Τεντόγλου: Η επόμενη μέρα για τον Μίλτο

Είναι ξεκάθαρο ότι η 11η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου του Τόκιο δεν αντιπροσωπεύει την πραγματική αξία του Μίλτου Τεντόγλου.

Ωστόσο τον ίδιο δεν τον ενοχλεί η χαμηλή κατάταξη, ούτε το γεγονός ότι πρόωρα αποκλείστηκε μετά από το 3ο άλμα του τελικού της Τετάρτης (17/9).

Η αντίδρασή του θα ήταν η ίδια, οποιαδήποτε θέση κι αν καταλάμβανε πλην της 1ης.

Ο ίδιος είχε ξεκάθαρο στόχο την κορυφή και δεν είχε κρύψει ότι με αυτόν τον στόχο είχε έρθει στην αγαπημένη του Ιαπωνία.

Όπως όμως, παραδέχθηκε έμμεσα κι ο διάδοχός του στον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου, Ματία Φουρλάνι, ο Μίλτος δεν ηττήθηκε από κανέναν άλλον σε αυτόν τον αγώνα παρά μονάχα από τον… εαυτό του.

Από τη φυσική καταπόνηση. Από τις δύο κράμπες που έπαθε ταυτόχρονα και στα δυο πόδια κατά το πρώτο του άλμα.

“Άνθρωποι είμαστε και εμείς οι αθλητές, δεν είμαστε ρομπότ, είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν αυτά, ειδικά στο αγώνισμά μας”, όπως δήλωσε στο SPORT24 ο Ιταλός.

“Shit happens”, όπως είπε σε άπταιστα αγγλικά και ο ίδιος ο Μίλτος, στη flash interview που έδωσε στην World Athletics αμέσως μετά την ολοκλήρωση του αγώνα του.

Ο ίδιος ένιωσε καλύτερα από ποτέ κατά την προθέρμανση, το έλεγε και στις δηλώσεις του μετά τον προκριματικό ότι αισθάνεται πιο καλά σε σχέση με τη Μαδρίτη, όπου έκανε το φετινό του ρεκόρ (8.46μ), επίδοση που στο κλείσιμο πλέον της αγωνιστικής σεζόν καταγράφεται ως η κορυφαία στον κόσμο για το 2025.

Ο Μίλτος ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να συνεχίσει. Ο ίδιος μας είχε προϊδεάσει μετά τον προκριματικό ότι τα πάντα στον τελικό θα κρίνονταν στο 1ο και άντε, το πολύ στο 2ο άλμα του.

Η καταπόνηση δεν θα επέτρεπε εύκολα μεγάλη επίδοση όπως προχωρούσε ο αγώνας και κουραζόταν περισσότερο. Τ

α ίδια πάνω – κάτω έλεγε και ο Πομάσκι. Ίδια ήταν και η στόχευση στον προκριματικό. Καλησπέρα, ένα άλμα, πάνω από το όριο και… καληνύχτα. Ή αλλιώς, “ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε”.

Αυτή η στόχευση δε βγήκε στον Μίλτο στον τελικό της Τετάρτης. Άνθρωποι που τον είδαν κατά την προθέρμανση εκτιμούσαν ότι ήταν έτοιμος για ένα άλμα ακόμα και στο 8.50μ, που θα έκοβε από το ξεκίνημα τον… βήχα στους υπόλοιπους συμμετέχοντες στον τελικό.

Αυτό προφανώς εκτίμησε και ο ίδιος. Πήγε να βάλει πιο μεγάλη ένταση και… την πάτησε. Συνέβη ακριβώς αυτό που ήθελε να αποφύγει. Για το οποίο ωστόσο, ξανακοιτώντας τις δηλώσεις του, μας είχε προετοιμάσει.

Ποτέ δεν υποσχέθηκε ο Τεντόγλου έναν αγώνα αντίστοιχο με αυτόν προ τετραετίας στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο, όταν “έκλεψε” το χρυσό στο τελευταίο άλμα.

Για… “κλοπή” πήγε και τώρα, διαφορετικής μορφής. Με σκοπό να κάνει ένα άλμα και να κάτσει στην συνέχεια να παρακολουθεί έναν αγώνα που οι υπόλοιποι 11 θα κυνηγάνε να τον φτάσουν.

Τότε είχε μιλήσει για “κωλοφαρδία”. Μπορεί να διαφωνούμε με το τι έγινε τότε, αλλά συμφωνούμε ότι αυτή τη φορά η τύχη του γύρισε την πλάτη.

