Ζευγάρι πρωταθλητών

Αναλυτικά η συνέντευξη:


Καταρχάς θέλω να μου πεις έτσι δύο λόγια για το πως αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το άθλημα που δεν είναι και τόσο διαδεδομένο στην χώρα μας;




Αλέξανδρος: ”
Εγώ ξεκίνησα χωρίς καλά καλά να καταλαβαίνω τι μου γίνεται σε ηλικία μόλις τριών ετών γιατί με ξεκίνησε ο πατέρας μου. Έπειτα συνέχισα καθημερινές προπονήσεις μέχρι τα 15-16, όμως νωρίτερα είχα ασχοληθεί και με άλλα αθλήματα.
Ορισμένα από αυτά ήταν το χαντμπολ, το βόλεϊ, το μπάσκετ και η κολύμβηση. Όταν όμως έφτασα σε αυτή την ηλικία που έπρεπε να αποφασίσω τι θ κάνω διάλεξα εκείνο που ξέρω να κάνω καλύτερα από όλα. Τελικά εκ του αποτελέσματος νομίζω ότι δικαιώθηκα“.




Η πρώτη σου συμμετοχή σε μεγάλους αγώνες αν δεν κάνω λάθος ήταν στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ;




Αλέξανδρος: “Χρονικά είχε προηγηθεί η συμμετοχή μου στην κατηγορία των εφήβων σε Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, όπου είχα βγει δύο φορές πρώτος στην Ευρώπη και μία σε Παγκόσμιο επίπεδο. Μετά όντως η πρώτη μου μεγάλη συμμετοχή ήταν στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ”.




Εκεί όμως η τύχη σου γύρισε την πλάτη…




Αλέξανδρος: ”
Εκεί είχα σπάσει το πόδι μου. Σίγουρα ήταν μια δύσκολη κατάσταση, αλλά είμαι τις άποψης πως όλες οι εμπειρίες στη ζωή σου δίνουν την ευκαιρία να κερδίσεις κάτι εάν ξέρεις πως να τις εκμεταλλευθείς.
Εγώ νομίζω ότι η συγκεκριμένη εμπειρία μου έδωσε σκληρότερα και δύναμη γενικότερα στη ζωή μου και όχι μόνο μέσα στον αθλητισμό. Τελικά, άσχετα με το ότι με πόνεσε πολύ η συγκεκριμένη εμπειρία πιστεύω ότι βγήκα πιο δυνατός και τα κατάφερα“.




Ποια θεωρείς εσύ ότι είναι η κορυφαία στιγμή της αθλητικής σου καριέρας μέχρι σήμερα;




Αλέξανδρος: ”
Για μένα μεγαλύτερη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν ήμουν πρώτος λαμπαδηδρόμος στην Αρχαία Ολυμπία. Σίγουρα την χαρακτηρίζεις αθλητική γιατί ήταν ένα αθλητικό γεγονός, αλλά επειδή δεν είναι μια κατάκτηση ενός μεταλλίου, αυτό δείχνει την εκτίμηση των τρίτων προς το πρόσωπό σου.
Αυτή πιστεύω ότι ήταν η μεγαλύτερη τιμή που μου έχει γίνει και πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη τιμή“.




Μου δίνεις την καλύτερη πάσα για να βάλω στην κουβέντα μας και την Ρούξι. Αν δεν με απατά η μνήμη μου είχες και εσύ ανάλογη τιμή;




Ρούξι: ”
Ναι, ήταν πριν από λίγους για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς“.




Πως ήταν αυτή η εμπειρία;

Ρούξι: ”
Είχα πραγματικά φοβερό άγχος. Το έλεγα στον Αλέξανδρο και δεν με πίστευε. Είχα ντυθεί με τα αντιανεμικά, τα γάντια το σκουφάκι και περίμενα να έρθουν να μου ανάψουν τη δάδα.
Όταν έγινε αυτό ένιωσα πραγματικά πολύ μεγάλη τιμή. Είναι μια μοναδική στιγμή της καριέρας μου. Και εμένα όπως και στον Αλέξανδρο μας δόθηκε αυτή η ευκαιρία επειδή ήμουν αθλήτρια. Πιστεύω ότι είναι κάτι ξεχωριστό και ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο“.




Και τώρα πάμε στα… δύσκολα. Θέλετε να μας πείτε πως γνωριστήκατε;




Ρούξι: ”
Θα γελάσουμε τώρα“.




Αλέξανδρος: ”
Ξεκίνα εσύ τότε“.




