλλο. Ποιο; Η ατάκα του προέδρου της Ναντέζντα, όταν έπεφταν οι υπογραφές με τον Έλληνα κόουτς.

" Θα παίρναμε εμείς το Eurocup, αν δεν αποφάσιζαν οι διαιτητές να δώσουν τον τίτλο στον Αθηναϊκό", είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο Λεοντίντ Τσενάεφ, στον Τζώρτζη Δικαιουλάκο, με τον ίδιο να αποκρίνεται πως " μακάρι να λένε και για εμάς το ίδιο κάποια στιγμή, πρόεδρε". Αυτό είναι " δείγμα του πόσο εντυπωσιάστηκαν όλοι από την πορεία μας", σχολιάζει ο κόουτς.

Περασμένα μεγαλεία

" Με στεναχώρησε πολύ η φετινή πορεία του Αθηναϊκού. Δεν γίνεται αυτός ο σύλλογος να παλεύει για την παραμονή του στην κατηγορία. Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα δεν έχουμε την παιδεία για να κερδίζουμε κάτι πιο ουσιαστικό από επιτυχίες όπως αυτή του Αθηναϊκού", σχολιάζει η Τούλα Καλέντζου, την ώρα που ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, επισημαίνει πως " είναι σα να μην έγινε τίποτα. Δεν είχε τον αντίκτυπο που έπρεπε, η κατάκτηση του Eurocup. Στο κλειστό της Εργάνης δεν υπάρχει κάτι που να θυμίζει σε όποιον μπαίνει μέσα, τι έγινε το 2010".

Η πορεία προς τον τίτλο Πρώτη φάση Αθηναϊκός - Γιερεβάν 105-54 Μπεσίκτας - Αθηναϊκός 80-75 Αθηναϊκός - Τσεκαβάτα 83-73 Γιερεβάν - Αθηναϊκός 79-87 Αθηναϊκός - Μπεσίκτας 81-60 Τσεκαβάτα - Αθηναϊκός 79-80 Φάση των "32" Μεντέβτσακ - Αθηναϊκός 54-80 Αθηναϊκός - Μεντέβτσακ 100-62 Φάση των "16" Ντινάμο Κιέβου - Αθηναϊκός 56-57 Αθηναϊκός - Ντινάμο Κιέβου 81-66 Προημιτελικά Αθηναϊκός - Ντινάμο Μόσχας 84-60 Ντινάμο Μόσχας - Αθηναϊκός 66-78 Ημιτελικά Ντινάμο Κουρσκ - Αθηναϊκός 58-64 Αθηναϊκός - Ντινάμο Κουρσκ 60-55 Τελικός Ναντέζντα - Αθηναϊκός 57-65 Αθηναϊκός - Ναντέζντα 53-57