Ούτε ο Μουρίνιο να ήταν
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος αποθεώνει τον Πανιώνιο, παραδέχεται τον Μαρινάκη για τις δηλώσεις του, αλλά συμφωνεί με τον κόσμο του Ολυμπιακού.
Εννιά αγωνιστικές πριν το τέλος, έπαιζαν στο Καραϊσκάκη ο πρώτος με τον δεύτερο! Καλά ως εδώ; Κι αν το βάζαμε κουίζ τον περασμένο Αύγουστο και ζητούσαμε να μαντέψετε τις δυο ομάδες, ποιες θα λέγατε; Ελάτε, με το χέρι στην καρδιά.
Προφανώς η μια θα ‘ταν ο Ολυμπιακός έστω και ως… δεύτερος. Όμως αλήθεια, θα πόνταρε κανείς στο Ολυμπιακός- Πανιώνιος; Ειδικά μετά τις ιστορίες με τον Ουζουνίδη και τον τρόπο που έφυγε εκείνη τη μέρα από το προπονητικό κέντρο των «κυανέρυθρων». Κι όμως, ο Πανιώνιος με τη δική του τρέλα και τη δική του μπάλα, μάζεψε βαθμούς, που άλλες ομάδες με μεγαλύτερους στόχους και μπάτζετ απώλεσαν.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΜΠΟΔΙΟ
Οι Νεοσμυρνιώτες μπήκαν στο Καραϊσκάκη ως αυτοί που ήταν στο κατόπι των πρωταθλητών με δέκα βαθμούς διαφορά (51- 41) και έφυγαν με επτά. Και παρά τις απουσίες, είχαν όλη την καλή διάθεση και την αποφασιστικότητα, να κοιτάξουν τον αντίπαλο στα μάτια και να του πάρουν το παιχνίδι. Μεγαλύτερο εμπόδιο; Όχι η έδρα. Όχι αυτή καθ’αυτή η 11αδα του Ολυμπιακού. Μεγαλύτερο εμπόδιο για τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς και τους παίκτες του, ήταν ότι μετά από πάρα πολύ καιρό, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν χαμογελάσει.
Το διπλό- πρόκριση στην Άγκυρα, ήταν το ιδανικότερο φάρμακο, το καλύτερο τονωτικό, όχι για να μεταμορφωθεί ξαφνικά σε υπερομάδα ο Ολυμπιακός, ούτε καν για να κλείσει τις αγωνιστικές πληγές. Όμως πολύ πιο σημαντική από κάθε πλάνο, κάθε σύστημα, κάθε τακτική, είναι η ηρεμία στο προπονητικό κέντρο. Η τριάρα λοιπόν στην Οσμάνλισπορ, έφερε γαλήνη μετά από αρκετό διάστημα. Το επόμενο νοκ- αουτ ματς (κύπελλο με Ατρόμητο) θα «σηκώσει» και πάλι τον «πυρετό», όμως πριν την έναρξη της αναμέτρησης με τον Πανιώνιο, ο Ολυμπιακός ήταν ηρεμότατος. Έμενε λοιπόν να αποδείξει ότι μπορεί να αποκτήσει και πάλι διάρκεια, να αυξήσει ρυθμό και στην τελική να πάρει και το τριποντάκι που θα τον έφερνε πιο κοντά σε άλλη μια φιέστα απονομής πρωταθλήματος.
ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΑ
Τι έγινε; Πάει και το χαμόγελο, πάει και η ηρεμία με το «καλημέρα» του ματς. Αποδοκιμασίες, κράξιμο και ο Μπέντο τον χαβά του. Δε πρόλαβαν καν να τοποθετηθούν στο γήπεδο και πιάστηκαν σε πλήρη ανισορροπία στο αμυντικό τους τρανζίσιον. Μια καλή μπάλα δεξιά, ένα ωραίο γύρισμα από τον Φούντα, αλλού ο Ντε λα Μπέγια, αλλού ο Ντα Κόστα, αλλού ο Βιάνα και με καθυστέρηση αλα… Καρντόσο, ο Παρέδες, είδε απλά τον Μασούρα να βρίσκει δίχτυα.
