Τα πρώτα δύο σετ του στο "Suzanne-Lenglen" γέννησαν την υπόνοια ότι η πορεία του Αλεξάντερ Σβέρεφ στο Roland Garros του 2021 θα είναι τρομερά σύντομη. Ένα cameo ελάχιστων δευτερολέπτων σε ταινία δράσης δύο ωρών. Σαν να πέρασε από το πλάνο και να μην έγινε αντιληπτός από το κοινό. Ανέτοιμος πνευματικά και νωθρός σωματικά για την (θεωρητικά βατή) πρεμιέρα του στο γαλλικό όπεν, είχε επιτρέψει στον άσημο συμπατριώτη του Όσκαρ Ότε, που εισήλθε στο κυρίως ταμπλό από τα προκριματικά, να τον στριμώξει άγρια, απειλώντας τον με πρόωρη έξοδο. Σήμερα, 10 ημέρες αργότερα, ο 24χρονος Γερμανός από το Αμβούργο βρίσκεται, για πρώτη φορά στην καριέρα του, στα ημιτελικά του δεύτερου major της (εκάστοτε) χρονιάς. Ως αντίπαλος του Στέφανου Τσιτσιπά, που προελαύνει εξίσου.

Εν αντιθέσει με τον Έλληνα τενίστα που "ξόρκισε" ακόμη και τον κακό δαίμονά του, από τον Ζβέρεφ απαιτήθηκε μια έξτρα προσπάθεια σχεδόν τριών ωρών για ν' αποκλείσει τον αντίπαλό του με 3-2 σετ και να γλιτώσει το κάζο του Αυστριακού Τιμ στον α' γύρο. “Άρχισα να χτυπώ το μπαλάκι πιο δυνατά με το backhand και το forehand μου έγινε πιο γερό, με αποτέλεσμα να μην του δώσω άλλες ευκαιρίες για να παίξει το ίδιο καλά", δήλωνε. Οι πανίσχυροι μηχανισμοί 'επιβίωσης' είχαν μόλις ενεργοποιηθεί. Έκτοτε και ως τον νικηφόρο προημιτελικό με τον Ισπανό Νταβιντόβιτς Φόκινα (6-4, 6-1, 6-1), στο "Philippe Chatrier" πλέον, δεν άφησε σετ να του ξεφύγει. Τον "έθρεψαν" οι διαδοχικές δοκιμασίες που είχε να φέρει εις πέρας, γιατί όσο αυξανόταν ο βαθμός δυσκολίας τόσο καλύτερο τένις έπαιζε. Με αντίπαλο τον Ρώσο Σαφιούλιν χρειάστηκε δύο τάι μπρέικ, απέναντι στον Σέρβο Τζέρε έπαιξε δώδεκα games στο δεύτερο σετ, ενώ τον Ιάπωνα Νισικόρι τον απέκλεισε χάνοντας μόνο έξι από τα συνολικά 24 που παίχθηκαν.

Ρώσοι γονείς, σοβιετική προπόνηση

Ο Σάσα του παγκόσμιου τένις δεν ήταν κάτι άλλο απ' αυτό που κουβαλά στα 24 του. Ένα θηρίο 198 εκατοστών που από τη μια στιγμή στη άλλη διαθέτει εκείνη τη σπάνια ικανότητα να γυρίζει απότομα τον διακόπτη και να μεταμορφώνεται. Από το off στο on και αντιστρόφως. Σαν να 'ναι ένας διαφορετικός παίκτης υπό τις ίδιες συνθήκες. Στο US Open του 2020 είχε προκριθεί στον πρώτο τελικό ενός grand slam έχοντας ανατρέψει το 0-2 του Ισπανού Καρένο Μπούστα, αλλά -καθόλου συμπωματικά- στο φινάλε ηττήθηκε τον τίτλο από τον Αυστριακό Τιμ, παρόλο που είχε προηγηθεί με δικό του 2-0. Δύο ανόμοιοι χαρακτήρες που χωρούν, με περίσσια άνεση, στο ίδιο σώμα. Πότε υπερισχύει ο ένας και πότε ο άλλος - δίχως συνέπεια.

