Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος στο SPORT24: Ο λόγος που αποκλείστηκε η Εθνική, τα ελληνικά wonderkids και πώς φόρεσε ο Καρέτσας τα γαλανόλευκα

Ένας ακόμη εκλεκτός καλεσμένος βρέθηκε το βράδυ της Τρίτης (02/12) στην εκπομπή Box2Box by Betsson. Ο λόγος για τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, τον εχνικό διευθυντή των Εθνικών ομάδων, ο οποίος συνομίλησε με τον Ηλία Καλλονά και τον Αντώνη Οικονομίδη για όλα τα ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον της γαλανόλευκης.

Ο πρώην επιθετικός του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ και του Ατρομήτου ανέλυσε το πού βρίσκεται σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο και ποιες ευθύνες έχει η Ομοσπονδία για την αναγκαία εξέλιξη των Εθνικών ομάδων.

Παράλληλα, μίλησε για την υπόθεση της υπηκοότητας του Κωνσταντίνου Καρέτσα, εξήγησε το πώς χειρίζεται η Ομοσπονδία τις περιπτώσεις παικτών του εξωτερικού και στάθηκε στο τι πρέπει να γίνει ώστε η Εθνική Ανδρών να επιστρέψει ακόμα πιο δυνατή τα επόμενα χρόνια.

Δείτε τη συνέντευξη του Δημήτρη Παπαδόπουλου στο Box2Box by Betsson

Αναλυτικά όσα είπε ο Δημήτρης Παπαδόπουλος στο Box2Box by Betsson

-Ποιος είναι ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή των Εθνικών Ομάδων; “Ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή στις Εθνικές Ομάδες είναι διαφορετικός από εκείνον σε έναν σύλλογο. Σε μια ομοσπονδία, ασχέτως τίτλου, η ουσία βρίσκεται στις αρμοδιότητες που σου δίνει η διοίκηση. Στις Εθνικές, ο τεχνικός διευθυντής έχει ως βασική ευθύνη να οργανώνει όλες τις ομάδες, από τους άνδρες μέχρι τις μικρότερες ηλικίες, ώστε να υπάρχει ένα σωστό περιβάλλον που επιτρέπει στον προπονητή και στον ποδοσφαιριστή να πετύχουν”.

-Τι σημαίνει “οργανωμένη Εθνική ομάδα”; “Οργανωμένη Εθνική είναι εκείνη που παρέχει τα κατάλληλα εργαλεία στον προπονητή. Από την ποιότητα των ξενοδοχείων μέχρι τα GPS και ό,τι άλλο απαιτείται για να διαμορφωθεί ένα σύγχρονο, επαγγελματικό περιβάλλον. Το ίδιο ισχύει και για την Ελπίδων και όλες τις μικρές Εθνικές: οι ποδοσφαιριστές πρέπει να νιώθουν ότι βρίσκονται σε ένα περιβάλλον υψηλού επιπέδου. Αυτή τη στιγμή έχουμε τρία προπονητικά γήπεδα συν ένα πλαστικό, μια τεράστια πρόοδο αν σκεφτούμε ότι παλαιότερα κάναμε προπόνηση όπου βρίσκαμε. Είναι άλλο να ξέρεις ότι σε 15 λεπτά είσαι στο προπονητικό κέντρο και άλλο να ψάχνεσαι κάθε φορά”.

-Τι ισχύει με το προπονητικό της Παιανίας; “Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούμε και συντηρούμε τρία γήπεδα εκτός από ένα πλαστικό, τα οποία εξυπηρετούν την Ελπίδων, τις Γυναίκες, τους Νέους και τις μικρές Εθνικές που κάνουν προπονήσεις εκεί. Θα χρειαστεί μια ανακαίνιση, αλλά αυτό πλέον είναι διαδικαστικό θέμα· πρέπει να ληφθεί απόφαση για το ποιος θα αναλάβει το έργο”.

-Πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Σαλπιγγίδης στο επιτελείο; “Για εμάς ο στόχος είναι να δημιουργήσουμε την Εθνική ομάδα του μέλλοντος. Αυτή τη στιγμή υπάρχει το παρόν, υπάρχουν παιδιά που έρχονται, αλλά εμείς είμαστε εκεί για να οργανώσουμε τις μελλοντικές Εθνικές. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχουν μέσα στην Εθνική άνθρωποι που έχουν αγωνιστεί σε αυτή, που γνωρίζουν τι σημαίνει εθνικό ποδόσφαιρο και μπορούν να μεταφέρουν αυτή τη νοοτροπία”.