Ο Πανιώνιος είχε για άλλη μια φορά δικαιώσει τη φήμη του. Καλοδουλεμένη ομάδα, κεφάτη, χαρωπή, βγαλμένη από τις προπονήσεις της και τα ευχάριστα αποδυτήριά της. Ο Μιλόγεβιτς έκανε κάποιες παρατηρήσεις για τις αποστάσεις, αλλά πλην του Φορτούνη, κανείς άλλος ποδοσφαιριστής των πρωταθλητών δεν έκανε αυτό που ήθελε στη μπάλα. O Πανιώνιος, από τις λίγες ομάδες που μπήκαν στο Καραϊσκάκη και στο «ανοιχτό» γήπεδο, έβγαζε… βέλη πέντε και έξι παίκτες. Ναι, είχε ρίσκο, αλλά σίγουρα οι Νεοσμυρνιώτες το ευχαριστήθηκαν με την ψυχούλα τους.
Αντιθέτως, οι φίλοι του Ολυμπιακού που παρά τη βροχή αποφάσισαν να πάνε στο γήπεδο, βρέθηκαν να αποδοκιμάζουν στο τέλος του ημιχρόνου. Δε θεωρώ πως η ομάδα τους δεν προσπάθησε. Αλλά αυτό είναι και το… ταβάνι. Ο Πανιώνιος δεν είναι Οσμάνλισπορ, μη λέμε τα ίδια. Από τη στιγμή μάλιστα, που έπαιζε ο Καρντόσο, όλα ήταν προβλέψιμα. Πλάγια η μπάλα και καμιά σέντρα. Μόλις «κλειδώθηκε» ο Φορτούνης, εκεί κι αν έγινε «μονόπαντος» ο πρωταθλητής.
ΚΑΡΝΤΟΣΟ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Με την αποχώρηση του Ιντέγε, κακά τα ψέματα, η ομάδα έμεινε με έναν φορ που είναι σε καλή κατάσταση. Ο Καρντόσο έχει τεράστια ιστορία, αλλά και τεράστιο πρόβλημα φέτος. Ο Μπέντο λοιπόν τον ξεκίνησε (πλέον χωρίς τον Νγηριανό δε του λέει και κανείς τίποτα, αφού ο Ανσαριφάρντ δε μπορεί να παίζει συνέχεια) και η μόνη στιγμή που θα ‘βαζε γκολ, ήταν όταν δεν το κατάλαβε και η μπάλα βρήκε στο πόδι του -από σουτ του Ανδρούτσου- για να πάει δοκάρι.
Ο Ιρανός λοιπόν, μπήκε με τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα και μαρτυρίου. Απέναντι στα φιλαράκια του, απέναντι στην ομάδα που τον ανέδειξε και τον έκανε «μήλο της Έριδος». Με δυο φορ ο Μπέντο, αφού έβγαλε τον Ελιουνούσι (καμία σχέση με τον μαχητή Νορβηγό που γνωρίσαμε ως τα Χριστούγεννα), αλλά τα πράγματα δεν άλλαξαν και πολύ. Μπάλες από τον αέρα «έσκαγαν» στην αντίπαλη περιοχή, πάσχιζε ο Ανσαριφάρντ να τις «σπάσει», και όταν έγινε και η μεγάλη φάση, ο Ντα Κόστα με δεξί εξωτερικό παρακαλώ έβγαλε μαγική μπαλιά, αλλά ο Καρντόσο για άλλη μια φορά στους δικούς του ρυθμούς Μεγάλης Παρασκευής, απέτυχε να κάνει κάτι ουσιαστικό.
Ο Πανιώνιος δυο φορές βρέθηκε σε ιδανική κόντρα 4- 2, αλλά ο Ντα Κόστα ήταν και εκεί. Ο Μαροκινός έχει ακούσει πάμπολλα από την εξέδρα, αλλά οφείλω να σημειώσω ότι απ’ όλο τον Ολυμπιακό, ανεξαρτήτως θέσης και ηλικίας, ήταν ο μοναδικός που δε σταμάτησε να παλεύει και να ανεβοκατεβαίνει παρακαλώ το γήπεδο στο τελευταίο δεκάλεπτο σαν παλαβός. Δεύτερη ήττα συνεχόμενη στο πρωτάθλημα, επιστροφή στο… τίποτα για τους «ερυθρόλευκους» που μπροστά τους έχουν Ατρόμητο και Τούμπα. Είχαν 95 λεπτά να ανατρέψουν το εις βάρος τους σκηνικό μέσα στο Καραϊσκάκη και απέτυχαν.
