Πώς ένας διαφαινόμενος θρίαμβος μπορεί να εξελιχθεί σε τραγωδία; Πώς ένα ματς σε κλίμα πανηγυρικό, καταντάει εφιάλτης; Πώς ένας προπονητής μπορεί να κάνει άνω- κάτω την ομάδα του; Πώς μια ομάδα γεμάτη παίκτες, μπορεί να δείχνει άδεια στο γήπεδο;

Πώς μπορεί να χαθεί η ηρεμία έμπειρων παικτών και να τους βλέπει όλη η Ελλάδα να βρίζουν έχοντας διαλυμένη ψυχολογία και νεύρα; Ο Ερυθρός Αστέρας έδειχνε στο πρώτο ημίχρονο κατώτερος της Λάρισας και στο τέλος οι οπαδοί τους, ευτυχισμένοι τραγουδούσαν και το "είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό", πιο πολύ για να δώσουν και λίγη χαρά στους πικραμένους φίλους τους από την Ελλάδα; Ποια ομάδα δε θα ονειρευόταν να ζήσει μια τέτοια βραδιά ως φιλοξενούμενη; Να πάει σε ένα γήπεδο και να νιώθει όμορφα; Πώς όμως να χαρεί ο κόσμος του Ολυμπιακού;

Είτε στη Σερβία, είτε στην χώρα μας; Πώς; Με τα χάλια που είδαν; Με τα γκολ καρμπόν από τον αέρα στο δεύτερο μέρος; Με τον προπονητή να τα χάνει; Ελάτε τώρα μη κοροϊδευόμαστε. Ακούγοντας την ενδεκάδα του Ολυμπιακού, κάθε νορμάλ άνθρωπος που γνωρίζει τα στοιχειώδη, αναρωτήθηκε: Τον Ποντένσε δε τον βγάζει ούτε σε φιλικό με τη… ΔΕΗ και το έκανε τώρα; Που ο Πορτογάλος σε αυτό το επίπεδο, είναι ο μόνος που δε «μασάει» ακόμη και λάθος να κάνει; Ο Βαλμπουενά έχει πάρει την ομάδα πάνω του, γιατί έξω; Γιατί να παίξει 90 λεπτά με τη Λαμία ο Ελαμπντελαουί και να μείνει τώρα έξω; Γιατί τόσο ρίσκο; Γιατί τέτοιες επιλογές; Γιατί έξω ο Γκιλιέρμε; Δίκιο δεν έχω;

Ελάτε τώρα και εσείς τα σκεφτήκατε αυτά και καλά κάνατε! Θεωρώ ότι ο Μαρτίνς πήρε ένα ρίσκο, από αυτά που καμιά φορά «τους γυρνάει το μυαλό» και το παίρνουν οι προπονητές. Οι λόγοι; Ποικίλουν. Μπορεί να σκέφτηκε "μου τα ‘χουν πρήξει με το ροτέισον, ε τώρα θα δείτε". Μπορεί να είπε "θέλω να κερδίσω τον Άρη, όσα και να κάνω στην Ευρώπη, οι Έλληνες θα με δικάζουν τις Κυριακές" . Μπορεί στην τελική να το "διάβασε" και έτσι το ματς. Να βάλει Τοροσίδη, να δώσει χρόνο σε Μπενζιά, να βγάλει την ασφάλεια του - κουρασμένου ομολογουμένως - Γκιλιέρμε και να φέρει τον Καμαρά δίπλα στον Μπουχαλάκη. Συν το ότι εμφάνισε και τον Λοβέρα που δεν έκανε και πάρα πολλά δικαιολογημένα.

Έχει παίκτες ο φετινός Ολυμπιακός. Έχει ενισχυθεί πολύ η ομάδα και αυτό είναι και ευχή και κατάρα για τον προπονητή. Η άτιμη η διαχείριση βλέπετε. Όταν όμως μια διοίκηση σου αγοράζει παίκτες, περιμένει να τους χρησιμοποιήσεις και με λογική. Χίλια συγγνώμη παιδιά, αλλά ο κόουτς λειτούργησε παράλογα. Λανθασμένα. Εγωιστικά. Είναι δική μου η γνώμη, μπορείτε να διαφωνήσετε, ο σεβασμός σου και η αγάπη μου για εσάς, δε θα χαθούν. Παραλογισμός 100%. Μετά το κακό κοουτσάρισμα στο ΟΑΚΑ, ήρθε η βραδιά του Βελιγραδίου.

