Ολυμπιακός: Οι νικητές ποτέ δεν τα παρατούν και αυτοί που τα παρατούν ποτέ δεν νικούν

Ο Ολυμπιακός βιώνει μία εξαιρετικά δύσκολη περίοδο αυτό το διάστημα, μία περίοδο η οποία μοιάζει πρωτόγνωρη στην έντασή της αν απομονώσουμε τα τελευταία 3-4 χρόνια. Τα άσχημα αποτελέσματα (ρεκόρ 1-4 στα τελευταία 5 παιχνίδια), το κακό μπάσκετ που αποδίδουν και οι εκφράσεις των προσώπων των πρωταγωνιστών συνθέτουν τις αιτίες αυτού του προβλήματος.

Κυριαρχεί η απογοήτευση, η στεναχώρια, η αμφιβολία και η αμφισβήτηση. Του κόσμου και των ιδίων γιατί προφανώς έχουν ξεκινήσει και οι πρωταγωνιστές να αμφισβητούν τη δουλειά τους και τις ικανότητές τους.

Ο Μπαρτζώκας ανέφερε πως οι παίκτες του δεν ξέχασαν το μπάσκετ και θα συμφωνήσω μαζί του. Έχουν ξεχάσει όμως τη χαρά του παιχνιδιού. Σκοράρουν και δεν πανηγυρίζουν. Νικάνε και δεν χαμογελάνε. Η πίεση φαίνεται πως γίνεται αβάσταχτη. Και αν εγώ κι εσείς δεν είστε ειδικοί ας θυμηθούμε τι δήλωσε χθες βράδυ στο Give and Go ο Νίκολα Μιλουτίνοβ. “Όταν μας προσπέρασαν στο σκορ αγχωθήκαμε”. Επίσης είπε πως “πρέπει να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη μας”.

Η πίεση ήταν αυτή που λύγισε τον Ολυμπιακό και όχι αυτή της Βαλένθια. Η πίεση για το αποτέλεσμα. Για τη νίκη. Οι ερυθρόλευκοι μπασκετικά δεν είχαν καμία σχέση με όσα έκαναν πριν λίγες μέρες στη Βαρκελώνη. Είχαν διαστήματα κανονικού μπάσκετ το οποίο ερχόταν να μας θυμίζει τις αρετές και την προοπτική αυτού του γκρουπ ανθρώπων.

Τα διαστήματα όμως δεν είναι αρκετά. Ειδικά αν σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται το φινάλε της αναμέτρησης. Εκεί που πρέπει να είσαι δυνατός, συμπαγής, να παίξεις άμυνα, να παραμείνεις πιστός στο πλάνο. Ο Ολυμπιακός τα τελευταία 12 λεπτά δέχτηκε 41 πόντους. Δεν έχουμε να συζητήσουμε κάτι άλλο.

Ωραία ομάδα η Βαλένθια. Μοντέρνο μπάσκετ με παίκτες που κινούνται όλοι μακριά από τη μπάλα και κυρίως που σουτάρουν όλοι. Και πάλι όμως. Ο κανονικός Ολυμπιακός δεν θα άφηνε να τρέξει ο αντίπαλος σερί 15-0 και να μετατρέψει το 82-75 σε 82-90. Ο κανονικός Μπαρτζώκας δεν θα άφηνε να τρέξει ο αντίπαλος σερί 13-0 χωρίς να πάρει τάιμ άουτ για να κόψει τον ρυθμό μετά από 2-3 καλάθια.

Μακριά από την κανονικότητα ο Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός απλά δεν είναι κανονικός. Υπάρχουν δομικά προβλήματα. Φτάσαμε Χριστούγεννα και ακόμη ψάχνουμε τις πεντάδες και τα δίδυμα που ταιριάζουν. Φτάσαμε Χριστούγεννα και η ομάδα έχει κάνει δύο προσθήκες έως τώρα (τον Νιλικίνα που είναι αθλητής και όχι μπσκετμπολίστας και τον Μόρις που δεν είναι Μεσσίας) και ψάχνει τρίτη αναζητώντας σέντερ. Αν αυτό δεν αποδεικνύει κακό καλοκαιρινό χειρισμό, τότε τι να συζητάμε. Προς τιμήν τους βγήκε ο Μπαφές στο BIG 4 τις προάλλες και είπε, “κάναμε λάθος το καλοκαίρι”.