Ρούξι: ”
Θα ξεκινήσω εγώ, γιατί ήμουν και εκείνη που άρχισα το θέμα“.




Αλέξανδρος: ”
Θα με πουν κότα τώρα αλλά τι να κάνουμε;” (Γέλια)




Ρούξι: ”
Τον ήξερα χρόνια τώρα“.




Να υποθέσω ότι η πρώτη σας γνωριμία ήταν στην Ολυμπιάδα της Αθήνας;




Ρούξι: ”
Τον ήξερα ως αθλητή και από πιο πριν. Τον θαύμαζα για αυτά που είχε κάνει. Μάλιστα είχαμε βρεθεί τυχαία σε μια εκδήλωση που είχε κάνει η Εθνική Τράπεζα που ήταν χορηγός της Εθνικής ομάδας”




Αλέξανδρος: ”
Αλλά και δικός μου χορηγός“.




Ρούξι: ”
Εκεί τον είδα από κοντά αλλά ως κυρία δεν μίλησα. Και κοίτα τώρα αυτό facebook τι μπορεί να κάνει“.




Αλέξανδρος: ”
Μια μέρα στην προετοιμασία καθόμουν και δεν είχα τι να κάνω και έτσι μπήκα στο facebook. Κοιτάω και βλέπω αίτημα φιλίας από την Ρούξι Ντουμιτρέσκου. Λέω είναι δεν είναι…
Ξέρεις πόσα ψώνια κυκλοφορούν… ”




Ρούξι: ”
Και καλά τώρα με ήξερε”




Αλέξανδρος: ”
Αφού σου έχω πει ποιες αθλήτριες ήξερα. (γέλια) Στην αρχή ήμουν αρκετά δύσπιστος για το εάν ήταν όντος η Ρούξι“.




Ρούξι: ”
Του κάνω αίτημα φιλίας ας πούμε τη Δευτέρα και περιμένω Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη χωρίς να γίνει τίποτα και λέω τι ψωνάρα είναι αυτή. Τι νομίζει ότι θέλω από αυτόν; Στο κάτω κάτω ένα αίτημα φιλίας του έκανα. Που να ξέρω εγώ ότι εκείνος ψάχνει να δει εάν είναι όντως πραγματικό το προφίλ μου.




Τελικά μου απαντάει. Βέβαια, δεν μιλήσαμε αμέσως. Κάποια στιγμή μου σχολιάζει ένας οπαδός του Παναθηναϊκό στον τοίχο μου στο facebook “είσαι όντως η Ρούξι”; Αυτός είχε φωτογραφία του Μάικλ Τζάκσον αλλά λεγόταν Άρης κάτι. Μπαίνει ο κύριος από εδώ και σχολιάζει, “Εσύ είσαι ο Άρης ή ο Τζάκσον“; (γέλια).




Αλέξανδρος: ”
Ήταν ένας καλός τρόπος για να σπάσω τον πάγο έτσι. Είπα να μην στείλω το κλασικό μήνυμα που στέλνετε όλοι “γεια τι κάνεις”. Μετά αρχίσαμε και μιλούσαμε λίγο παραπάνω και μετά ακόμα παραπάνω“.




Ρούξι: ”
Να φανταστείς ότι σε εκείνο το μήνυμα που σχολιάζαμε δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα σχόλια είχαμε κάνει. Ο άλλος ο καημένος μου είχε κάνει ένα σωρό σχόλια και εμείς μιλούσαμε μόνο οι δυό μας. Κάποια στιγμή μου λέει ο Αλέξανδρος δεν πάμε στο inbox; Από εκεί πήγαμε στο msn και από εκεί στο τηλέφωνο. Αφού μιλούσαμε ώρες ατελείωτες στο msn γυρίζει ο Αλέξανδρος και μου λέει ότι δικαιούται να έχει το τηλέφωνό μου”




Αλέξανδρος: ”
Κύριος“.




Ρούξι: ”
Ναι ήσουν κύριος σου βγάζω το καπέλο. Μου λέει τι ώρα να σε καλέσω αύριο για να μην σε ενοχλώ. Ότι ώρα και να καλέσεις δεν έχω πρόβλημα. Μου λέει ότι δεν θέλει να ενοχλεί και του απαντώ εγώ εντάξει. Έχω προπόνηση 9.30 με 11.30 πάρε με στις 12. Εγώ περιμένω με το που πάει 12.01 χτυπάει το τηλέφωνο. Εγώ γύριζα εκείνη την ώρα από την προπόνηση με τα πόδια γιατί έμενα κοντά και σταματάω σε κάτι γλάστρες, άναψα και ένα τσιγάρο και μιλούσαμε. Μάλιστα για να μη χαθεί το σήμα δεν ανέβηκα πάνω στο σπίτι μου“.