Γιατί αφήνεις έξω τον μοναδικό ποδοσφαιριστή που σε τέτοιο επίπεδο κουβαλάει μπάλα;

Γιατί αφήνεις έξω τον Βαλμπουενά που έχει δώσει τα πάντα και στην τελική, μισή ενέργεια να κάνει, φτιάχνει γκολ; Εντάξει, να παίξει ο Μπενζιά, αλλά αν έλεγες σε έναν Ολυμπιακό, ότι ο Βαλμπουενά δε θα αγωνίζεται στο Champions League, θα σου έριχνε φάσκελα.

Γιατί έξω τον Ελαμπντελαουί και αφήνεις μια πλευρά με Τοροσίδη-Μασούρα που τα παιδιά δεν έκαναν κάτι κακό, αλλά δεν έκαναν και θόρυβο. Ο Νορβηγός ζει για αυτές τις βραδιές και εσύ μου τον αμολάς να διαλύσει την Λαμία.

Για τον Γκιλιέρμε, δε θα γράψω. Έγινε μια αλλαγή σε κεντρικό χαφ, οκ. Που κι εκεί πάλι τον πιο σταθερό από τους τρεις σε ματς Ευρώπης με βαθμούς και χρήματα δε τον κρατάς εκτός.

Και στην τελική, με έναν τέτοιο Ερυθρό Αστέρα, είμαι σίγουρος ότι ο Ολυμπιακός δε θα έχανε. Η γνώμη μου είναι το ξαναλέω, πετάχτηκαν βαθμοί στο Βελιγράδι παιδιά και χάθηκε μια καλή ευκαιρία να μείνει η ομάδα στη δεύτερη θέση, αφού την ίδια ώρα η Μπάγερν έκανε επίδειξη δύναμης στο Λονδίνο. Όπως εξελίχθηκε ο αγώνας, οι Ολυμπιακοί όλης της γης έζησαν άσχημη βραδιά, αλλά τουλάχιστον ξέρουν τι φταίει. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής απέναντί σας, αν κάποιος ήταν λίγο κουρασμένος τούτο το βράδυ της Τρίτης, θα μπορούσε εύκολα να κοιμηθεί μέχρι το 23’!

Ήταν το λεπτό που ο Γκερέρο έπιασε ένα καλό σουτ, δίχως να βρει στόχο, αλλά τουλάχιστον έκανε κάτι. Και μετά από λίγο βρήκε το τόπι σωστά και με το κεφάλι. Το κέφι των χιλιάδων ευτυχισμένων, αγαπημένων και χαρούμενων φίλων των δυο ομάδων στην εξέδρα , δε το είχαν οι ποδοσφαιριστές. Και το ανησυχητικό για το ίδιο το άθλημα, ήταν, πως ο ρυθμός δεν ήταν χάλια από την τακτική, αλλά από τον κακό ρυθμό που είχαν. Εμείς ακούγαμε ως εντολές από τους δυο πάγκους "πίεση ψηλά" και τα σχετικά, αλλά καμία σχέση με αυτά που βλέπαμε. Ο Ερ. Αστέρας μόνο ως γηπεδούχος δε φέρθηκε. Μηδενική πίεση, καμία συνοχή στην ανάπτυξη και εύκολα "πουλήματα" της μπάλας.

Ο Ολυμπιακός έχει μια δυνατή δικαιολογία για το πως μπήκε στο ματς. Πολύ απλά ήταν φιλοξενούμενος. Οι Πειραιώτες στο Καραϊσκάκη μπαίνουν συνήθως αφιονισμένοι και πολύ καλά κάνουν. Οι αντίπαλοί τους, Τρίτη πάσα δεν άλλαζαν, καμιά σέντρα με το ζόρι και ο Μιλόγεβιτς χτυπιόταν στον πάγκο. Οι ποδοσφαιριστές του, σε τρεις χαρακτηριστικές φάσεις, δεν έβγαλαν μεγάλη διαγώνια μπάλα σε ελεύθερο συμπαίκτη τους!!! Δείγμα της χαμηλής αυτοπεποίθησης και της άσχημης συμπεριφοράς τους. Κι όμως στο δεύτερο μέρος έμοιαζαν με… Μπαρτσελόνα. Αυτοί οι ίδιοι.

Ο Ολυμπιακός δεν έκανε τρομερά πράγματα, αλλά έδειχνε ότι για να απειληθεί θα έπρεπε ο ίδιος να κάνει γκάφα. Και τις έκανε μαζεμένες πιο μετά. Οι επιλογές του Μαρτίνς βέβαια, στερούσαν από την ομάδα το ασφαλές και άμεσο κουβάλημα της μπάλας Ποντένσε), το απροσδόκητο που χρειάζεται πάντα μαζί με την φαντασία (μια καλή μπάλα ή ένα σουτ του Βαλμπουενά), την έξτρα απειλή στις πλευρές (Ελαμπντελαουί). Τα είπα και πιο πριν, μη σας ζαλίζω. Ωστόσο, το ματς έδειχνε κατακόκκινο και έγινε ακόμη περισσότερο έτσι, όταν ο Σεμέδο βρήκε δίχτυα. Βγήκε σωστά στο δεύτερο δοκάρι, μετά το φάουλ που εκτέλεσε ο Μασούρας και σκόραρε με την βοήθεια του πορτιέρε των Σέρβων που λειτούργησε ως… άψογος τροχονόμος!

Το "μισό το βόδι" ο Ολυμπιακός το "έφαγε" άνετα. Οι δυνάμεις που είχαν καταναλώσει ήταν οι μισές σε σχέση με το ματς απέναντι στην Τότεναμ. Και κέρδιζαν με ελάχιστη απειλή από το πλάι. Και μηδενικό παιχνίδι άξονα. Ναι, γέννησαν τα κοκόρια του Μαρτίνς στο 45λεπτο, μετά άνοιξαν οι πύλες της κόλασης. Ένα καλό στημένο, ήταν αρκετό στα 45 λεπτά. Και οι φίλοι του Ερυθρού Αστέρα, με το δίκιο τους αποδοκίμασαν - μπας και ξυπνήσουν - τους παίκτες τους! Δε ξέρω αν τους ξύπνησαν, αλλά σίγουρα δεν άλλαξε τη δική του συμπεριφορά ο Ολυμπιακός και το πλήρωσε. Η κόκκινη του Μπενζιά άφησε με παίκτη λιγότερο την ελληνική ομάδα και κάπου εκεί η μπάλα χάθηκε. Όσοι δεν έχουν κλωτσήσει θα πουν "η κόκκινη φταίει για όλα". Λάθος. Η κόκκινη είχε λόγο που ήρθε. Επιλογές. Και το όλο στήσιμο, έδειχνε ευάλωτο.

Ήρθε η ισοφάριση από κακό διώξιμο του Μεριά και εκεί που οι Σέρβοι δεν έβρισκαν για πολύ ώρα λύσεις απέναντι στον Ολυμπιακό, ξαφνικά, απέκτησαν όρεξη , κέρδισαν μέτρα και εκμεταλλεύτηκαν τον δικαιολογημένο ερυθρόλευκο πανικό. Δυο κόρνερ ήταν αρκετά. Ίδια γκολ με τον Σεμέδο μισό μέτρο μπροστά και τον Μπουχαλάκη να χάνει τις μονομαχίες. Να σημειωθεί πως η ομάδα παίζει ζώνη στα στημένα και σε αυτές τις περιπτώσεις η ευθύνη μοιράζεται. Γενικά όμως, στα τρία τέρματα «σημαδεύτηκαν» τα δυο στόπερ και ο Μπουχαλάκης. Έτσι είναι η ρουφιάνα η μπάλα. Ο Ολυμπιακός έχασε παιχνίδι που με νορμάλ συνθήκες θα το κέρδιζε. Και ηττήθηκε και με δυο γκολ διαφορά. Όλα μετράνε… Αλλά τώρα αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι το Βικελίδης. Γιατί το πρωτάθλημα δε περιμένει.

Photo credits: Eurokinissi