Οι αναγνώστες της δικής μου ή και μεγαλύτερης γενιάς θα καταλάβουν αυτό που θα πω. Θυμάστε στους Απαράδεκτους την ατάκα και την έκφραση απορίας του Σπύρου Παπαδόπουλου “τι έγινε τώρα ρε παιδιά”; Ετσι ήμουν στο τελευταίο δίλεπτο. Δεν κατάλαβα από που ήρθε η ήττα και κυρίως η ευκολία αυτής. Διότι η Βαλένθια νίκησε εύκολα στο τέλος.

Οι παίκτες του Μαρτίνεθ σούταραν λες και πετούσαν βότσαλο στον Ατλαντικό όπως είχε πει στη μνημειώδη ατάκα ο Τσακ Πέρσον. Στην άλλη πλευρά ο πιο αξιόπιστος σούτερ της βραδιάς ήταν ο Γουόκαπ. Αρκεί νομίζω για να καταλάβουμε. Ο Φουρνιέ 1/9. Ολα ελεύθερα και το ένα airball. Ο Ντόρσεϊ στο τελευταίο δεκάλεπτο 0/3. Ο Βεζένκοβ αστόχησε σε δύο βολές τεχνικής ποινής! Για τον Νιλικίνα δεν έχω λόγια πλέον.

Αυτό σημαίνει άγχος. Αυτό σημαίνει πίεση. Μερικές φορές ακόμη και οι σκληροί χαρακτήρες, οι σπουδαίες προσωπικότητες λυγίζουν. Αν ο Ολυμπιακός θέλει να αλλάξει την κατάσταση, να βελτιωθεί και να γίνει ομάδα διεκδικήτρια θέσης στο Final 4 πρέπει να αλλάξει πολλά. Κυρίως όμως πρέπει να μάθουν παίκτες και προπονητές να διαχειρίζονται την πίεση που φέρνει η συγκεκριμένη ερυθρόλευκη φανέλα.

Θα πει κάποιος και σωστά. Κάθε χρόνο υπάρχει πίεση. Και φέτος δεν έχουν αλλάξει τα βασικά πρόσωπα. Συμφωνώ. Μόνο που η πίεση συσσωρεύεται. Όταν έγραφα παραμονές του Αμπου Ντάμπι πως ο οργανισμός του Ολυμπιακού δεν μπορεί να αντέξει τέταρτη διαδοχική παρουσία σε Final 4 χωρίς τον τίτλο, αυτό εννοούσα.

Η πίεση έχει συσσωρευτεί. Οι παίκτες κάνουν μούτρα στον προπονητή. Ο προπονητής αντιδρά με τέτοιον τρόπο που μεταφέρει εκνευρισμό. Κανείς δεν το θέλει. Δεν συμβαίνει εσκεμμένα, αλλά συμβαίνει.