Αλέξανδρος: ”
Το έχω κάνει και εγώ. Ανέβαινα στην προετοιμασία τότε και ήμουν στα βουνά στην Νάουσα. Μιλούσαμε και μου έλεγε σε πόση ώρα φτάνεις και τις έλεγα σε τόση ώρα. Είχε περάσει καμιά ώρα και μου λέει έφτασες; “Όχι, έχω σταματήσει κανένα μισάωρο πιο κάτω γιατί πάνω χάνεται το σήμα και δεν θέλω να διακοπεί το σήμα και να διακόψουμε την επαφή“.



Δείτε τον απολαυστικό διάλογο για την γνωριμία τους….









Πάντως τη δύσκολη απόφαση την πήρες εσύ Αλέξανδρε. Αφού κατέβηκες στην Αθήνα και δεν έχασες κανένα παιχνίδι. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για σένα;




Αλέξανδρος: ”
Καταρχήν έχασα μόνο ένα. Έχασα το παιχνίδι με τον Πανελλήνιο στην Κυψέλη, γιατί ήταν η εβδομάδα που είχα πάει στη Θεσσαλονίκη για να μετακομίσουμε.
Τώρα σε ότι αφορά τις δυσκολίες της απόφασής μου μπορώ να πω ότι με βοήθησαν κάποια πράγματα. Για παράδειγμα είχα την ευκαιρία όλη τη χρονιά να κάνω προπονήσεις με τον προπονητή μου, τον Κώστα Τζιδημόπουλο. Αυτό δεν ήταν φυσικά ούτε ο λόγος αλλά ούτε και η αιτία αλλά ήταν ένα θετικό που προέκυψε από την μετακόμιση.




Δεν μπορώ να βρω κάτι αρνητικό στην όλη εμπειρία μου από την μετακόμιση στην Αθήνα. Πάντα όταν ερχόμουν εδώ περνούσα πολύ καλά, αλλά αυτή τη φορά το κίνητρό μου ήταν πολύ σημαντικό. Φυσικά αναφέρομαι στη Ρούξι, αφού για αυτήν κατέβηκα στην Αθήνα. Τώρα που τελείωσε η χρονιά αποφασίσαμε να ανεβούμε στη Θεσσαλονίκη. Κάτι άλλωστε που είναι γνωστό σε όλους“.




Μια ερώτηση με δύο σκέλη ένα για τον καθέναν σας. Πρώτα εσύ Αλέξανδρα πως αισθανόσουν που παρακολουθούσες σχεδόν σε κάθε αγώνα της την Ρούξι από την κερκίδα και εσύ Ρούξι πως αισθανόσουν από την πλευρά σου όταν ήξερες πως ο άνθρωπος σου είναι πάντα δίπλα σου;




Ρούξι: ”
Ένιωθα πολύ όμορφα που είχα τον άνθρωπό μου που με στηρίζει στην κερκίδα. Το σημαντικότερο ήταν πως ο Αλέξανδρος είναι αθλητής και καταλάβαινε καλύτερα από τον καθένα πως ένιωθα.
Κυρίως όταν είχα νεύρα, όταν είχα τραυματισμούς και πολλά άλλα πράγματα. Βέβαια το ότι ήταν πάντα στην κερκίδα ήταν ένα κίνητρο παραπάνω για μένα να προσπαθώ ακόμα περισσότερο“.




Αλέξανδρος: ”
Για μένα σίγουρα ήταν μια πολύ αγχωτική διαδικασία. Ιδίως από την στιγμή εγώ έχω συνηθίσει από τα ατομικά αθλήματα μου ήταν δύσκολο να κατανοήσω ότι η πορεία της Ρούξι θα εξαρτάται και από τις συμπαίκτριές της καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Από εκεί και πέρα προσπάθησα σε όλα τα παιχνίδια να είμαι το στήριγμα της γιατί σίγουρα όλοι δικαιούμαστε να έχουμε άγχος αλλά εάν κάποιος έχει ανάγκη από στήριξη αλλά η Ρούξι που έπαιζε“.




Είστε και οι δύο γεννημένοι Πρωταθλητές. Στο σπίτι όμως ποιος είναι αυτός που ρίχνει τον εγωισμό του;




Ρούξι: ”
Κοίταξε δεν νομίζω ότι στη σχέση μας παίζει ρόλο ο εγωισμός. Θα σου πω όμως κάτι. Ένα από αυτά που με κερδίσανε στον Αλέξανδρο είναι ότι δεν μπορώ να τον κάνω ότι θέλω. Με τίποτα όμως… Έχει προσωπικότητα και είναι άνδρας. Δηλαδή, όταν μιλήσει τέλος. Θα βαρέσω προσοχή. Μου αρέσει αυτό. Δεν μου το ζήτησε και ούτε το απαίτησε, αλλά ήταν κάτι που κέρδισε. Εμένα αυτό μου αρέσει πάρα πολύ. Δεν μου αρέσει να έχω το πάνω χέρι. Πάντα προσπαθώ να τα καταφέρω να το έχω αλλά δεν το έχω καταφέρει και ούτε θέλω“.




Αλέξανδρος: ”
Πιστεύω ότι η Ρούξι είναι πολύ πιο εύκολος άνθρωπος από ότι νομίζει ότι είναι ή από ότι της έχουν πει ότι είναι. Εγώ το μοναδικό που κάνω μέχρι στιγμής είναι να μιλάω με λογική και να στηρίζω τις δικές μου απόψεις. Τώρα, εάν το εκτίμησε αυτό όπως και το ότι είμαι πάρα πολύ ευθύς σαν άνθρωπος και μέσα από αυτό ήρθε αυτή η εκτίμηση προς το πρόσωπό μου, για μένα είναι δύο φορές χαρά γιατί ο τρόπος μου έχει γίνει και τρόπος της. Εγώ πραγματικά δεν μπορώ να βρω κάτι στο οποίο να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μέχρι τώρα“.




Ρούξι πρόσφατα ανακοίνωσες το τέλος της καριέρας σου, ο λόγος είναι ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να κάνεις οικογένεια…




Ρούξι: ”
Κοίταξε και οι δύο πριν γνωριστούμε είχαμε το παρελθόν μας. Εγώ το καλοκαίρι πριν γνωριστούμε είχα καταλήξει πως δεν υπάρχει αυτό που ψάχνω εγώ σε έναν άνδρα και ότι κάποια στιγμή για να κάνω οικογένεια και να προχωρήσω θα πρέπει να συμβιβαστώ με αρκετά πράγματα.




Τώρα που τον έχω γνωρίσει καλύτερα θέλω να πω κάτι που δεν έχω πει ποτέ μπροστά του. Μάλλον του το έχω πει αλλά όχι μπροστά σε τρίτους. Δεν είναι κάτι σαν και αυτό που έψαχνα αλλά είναι κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που έψαχνα. Νιώθω ευλογημένη που τον έχω γνωρίσει.




Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι γιατί…”




Αλέξανδρος: ”
Τότε θα βγει η παντόφλα που λένε όλοι(γέλια…). Πέρα από την πλάκα αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτό που ένιωσα από τότε που είμαστε μαζί είναι πως ότι κάνεις στη ζωή σου κάποια στιγμή έχει αντίκτυπο στο μέλλον. Αν κάποια πράγματα τα οποία στο παρελθόν έχεις βγάλει κάποια συμπεράσματα μέσα από τις εμπειρίες που έχεις ζήσει, με αυτά κοιτάς να συνεχίσεις αργότερα.




Τα δικά μου συμπεράσματα και οι δικές μου εμπειρίες μου είχαν δείξει ακριβώς αυτό που είπε και η Ρούξι. Θα είναι σαν να επαναλαμβάνομαι λέγοντας αυτά που είπε και επειδή πραγματικά δεν υπάρχει κάτι να συνεννοηθούμε, το θέλω μου είναι και δικό της, για μένα είναι η μεγαλύτερη χαρά. Αν μου έλεγαν τι θα ήθελες να έχεις από τον άνθρωπό σου, θα ήταν κάτι λιγότερο από αυτό που έχω τώρα“.




Ρούξι: ”
Σε εκατοστά εννοεί… Θα ήθελε κάποια πιο κοντή φαντάζομαι (γέλια)”.




Ρούξι θεωρείς ότι οι τίτλοι του τέλους στην καριέρα σου έπεσαν με τον καλύτερο τρόπο;Την ίδια στιγμή που εσύ σταματάς ο Αλέξανδρος έχει αγώνες στο Πανευρωπαϊκό.




Αλέξανδρος: ”
Θα ήθελα να μιλήσω πρώτα εγώ. Σε ότι αφορά την Ρούξι θέλω να πω ότι είμαι πάρα πολύ περήφανος που είναι ο άνθρωπός μου.