-Ποια είναι η αγωνιστική στόχευση του ελληνικού ποδοσφαίρου; “Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο που λέγεται “Αναγέννηση”, το οποίο εφαρμόζουμε από το καλοκαίρι. Ήδη ο κ. Σαμαράς “τρέχει” το πρόγραμμα σε όλες τις περιφέρειες. Έχουμε έναν περιφερειακό προπονητή σε κάθε Περιφέρεια που κάνει σκάουτινγκ, δουλεύει με τις Ακαδημίες και καταγράφει όλα τα ταλέντα. Είναι μια συνολική προσέγγιση, μια προσπάθεια να χτίσουμε από κάτω προς τα πάνω”.

-Γιατί δεν θέλετε να βλέπετε 13χρονους να παίζουν ήδη 11×11; “Δεν θέλουμε να βλέπουμε 13χρονα παιδιά να τρέχουν σε γήπεδο 11×11. Κάποια παιδιά μπορεί να ανταποκρίνονται σωματικά, αλλά τα περισσότερα δεν έχουν τις απαιτούμενες δυνάμεις σε αυτή την ηλικία. Στο 8×8 ένα παιδί θα κάνει 40–50–60 επαφές με την μπάλα. Αυτό θέλουμε: να βελτιώσουν το 1vs1, την τεχνική και τις αποφάσεις τους. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μέχρι τα 13 ώστε, όταν περάσουν στο 11×11, να είναι προετοιμασμένα και να μη τους λείπει τίποτα”.

-Τι είναι το πρόγραμμα “Αναγέννηση”; “Το πρόγραμμα Αναγέννηση στοχεύει να βελτιώσει τα παιδιά σε όλη τη χώρα. Από αυτό το πρόγραμμα θα προκύψουν οι μελλοντικοί ποδοσφαιριστές των Εθνικών ομάδων. Πολύ σημαντικό ρόλο, βέβαια, έχουν οι ΠΑΕ και άνθρωποι που εργάζονται στις Ακαδημίες τους.

Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, δεν έχουμε χαφ. Τα ψάχνουμε. Θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία όπου, όταν βλέπουμε ένα παιδί με τα σωστά σωματικά και αγωνιστικά χαρακτηριστικά, να μην το μετατρέπουμε άμεσα σε στόπερ, να μην το γυρνάμε πίσω στο γήπεδο, αλλά να το δουλεύουμε ώστε να εξελιχθεί σε μοντέρνο χαφ — έναν παίκτη που βοηθά και επιθετικά και ανασταλτικά. Είναι μια θέση στην οποία έχουμε έλλειψη και πρέπει να δώσουμε έμφαση.

“Το πρόγραμμα απευθύνεται κυρίως στα ερασιτεχνικά σωματεία. Αυτή είναι η βάση. Εκεί βρίσκονται τα περισσότερα παιδιά, εκεί χτίζεται το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής πυραμίδας. Οι ΕΠΣ και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο είναι κρίσιμα κομμάτια της προσπάθειας”.

-Πώς καλύπτεται το ηλικιακό κενό 13–16; “Κάθε ΠΑΕ έχει το δικό της πρόγραμμα για αυτές τις ηλικίες. Εκεί όμως πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στα παιδιά που έχουν καθυστερημένη σωματική ανάπτυξη. Σε συνεργασία με UEFA και FIFA θέλουμε να μπούμε σε πρόγραμμα που θα βοηθά ακριβώς αυτά τα παιδιά, τα late developers.

Πρέπει να τους δοθεί ο χρόνος που χρειάζονται ώστε να αναπτυχθεί σωστά το σώμα τους. Και ευτυχώς, πλέον και οι ομάδες το αναγνωρίζουν αυτό”.

-Ποιος είναι ο στόχος της Εθνικής; “Καταρχάς, στόχος μας είναι να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά που φτάνουν στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια χρυσή γενιά, με εκφραστή τον Μουζακίτη, και θέλουμε αυτή η γενιά να καταφέρει να φτάσει στα Top-5 πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Αν δούμε τι συμβαίνει σε χώρες όπως η Δανία ή η Σκωτία, οι Δανοί έχουν 23 διεθνείς που αγωνίζονται στα Top-5, οι Σκωτσέζοι έχουν 15. Αντίθετα, εμείς σήμερα έχουμε 7 παίκτες στα κορυφαία πρωταθλήματα — και οι δύο είναι τερματοφύλακες. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε και γιατί πρέπει να γνωρίζουμε σε ποιο σημείο είμαστε όταν μιλάμε για “αποτυχία”.

Δικαιούμασταν κάποια καλύτερα αποτελέσματα, ειδικά με τη Σκωτία. Αλλά για να σταθούμε επάξια και να διεκδικούμε σταθερά προκρίσεις, πρέπει να έχουμε περισσότερους ποδοσφαιριστές στα Top-5 πρωταθλήματα. Αν δούμε ποιες ομάδες προκρίνονται τα τελευταία χρόνια, οι περισσότερες έχουν τον κύριο όγκο των διεθνών τους σε αυτά τα πρωταθλήματα.

Το Euro είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος και θα προσεγγίσουμε τα επόμενα παιχνίδια με στρατηγική, όπως κάναμε παλαιότερα. Πιστεύω ότι το DNA μας είναι να είμαστε δυναμικοί, στρατηγικά σκεπτόμενοι, να έχουμε ισχυρό στοιχείο στο 1vs1 και να νιώθουμε έντονα το συναίσθημα της χώρας.

Δεν λέω ότι πρέπει να μείνουμε μόνο σε αυτά, όπως το 2004. Πρέπει να εξελιχθούμε, αλλά χωρίς να ξεχάσουμε το DNA μας. Έχουμε δείξει ότι μπορούμε να παίξουμε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο — τώρα πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπάνω”.

-Υπάρχει κάποια αγωνιστική ταυτότητα που θέλετε να περάσετε σε όλες τις Εθνικές; “Αυτό που εφαρμόζεται στις μεγάλες Εθνικές ισχύει και στις μικρότερες, αλλά με διαφορετική προσέγγιση ανά ηλικιακή ομάδα. Από τα 17 και κάτω δουλεύουμε με έμφαση στην τεχνική και στο τακτικό υπόβαθρο.

Από τα 19 και πάνω, οι παίκτες πρέπει να γνωρίζουν τι σημαίνει high block, πώς γίνεται το high press, και να μπορούν να προσαρμόζονται στον αντίπαλο. Είναι η ηλικία όπου μπαίνει το πλήρες αγωνιστικό πλάνο”.

-Είναι συγκυριακό ότι έχουμε τόσους πολλούς καλούς επιθετικούς αυτή την περίοδο; “Έχουμε δώσει μεγαλύτερη έμφαση τα τελευταία χρόνια στους αμυντικούς, στους τερματοφύλακες και στους επιθετικούς. Όλοι θέλουν να βάζουν γκολ, οπότε έχουμε “βγάλει” αρκετούς καλούς παίκτες σε αυτές τις θέσεις. Για να απαντήσω στην ερώτηση: το φαινόμενο δεν είναι μόνο συγκυριακό, είναι αποτέλεσμα δουλειάς.

Η Ελπίδων, που έχει κάνει το 5/5, είναι ένα κομμάτι αυτής της ανάπτυξης. Αν καταφέρει να πάει σε τελική φάση Euro, θα κάνει τεράστιο καλό σε αυτά τα παιδιά. Την τελευταία φορά που παίζαμε σε Euro, η Ελπίδων είχε 2-3 παιδιά με εμπειρία από τελικά και αυτό βοήθησε πολύ. Υπήρχε προετοιμασία μέσα από πραγματικές παραστάσεις.

Αυτήν τη στιγμή, η Ανδρών δεν έχει άμεσο στόχο. Υπάρχει όμως εξαιρετική επικοινωνία με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και αλληλοστηριζόμαστε. Γι’ αυτό, προς το παρόν, τα παιδιά αυτά βοηθούν την Ελπίδων”.

-Το ενδεχόμενο να ανέβουν παιδιά της Ελπίδων στην Ανδρών: “Σίγουρα θα το συζητήσουμε, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα. Και ο Καρέτσας και ο Μουζακίτης και όλα τα παιδιά που ήδη ξεχωρίζουν—θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Αν προκριθούμε, πιστεύω ότι θα έχουμε μια πολύ καλή ομάδα.

Θα συζητηθεί εσωτερικά αν πρέπει να κρατήσουμε όσους περισσότερους γίνεται στην Ελπίδων, εκεί όπου παίρνουν κρίσιμες εμπειρίες. Από την άλλη, αν χρειαστεί κάτι ο κ. Γιοβάνοβιτς για την Ανδρών, εννοείται ότι θα το δώσουμε”.

-Εφαρμόζεται η ίδια φιλοσοφία σε όλες τις Εθνικές ομάδες; “Σε όλες τις Εθνικές εφαρμόζουμε την ίδια γενική φιλοσοφία, αλλά με διαφορετική προσέγγιση ανά ηλικία. Από τα 17 και κάτω, η έμφαση είναι στην τεχνική, στο 1vs1 και στη συνολική τακτική εκπαίδευση. Από τα 19 και πάνω, οι παίκτες πρέπει να γνωρίζουν τι σημαίνει high block, πώς εφαρμόζεται το high press, και πώς αξιολογούμε κάθε αντίπαλο σε τακτικό επίπεδο”.

-Τι έλειψε στην πρόσφατη προκριματική διαδικασία; “Πρέπει να είμαστε πολύ σκληροί και αποφασιστικοί, όπως ήμασταν στις επιτυχίες του παρελθόντος. Σε αυτή την προκριματική φάση δεν είχαμε αυτό το στοιχείο. Υπήρχε θέμα στο ότι δεν διαθέτουμε αρκετούς χαφ, αρκετές ποιοτικές επιλογές σε αυτές τις θέσεις. Σε σχέση με τους αντιπάλους μας, δεν έχουμε τους αντίστοιχους παίκτες στα Top-5 πρωταθλήματα και αυτό φαίνεται”.

-Ψάχνετε παίκτες στο εξωτερικό; “Έχουμε επικεντρωθεί πολύ στη Γερμανία μαζί με τον κ. Αμανατίδη. Υπάρχει εκεί μια μεγάλη δεξαμενή παικτών ελληνικής καταγωγής και τους παρακολουθούμε έναν προς έναν. Γνωρίζουμε πού βρίσκονται, τι πορεία έχουν και δίνουμε έμφαση στις θέσεις του κέντρου όπου έχουμε τη μεγαλύτερη ανάγκη ως χώρα. Θα κληθούν, θα ξανακληθούν, γιατί είναι κρίσιμο να αξιοποιήσουμε αυτό το δυναμικό”.

-Είναι πλέον ευκολότερο να πείσετε παίκτες όπως ο Καρέτσας ή ο Τριάντης να επιλέξουν την Ελλάδα; “Δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να “πείσουμε” κανέναν. Σαν χώρα έχουμε πολλούς ανθρώπους που αγαπούν την Ελλάδα. Το παράδειγμα του Καρέτσα είναι χαρακτηριστικό: αισθάνεται Έλληνας. Κι εγώ είμαι από οικογένεια προσφύγων, γνωρίζω τι σημαίνει αυτό το συναίσθημα. Το σημαντικό είναι να είμαστε παρόντες για αυτά τα παιδιά, να τους δείχνουμε ότι είμαστε δίπλα τους”.

-Τι πλάνο ακολουθείτε για τους διεθνείς που μεγαλώνουν στο εξωτερικό; “Ο Καρέτσας, όταν τον πλησιάσαμε, ήταν ανήλικος. Πηγαίνουμε σε κορυφαίες ομάδες και ακαδημίες, γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να έχουμε αυτά τα παιδιά κοντά μας από μικρή ηλικία, ώστε να μην αλλάζουν υπηκοότητα όταν μεγαλώσουν. Έχουμε κάνει πολλά τουρνουά development, παρακολουθούμε την εξέλιξή τους και βήμα-βήμα ανεβαίνουν μέχρι την πρώτη ομάδα.

Όταν δεν έχεις αρκετούς παίκτες μέσα στη χώρα, πρέπει να κοιτάξεις και έξω. Έχουμε πολλά παιδιά στο εξωτερικό. Ο Νόα Άλεν, για παράδειγμα, κάνει συνεχώς ταξίδια από το Μαϊάμι στην Ελλάδα για να βοηθήσει την Ελπίδων. Έχει διάθεση, δίψα για διάκριση, και αποτελεί παράδειγμα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι όταν εκπροσωπείς τη χώρα σου”.