Και μπορεί η μητέρα του Ιωάννα, η αδελφή του Κατερίνα κι οι υπόλοιποι συγγενείς και φίλοι που ταξίδεψαν από τα Γρεβενά στο Τόκιο και βρέθηκαν στην κερκίδα να απαθανατίστηκαν από τον φακό του SPORT24 μετά τον αγώνα με χαμόγελα στα χείλη, αφού άλλωστε ο Μίλτος δεν έχει και να αποδείξει τίποτα σε κανέναν.

O ίδιος ωστόσο είναι προφανές ότι ήταν σκασμένος. Κι αυτό δεν άλλαξε ούτε την επομένη, που έμεινε τις περισσότερες ώρες μόνος, με τον εαυτό του.

Η απογοήτευση του κόσμου για το χαμένο “πιο σίγουρο μετάλλιο”, που ποτέ δεν ήταν σίγουρο ωστόσο, είναι εν μέρει δικαιολογημένη.

Έτσι λειτουργούν οι φίλαθλοι. Η στεναχώρια των συναθλητών του στην Εθνική Ομάδα ήταν επίσης εμφανής την Πέμπτη το μεσημέρι, όταν επισκεφθήκαμε το ξενοδοχείο της αποστολής.

Ωστόσο κορυφαία ονόματα της ελληνικής ομάδας έσπευσαν αμέσως να σηκώσουν τείχος προστασίας, ζητώντας ευγενικά να μην τον αναζητήσουμε αυτές τις πρώτες δύσκολες ώρες, αλλά να του δώσουμε το δικαίωμα να τα βρει ο ίδιος με τον εαυτό του.

Έτσι κι αλλιώς βέβαια, δεν υπήρχε περίπτωση για κάτι τέτοιο. Ο Μίλτος αποφεύγει στις καλές εποχές τις κάμερες, τη δημοσιότητα, την αυτοπροβολή, τα πολλά ταρατατζούμ.

Μιλάει απλά επειδή πρέπει να μιλήσει και είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν κρύβει τα λόγια του, όποιον κι αν έχει απέναντί του.

Είναι ο ορισμός της αντισυμβατικότητας και της αυθεντικότητας. Κι έτσι, εντελώς αυθεντικά μιλώντας, έκανε λόγο για τον χειρότερο αγώνα της ζωής του.

Κι εξαφανίστηκε την επόμενη μέρα, γιατί έτσι ήθελε, ως είχε δικαίωμα να κάνει.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να “στεναχωριέται” περισσότερο για την εξέλιξη του αγώνα της Τετάρτης από τον ίδιο τον Μίλτο.

Ο στίβος είναι ένα μοναχικό άθλημα. Στον αγώνα είσαι μόνος σου, στην προπόνηση είσαι μόνος σου, όλο τον χρόνο είσαι μόνος σου.

Για τον κόσμο, η στεναχώρια λίγο μετά έφυγε και αντικαταστάθηκε από τα όποια συναισθήματα για την ισοπαλία του Ολυμπιακού με την Πάφο, τη συντριβή του ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά, τα λοιπά πεζά ποδοσφαιρικά, μπασκετικά κλπ.

Την ίδια ώρα ο Τεντόγλου προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει ότι οι κόποι μιας χρονιάς χαθήκανε σε δυο κράμπες.

Θα μπορούσε αυτήν την μεταολυμπιακή χρονιά να ξεκουραστεί.

“Μικροτραυματισμούς είχα, αν ξεκούραζα το πόδι 15-20 μέρες, τώρα θα ήμουν περδίκι, αλλά αν έκανα κάτι τέτοιο θα έπρεπε να θυσιάσω το Παγκόσμιο”, έλεγε μετά τον προκριματικό.

Θα το ξεκούραζε φυσικά μετά τον τελικό, αλλά δεν προβλέπεις πότε ένας τραυματισμός θα σου χτυπήσει πιο σοβαρά την πόρτα.

Στον Μίλτο τη χτύπησε στο πρώτο άλμα του τελικού.

Η επόμενη μέρα από αυτόν ήταν μέρα πόνου (σωματικού αλλά όχι μόνο), συνειδητοποίησης και περισυλλογής.

Οι επόμενες μέρες, είναι αυτές της περίφημης ξεκούρασης. Χρησιμοποιώντας όμως, τη μεταφορική έννοια του όρου, το μόνο βέβαιο είναι ότι η “επόμενη ημέρα” από αυτήν την πικρή εμπειρία θα βρει τελικά τον Μίλτο πιο δυνατό.

Πεισματάρης είναι και γεννημένος νικητής. Δεν θα αλλάξει τώρα χαρακτήρα ο κορυφαίος αθλητής που έχει αναδείξει αυτός ο τόπος στα 204 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους…