Ο Οτζί Ανουνόμπι αγωνίστηκε σε όλο το δεύτερο ημίχρονο του Game 3 των Ράπτορς με τους Σέλτικς. Και επιχείρησε μόνο ένα σουτ: Το νικητήριο buzzer-beater τρίποντο με το οποίο έδωσε τη νίκη με 104-103 στους Ράπτορς!

Για 23 λεπτά, 59 δευτερόλεπτα και 5 δέκατα του δευτερολέπτου ο Αγγλονιγηριανός φόργουορντ απλώς έκανε όλα τα υπόλοιπα για τα οποία είναι γνωστός. Έπαιζε άμυνα, έπαιρνε ριμπάουντ και στεκόταν στην... γωνίτσα του στην επίθεση για να υπάρχουν σωστές αποστάσεις στο Τορόντο. Και δεν επιχείρησε κανένα σουτ, μέχρι να υποχρεωθεί να το κάνει στο τέλος, ολοκληρώνοντας ένα play που δεν ήταν καν φτιαγμένο για αυτόν!

Ο Ανουνόμπι δεν ήταν καν μέσα στις επιλογές. Η πρώτη ήταν ο Φρεντ ΒανΒλίτ. Η δεύτερη ο Πασκάλ Σιάκαμ. Τρίτη επιλογή δεν είναι σίγουρο ότι υπήρχε στο play του Νικ Νερς. Ένα play που ο Νερς “έκλεψε” από ένα DVD του 2008 που έπεσε στα χέρια του με συστήματα για το τέλος ενός αγώνα! Δεν είχε σημασία όμως.

Όταν ο Λάουρι έστειλε τη μπάλα πάνω από τα χέρια του ύψους 2.26 μέτρων Τάκο Φολ προς το μέρος του Ανουνόμπι, ο 23χρονος φόργουορντ δεν είχε άλλη επιλογή. Με 5 δέκατα του δευτερολέπτου στην διάθεσή του, έπρεπε απλώς να σουτάρει. Αυτό έκανε και ευστόχησε. Και μαζί με αυτό το σουτ άφησε με κάθε επισημότητα πίσω του όσα (μαζεμένα) άσχημα πράγματα του συνέβησαν πέρυσι.

ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Οτζί Ανουνόμπι είναι ο άνθρωπος που κλήθηκε φέτος να αντικαταστήσει τον Κουάι Λέοναρντ στην βασική πεντάδα των Ράπτορς μετά την αποχώρηση του MVP των περσινών τελικών. Σαφώς και κανείς δεν περίμενε από αυτόν να κάνει αυτά που έκανε ο Λέοναρντ, αυτό το βάρος έχει πέσει εν πολλοίς στον Πασκάλ Σιάκαμ. Απλώς, λόγω θέσης, ο Ανουνόμπι έμελλε να είναι θεωρητικά ο αντικαταστάτης του νυν σταρ των Κλίπερς, έχοντας ως βασική αποστολή να γίνει ξανά ο εαυτός του έπειτα από μία απογοητευτική περσινή σεζόν σε προσωπικό επίπεδο.

Ο κόσμος ξέρει ότι οι Ράπτορς κατέκτησαν πέρυσι το πρωτάθλημα. Είδε όλη τη λάμψη του Λέοναρντ, την μπασκετική ενηλικίωση του Σιάκαμ, την εξιλέωση του Κάιλ Λάουρι. Ο κόσμος όμως δεν είδε τι πέρασε ο Ανουνόμπι, ο οποίος από βασικός βρέθηκε στον πάγκο για χάρη του Λέοναρντ. Δεν ήξερε ότι ο Ανουνόμπι έχασε τον πατέρα του πριν ξεκινήσει η περσινή σεζόν, ο οποίος ήταν το μοναδικό του στήριγμα αφού η μητέρα του πέθανε λίγο μετά την γέννησή του. Και δεν ασχολήθηκε με το γεγονός ότι πρακτικά στα playoffs ήταν εκτός ροτέισον, αφού τον περασμένο Απρίλιο υποβλήθηκε σε εγχείριση σκωλικοειδίτιδας.

Με λίγα λόγια: Η περσινή σεζόν των Ράπτορς μπορεί να ήταν ονειρεμένη, αλλά για τον Ανουνόμπι ήταν μάλλον εφιαλτική. Αυτά που χρειάστηκε να περάσει στα 22 του χρόνια δεν ήταν ακριβώς λίγα. Χρειάστηκε στήριξη από ειδικούς. Ήρθε πιο κοντά με τους Σιάκαμ και Λέοναρντ που επίσης είχαν χάσει τους πατεράδες τους σε μικρή ηλικία. Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό του, ετοιμάστηκε για μία σεζόν καριέρας φέτος και στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών, μέχρι που ήρθε η ώρα της απόλυτης εξιλέωσης.

ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΝΑ ΑΣΤΟΧΗΣΕΙ

Ο Ανουνόμπι πέρασε πάρα πολλά την τελευταία διετία. Έντονες στιγμές, καλές και κακές. Χρειάστηκε να ψάξει βαθιά μέσα του για να βρει τις απαντήσεις που έψαχνε. Ξεπέρασε τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν μπροστά του. Και στο Game 3 με τους Σέλτικς είχε την ευκαιρία να ζήσει την πιο έντονη προσωπική στιγμή της καριέρας του.

Με την σεζόν των Ράπτορς να απέχει 5 δέκατα του δευτερολέπτου από την καταστροφή – αφού αν έχαναν θα βρίσκονταν πίσω με 3-0 στην σειρά με τους Σέλτικς – το Τορόντο χρειαζόταν ένα θαύμα. Ένα σημάδι ότι δεν χάθηκαν όλα. Ο Ανουνόμπι πήρε το μήνυμα και δεν γινόταν να το αφήσει αναπάντητο. Όχι τώρα, όχι μετά από όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια.

Ο Ανουνόμπι πέρασε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο στο παρκέ ανεβοκατεβαίνοντας το γήπεδο σαν... λεωφορείο της γραμμής, αφού δεν είχε επιχειρήσει κανένα σουτ. Το τελευταίο σύστημα δεν ήταν σχεδιασμένο για αυτόν. Η μπάλα όμως έμελλε να φτάσει στα χέρια του. “ Περίμενα να ευστοχήσω. Δεν σουτάρω για να αστοχήσω. Δεν ένιωσα έκπληξη που ευστόχησα” θα δήλωνε αργότερα. Και ήξερε τι έλεγε.

Ο Ανουνόμπι είχε 5 δέκατα του δευτερολέπτου για να επιχειρήσει το μεγαλύτερο σουτ της καριέρας του. 5 δέκατα του δευτερολέπτου για να σώσει την σεζόν των Ράπτορς. Και απλώς δεν γινόταν να αστοχήσει. Γιατί; Επειδή, όπως είπε και ο ίδιος “ δεν σουτάρω για να αστοχήσω”. Τόσο απλά.

AP Photo/Mark J. Terrill