-Η περίπτωση Καρέτσα: “Ο Καρέτσας το έλεγε μόνος του: απλώς ήθελε κάποιον να βρίσκεται δίπλα του. Ήταν η πιο εύκολη κίνηση που κάναμε. Παίζει τεράστιο ρόλο το πώς αισθάνεται ένας ποδοσφαιριστής, και εκείνος το έδειξε από το πρώτο λεπτό που αγωνίστηκε. Ο ζήλος του για την Εθνική φάνηκε από την πρώτη στιγμή· σε μόλις 20 λεπτά είχε γυρίσει ένα παιχνίδι μόνος του.

Όσο τον βλέπουμε, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε για ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης. Η λήψη αποφάσεών του είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, έχει όλα τα εφόδια για να πάει σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα και να μας χαρίζει θέαμα και στην Εθνική.

Πιστεύω πως έχουμε αρκετά παιδιά αυτού του επιπέδου. Ο Κωνσταντέλιας, για παράδειγμα, θεωρώ ότι έχει αργήσει να φύγει στο εξωτερικό. Όσο πιο γρήγορα πάει σε ένα top πρωτάθλημα, τόσο περισσότερο θα εξελιχθεί – και τόσο μεγαλύτερο asset θα είναι και για την Εθνική ομάδα”.

-Για τον Μουζακίτη και τη βράβευσή του: “Ο Μουζακίτης εκφράζει ολόκληρη αυτή τη χρυσή γενιά. Εκφράζει όλα τα παιδιά που έχουμε. Είναι ένα παράδειγμα για το πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε τέτοια ταλέντα. Ο Μεντιλίμπαρ τον χειρίστηκε άψογα: τον έριξε στα βαθιά και στη συνέχεια τον προστάτευσε, ώστε να μην τον “κάψει” και να μην τον απογοητεύσει.

Αυτό που πέτυχε ο Χρήστος είναι ότι τον έχουμε ήδη ως πρότυπο. Ο στόχος για τον Μουζακίτη είναι να φύγει μια μέρα και να πει “έφτασα στη Ρεάλ Μαδρίτης”. Η μεγαλύτερη επιτυχία για εμάς θα είναι αυτή. Φυσικά και μπορεί να πάει εκεί. Δεν φοβάται με την μπάλα, έχει αρχίσει να παίρνει πρωτοβουλίες. Τώρα είναι στον Ολυμπιακό, είναι στην Εθνική, και όταν πάει στο εξωτερικό θα χρειαστεί λίγο χρόνο προσαρμογής, αλλά θα φτάσει στην κορυφή. Θα ανέβει επίπεδο και μαζί του θα ανέβουμε κι εμείς”.

-Ποια είναι η πιο δύσκολη αποστολή όταν προσπαθείτε να πείσετε έναν ποδοσφαιριστή; “Με τον Τσακίρη, για παράδειγμα, μιλάμε πάνω από έναν χρόνο. Έχει έναν μικρότερο αδελφό και μια μικρότερη αδελφή που παίζει ποδόσφαιρο. Η Εθνική Αμερικής δημιούργησε Κ21 που πριν δεν είχε — μέχρι πέρσι είχε μόνο Κ20. Πρέπει η οικογένεια και ο ίδιος ο παίκτης να πάρουν την απόφαση. Έχουμε μιλήσει πολλές φορές με τον πατέρα του και θα δούμε πού θα καταλήξει.

Δεν υπάρχει “δύσκολη απόφαση”. Δύσκολες είναι οι διαδικασίες που υπάρχουν γύρω από τις περιπτώσεις αυτές. Αυτές τις κάνουν δύσκολες, όχι τα “θέλω” των παικτών”.

-Υπάρχει αντίστοιχο πλάνο για τους προπονητές σε Εθνικό επίπεδο; “Ο Λεβαδειακός, για παράδειγμα, είναι απόλαυση να τον βλέπεις όταν παίζει με μεγάλες ομάδες. Βλέπω ότι κάνει απίστευτα πράγματα στο γήπεδο, παίζει στα ίσια, βγάζει δουλεμένες κινήσεις. Προπονητές, όπως ο Συλαϊδόπουλος, ο Μόρας, ο Νίκος Παπαδόπουλος, όλοι αυτοί είναι παραδείγματα προπονητών που αντικατοπτρίζουν το πλάνο της Ομοσπονδίας.

Η Ομοσπονδία πρέπει να δημιουργεί ποδοσφαιριστές, προπονητές και διαιτητές. Αυτά είναι που θα βελτιώσουν το ποδόσφαιρό μας και θα φέρουν επιτυχίες στην Εθνική Ελλάδας”.