ΝΑ ΠΑΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΓΙΑ ΤΟ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ"
Δεν είναι αυτός ο Ολυμπιακός που τα ‘κανε. Μη γράφω τα ίδια. Και δεν είναι όλοι οι αντίπαλοι αφελείς όπως οι Τούρκοι της Οσμάνλισπορ. Όποιος πει ότι είχαν μείνει στην Άγκυρα, μάλλον θα προσπαθήσει να τους δικαιολογήσει. Και για να κλείσω όπως ξεκίνησα, στους 7 βαθμούς η διαφορά από τον Πανιώνιο, οι Νεοσμυρνιώτες δε μπορούν να γίνουν η… Λέστερ της Ελλάδας, αλλά σίγουρα την άλλη Δευτέρα, θα πρέπει όλη η περιοχή να πάει στο ματς με την ΑΕΚ. Για ένα και μόνο λόγο: Ένα ευχαριστώ στην ομάδα που έχει βάλει… αλατοπίπερο στο πρωτάθλημα.
Ένα πρωτάθλημα που ο πρώτος το κατακτά παίζοντας κάτω από υποφερτά και οι διαφημισμένοι διώκτες του, ήταν φέτος, τρεις φορές χειρότεροι! Κι επειδή δεν υπάρχει μόνιμος αρθρογράφος για τον Πανιώνιο, αυτοί οι άνθρωποι θα ‘χουν να λένε ότι φέτος γράφουν μια όμορφη ιστορία. Η καλύτερη εκτός έδρας ομάδα του πρωταθλήματος σε αριθμούς, αλλά και σε πάθος. Καρδιά, πείσμα, τσαμπουκά. Αντοχή.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ
Οι δικαιολογίες του Μπέντο, ανύπαρκτες. Από τον Δεκέμβρη έπρεπε να ‘χε φύγει. Ο τίτλος τότε ήταν «ή τώρα ή ποτέ». Επικράτησε το «ποτέ». Και από τότε; Η πιο δυναμική ομάδα της χώρας, δε βάζει γκολ πια ούτε στην έδρα της. Τρώει γκολ στα 49’’ και δεν έχει πια υλικό και αντοχή να ανατρέψει το ματς, κάτι που παλαιότερα ήταν… λουκουμάκι. Το γήπεδο αντί να γεμίζει, αδειάζει. Ψυχολογία; Ανύπαρκτη στους περισσότερους, ακόμη και στους αγαπημένους παίκτες του προπονητή.
Σε λίγο θα «καούν» και οι νεαροί, που είναι παικταράδες. Φαγωμένοι ποδοσφαιριστές, τη στιγμή που έφυγε ο κορυφαίος της ομάδας (Μιλιβόγεβιτς) και ο πρώτος σκόρερ (Ιντέγε). Δεύτερη ήττα στη σειρά στο πρωτάθλημα. Πάντως, επιμένω και να φύγει τώρα, ποιος θα αναλάβει και τι θα αλλάξει; Κάθε τρεις μέρες έχει αγώνα! Όμως για να σας προλάβω υπάρχει και ο αντίλογος: Έχουν φύγει άλλοι κι άλλοι, με λιγότερα «εγκλήματα». Τι να πω;
Για φινάλε πρέπει να γράψω ότι διαφωνώ με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού που στηρίζει τον Μπέντο (ο κόσμος πονάει με αυτά που βλέπει), αλλά τον παραδέχομαι που βγαίνει στα ίσια με το που τελειώνει το ματς και κάνει τις δηλώσεις που έκανε και δεν κρύφτηκε. Να δούμε αν τον δικαιώσει ο Πορτογάλος και η ομάδα παίξει καλύτερη μπάλα. Γιατί προσωπικά μόνο αυτό με νοιάζει. Η καλύτερη μπάλα…
Μόνο Instagram: Pantelaras10
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
