Για να είμαστε ακριβείς, το έργο είχε ιδανικό σενάριο: ο Άρης ανέκαμψε στην επανάληψη και σκόραρε στην πιο δύσκολη έδρα του πρωταθλήματος.

Ο Μιχαλήτσος δεν «πλήρωσε» τις λανθασμένες αρχικές του επιλογές, ο Ζαραδούκας πήρε το χειροκρότημα της ερυθρόλευκης κερκίδας, ο Τάτος απέδειξε ότι είναι πιο χρήσιμος από τον «κάθε Φετφατζίδη», ο Αγγελούδης φίλησε το σήμα του συλλόγου στο «γκολ ορόσημο» της καριέρας του, ο Διούδης θύμισε τον Κατεργιανάκη στο ΟΑΚΑ (για όσους θυμούνται το διπλό με…Σμπάρι), ο Γιαννιώτας απόλαυσε τις βουτιές του στην κορυφαία πισίνα της χώρας και οι αδύναμοι κρίκοι της ομάδας δεν «εκτέθηκαν» ανεπανόρθωτα.

Το θετικό είναι πως ο Άρης κατάφερε να χάσει «με στυλ», καθώς πρωταγωνιστές και διοικούντες έκαναν δημόσιες σχέσεις στο τρυπημένο κορμί του. Το αρνητικό είναι ότι τα ψέματα τελείωσαν…

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Η «τυπική διαδικασία» απέναντι στον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε αναίμακτα. Στο εξής, κάθε παιχνίδι είναι τελικός. Αρχής γενομένης από το κομβικό παιχνίδι στη Βέροια, το αγωνιστικό τμήμα επιβάλλεται να κάνει την «υπέρβαση» για να πετύχει το αυτονόητο. Δηλαδή, να σώσει την ομάδα στο χειρότερο ποιοτικά πρωτάθλημα των τελευταίων 10ετιών και με μόλις δύο θέσεις να οδηγούν στη Football League. Σε αυτό το σημείο, είναι απαραίτητο να υπενθυμίσουμε ότι ο Άρης:

• έχει τη χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος με 34 γκολ παθητικό

• είναι η μοναδική ομάδα που δεν έχει κερδίσει κανένα παιχνίδι εκτός έδρας ( μάζεψε μόλις 4 βαθμούς μακριά από το Χαριλάου)

• έχει κάνει τις περισσότερες αλλαγές προπονητών

• διαθέτει την πιο ανίσχυρη διοίκηση μεταξύ των συνδιεκδικητών της παραμονής
  

Επειδή τα πράγματα βρίσκονται σε οριακό σημείο, απαγορεύεται να συνεχιστεί η κατρακύλα. Όποιος δε διαθέτει το ψυχικό σθένος για να πολεμήσει, έχει την ευκαιρία να δηλώσει ανεπαρκής και να αποχωρήσει. Κανένας δεν πρόκειται να ζητήσει ευθύνες από ένα κακό αλλά τίμιο στρατιώτη, που παραδέχτηκε την λιποψυχία του πριν τις μεγάλες μάχες. Αντίθετα, η κριτική θα είναι αυστηρή απέναντι σε όσους προτάσσουν το ατομικό τους συμφέρον πάνω από το ομαδικό και δε συμβάλλουν στο 100% των δυνατοτήτων τους για να πετύχουν το στόχο της ομάδας.

Τέρμα τα «στραβά μάτια»

Λόγω της νοσηρής κατάστασης, ο κόσμος παραβλέπει τα «κακώς κείμενα». Δεν κατακρίνει τη διοίκηση για την άδεια στον Αγκάνθο εν καιρώ πολέμου, δεν τραβάει το αυτί του ταλαντούχου Γιαννιώτα που έχει βαλθεί να «βάλει τα γυαλιά» στον Καραγκούνη, δεν εξηγεί στον Ζαραδούκα ότι είναι άκομψο να χειροκροτάς τον αντίπαλο την ώρα που πεθαίνεις, δε στηλιτεύει τα νυχτοπερπατήματα των αμούστακων ποδοσφαιριστών και δε ζητά γνωμάτευση γιατρού για τον ξαφνικό τραυματισμό του Βελλίδη.

Υποτίθεται ότι τα «στραβά μάτια» γίνονται για το…καλό του Άρη. Αυτό το καλό, όμως, δεν έχει έρθει ακόμα. Υπάρχει, μάλιστα, κίνδυνος να μετατραπεί σε ταφόπλακα για την ιστορία του συλλόγου. Επειδή, λοιπόν, η άμμος στέρεψε από την κλεψύδρα δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για «χάϊδεμα». Στο εξής, όποιος δεν εκπληρώσει τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις προς την ομάδα θα αποβληθεί μιας διά παντός από την οικογένεια. Ασυλία τέλος…

Αντί επιλόγου…

Όπως αποδεικνύεται, οι συνδιεκδικητές της παραμονής τρέχουν με…ferrari τη στιγμή που ο Άρης διαθέτει ένα μεταχειρισμένο τροχόσπιτο στη φαρέτρα του. Αυτό αποτελεί μία θλιβερή διαπίστωση. Ωστόσο, δε θα ζητήσω παράλογα πράγματα από τους συνταξιούχους διαχειριστές, τη στιγμή που γνωρίζω ότι δε μπορούν να τα εκπληρώσουν. Θα απαιτήσω, όμως, να ολοκληρωθεί ο διαχειριστικός έλεγχος μέχρι το τέλος Μαρτίου. Ενδεχόμενη καθυστέρηση έκδοσης πορίσματος θα θεωρηθεί συνενοχή τόσο γι’ αυτούς όσο και για τον επικοινωνιακό μηχανισμό που επιχειρεί να επισκιάσει τη σημασία του προτάσσοντας την αγωνιστική σωτηρία. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο…

O Γιάννης Ιωαννίδης συνεργάζεται με το Sport24.grκαι αρθρογραφεί στο overlap.gr