Κανονικά, θα έπρεπε να ξαναδημοσιεύσω copy paste το άρθρο που έγραψα μετά την αποτυχία στη Ριζούπολη: « Τα παράπονά σας στις διοικήσεις 2004-2013». Επειδή, όμως, ο κόσμος έχει μνήμη χρυσόψαρου και ζει για τις εφήμερες απολαύσεις, θα ασχοληθώ με τον Χατζηνικολάου.

Αφήνω τα «ναι μεν αλλά» στους γνωστούς opinion makers που ακολουθούν το ρεύμα (φροντίζοντας ταυτόχρονα να κρατάνε τις απαραίτητες…πισινές) και ξεκινάω.

Υπενθυμίζω…

ότι είχα ζητήσει να παραιτηθεί αμέσως μετά την πρόσληψή του: « Χατζηνικολάου παραιτήσου τώρα!» (10 Ιουνίου). Δεν τον θεωρώ next hot prospect και ήταν θέμα χρόνου να γίνει εξιλαστήριο θύμα. Είναι, όμως, ακατανόητες οι αντιδράσεις προς το πρόσωπό του.

Αρκετοί φίλαθλοι είναι, ακόμα, δηλητηριασμένοι από τη νοοτροπία που τους πότισαν οι επινοητές του…latin μοντέλου. Σύμφωνα με το δόγμα της ‘μικρής Μπαρτσελόνα’, βασικός υπεύθυνος για τα ατυχή αποτελέσματα είναι πάντα ο προπονητής. Ποτέ δε φταίει η διοίκηση, ούτε οι ποδοσφαιριστές (που κατά διαβολεμένη σύμπτωση είναι πάντα καλύτεροι από αυτό που φαίνεται στο γήπεδο).

Παπαδόπουλος: "Μονόδρομος οι τρεις βαθμοί"

Ουρλιάζετε…

ότι ‘δεν κάνει’ ο Χατζηνικολάου. Ποτέ, όμως, δε μας είπατε ποιος κάνει. Δεν έκανε ούτε ο Κούπερ, ούτε ο Μπαγεβιτς, ούτε ο Όγιος, ούτε ο Τσιώλης, ούτε…κανένας. Ο Άρης κατέχει ρεκόρ αλλαγής προπονητών. Έχετε αναρωτηθεί γιατί απαξιώνονται όλοι;

Μήπως για να σουλατσάρουν ανενόχλητοι οι παρατρεχάμενοι και να φορτώνουν καραβιές σε άβουλα υποχείρια που κάθονται στον πάγκο; Δε μπορείτε να καταλάβετε ότι ο Άρης είναι χρεοκοπημένος, ακριβώς επειδή ακολούθησε τέτοιες λογικές;

Ας δεχτώ, όμως, ότι ο Χατζηνικολάου είναι ο χειρότερος προπονητής του πλανήτη. Ποιον θέλετε; Ή μάλλον για να το θέσω καλύτερα. Ποιον νομίζετε ότι μπορεί να φέρει η διοίκηση Ηλιάδη; Φτάνετε σε σημείο να θεοποιείτε τον «κάθε Σούλη», λες και ο Άρης είναι χωριό. Σας πληροφορώ ότι κανένας σοβαρός προπονητής δε θα δεχτεί να τον ‘κάψετε’ με τη νοοτροπία σας.

Τόσα χρόνια…

οι περισσότεροι πηγαίνατε στο Χαριλάου και κοιτάζατε πίσω σας πριν μιλήσετε. Φοβόσασταν μήπως κάποιο αόρατο χέρι σας τραβήξει το αυτί. Η αίσθηση ότι παντού υπήρχε το άγρυπνο μάτι του «Big Brother» σας έκοβε τη γλώσσα και σας ανάγκαζε να κάνετε υπομονή.

Μέχρι, φυσικά, να δώσουν το σήμα οι opinion makers και να ξεκινήσετε την απαξίωση του…αποδιοπομπαίου τράγου, για τον οποίο μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχατε βγάλει άχνα. Ή μάλλον όχι. Εσείς πάντα ‘τα λέγατε’, σε κάποιο…καφενείο. Ποτέ, όμως, δημόσια με την πρόφαση ότι δε θέλατε να κάνετε κακό στον Άρη..

Άρης - Καλλονή 0-2

Τα πράγματα άλλαξαν…

αλλά η πλειοψηφία δεν έχει την ωριμότητα να διαχειριστεί την ελευθερία που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν αυτονόητη. Ορισμένοι έχουν τόσο μεγάλα απωθημένα καταπίεσης, που αποδοκιμάζουν παίκτες-προπονητή στο γήπεδο. Οι υπόλοιποι δημιουργούν αρνητικό κλίμα στα ραδιόφωνα ή τα fora και…δένει το γλυκό. Μοιάζουν σα να παίρνουν ρεβάνς από το παρελθόν τους, αγνοώντας τις συνέπειες για την ομάδα.

Είναι δυνατόν να κάνετε τον Άρη μπάχαλο από τη δεύτερη, κιόλας, αγωνιστική; Έστω ότι κάποιοι παίκτες δε μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας…όπως λέτε. Εσείς μπορείτε να σηκώσετε το βάρος της ομάδας που υποστηρίζετε; Ή γουστάρετε να πηγαίνετε στο γήπεδο για να βγάζετε την καταπίεση ολόκληρης της εβδομάδας; Πως βοηθάτε αυτούς τους ποδοσφαιριστές να βελτιωθούν; Βρίζοντας τους ίδιους και τον προπονητή τους;

Και το κυριότερο. Τώρα γίνετε ευάξαπτοι; Που ήταν η αγανάκτησή σας τόσα χρόνια;

Δεν είναι λύση…

η απόλυση του Χατζηνικολάου. Κούρασε το παραμύθι με τα ηλεκτροσόκ, μετά τις αλλαγές στην τεχνική ηγεσία. Ο Άρης χρειάζεται ηρεμία, σκληρή δουλειά και οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια. Η ψυχολογία της πλειοψηφίας των ποδοσφαιριστών είναι εύθραυστη. Αν τους κόψουμε τα πόδια από το ξεκίνημα, είναι σαν να τους ‘δολοφονούμε ποδοσφαιρικά’.

Ταυτόχρονα, βάζουμε ταφόπλακα στο μέλλον της ομάδας και προσφέρουμε το τέλειο άλλοθι για την ηθική αποποινικοποίηση των διοικήσεων 2004-2013. Σε τελική ανάλυση, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές είναι επιλογές της διοίκησης. Πόσο, ακόμα, θα συνεχίζουμε να χτυπάμε το σαμάρι ενώ μας φταίει η γάιδαρος;

Χατζηνικολάου: "Δεν χρειάζεται να υπάρχει πανικός"

Μην ξεχνάτε…

Καταλαβαίνω την απογοήτευσή σας. Κανένας Ηλιάδης, κανένας Χατζηνικολάου και κανένας ποδοσφαιριστής δε μπορεί να προσφέρει όραμα για να γίνει ο Άρης όπως τον ονειρευόμαστε. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι το φάρμακο για την αρρώστια δεν είναι…η ίδια η αρρώστια. Κανένας (έμμεσα ή άμεσα) εμπλεκόμενος στις διοικήσεις 2004-2013 δεν είναι επιθυμητός.

Το αναφέρω γιατί από εδώ το πάνε, από εκεί το πάνε, πάντα εκεί καταλήγουν τα συμπεράσματα συγκεκριμένης μερίδας φιλάθλων…