Καταρχάς θέλει πάρα πολύ μεγάλη ψυχική δύναμη ένα κοριτσάκι 19 χρονών να έρθει σε μια ξένη χώρα και όχι μόνο να μπορέσει να φτιάξει το όνομά της αλλά να κάνει και 60.000 κόσμου να την χειροκροτούν και άλλους τόσους να της στέλνουν μηνύματα που έλεγαν ότι έκλαιγαν επειδή σταμάτησε.




Έχω κλάψει και εγώ μαζί της αυτές τις μέρες με αυτά που έγιναν. Στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού θέλω να πω ότι είναι πολύ τυχεροί που την είχαν τόσα χρόνια εδώ στην ομάδα τους και θέλω να πω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη Παναθηναϊκός από την Ρούξι.




Για τους αγώνες μου τώρα μακάρι να καταφέρω να έχω μια επιτυχία. Για μένα στόχος μου είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2012, όπου εκεί μάλλον θα σταματήσω την καριέρα μου“.




Ρούξι: ”
Δεν πίστευα ότι θα τελείωνε έτσι η καριέρα μου. Αν με ρωτούσε κάποιος πριν από δέκα χρόνια για το πως θα ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου θα του έλεγα με ένα νταμπλ.




Ο τρόπος με τον οποίο έκλεισε η καριέρα μου είναι πάρα πολύ καλύτερος από αυτόν που φανταζόμουν. Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν η φιέστα στο ΟΑΚΑ γιατί έχω ζήσει μοναδικές στιγμές στη Λεωφόρο με 2000 κόσμο στο γήπεδο και άλλους 500 απέξω να μην έχουν χώρο να μπουν αλλά αυτό με 60.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ είναι απερίγραπτο.




Πραγματικά όταν κατέβηκα στο στάδιο και κοίταξα τον κόσμο θυμήθηκα τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην τελετή έναρξης. Μόνο που τότε ήταν Ολυμπιακοί αγώνες και ήταν γεμάτο το στάδιο.




Τώρα ήταν μια γιορτή του Παναθηναϊκού. Σίγουρα είναι κάτι το διαφορετικό οι Ολυμπιακοί αγώνες αλλά εμείς δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε μια μεγάλη επιτυχία με την εθνική ομάδα οπότε δεν μπορώ να νιώσω αυτό που νιώθει ο Αλέξανδρος στους Ολυμπιακούς αγώνες.




Εγώ θα πω αυτό που ένιωσα. Εκείνη την ώρα εγώ πήρα αυτό που ήθελα για να κλείσω την καριέρα μου“.




Πιστεύεις ότι το χρυσό μετάλλιο από μια μεγάλη Ευρωπαϊκή διοργάνωση που λείπει από το παλμαρέ σου στο έδωσε ο κόσμος του Παναθηναϊκού;




Ρούξι: ”
Ένα μόνο; Νομίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια που παίρναμε τους τίτλους, αλλά και την πρώτη χρονιά που δεν κατακτήσαμε τίποτα, ένιωθα ότι παίρναμε ένα μετάλλιο από τον κόσμο. Θέλω να τους ευχαριστήσω πολύ για όλα αυτά που μου δώσανε, για τις στιγμές που έχω ζήσει στον Παναθηναϊκό. Είναι πραγματικά μοναδικές και δεν πρόκειται να τις ξεχάσω ποτέ.




Μπορεί να μετακομίζω στη Θεσσαλονίκη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάψω να είμαι Παναθηναϊκός ή να έρχομαι στα παιχνίδια ή οτιδήποτε. Από εκεί και πέρα θέλω πάρα πολύ να κάνω μια εκδρομή με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Τους ζηλεύω πάρα πολύ τους οπαδούς που πηγαίνουν εκδρομή με το πούλμαν και το αεροπλάνο“.




Αλέξανδρος: ”
Θα κάνεις στο Βικελίδης όταν θα είναι φιλοξενούμενος ο Παναθηναϊκός”



Η απάντηση της Ρούξι και του Αλέξανδρου αλλά και ο απολαυστικός επίλογος της συνέντευξης στο βίντεο που ακολουθεί:








Και επειδή παντού υπάρχει “To kourkouti” και ας δηλώνει φαντάρος δείτε την συνέντευξη μέσα από την δική του ματιά
εδώ και
εδώ .



Τέλος να ευχαριστήσουμε και τους δύο για τον πολύτιμο χρόνο τους για να κάνουμε τη συνέντευξη λίγο πριν αναχωρήσουν για τη Θεσσαλονίκη και να τους ευχηθούμε τα καλύτερα.