Τον σιγοντάρει, και τον καταστρέφει ενίοτε, το απροσδιόριστο, ομολογουμένως απρόβλεπτο, στιλ του παιχνιδιού που διαφοροποιείται διαρκώς στη διάρκεια ενός αγώνα. Όσο αμυντικός είναι θεωρητικά, παίζοντας επειδή τον βολεύει στην baseline, άλλο τόσο επιθετικός είναι εφικτό να γίνει, χωρίς να ξεχωρίζει τις επιφάνειες. Του λείπει, πιθανόν, η τεχνική άλλων κορυφαίων τενιστών, αλλά την όποια έλλειψη αυτής την ισορροπεί με τη δύναμη και την ταχύτητά του. Στοιχεία που ανέπτυξε στον μέγιστο βαθμό μέσα από τη δουλειά στην οποία επέμεινε, ο ανυποχώρητος και άτεγκτος πατέρας του Αλεξάντερ Μιχαϊλόβιτς Ζβέρεφ. Ένας τενίστας-προπονητής απόλυτης σοβιετικής κουλτούρας, μεγαλωμένος στο Σότσι των 60s-70s που ζητούσε εξ αρχής από τον δευτερότοκο γιο του την αυστηρή πειθαρχία και την πλήρη αφοσίωση στην ταχυδυναμική προπόνηση. Έβλεπε μπροστά.

Τον μικρό Σάσα είχε πρωτοαναλάβει να εκπαιδεύσει η μητέρα του Ιρίνα, επίσης πρώην παίκτρια στην πρώην Σοβιετική Ένωση, η οποία του μετέδωσε με στοργή τα δικά μυστικά του backhand. Του στοιχείου που τον κάνει να ξεχωρίζει μεταξύ της ελίτ του παγκόσμιου τένις. Του είχε αδυναμία όμως και ήταν δύσκολο να του φωνάξει για να μπει σε καλούπια. Γι' αυτό και σταδιακά τον παρέδωσε στον 'αυστηρό' της οικογένειας. Ο πατέρας Ζβέρεφ επέμεινε πολύ στη σωματική διάπλαση του μικρού που ήταν εξ αρχής ψηλόλιγνος και μυϊκά αδύναμος. Δεν έπαιρνε εύκολα βάρος. Ο γυμναστής Τζεζ Γκριν, μέλος του προσωπικού επιτελείου του επί χρόνια πια, τον βοήθησε αναμφίβολα σε αυτό το σκέλος της εξέλιξης, μιας και γρήγορα δυνάμωσε σε κορμό και άκρα, ανεβάζοντάς τον επίπεδο. Όπως επίσης ενίσχυσε το παιχνίδι του, αλλά σε μεγάλο βαθμό την αυτοπεποίθησή του, η παράτολμη απόφαση του πατέρα του να τον βάζει -έφηβο ακόμα- απέναντι σε ολοκληρωμένους αθλητές. Δεν θα ήταν παράξενο όλο αυτό να γυρίσει ανάποδα και να τον απογοητεύσουν οι ήττες. Για τον Ζβέρεφ έγιναν το πείσμα.

Οι σύντομες συνεργασίες και η καταγγελία για κακοποίηση

Χαρακτήρας που εκπέμπει μια ανεπτυγμένη αίσθηση ανωτερότητας, ίσως αυτός να 'ναι ο λόγος που είτε με τον Χουάν Κάρλος Φερέρο είτε με τον θρύλο Ιβάν Λεντλ και τον Νταβίντ Φερέρ δεν εμφάνισε χημεία στην προπόνηση. Η συνεννόηση προβληματική, το αποτέλεσμα ακριβώς το ίδιο. Με τον καθέναν εξ αυτών τράβηξε γρήγορα χωριστούς δρόμους. Πριν συμπληρωθούν τέσσερα χρόνια είχαν απομακρυνθεί και οι τρεις. Για το εκάστοτε 'διαζύγιο' υπήρχε ένα άλλοθι. Ο ένας έβαζε τον εαυτό του πάνω από το υπόλοιπο σταφ, ο άλλος νοιαζόταν περισσότερο για το σκύλο του και ο τρίτος δεν δούλευε σωστά. Ο Φερέρ είχε πει "ότι δεν ήμουν ο κατάλληλος για τον Σάσα", αλλά πίσω από κάθε δικαιολογία υπήρχε η ίδια αλήθεια. Ο Ζβέρεφ διέφερε από τα υπόλοιπα παιδιά της γενιάς του, υπήρξε δύσκολος στη συνεργασία, ενδεχομένως περίεργος. Εντός κι εκτός κορτ.