Οκτώ πράγματα που ξεχώρισα στο Ολυμπιακός – Βαλένθια

1. Το 5 out της Βαλένθια. Η ισπανική ομάδα διαθέτει σέντερ που σουτάρουν από μακριά. Όταν εμπλεκόταν ο Κοστέλο ή ο Ρίβερς στο σκριν στην μπάλα δεν έκαναν βύθιση στη ρακέτα, αλλά έμεναν έξω κάνοντας pop out και έμεναν ελεύθεροι. Η άμυνα με αλλαγές του Ολυμπιακού δεν λειτούργησε καθόλου.
2. Pick ‘n’ roll με το τεσσάρι. Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο πλήγωσαν οι Ισπανοί τους ερυθρόλευκους ήταν όταν επέλεγαν να παίξουν pnr με το τεσσάρι τους. Σκοπός ήταν να σημαδέψουν τον Βεζένκοβ, να τον πάρουν στην αλλαγή και να τον χτυπήσουν στα πόδια είτε σκοράροντας είτε δημιουργώντας ρήγμα και πασάροντας από μέσα προς τα έξω.
3. Το πλάνο με το τάισμα στον Μιλουτίνοβ. Ο Ολυμπιακός γνώριζε πως ο Σέρβος σέντερ θα είχε πρόβλημα να μαρκάρει μακριά από το καλάθι. Τι έκανε λοιπόν και σωστά; Του έδωσε πολλές μπάλες στην επίθεση με στόχο να φθείρει αυτός τους αντίπαλους ψηλούς πριν να τον φθείρουν αυτοί. Και τα πήγε καλά. Είχε σπουδαία απόδοση ο Μιλουτίνοβ.
4. Άλλη ομάδα με τον Παπανικολάου στην πεντάδα. Ο Γουόρντ ανήμπορος να παίξει με οστικό οίδημα, ο ΜακΚίσικ με σοβαρό πρόβλημα στον προσαγωγό. Έμενε ο Παπανικολάου ο οποίος έπαιξε καταπληκτικά και ήταν αυτός ο οποίος μεταμόρφωνε προς το καλύτερο όλη την ομάδα.
5. Μηδενική συνεισφορά το second unit. Το αρχικό σχήμα του Μπαρτζώκα με Γουόκαπ, Φουρνιέ, Παπανικολάου λειτούργησε εκπληκτικά. Όταν ξεκίνησαν οι αλλαγές η ομάδα κατέρρευσε. Και δεν αναφέρομαι στον Ντόρσεϊ, αλλά στον Λι (λιγότερο), στον Νιλικίνα και στον Χολ. Οι δύο τελευταίοι ήταν σε άλλο γήπεδο. Και με τον Γάλλο γκαρντ συμβαίνει συχνά.
6. Ντρίπλα αντί πάσας. Η Βαλένθια παίζει ένα ιδιαίτερο hedge out στο σκριν στη μπάλα των αντιπάλων έχοντας στόχο να υποχρεώσει τον παίκτη με τη μπάλα να πασάρει και όχι να ντριμπλάρει. Αυτό θα έπρεπε να εξυπηρετεί τους Πειραιώτες. Τις λίγες φορές που πάσαραν σωστά βλέπαμε ωραίο μπάσκετ. Τις πολλές που ντρίμπλαραν, υπέφεραν στο παρκέ.
7. Η άμυνα του Ίσαλο που κόπιαρε η Βαλένθια. Η μεγαλύτερη ομοιότητα των δύο ομάδων είναι η αντιμετώπιση του pick ‘n’ roll, ειδικά του κεντρικού. Η Βαλένθια όπως και η Παρί παίζει hedge out μόνο που όταν ο ψηλός κάνει δυναμική έξοδο, το γκαρντ που εμπλέκετε στην άμυνα αντί να μείνει μαζί του, κάνει λίγο πίσω στο ύψος της γραμμής των τριών πόντων. Αν ο χειριστής κρατήσει τη μπάλα τότε ο κοντός θα είναι μπροστά του και θα παίξουν “1 on 1”. Αν η επιλογή είναι με το βύθισμα του ψηλού, ο ένας από τους δύο αμυντικούς της βοήθειας θα κάνει αλλαγή στην αλλαγή μέχρι να επιστρέψει ο σέντερ της Βαλένθια και να πάρει αυτός τον παίκτη που αρχικά μάρκαρε.
8. Τα τρίποντα των αντιπάλων του Ολυμπιακού. Πάμε να δούμε τι έκαναν οι αντίπαλοι στα πέντε τελευταία ματς στην Euroleague πίσω από τα 6.75. Η Αρμάνι είχε 13/28, η Παρί 15/37, ο Ερυθρός 15/35, η Μπαρτσελόνα 13/26 και η Βαλένθια 16/31. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο.

ΥΓ: Στη δύσκολη καμπή του Ολυμπιακού επιλέγω να του συμπαρασταθώ και να υποστηρίξω την προσπάθεια ανάκαμψης. Φυσικά αυτό δεν αφαιρεί το δικαίωμα στην κριτική, αλλά αφαιρεί το δικαίωμα του μηδενισμού. Πιστεύω πως η ομάδα θα στρίψει και θα διεκδικήσει τον φετινό τίτλο. Όλα με μέτρο. Και η κριτική και η υποστήριξη.

ΥΓ2: Νόμος στο μπάσκετ. Η ατομική διάκριση αποκτά μεγαλύτερη λάμψη μέσα από την ομαδική επιτυχία. Κανείς δεν θα θυμάται έναν παίκτη που είχε εντυπωσιακά στατιστικά σε μία σεζόν που η ομάδα του θα έχει αποτύχει. Και αναφέρομαι σε όλους, όχι σε έναν.

ΥΓ3: Η ατάκα του τίτλου ανήκει στον Βινς Λομπάρντι. Ο Ολυμπιακός είναι νικητής και θα το δείξει.