-Υπάρχει τοξικό περιβάλλον στο ελληνικό ποδόσφαιρο; “Πιστεύω ότι τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αρκετά. Έχουν μπει άνθρωποι που πραγματικά ενδιαφέρονται και έχουν νοοτροπία προόδου. Υπάρχουν βήματα προόδου στο προϊόν. Φυσικά, παντού υπάρχουν προβλήματα, αλλά το σημαντικό είναι να υπάρχουν ικανοί άνθρωποι που να μπορούν να διαχειρίζονται τις κρίσεις”.

-Τι μπορεί να κάνει η Ομοσπονδία για να αγωνίζονται περισσότεροι Έλληνες; “Υπάρχει ήδη πρόοδος από ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, αλλά και ο Λεβαδειακός με τον Βήχο και τον Τσάπρα. Υπάρχουν παντού παραδείγματα. Φυσικά θέλουμε περισσότερους σε Β’ και Γ’ Εθνική.

Υπάρχει ο νέος κανονισμός, αλλά δεν έχει νόημα να βάζουμε υποχρεωτικούς κανόνες “με το ζόρι”. Δεν θέλουμε να παίζουν νέα παιδιά επειδή τα αναγκάζουμε. Θέλουμε οι ομάδες να το επιλέγουν μόνες τους, επειδή καταλαβαίνουν ότι αυτό θα τις ωφελήσει και θα ωφελήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο νέος κανονισμός έχει βοηθήσει πάρα πολύ την Εθνική Ελπίδων. Βλέπουμε παιδιά με δίψα, που αντιλαμβάνονται πλήρως το DNA μας. Αυτός είναι ο στόχος μας: να εξηγούμε σε αυτά τα παιδιά ότι παίζουμε μοντέρνο ποδόσφαιρο, ότι θέλουμε να παίζουμε καλά, να κυριαρχούμε.

Η διαφορά που είδατε στο παιχνίδι με τη Γερμανία έχει να κάνει και με αυτό: πώς νιώθουμε εμείς ως Έλληνες σε σχέση με τους αντιπάλους μας. Αυτή η νοοτροπία, όταν συνδυάζεται με το ταλέντο, κάνει τη διαφορά”.

-Για το τέλος της καριέρας του και τη μετάβαση στον ρόλο του τεχνικού διευθυντή: “Όταν τελειώνεις την καριέρα σου—ειδικά όταν έχεις κάνει πρωταθλητισμό—είναι μία από τις πιο δύσκολες περιόδους. Είναι δύσκολο για όλους. Πριν πάρω την απόφαση να σταματήσω, ψάχτηκα πολύ. Είδα τι μπορώ να κάνω και κατάλαβα ότι θέλω να μείνω στο ποδόσφαιρο.

Ο ρόλος αυτός μού άρεσε γιατί έβλεπα την προοπτική του και τις ανάγκες που έχει ένας προπονητής για να εξελίξει μια ομάδα. Έπρεπε εγώ, ως τεχνικός διευθυντής, να προετοιμαστώ ώστε να τον υποστηρίξω σωστά και μετά να μπορώ να τον αξιολογήσω. Γι’ αυτό έκανα τις σχολές της UEFA, μέχρι και το UEFA Pro, ώστε να ξέρω ακριβώς με τι είχα να κάνω.

Υπήρχε ένα course της UEFA, το MIP, το οποίο με βοήθησε τρομερά, όχι μόνο σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Με βοήθησε να εξελιχθώ ως άνθρωπος και θεωρώ ότι είναι κάτι που τόσο οι αθλητές όσο και οι προπονητές πρέπει να σκέφτονται, γιατί πραγματικά τους βοηθά να εξελιχθούν”.

-Ποιος είναι πιο “εμμονικός”; Ο τεχνικός διευθυντής ή ο προπονητής; “Ο τεχνικός διευθυντής πρέπει να είναι παρών. Αν καταλάβεις καλά τον προπονητή, πρέπει να του συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπο: να του πεις τι χρειάζεται, να τον συμβουλέψεις, να τον βοηθήσεις όσο περισσότερο μπορείς.

Ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή είναι να υποστηρίζει τον προπονητή, ειδικά στις Εθνικές ομάδες. Υπάρχουν πράγματα που ίσως δω εγώ και δεν είναι σωστό να τα πω απευθείας στον παίκτη· θα τα πω στον προπονητή. Είναι μια σχέση εμπιστοσύνης και κοινής ευθύνης”.