Οι δημόσιες κατηγορίες της πρώην συντρόφου, Όλγα Σαριπόβα, για κακοποίηση -σωματική (τραυματισμός στο κεφάλι) και λεκτική- κατά τη διάρκεια μιας "τοξικής" σχέσης που είχε φτάσει στο τέλος της έστρεψαν αυτομάτως τους προβολείς σε μια άλλη σκοτεινή πτυχή του χαρακτήρα του. Ενόσω μάλιστα είχε μάθει ότι περίμενε το πρώτο παιδί του από μία άλλη πρώην, την Μπέντα Πατέα. Τις αρνήθηκε εξ ολοκλήρου, μία προς μία, ελπίζοντας όμως ταυτόχρονα ότι "θα βρούμε οι δυο μας έναν τρόπο να συναντηθούμε σεβόμενοι ο ένας τον άλλον". Επιθυμούσε εμφανώς να υποβαθμίσει το θέμα, να ξεχαστεί γρήγορα, να μην δοθεί συνέχεια από τη στιγμή μάλιστα που δεν κινήθηκε νομική διαδικασία, μια και η Σαριπόβα προτίμησε να μην προσφύγει στις αρχές, επιδιώκοντας τη δίωξή του. Εν τω μεταξύ, ο Ζβέρεφ, που παλιότερα έκρινε τη συμπεριφορά των Τσιτσιπά και Μεντβέντεφ ζητώντας να μην ξεπερνούν τη λεπτή γραμμή στη συμπεριφορά τους εντός γηπέδου, είχε ήδη καταπατήσει (όχι μία, αλλά δύο φορές) τα υγειονομικά πρωτόκολλα εν μέσω lock down. Αλλά, μεταξύ μας, αυτό ήταν το μικρότερο κακό. Με μια συγγνώμη, γρήγορα κουκουλώθηκαν οι πράξεις του.

Αφού... ξέμπλεξε άνευ άλλων συνεπειών πέραν της στιγματισμένης φήμης του, η ζωή του 24χρονου Γερμανού, που ούτως ή άλλως έχει ως σχέδιο να φτάσει στις κορυφές του Ρότζερ Φέντερερ, συνεχίστηκε αδιαλείπτως. Με πολύ τένις φυσικά, και στα κενά παίζοντας γκολφ ή μπάσκετ (που του αρέσει τρελά, ιδίως το ΝΒΑ). Κυρίως όμως "ελπίζοντας ότι το 2021 θα είναι ένας πολύ πιο θετικός χρόνος για μένα απ' όσο ήταν το 2020".

Εκ των αποτελεσμάτων αποδεικνύει πως είναι. Για την ώρα. Ναι μεν στους στο ATP Finals του περασμένου Νοεμβρίου έδειξε επηρεασμένος από τα όσα είχαν προηγηθεί, μένοντας εκτός συνέχειας από τη φάση των ομίλων, ωστόσο η επιστροφή του στο αγαπημένο Αυστραλιανό Όπεν, τον Φλεβάρη, υπήρξε αυτή που είχε ανάγκη για να νιώσει ξανά δυνατός. Έφτασε ως την 8άδα και κυνήγησε την υπέρβαση απέναντι στον Νόβακ Τζόκοβιτς. Κατέκτησε το πρώτο σετ (7-6) και διεκδίκησε μέχρι τέλους το τέταρτο (6-7), αλλά η άλλη προσωπικότητά του τον είχε 'προδώσει' στα ενδιάμεσα δύο. Σηκώθηκε γρήγορα, ανασυντάχθηκε ψυχολογικά και κέρδισε το 1000άρι στη Μαδρίτη νικώντας Ναδάλ, Τιμ, Μπερετίνι, προτού ταξιδέψει στο Παρίσι (ως το νο6 παγκόσμιας κατάταξης και ταμπλό) για να φτάσει ως τα ημιτελικά με την προοπτική ενός δεύτερου τελικού grand slam.

Ενδιάμεσα έγινε και πατέρας. Ένας άλλος, τρίτος, εαυτός είχε ξεφυτρώσει μεταξύ των μόνιμων δύο. Ο Τσιτσιπάς έχει αποστολή ν' αποκλείσει έναν εξ αυτών. Ανάλογα με το πώς ξυπνήσει ο Ζβέρεφ.